Aνδρέας Zαΐμης
Δηλοποιούμεν δια του συμφωνητικού και υποσχετικού τούτου γράμματος οι υποβεβαιωμένοι, ότι πρότερον υποψιασθέντες κατά τινά(;) παρά του κοινού αδελφού και άρχοντος δραγουμάνου, υστερήθημεν της χρεωστουμένης κοινής ομονοίας και αδελφότητος πλην του καιρού προχωρούντος, κατά τα πράγματα απεδείχθησαν(;), και αι μεν κατά της ενδοξότητός του υπόνοιαι και στοχασμοί απεδείχθησαν συκοφαντίαι ανύπαρκτοι, παραχωρήσει θεία ενεργούμεναι, η δε ασυμφωνία και η της αδελφότητος διάλυσις ου μόνον φθοροποιά, επιβλαβής και ολέθριος, άλλ’ άχρι φεύ! Και της δυστυχούς πατρίδος και της ιδίας ζωή μας, δι’ ό και είς έν συννελθόντες και τα δεινά ταύτα συσκεφθέντες, εδείχθη η προλαβούσα διαφωνία, εξωτερικαί διαβολίαι και τρόποι, ίν’ αφαιρέσωσιν άφ’ ημών την κοινήν ησυχίαν και ίνα ανεπαισθήτως καταβάλωσιν ημάς, εκπληρούντες τα καθ’ ημών πάθη και την ενδομυχούσαν κακήν επιθυμίαν των, υπέρ ού το πρακτέον ζητούντες εκλέξαμεν την κοινήν ειρήνην και έν Χριστώ σδελφικήν ομόνοιαν, τω αποστολικώ συστοιχούντες ρήματι, τω εάν ειμί χαλκός ή κύμβαλον αλαλάζον, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι, και εις το του Σωτήρος καταφεύγοντες, το όπου είς ή δύο ή τρείς συνηγμένοι είς τον εμόν όνομα καγώ έσομαι μετ’ αυτών, και ως χριστιανοί αποφασίζομεν οι ενταύθα ευρεθέντες φόβω Θεού και έν ονόματι της υπερουσίου και ομοουσίου Αγίας Τριάδος και υποσχόμεθα αμνηστείαν των παρελθόντων, ομόνοιαν κοινήν και ψυχικήν ένωσιν, όπως είς του λοιπού τρέξωμεν τοσούτον αδιάσπαστοι, ώστε να γνωρίζωμεν και να μετρώμεν την μικροτάτην καταστροφήν βλάβην και ζημίαν ενός των έξ ημών, ομοίως και εν βασιλευούση, αδελφών βεκίληδων, κοινήν όλων ημών, και αν τιε ή εκ των καθ’ ημάς ή εκ των αλλογενών κατατρέξας ζημιώση ή ενοχλήση ένα έξ ημών, την αυτού βλάβην να την έχωμεν όλοι ημείς, καθώς και οι ρηθέντες αδελφοί βεκίληδες, υποσχόμενοι συν Θεώ μάρτυρι αντιλήπτορες και αμοιβαίοι υπερασπισταί είς τα τυχόντα κατά χρέος απαραίτητον μέχρι θανάτου.
Χρεωστούμεν όλοι να προφυλαττώμεθα έκ των μεταξύ σατανικών διαβουλιών, και είποτε τύχη τινός, όπερ μη γένοιτο, ελευθέρως να το προβάλη είς τους λοιπούς προς διόρθωσιν, όστις έξ ημών ήθελε μάθει εναντίον τι κινούμενον κατά τινός των αδελφών, αμέσως να το φανερώνη και προς τον ίδιον και προς ημάς και λοιπούς, δια να γίνη η αναγκαία απαιτούμενη διόρθωσις, έν ενί λόγω ο είς εξ ημών να μετρά την τιμήν, την ζημίαν και την ζωήν του άλλου ως ιδικήν του και να προσπαθή όλαις δυνάμεσιν, εκ της αδελφικής ταύτης ενώσεως δεσμευθέντες λοιπόν, συνάρσει θεία αφεύκτως προσδοκώμεν την διατήρησιν και της πατρίδος και των λοιπών αδελφών, αν δε κανένας έξ ημών παραβάτης και αθετητής της παρούσης συνθήκης αδίκως φανή, του αιωνίου έστω αναθέματος και εν ημέρα κρίσεως να συγκαταριθμηθή μετά του Ιούδα. Ούτω λοιπόν απεφασίσαμεν και υποβεβαιούμεν τη ιδία χειρί και σφραγίδι. Θεοδόσιος δραγουμάνος μορέως υποβεβαιώ, Σωτηράκης Χαραλάμπης βεβαιώ, Σωτήρης Κουγιάς βεβαιώ, Ανδρέας Ζαΐμης βεβαιώ, Αναγνώστης Παπαζόγλου βεβαιόνω, Ιωάννης Περούκας βεβαιώ, Παναγιωτάκης Ζαφειρόπουλος βεβαιώ. («Αιών», εφημερίδα, Αθήνα, 27 Απρίλη 1884). Υ.Γ. Διατηρείται η ορθογραφία του εγγράφου.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου