Παρουσίαση βιβλίου του Ηλία Τουτούνη για το χωριό Άγιος Ιωάννης, του οικισμού Τσιχλέικα Αμαλιάδος

 

Έπειτα από πολλή δουλειά ο σύλλογος μας κατάφερε και έκδοσε το Βιβλίο του χωριού μας Αγίου Ιωάννη, του οικισμού Τσιχλεικα και την δεκάχρονη ιστορία του συλλόγου μας. Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο γνωστός ιστοριοδίφης και λαογράφος Ηλίας Τουτουνης.

Σας περιμένουμε στην παρουσίαση του που θα γίνει στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Ήλιδας (στην Σοχιά) στις 7:30 το βράδυ την Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2024.

Θα προβληθεί και άγνωστο φωτογραφικό υλικό από το βιβλίο.

ΤΟ ΠΕΔΟΥΚΛΙ…!

 Συλλογή επιμέλεια Ηλίας Τουτούνης

Παστούρωμα (ή μπαστούρωμα ή περδούκλωμα ή κιουστέκι ή περδούκλι) στην τοπική διάλεκτο λέγεται “πεδούκλι”, μπουκαγιά ή και αλπουτζάρισμα είναι το μεταξύ τους δέσιμο των ποδιών ενός ζώου. Συνήθως για να πεδουκλώσει κάποιος ένα ζώο έδενε το ένα μπροστινό και ένα πίσω της ίδιας πλευράς ή χιαστά ή και τα πόδια ανά δύο δεμένα το λεγόμενο διπλοπεδούκλι.

Πεδούκλι κατά μια άποψη η λέξη προέρχεται από το λατιν. Pediculus που σημαίνει πόδι. Κατ’ άλλους από τον συμφυρμό των λατιν. pedica που σημαίνει δεσμός pedoula, πληθ. του pedoule που σημαίνει πέλαμα, πόδι.

Κυριακούλα Βασιλοπούλου-Μπαντούνα (1971-2024) Πανόπουλο

 Έφυγε από κοντά μας σήμερα Παρασκευή 11:10:2024 η Κυριακούλα (Κούλα) που γεννήθηκε στο Πανόπουλο πριν 53 χρόνια.

Ήταν κόρη του Λύσανδρου Μπαντούνα και της Μαργαρίτας Λιάπη.

Παντρεύτηκε τον Χρήστο Βασιλόπουλο από τα Τσίπιανα όπου μετοίκησαν στο Πανόπουλο όπου έχτισαν το σπιτικό τους.

Καρπός του γάμου τους είναι τα  τέσσερα παιδιά τους, ο Βασίλης, η Άννα, η Γιάννα και η Μαριέτα.

Αδέλφια της είναι η Βάσω, η Ευγενία και ο Χρήστος. Είχε και τον Νίκο που έφυγε στις: 16.12.2020, ετών 60.

 Η Κηδεία της θα γίνει την Κυριακή στις 13:00 στο Πανόπουλο.

Στον σύζυγό της, στα παιδιά της, στα αδέλφια της και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουνε τα συλλυπητήριά μας.

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση τον φίλο της σελίδας Γιώργο Μαρκόπουλο από τη Γιάρμενα

Μαρία Ρετσινά 1934-2024

Χαράλαμπος Γ. Μπαντούνας 1931-2024

 Έφυγε από κοντά μας την περασμένη Παρασκευή 30.08·2024 ο Χαράλαμπος (Λάμπης) Μπαντούνας του Μπαμπόγιωργα και της Φρόσως Παναγοπούλου του Κάνταλου που γεννήθηκε πριν 93 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία του έγινε το Σάββατο 30.08.2024 στον Πύργο.

Στα παιδιά του Γιώργο, Φρόσω, στα αδέλφια του Κωνσταντίνα, Βασιλική, Αντώνη και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας!

Μαρία Καλαμάρα (Συλάιδου) 1946-2024

 Έφυγε από κοντά μας σήμερα Σαββάτο 31.08.2024 η Μαρία σύζυγος Παναγιώτη Καλαμάρα (Συλάιδου) που γεννήθηκε πριν 78 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία της θα γίνει την Παρασκευή 6.09.2024 στις 12:00 στο Γ´ Νεκροταφείο.

Στα παιδιά της Στέργιο, Τάσο, στα αδέλφια της Νικολό, Κωνσταντίνο και σε όλους τους συγγενείς της  εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας!

Η εκλιπούσα ήταν κόρη του Θεοδώση Συλάιδου (1900- 1945) και της Πανώριας Μπαντούνα,κόρη του Κωνσταντή 1871 (Ντουλτσίνη)!

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση  τον φίλο Γιώργο Μαρκόπουλο από την Γιάρμενα!

ΑΛΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΛΩΝΙΣΜΑ…!

 Συλλογή καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Αλώνι:

Αλώνι λέγεται ο επιλεγμένος χώρος στην ύπαιθρο εκεί όπου έπρεπε να αλωνίσουν ή λιγνίσουν ή να εκθέσουν τα νωπά αγροτικά προϊόντα τους προς αποξήρανση. Έπρεπε ο χώρος να είναι ευήλιος, ευάερος, να μην έχει υγρασία και να είναι στο ψηλότερο σημείο του κτήματος για να μην μαζεύει νερά σε περίπτωση βροχής αλλά και να μην παρασυρθούν τα προϊόντα σε περίπτωση έντονης βροχόπτωσης.

Όταν για το αλώνι ήθελαν αέρα για να λιχνίσουν το κατασκεύαζαν σε ύψωμα για να φυσάει ο αέρας και να βοηθάει στο λίχνισμα να ξεχωρίζουν το γέννημα από τα φλιούτσια και τ’ άχερα.

Το αλώνισμα ξεκινούσε το πρωί και επέλεγαν να μην έχει δροσιά και έχουν λουρώσει τα στάχυα και δεν θα έτριβαν. Αλώνιζαν πάντα όταν βάραγε καλά ο ήλιος για να είναι ξερά τα κλωνιά και να τσακίζουν. Στο αλώνι και λίχνιζαν το γέννημα κυρίως το μεσημέρι προς απόγευμα που φυσούσε μαΐστρος (μαϊστράλι).

Τα αλώνια των σιτηρών κατασκευάζονταν πάντα στρογγυλά. Τα απλά ήσαν με χώμα τα πέτρινα ήσαν πλακόστρωτα ενώ υπήρχαν και αλώνια στρωμένα με χοντρές σανίδες δρύινα, από έλατο κ.ά. Ακριβώς στο κέντρο του αλωνιού υπήρχε μπηγμένο μέσα στο χώμα και καλά στερεωμένο ένας στύλος ο λεγόμενος «στυγερό». ύψους κάπου ενάμιση με μέτρα και η περίμετρός του στο κάτω μέρος περίπου πενήντα (50) εκατοστά του μέτρου. Το στυγερό κρατούσε τα ζώα που αλώνιζαν καθώς τριγύριζαν γύρω στο αλώνι και γύρω από το στυγερό. Τα ζώα που χρησιμοποιούσαν ήσαν άλογα και μουλάρια, ενώ οι φτωχότεροι χρησιμοποιούσαν γαϊδούρια και βόδια.

 

Αλώνισμα:

Το αλώνισμα των σιτηρών γινόταν τον μήνα Ιούλιο (Αλωνάρη).

Επειδή το αλώνισμα ήταν πολύ δύσκολη και χρονοβόρα εργασία, χρειαζόταν πολλά ζώα τότε έκαναν δανεικαριές, αν δεν μπορούσαν τότε καλούσαν τους βαλμάδες. Αυτοί ήσαν επαγγελματίες αλωνιστές με ιδιόκτητα ζώα κυρίως άλογα, που ήσαν νέα δυνατά καλοθρεμμένα και εξοικειωμένα με το αλώνισμα. Η συμφωνία για την πληρωμή ήταν ένα κάρτο των 12 οκάδων από το προϊόν που αλώνιζαν, για το κάθε άλογο και άλλο ένα για τον βαλμά.

Κωνσταντίνα Π. Θωμά (1931-2024)

Έφυγε από κοντά μας σήμερα Κυριακή 21.07.2024 η Κωνσταντίνα (Ντίνα) Θωμά, σύζυγος +Παναγιώτη (Κάκαρη) που γεννήθηκε πριν 93 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία της θα γίνει την Δευτέρα στις 18:00 στη γενέτειρά της.

Στα παιδιά της Νίκο, Μηλιά, Γιάννη, Κώστα, Αργύρη, στα αδέλφια της Αργύρη, Κώστα, Βασίλω, Αλέξιο, Όλγα και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.

Η θεία Ντίνα ήταν κόρη του Ιωάννη Συλάιδου (Κουφόγιαννη) και την Αναστασίας Ζαχαροπούλου. Παντρεύτηκε τον μπάρμπα Πάνο + Θωμά (Κάκαρη) που καρπός τους ήταν τα πέντε παιδιά τους.

Η θειά Ντίνα ήταν μια καλοσυνάτη γυναίκα η πολυαγαπημένημου που έζησε με τον σύζυγό της ως τα βαθειά γεράματα. Ο μπάρμα Πάνος έφυγε στις 25.05.2021. Λόγω της φιλίας που είχαμε με τον γιό της Νίκο (από τσορομπίλια), μεγάλωσα στο σπίτι της.

Καλό σου ταξίδι θειά Ντίνα!

 

Βικτώρια Κανελλακοπούλου (1947-2024)

Έφυγε από κοντά μας σήμερα Τετάρτη 3 Ιουλίου 2024 η Βικτώρια Κανελλακοπούλου - Μπαντούνα, σύζυγος του +Παναγιώτη (Τσαπή) που γεννήθηκε πριν 77 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία της θα γίνει αύριο Πέμπτη 4.07 στις 18:00 στη γενέτειρά της.

Στα παιδιά της Νίκο, Θάνο, στα αδέλφια της Γεωργία, Δημήτρη, Άννα και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια!

Η Βικτώρια ήταν μια καλοσυνάτη συμπατριώτσσα, κόρη του Θάνου Μπαντούνα και της Αγγελικής Παπαντώνη. Παντρεύτηκε τον Πάνο Κανελλακόπουλο (1944) του Τσαπή που έφυγε πολύ νωρίς, στις 15.06.1995 σε ηλικία 51 ετών.

Η Βικτώρια με πολλές θυσίες μεγάλωσε τα παιδιά της και αξιώθηκε να χαρεί τα εγγόνια της.

Η εκλιπούσα ήταν γειτόνισσά μας, ανταμώναμε στο χωριό και θα μας λείψει η φιγούρα της.

Καλό σου ταξίδι γειτόνισσα!

ΣΕΡΜΠΕΣΗΣ….!

 Συλλογή καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Η ορολογία σερμπέσης προέρχεται από το (τουρκ. Serbes) που σημαίνει ο ελεύθερος, ο ανεξάρτητος, ο γυρολόγος. Γενικά σερμπέσης λέγεται αυτός που δεν μαζεύεται σπίτι του, ο αλήτης, το αλάνι, είναι δεδομένο βέβαια υπονοούμενο, της έντονης σεξουαλικής ζωής και δράσης.

Πάρα πολλοί σερμπέσηδες, που ήσαν ελεύθεροι και επιζητούσαν έντονη σεξουαλική δράση, για να βρίσκονται πιο κοντά στις γυναίκες και να έχουν άμεσες επαφές με αυτές, ακολουθούσαν το επάγγελμα του περιπλανώμενου εμπόρου, (πραματευτή) κυρίως γυναικείων ειδών, όπως ψιλικά είδη ραπτικής, κυρίως γυναικεία εσώρουχα, μπιζού, καλλυντικά κ.λπ.

Τοιουτοτρόπως η ορολογία σερμπέσης, υποδεικνύει τον περιπλανώμενο έμπορο ψιλικών, και όλων αυτών των ειδών που εγκαθίσταται για ορισμένα χρονικά διαστήματα σε επιλεγμένους οικισμούς, για να πωλεί την πραμάτειά του.

Οι σερμπέσηδες, σε τακτά χρονικά διαστήματα, μετακινούταν με το εμπόρευμα τους από χωριό σε χωριό, κυρίως σε απομακρυσμένους οικισμούς από τις πόλεις. Εκεί νοίκιαζαν κάποια αποθήκη ή σπίτι, κυρίως ισόγειο και τοποθετούσαν την πραμάτεια τους.

Όταν δεν υπήρχαν χρήματα, τα εμπορεύματά τους, τ’ αντάλλασαν με διάφορα αγροτικά, κτηνοτροφικά προϊόντα και πολλές φορές με διάφορα αντικείμενα καθημερινής χρήσης κατασκευασμένα από παραδοσιακούς τεχνίτες, ακόμη και είδη υφαντικής.

1915 Πατρίς Πύργου για Λυκοτόμαρο

Από την εφημερίδα Πατρίς Πύργου 18-1-1915. Αναφέρεται για τον Θεόδωρο Λυκοτόμαρο από την Μπαρμπότα...

Μαρία Κ. Θωμά (Τσατσαρέλη) 1937-2024

Έφυγε από κοντά μας σήμερα Παρασκευή 7.06.2024 η Μαρία, σύζυγος +Κωνσταντίνου Θωμά (Τσατσαρέλη), που γεννήθηκε πριν 87 χρόνια  στο  Αντρώνι.

Στα παιδιά της Γιώργο, Χρυσάφω, Χρήστο και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια.

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση τον  συμπατριώτη τη μας Παύλο Ν. Πανούτσο!

Η θειά Μαρία (19.03.1937) ήταν μια καλοσυνάτη αλλά άτυχη γυναίκα αφού έχασε τον σύζυγό της στα 35 της από εργατικό ατύχημα στις 31.08.1971, (έπεσε από την σκεπή του Γκουρόγιαννη). Στάθηκε όμως «βράχος» και έβγαλε αξιοπρεπώς στην κοινωνία και τα τέσσερα παιδιά της όπου ευτύχησε να δει 10 εγγόνια. Πατέρας της ήταν, ο Γεώργιος Πανούτσος (1910 - 1940) που σκοτώθηκε στο Αλβανικό Μέτωπο ως στρατιώτης του 52ου Σ.Π. στο ύψωμα 1220 (Μάλι Σερβάνι) Βόρ. Φράταρι, ανατολικά της Κλεισούρας της Βορείου Ηπείρου στις 23.12.1940 σε ηλικία 30 χρόνων όταν η Μαρία ήταν δύο χρόνων. Η μάνα της ήταν η Χρυσάφω, κόρη του Ηλία Παπαντώνη (1854). Η Χρυσάφω έμενε έως το τέλος της ζωής της στου Τσατσαρέλη με την τσούπα της όπου μαζί ήταν και ο πεθερός της ο Νίκος Θωμάς (Τσατσαρέλης) που πολλοί στο χωριό νόμιζαν ότι είναι ζευγάρι. Πριν ένα χρόνο στις 25.05.2023 έχασε τον γιό της Νίκο. Η θειά Μαρία προσέφερε αντικείμενα στο Λαογραφικό μας Μουσείο όπου θα μνημονεύεται εις τους αιώνες και πριν τρία χρόνια βοήθησε στο στήσιμο του αργαλειού στο Μουσείο..

 

ΤΟ ΠΑΛΙΟΣΑΜΑΡΟ….!

 Καταγραφή: Κώστας Παπαντωνόπουλος

Μια φορά, σ’ ένα κεφαλοχώρι ήταν ένας περίφημος σαμαρτζής (τεχνίτης κατασκευής σαμαριών). Αυτός κατασκεύαζε τα καλλίτερα και ομορφότερα σαμάρια και η φήμη του είχε φθάσει στα πέρατα του κόσμου.

Από τα σαμάρια έκανε πολλά λεφτά, αλλά ήταν άθεος, ακοινώνητος και τσιγκούνης και επειδή είχε μια γυναίκα που τάχατις ήτανε σπάταλη, τα λεφτά τα έκρυβε μέσα στο σαγματοποιείον του (εργαστήριο σαμαριών). Είχε ένα παλιοσάμαρο και το είχε εκεί σε μια άκρη και μέσα στην στρωμνή του, είχε κάνει μια τρούπα στην από κάτου μεριά και από εκεί τρούπωνε συνέχεια χάρτινα λεφτά. Ξήλωνε μια άκρη της ραφής και μόλις έβαζε μέσα τα λεφτά το ξανάραβε. Από τα πολλά λεφτά το είχε τσιτώσει για καλά και το είχε βάλει εκεί δίπλα μέσα όπου το χρησιμοποιούσε για κάθισμα. Έτσι όπως ήτανε και παλιό και βρωμισμένο από την πολυκαιρία, κανείς δεν υποπτευότανε ότι εκεί μέσα είχε τρουπώσει ούλο ου το βιός. Όποτε ήτανε στο μαγαζί του, άλλονε δεν άφηνε κα κάθεται απάνου σε δαύτο.

Εκεί μέσα στο σαμαρτζίδικο δούλευε και το παιδί του, αλλά δεν του είχε μαρτυρήσει, τίποτα, το μόνο που του είχε ειπεί, πρόσεξε εκείνο το σαμάρι δεν θα το πουλήσεις ποτέ, γιατί, τάχατις, ήτανε το πρώτο που είχε φτιάξει και το θεωρούσε πολύ γούρικο.

Μια βολά ο γέρο σαμαρτζής αρρώστησε και η γυναίκα του, έταξε μια λαμπάδα να την πάει ο άνδρας της στον Αγιώργη για να τον βοηθήκει ο Άγιος και να γίνει καλά. Μόλις έγινε καλά και το είπε η γυναίκα του για το τάξιμο της λαμπάδας, ίσα που δεν την σκότωσε, για τα λεφτά που χάλασε για την λαμπάδα. Αφού έγινε καλά του έβγαλε την πίστη η γυναίκα του να πάει την λαμπάδα γιατί είναι ταμένη και ο Άγιος δεν ξεχνά. Έτσι μια Κυριακή κίνησε πήρε την λαμπάδα και πήγε στην εκκλησία.

Το δε παιδί του έκατσε στο μαγαζί του πατέρα του, και κατασκεύαζε και πωλούσε και σαμάρια, καπιστράνες, μπαλντίμια, κολάνια, παλατζόνια, σβάρνες, χαλινάρια, σέλες, ξυλόζεβλες, μαξιλάρια για έλξη, σβάρνες, αλέτρια, ξάλες, κ.λπ.

Εκεί, έφτασε στο μαγαζί κάποιος μ’ ένα ξεσαμάρωτο γάιδαρο και αφού του είπε ότι την νύχτα του κλέψανε το σαμάρι, του ζήτησε να αγοράσει ένα καινούριο. Όμως όσο και αν ψάξανε δεν βρήκανε ένα να πηγαίνει στον γάιδαρο, δεν είχε κάποιο να του δώσει. Εκεί που δοκιμάζανε ο πελάτης είδε και το γούρικο σαμάρι και εκεί που το κοίταγε κατάλαβε ότι αυτό είναι στα μέτρα του γαϊδάρου του. Τότε του ζήτησε να το αγοράσει, αλλά που να το δώκει το παιδί, αφού είχε εντολές από τον πατέρα του. Με τα πολλά εκείνος, αφού πρώτα τον έπεισε, του το πλήρωσε σε διπλάσια τιμή και το παιδί τσίμπησε (δελεάστηκε) και το έδωσε. Το απόγιομα που γύρισε ο πατέρας του, μόλις είδε ότι έλλειπε τα σαμάρι, μουρλάθηκε. Ρώτησε το παιδί, που είναι το σαμάρι, και εκείνο με χαρά του είπε ότι το πούλησε, αν και παλιό σε διπλάσια τιμή, και ότι έπιασε κορόιδο τον πελάτη.

Δεν ήθελε ν’ ακούσει τίποτα ο γέρος και έπεσε κάτου λιπόθυμος, του πεθαμού. Αφού έχασε τα λεφτά μέσα από τα χέρια του, που τόσα χρόνια τα συμμάζευε και τα τρούπωνε εκεί μέσα. Το παιδί δεν γνώριζε εκείνον που του είχε πουλήσει το σαμάρι, διότι ήταν ξένος από μακριά, και έτσι δεν μπορούσανε να πάνε και να τον βρούνε και να ξανά πάρουνε πίσω το παλιοσάμαρο.

Απάνου στην βδομάδα εκεί που ο γέρο σαμαρτζής είχε πέσει σε κατάθλιψη, να σου φανερώθηκε πάλι εκείνος που είχε αγοράσει το σαμάρι με το γάιδαρό του.

Μόλις έφτασε όξω από το σαμαρτζίδικο, είδε τον γέρο και αφού ξεσαμάρωσε τον δόλιο γάιδαρό του, του είπε ότι είχε αγοράσει το σαμάρι από το παιδί του, πολύ ακριβά, αλλά το σαμάρι είναι λίγο σκεβρωμένο και κτυπάει τον γάιδαρο μπροστά στην σπάλα και του έχει προξενήσει πληγές.

-Το ακριβοπλήρωσα ρε μάστορα, αλλά πάει ο γάιδαρος μου τόνε σακάτεψε το διαβολοσαμαρό σου. Πάρτο και δώς μου πίσω τα λεφτά μου.

 

Ο γέρο- Σαμαρτζής μόλις είδε ότι το σαμάρι ήτανε απείραχτο, του λέει να προβάλλει (δοκιμάσει) ένα άλλο που είχε φτιάξει.

Αφού το έδειξε ένα άλλο, δεν έκανε και έτσι εφόσον δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο του έδωσε πίσω τα λεφτά του και ξαναπήρε το παλιοσάμαρο στα χέρια του.

Μόλις έφυγε ο πελάτης ξήλωσε πάλι με προσοχή την ραφή της στρώσης και είδε ότι τα λεφτά ήτανε άθικτα.

Τότενες, σηκώθηκε όρθιος, τήραξε εκείθενες κατά που έπεφτε ο Αγιώργης, η εκκλησία του χωριού, έκανε τον σταυρό του και είπε:

-«Αγιώργη μου, θα σου φτιάξω, μια εικόνα ασημένια ίσα με το σαμάρι αν και δεν την έφτιαξα με την αρρώστια μου, θα σου τήνε φέρω για το σαμάρι μου…!»

Πήγε σ’ έναν χρυσικό και από την τσιγκουνιά του παρήγγειλε μια ασημένια εικόνα τέσσερις φορές μικρότερη από εκείνη που είχε τάξει για να την πάει στον Αγιώργη.

Μόλις την έφτιαξε ο χρυσικός, του παρήγγειλε και πήγε και παρέλαβε την εικόνα και ανήμερα του Αγιωργιού όταν γιόρταζε ο Αγιώργης επιδεικτικά πήγε την εικόνα για να τον ιδεί ο κόσμος, μιας και τον έλεγαν άθεο και τσιγκούνη.

Μόλις τον είδανε οι συγχωριανοί του, με το τάμα στο χέρι, ούλοι τους απορρήσανε.

Εκείνος τους είδε που τον κοιτάγανε παράξενα και μόλις άφηκε την εικόνα μπροστά στην Ωραία Πύλη για να διαβαστεί, από μέσα του έλεγε:

-«Εγώ Αγιώργη μου, το τάμα μου το έκανα, δεν με ενδιαφέρει τι λένε ευτούνοι…!»

Δεν περάσανε καμιά δεκαριά μέρες και έπιασε μια φωτιά το σαμαρτζίδικο και έγινε στάχτη, μαζί και το σαμάρι με το θησαυρό του.

Ο σαμαρτζής έσκασε από το κακό του και στεναχωρήθηκε τόσο πολύ, που έπεσε σε κατάθλιψη και πήρε την απόφαση να πάει στον Αγιώργη να πάρει πίσω εικόνα να την πουλήσει να πάρει πίσω τα λεφτά που την είχε φτιαγμένη, γιατί δεν του έκανε το χατίρι ο Άγιος..

Έτσι ένα απόγιομα που βρήκε ανοικτή την εκκλησία τρούπωσε κρυφά μέσα την πήρε, την έχωσε κάτου από το την μπόλκα του και φεύγοντας γυρίζει του Αγιώργη και του λέει:

-Τι να σου κάνω ρε κολέγα Αγιώργη, είσαι μπίτι αχάριστος… αχάριστος εσύ, αχάριστος κι εγώ…. άντε γεια σου τώρα, κι αν με ξανά ιδείς να μου παραγγείλεις…!

ΓΙΔΟΤΟΜΑΡΟ - ΑΣΚΙ - ΤΟΥΛΟΥΜΙ…!

Καταγραφή επιμέλεια Ηλίας Τουτούνης

O πρωτόγονος άνθρωπος, για να προφυλαχθεί από το κρύο αναζήτησε διάφορους τρόπους. Συν τον χρόνο ανακάλυψε ότι τα δέρμα των ζώων ήταν ένα υλικό για να σκεπαστεί, να κατασκευάσει τα πρώτα του υποδήματα, να φτιάξει κατάλυμα και αργότερα να το χρησιμοποιήσει, για την μεταφορά και αποθήκευση των τροφίμων του. Δερματάδες ή τομαράδες λέγονταν οι τεχνίτες αυτοί που από την αρχαιότητα επεξεργάζονταν με παραδοσιακό τρόπο τα δέρματα των ζώων. Η επεξεργασία και η κατασκευή των δερμάτων σε ασκούς για διάφορες εργασίες, λεγόταν τουλούμιασμα και οι τεχνίτες τουλουμτζήδες, τα δε κατεργασμένα δέρματα και κατασκευασμένα δέρματα τα ονόμαζαν τουλούμια ή ασκούς. δηλαδή δερμάτινους ασκούς τους οποίους χρησιμοποιούσαν ως δοχεία για τη μεταφορά και τη αποθήκευση υγρών προϊόντων όπως, λάδι, γάλα, κρασί, μούστο, τσίπουρο, μέλι, νερό, πετρέλαιο, κ.ά. Επίσης οι τουλουμτζήδες κατασκεύαζαν και ασκούς για την αποθήκευση και μεταφορά και στερεών προϊόντων, όπως δημητριακών, ελαιόκαρπου, τυριών, μυζηθρών, άμμου, ασβέστη, κάρβουνου, μπαρούτης, κοπριάς κ.α. Με την ίδια μέθοδο, κατασκεύαζαν και ασκούς, για την ωρίμανση του τυριού, του περίφημου τουλουμοτυριού, ακόμη και για την κατασκευή πνευστών μουσικών οργάνων, τις γνωστές γκάιντες ή άσκαυλους (ασκός + αυλός). Για την κατασκευή των ασκιών επέλεγαν να κατεργάζονται δέρματα από ζώα μεγάλης ηλικίας, διότι αυτά είχαν πολύ σκληρό δέρμα, ενώ τα δέρματα από τα νεαρά ζώα ήσαν εύθραυστα και αδύνατα. Τα καλύτερα και εμπορεύσιμα δέρματα ήταν βοοειδών και των γιδοπροβάτων. Στην Πελοπόννησο και κυρίως στην Ηλεία προτιμούσαν μόνον τα γιδοτόμαρα ή τράγια, όπως τα έλεγαν.

Αντώνης Παπαντώνης (1958-2024) Πέρσαινα

Έφυγε από κοντά μας την Παρασκευή 24.05.2024  ο Αντώνης Παπαντώνης του  Γεωργίου και της Αγγελικής  που γεννήθηκε πεις 66 χρόνια  στην Πέρσαινα Ηλείας.

Η κηδεία του θα γίνει σήμερα Σάββατο στις 15.00 στην Πέρσαινα.

Στην σύζυγό του Δέσποινα, στα παιδιά του Γιώργο, Κωνσταντίνο, Παναγιώτη, Αγγελική και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια.

Ο παπούς του αείμνηστου Αντώνη ήταν Αντρωναιός που πήγε σώγαμπρος στην Πέρσαινα.

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση τον φίλο Γιώργο Μαρκόπουλο από την Γιάρμενα!

Νίκος Θεοδωρόπουλος (1934-2024) Πανόπουλο

 Έφυγε από κοντά μας την Δευτέρα 20.05.2024 ο Νικόλαος Θεοδωρόπουλος (Σούτας) που γεννήθηκε πριν 90 χρόνια στην Βουλιαγμένη (Μπουρντάνου).

Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη στις 12:00 στο Ναό της Ανάληψης του Σωτήρος στο Πανόπουλο.

Στην σύζυγό του Ευροσύνη στα παιδιά του Δημοσθένη, Θανάση, Κώστα, Ασημίνα, Πόπη και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.

Ο αείμνηστος Νίκος παντρεύτηκε  το 1963 την Ευροσύνη, κόρη του Δημοσθένη Κανελλόπουλου από το Αντρώνι που διατηρούσε αρχοντικό στο Κατσαρού Αντρωνίου. Από το Κατσαρού παντρεύτηκε την Ασήμο Μπακάλη (του Κιάμου) και μετοίκησε στα Ντουκέικα, συνοικισμό δίπλα στα Κατσαντωνέικα στο Πανόπουλο. Ο Νίκος όμως έφτιαξε σπίτι στην αγορά στο Πανόπουλο που με την σύζυγό του απέκτησαν 7 παιδιά. Τον Δημοσθένη, τον Θανάση, τον Κώστα, την Ασημίνα, την Πόπη, τον Θοδωρή που έφυγε στις 26.02.2016, 44 ετών και την Θεοδώρα που έφυγε στις 6.11.2020, 50 ετών. 
Ευχαριστούμε για την ενημέρωση τον φίλο Γίωργο Μαρκόπουλο από την Γιάρμενα!

Αθανασία Μ. Κότσαλη (1936-2024)

Έφυγε από κοντά μας χθες Κυριακή 19.05.2024 η Αθανασία (του Κατσαφού), σύζυγος του +Μιχαλη Κότσαλη (Γιόκα) που γεννήθηκε πριν 88 χρόνια στο Αντρώνι.

 Η κηδεία της θα γίνει σήμερα Δευτέρα στις 16:00 στη γενέτειρά της.

Στα παιδιά της Κωνσταντίνο, Αλέξιο, Διονύση, Γιώργο, στα αδέλφια της Γιαννούλα, Δήμητρα, Αθηνά, Βασίλη, Νίκο και σε όλλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια!

Η Αθανασία ήταν κόρη του Κώστα Παπαντώνη (Κατσαφού) 1904- 1987, 83 ετών και της Γεωργίας (Μπουζάνας)1912-1967, 55 ετών,  που το σπίτι τους ήταν στην γειτονιά  μας, πίσω από τον Άγιο Κωνσταντίνο. Έκαναν 7 παιδιά, τον Δινύση που έφυγε πολύ νωρίς  την +Νικολίτσα 1940-2015 παντρεμένη στο Κούμανι, την Δήμητρα που ζει στην Πάτρα παντρεμένη με τον Γιώργο Λιάπη, την Αθηνά  στην Αυστραλία, την Γιαννούλα παντρεμένη στη Μαγούλα, τον Βασίλη που έμεινε στο χωριό και τον Νίκο που ζει στην Αθήνα.

Ευχαριστούμε τον φίλο της σελιδας Γιώργο Μαρκόπουλο  για την ενημέρωση!

 

1988 ΑΝΤΡΩΝΙ, Η ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΚΑΙ Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ

 

Ανακατασκευή του σπιτιού μου στο Αντρώνι. Εικονίζονται, ο Κατσένης (Γιάνης Αλεξόπουλος), η Πλιέγγενα (Αγγελική Παπαντωνοπούλου) και τα τσορομπίλια μας η Αγγελική και ο Μιχάλης, ο Νικόλας του Μπούκη που παίζει μαζί τους, ο Θανάσης (ο Καρακάξας, αρχιμάστορας), ο μάστρο Λιάς (ένας ωραίος τύπος πάνω στο φορτηγό) και τα μαστόρια από το Σκουροχώρι, ο Πάνος και ο Πάνος ο Μαστορέλης. Το φορτηγό το είχα δανειστεί από τον αδελφό μου τον Μήτσο για να κουβαλάω τα υλικά από την Πάτρα και την Τρίπολη. Τα σπίτια της γειτονιάς μας, του Σκούρα (Νίκου Παπαντώνη), του Νιόνιου Σίνου, του Κώτσου, του Κατσένη και το Καλλιγαρέικο.

1988. Βάπτιση του Μιχάλη Παπαντωνόπουλου στο Αντρώνι!

 Η Βάπτιση του Μιχάλη μας το 1988, στην Αγία Παρασκευή Αντρωνίου με κουμπάρο (Νονό) τον συνάδελφο και φίλο μας, Φάνη Μανεσιώτη.

Το τραπέζι και το γλέντι έγινε στο Πανόπουλο, στην ταβέρνα του αείμνηστου Μίμη Ντίνου.

Το βίντεο αποτελείται από τρία μέρη

Α. μέρος η τελετή (μυστήριο) στην εκκλησία.

Β. μέρος, τραπέζι και γλέντι.

Γ. μέρος χορός και τραγούδια της τάβλας.

9 Στο Πορετσό βαρούν βιολιά mp4

8 Στη Κάπελη ψιλή βροχή - Του Αγγελή

Θωμάς Σ. Καζαμίας 1967 - 2024

 

1988 ΑΝΤΡΩΝΙ, Η ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΚΑΙ Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ

 Έρευνα καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Η Μεγάλη Πέμπτη θεωρείται μια διαφορετική ημέρα, από όλες του χρόνου, και την περίμεναν πως και πως πότε θα έλθει για να προβούν σε διάφορα έθιμα, για το καλό των και του σπιτιού.

Την Μεγάλη Πέμπτη, το είχανε πάντοτε σε καλό να κόβουνε καινούρια ρούχα. Οι παλαιότεροι τις φουστανέλες και τα σιγκούνια τα κόβανε την Μεγάλη Πέμπτη, τα αποτελειώνανε το Μεγάλο Σαββάτο και κατά την Ανάσταση τα φορούσαν ως γιορτινά, αλλά και αναστάσιμα, αυτά τα έλεγαν λαμπριάτικα σκουτιά.

Εκείνη την ημέρα πάντοτε κλάδευαν τις κληματαριές για να παράγουν περισσότερα σταφύλια. Ότι παρασκευάζανε την Μεγάλη Πέμπτη ήτανε ευλογημένο και κρατούσε πολύ. Οι κοντοί άνθρωποι μετριόντουσαν την Μεγάλη Πέμπτη για να μεγαλώσουν περισσότερο και εκείνοι που είχαν αραιά και κοντά μαλλιά τα κόβανε για να πυκνώσουν και να μεγαλώσουν.

ΚΑΡΕΚΛΑ ΚΑΙ ΚΑΡΕΚΛΑΔΕΣ….!

 Καταγραφή επιμέλεια Ηλίας Τουτούνης

Η καρέκλα είναι ένα έπιπλο που χρησιμοποιείται ως κάθισμα κυρίως στο τραπέζι για να κάθεται ένα άτομο. Οι καρέκλες υποστηρίζονται συχνότερα από τέσσερα πόδια ένα κάθισμα και μια πλάτη όπου την απαντούμε με διαφορετικά σχέδια και σχήματα. Το σχήμα της καρέκλας ήταν τέτοιο, ώστε να στηρίζει το σώμα μας και να παίρνει τη σωστή θέση του σκελετού (θέση ορθής γωνίας) όταν καθόμαστε, ώστε ν’ αναπαύεται το σώμα, σε τέτοια θέση ώστε να αποφεύγονται τα προβλήματα υγείας, που δημιουργούνται από την μη σωστή στάση του σώματος. Πιο παλιά στα σπίτια, υπήρχαν συνήθως λίγες καρέκλες, που χρησιμοποιούνταν περισσότερο σε γιορτές και σε διάφορα ευχάριστα ή δυσάρεστα γεγονότα, για να κάθονται οι επισκέπτες. Αν ήταν πολλοί και δεν επαρκούσαν τα καθίσματα τότε χρησιμοποιούσαν καθιστικούς πάγκους, σκαμνιά, κασέλες, κρεβάτια και μπαούλα που υπήρχαν μέσα στο σπίτι.

Τα πιο παλιά χρονιά μαζί με τους ξύλινους πάγκους, οι απλές καρέκλες ήταν τα επίσημα τραπεζοκαθίσματα της φτωχολογιάς των καφενέδων, της ταβέρνας των εκκλησιών, των δημοσίων χώρων κ.ά.

Υλικά κατασκευής:

Ανέλαβε καθήκοντα άμισθου συμβούλου του Δημάρχου Ήλιδας ο δικός μας Ηλίας Π. Τουτούνης.

Θέλω να ευχαριστήσω τον δήμαρχο Ήλιδας κ. Χρήστος Χριστοδουλόπουλος που για δεύτερη φορά με επέλεξε και με όρισε ειδικό σύμβουλο του....!

Κύριε δήμαρχε δεσμεύομαι ότι θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ στα νέα μου καθήκοντα....!

Ηλίας Π. Τουτούνης

👉 Ανέλαβε καθήκοντα ως άμισθος σύμβουλος του Δημάρχου Ήλιδας Χρήστου Χριστοδουλόπουλου, ο λαογράφος Ηλίας Τουτούνης

Ο Θοδωράκης Ζαχαρόπουλος και η Χούντα

Γράφει: Ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Ο Θοδωρής Ζαχαρόπουλος (1943) ήταν ένα χαρισματικός τύπος, ο μικρότερος γιος του Νικόλα Ζαχαρόπουλου (Ζαχαριά) και της Θεώνης από το συνοικισμό Ζαχαραίικα της κοινότητας Αντρωνίου.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ανέβηκε στην Αθήνα προκειμένου να τον διορίσει ο Στεφανόπουλος στην τότε ΟΥΛΕΝ. Ο πατέρας του ο Νικόλας ο Ζαχαριάς που ήταν κομματάρχης του Στεφανόπουλου θα μεσολαβούσε για τον διορισμό του. Ο Θεοδωράκης (έτσι τον έλεγα), πήγε μόνος του στην ιδιωτική εταιρεία ΟΥΛΕΝ, ζήτησε δουλειά, τον είδαν και τον προσέλαβαν. Ο Στεφανόπουλος όμως τον ειδοποιούσε ότι δήθεν θα τον διορίσει ενώ αυτός εργαζόταν ήδη, δηλαδή τον κορόιδευε.

Τότε ήταν που ο Θοδωράκης ήρθε σε ρίξει με τον πατέρα του για τον λόγο ότι ο Νικόλας ακολουθούσε - βοηθούσε τους ψεύτες πολιτικούς.

Σωτηρία Γ. Αβράμη (1970-2024) Σιμόπουλο

 Έφυγε από κοντά μας, σήμερα Τετάρτη 10.04.2024, η Σωτηρία Αβράμη του Γεωργίου που γεννήθηκε πριν 54 χρόνια στην Αθήνα.

Η κηδεία της θα γίνει στο Σιμόπουλο Ηλείας. Για τον χρόνο θα σας ενημερώσουμε.

Στον πατέρα της Γιώργο, στον αδελφότης Στάθη και σε όλους τους συγγενείς της, εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια!

Την Σωτηρία την γνωρίσαμε μέσα από τις επισκέψεις μας στην Αθήνα στο σπίτι της αλλά και στο Σιμόπουλο. Ήταν μια ευχάριστη και έξυπνη γυναίκα που με προθυμία και χαμόγελο μας φιλοξένησε.

Καλό σου ταξίδι Σωτηρία!

Ο πατέρας της Σωτηρίας, είναι ο κυρ Γιώργης Αβράμης που μετοίκησε (με τον πατέρα του Στάθη) από το Αντρώνι στο Σιμόπουλο όταν ήταν ακόμη δεκατεσσάρων ετών αλλά δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες του, αντίθετα  διατήρησε φιλικούς και κοινωνικούς δεσμούς με το χωριό μας. Γνωρίζει άριστα την ιστορία του Αντρωνίου και έχει συμβάλλει ουσιαστικά για την καταγραφή της που θα σας παρουσιάσουμε προσεχώς. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του «Συλλόγου των εν Αθήναις Αντρωναίων» με σπουδαίο έργο, μαζί με τον Δημήτρη Χρυσανθόπουλο (Πρίμη), τον Νίκο Λαμπαδά, τον Θεοδωράκη Ζαχαρόπουλο, τον Θανάση Αβραμόπουλο του Αργύρη και άλλους…!

Θανάσης Π. Βασιλόπουλος (1965-2024) Πέρσαινα

 Έφυγε από κοντά μας σήμερα Πέμπτη στις 4.04.2024 ο αγαπητός μας συμπατριώτης Αθανάσιος Βασιλόπουλος του Παναγιώτη και της Γεωργίας που γεννήθηκε πριν 59 χρόνια στην Πέρσαινα.

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει αύριο Παρασκευή  στις 12:30 το μεσημέρι στην Αγία Τριάδα στην Πέρσαινα.

Στα αδέλφια του Γιώργο, Γιάννη, Ηλία, Νίκο και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια!

Ο Θανάσης ήταν ένα αξιαγάπητο παιδί στην τοπική κοινωνία που βοηθούσε όλους όσους είχαν ανάγκη.

Καλό του ταξίδι και να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον αγκαλιάσει!

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση τον φίλο της σελίδας Γιώργο Μαρκόπουλο από την Γιάρμενα!

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ…!

 Συλλογή καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

-Αγάλι- αγάλι τούμπανα, τι είναι φτωχός ο γάμος.

-Αγκυλώθηκε η νύφη στο ζυμάρι.

-Αγκυλώθηκε η νύφη στου αλευριού την θήκη.

-Ακριβό κουστούμι, φτωχός ο γαμπρός.

-Αλλού βαράνε τα βιολιά κι αλλού κοιτάει η νύφη.

-Αλλού της νύφης τα πιπέρια κι αλλού της πεθεράς.

-Αν δεν βαρέσουν τα όργανα και δεν σφαγεί ο τράγος, δεν το πιστεύει η ορφανή πως είναι δικός της ο γάμος.

-Αν δεν ματώσει το μουνί της νύφης ντουφεκιά δεν πέφτει!

-Αν δεν πλαγιάσει η νύφη ο γάμος δεν δένει.

-Αν έχει η νύφη βήχα; ρωτάτε τους γειτόνους.

-Από γενιά να ’ναι ο γαμπρός, να ’ναι φημισμένος.

-Από την χαρά της η κουνιάδα, είπε την νύφη αγελάδα.

-Ας ξαναγίνω νύφη μωρ’ πεθερά, να ιδείς πως προσκυνάνε.

-Βάσανο της πεθεράς το στόλισμα της νύφης.

-Γαμιέσαι νύφη χαίρεσαι, να σε ιδώ και στην γέννα.

-Γάμος δίχως παπά κλάφτονε!

Αγγελική Κ. Γκουντάνη 1953 -2024 Κούμανι

 Έφυγε από κοντά μας χθες Τετάρτη 3.04.2024 η Αγγελική Γκουντάνη σύζυγος Κωνσταντίνου Γκουντάνη που γεννήθηκε πριν 71 χρόνια στην Ήπειρο.

Η κηδεία της θα γίνει σήμερα Πέμπτη 15.00 στο Κούμανι.

Στα παιδιά της Ανδρέα, Νίκη, Μαρία, Γεωργία, Κατερίνα και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας.

Ο σύζυγός της έφυγε πέρυσι, στις 21.04.2023 και ο γιός της Χρήστος την Παρασκευή 12.01.2024

Οι πληροφορίες προέρχονται και από τον φίλο της σελίδας, Γιώργο Μαρκόπουλο από την Γιάρμενα.

Πωλείται οικία στο Αντρώνι

 «Πωλείται οικία 52 τ.μ, με 2υ/δ , μπάνιο , ενιαίο χώρο σαλόνι - κουζίνα και αποθήκη 8 τ.μ σε ξεχωριστό κτίσμα.

Πλήρως επιπλωμένη και με οικοσκευές.
Πληροφορίες στο τηλ.6974207094».

ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΑΙΓΟΠΡΟΒΑΤΩΝ…!

 ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΩΝ ΑΙΓΟΠΡΟΒΑΤΩΝ….!Μία από τις μεγαλύτερες συλλογικές εργασίες - γιορτές του τσοπάνη είναι και η κούρα (κούρεμα) των αιγο(γιδό)προβάτων που είναι άρρηκτα δεμένη με την τσοπάνικη ζωή. Αυτή η διαδικασία λέγεται «Γιορτή του τσοπάνη» ή «τσοπανοπανήγυρο», χωρίς θρησκευτικό χαραχτήρα. Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές γιορτές, που λαβαίνει χώρα κάθε χρόνο, στα πλαίσια της οποίας κάθε κτηνοτρόφος προσκαλεί φίλους και συγγενείς και συναδέλφους, να τον βοηθήσουν στο κοπιαστικό αλλά ωραίο έργο του κουρέματος μετά φαγητού και γλεντιού.

Καταγραφή έρευνα Ηλίας Τουτούνης

Κωλόκουρος

Το κούρεμα γίνεται σε δύο στάδια, το πρώτο λέγεται το κωλοκούρισμα ή κωλόκουρος ή και ξεβράκωμα, κατά τόπους και ανάλογα με τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες αρχίζει από τα μέσα του Απρίλη, ενώ στις αρχές του καλοκαιριού ήτοι τον Ιούνιο, γίνεται η γενική κουρά.

Ο κωλόκουρος ή ο μικρός κούρος όπως τον λένε οι τσοπάνηδες είναι δευτερεύουσας σημασίας. Κατά το κωλοκούρισμα κουρεύουν την ουρά του ζώου και γύρω από την αυτήν, το εσωτερικά των δύο πισινών ποδιών την κοιλιά, και γύρω από το κεφάλι για διαφόρους λόγους. Πρώτον να μην επηρεάζουν τα ζώα οι πρώτες ζέστες του Μάη, δεύτερον τον Μάη επειδή υπάρχει αρκετή και ανεπτυγμένη χλωρονομή, και τα κοπάδια βόσκουν στα λιβάδια, τα χόρτα έχουν επάνω νερά ή δροσιά. Η δροσιά και η χλωρονομή επηρεάζει την υγεία των ζωντανών και τα πρόβατα «τσερλίζονται» δηλαδή η κοπριά τους βγαίνει σε μορφή διάρροιας. Το κωλοκούρισμα γίνεται για να μη λερώνονταν τα μαλλιά των προβάτων από την κοπριά τους, με αποτέλεσμα να μην δημιουργείται εστία μικροβίων και κατά το άρμεγμα να μην πέφτουν οι βρωμιές μέσα στην καρδάρα του αρμέγματος. Επίσης απώτερος σκοπός είναι ν’ απαλλάξει τα πρόβατα από τις ακαθαρσίες που κολλούσαν στο τριχωτό της κοιλιάς, και να μη λερώνονταν τα μαλλιά των προβάτων από την κοπριά τους και τέλος για να διευκολύνεται ο μάρκαλος. Κατά τον κωλόκουρο αφαιρούσαν όλα τα μικρά μαλλιά και συνεπώς έμενε το καλό και καθάριο μαλλί το λεγόμενο ποκάρι ή μποκάρι. Όταν το ζώο είχε κωλοκουρευτεί ο κούρος ήταν μια πιο εύκολη και γρήγορη εργασία.

Παναγιώτα Σωτ. Αλεξοπούλου 1937-2024

Έφυγε από κοντά μας σήμερα Κυριακή 17.03.2024, η Παναγιώτα Αλεξοπούλου - Πανούτσου, σύζυγος του Σωτήρη Αλεξόπουλου (Ρεντίφη), που γεννήθηκε, πριν 87 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία της θα γίνει την Δευτέρα 18.03 στην Ροδιά Πηνείας.

Στον σύζυγό της Σωτήρη, στα παιδιά της Γιώργο, Αθανασία, πατήρ Θεόδωρο και Άννα, στα αδέλφια της Χρήστο, Γεωργία και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Η εκλιπούσα ήταν κόρη του Νικολή Πανούτσου (Μπαφιόλα) και της Μαριγώς (Νίκου Κωστόπουλου, Συφούρη).

Η Παναγιώτα είχε νοσταλγία και μεγάλη αγάπη για το Αντρώνι και τους συγχωριανούς της.

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση την εγγονή της, Γιώτα Μπεντενίτη.

1987 ΓΑΜΟΣ ΣΤΟ ΑΝΤΡΩΝΙ

 

Ο γάμος της Παναγιώτας (Τούλας) Ανάστου και του Βασίλη Παπαντώνη στο Αντρώνι στις 3.10.1987. Το τραπέζι έγινε στο κέντρο «Ροτόντα» στον Πύργο. Κουμπάρος ήταν ο Γιώργος Παπαδόπουλος 1946-2016 (του Λαήνη). Είχαμε δείξει κάποια στιγμιότυπα πριν 15 χρόνια αλλά θεωρούμε απαραίτητο να δείξουμε όλο το βίντεο λόγω της μεγάλης συμμετοχής συμπατριωτών που κατά την εκτίμησή μας ξεπερνά το 50% των ανθρώπων του χωριού μας. Τότε ο Βασίλης διένυε την δεύτερη θητεία του ως πρόεδρος του χωριού και η δημοφιλία του ήταν στο ζενίθ. Το βίντεο λόγω της μεγάλης διάρκειας ήταν χωρισμένο σε τρεις κασέτες VHS και έτσι το αφήσαμε ύστερα και από την μετατροπή του σε ψηφιακή μορφή. Στο πρώτο μέρος φαίνεται η προσέλευση του γαμπρού και των συμπεθέρων στο προαύλιο της εκκλησίας,, ακολουθεί η προσέλευση της νύφης με την συνοδεία πατινάδας από την ορχήστρα, το θρυλικό δίδυμο Λύσανδρος και Βασιλάκης Σίνος που εδώ ήταν η τελευταία τους δημόσια εμφάνιση εφόσον ύστερα από λίγο καιρό έφυγε ο Λύσανδρος. Ακόμη στο πρώτο μέρος είναι η τελετή του γάμου με τον παπά Κοσμά να πρωτοστατεί στο μυστήριο και ο χαιρετισμός που δείχνει σχεδόν όλα τα πρόσωπα που συμμετείχαν στην τελετή. Στην δεύτερη ενότητα δείχνει το τραπέζι με τους ανθρώπους που παρευρίσκονταν. Στο τρίτο μέρος δείχνει αποκλειστικά όλο το γλέντι. Το βίντεο για την εποχή του είναι άριστο και προέρχεται από επαγγελματία εικονολήπτη που δυστυχώς δεν έχουμε ακόμη το όνομά του.

Κωνσταντίνος Κ. Κότσαλης 1940-2024

Έφυγε από κοντά μας σήμερα Παρασκευή 8.03.2024, ο Κωνσταντίνος Κότσαλης (Κούλης) του +Κωνσταντίνου και της +Πολίτας που γεννήθηκε πριν 84 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία του θα γίνει την Κυριακή 10.03 στις 13.00 στη γενέτειρά του.

Στα παιδιά του Νίκο, Σταύρο και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση τον φίλο Γεώργιο Μαρκόπουλο από την Γιάρμενα.

Ο Κώστας πήρε το όνομα του πατέρα του Κωνσταντίνου Κότσαλη (1911) που σκοτώθηκε στα Αλβανικό Μέτωπο, στο ύψωμα 717 Μοναστάρο- Μπέκου Ραπίτ ΝΔ Μπούμπεσι της Βορείου Ηπείρου στις 11.03.1941 σε ηλικία 30 ετών. Μητέρα του ήταν ή Πολίτα (30.12.1986, κόρη του Σίνου Χρύσανθου1881 Φακιώλη).

Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Αντρωνίου και ένα διάστημα στη Γιάρμενα. Στο γυμνάσιο πήγε στην Δίβρη και στις μεγάλες τάξεις στην Πάτρα. Τελείωσε τις σπουδές του στην Ακαδημία της Θεσσαλονίκης όπου ακολούθησε το επάγγελμα του δασκάλου. Υπηρέτησε σε διάφορα χωριά της Αχαΐας και της Ηλείας.

Παντρεύτηκε την Νίκη Τούμπλαρη (26.12.2021) από την Δίβρη και απέκτησαν τα παιδιά τους, τον Νίκο και τον Σταύρο.

Ως συνταξιούχος ο Δάσκαλος, πέρναγε τα καλοκαίρια στο χωριό και τους χειμώνες στην Πάτρα.

ΝΙΚΑΚΗΣ Ι ΣΙΝΟΣ 6 09 2009

ΤΑ ΠΟΥΛΕΡΙΚΑ ΣΤΗΝ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ…!

Γράφει: Ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Πουλερικά ή κοτερά, στην ντοπιολαλιά μας, ονομάζουμε το σύνολο των οικόσιτων ορνιθοειδών. Τα ορνιθοειδή ο άνθρωπος από αρχαιοτάτων χρόνων τα εξημέρωσε και χρησιμοποίησε τα προϊόντα τους στην καθημερινότητά του.

Η διατήρηση και η εκτροφή των εξημερωμένων ορνιθοειδών, παρείχει στον άνθρωπο κρέας, αυγά, τα πολύτιμα πούπουλα για την γέμιση μαξιλαριών και στρωμάτων ενώ τα πούπουλα των φτερών για την κατασκευή ξεσκονιστηριών και παλαιότερα για πένα έγχορδων οργάνων, τα περιττώματα (κοτσιλιά) ως άριστο υλικό λίπανσης των φυτών και τέλος τα νύχια μερικών που επεξεργάζονται και χρησιμοποιούνται για καλλωπισμό.

Το παραδοσιακό οίκημα οικοσίτων πουλερικών λέγεται κοτέτσι (ορνιθώνας) το οποίο είναι μια μικρή ίσως και πρόχειρη κατασκευή ολίγων τετραγωνικών μέτρων, κυρίως πρόχειρο, χτισμένο με υλικά ή και σκέτο με ξύλα, καλάμια κ.λπ. Εντός ή εξωτερικά είχε μια ξύλινη σχάρα (κούρνια) υπερυψωμένη από το έδαφος, για ν’ ανεβαίνουν επάνω το βράδυ και να κουρνιάζουν (κοιμούνται). Η τοποθέτηση ή κατασκευή της σχάρας γίνεται για λόγους υγείας, να μην κοιμούνται κάτω στο δάπεδο, αλλά και επειδή οι κότες συνηθίζουν να κοτσιλίζουν κατά την νύκτα, από την σχάρα έπεφταν οι κοτσιλιές κάτω στο έδαφος.

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΑΡΑΝΤΑ

 Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Κατά την εορτή των Αγίων Σαράντα στις 9 Μαρτίου, εκείνη την ημέρα οι παλαιότερες νοικοκυράδες έσπερναν τα βασιλικά, τις τζίνιες, τα τσετσέκια, τα γαρύφαλλα και όλα τα σπόρια των λουλουδιών, στις γλάστρες και στους μπαξέδες τους.

Επίσης τ’ ανύπαντρα κορίτσια μαζεύονταν όλα μαζί για να παρασκευάσουν τηγανίτες. Σ’ αυτή την διαδικασία έπρεπε να συμμετάσχουν όλες, και άλλη έβαζε το αλεύρι, άλλη το νερό, άλλη το αλάτι, άλλη το λάδι, άλλη την κανέλα, άλλη έπλενε το τηγάνι, άλλη έπλενε την κουτάλα, άλλη έβαζε το τηγάνι, άλλη την πυροστιά, άλλη τα ξύλα, άλλη την κουτάλα, άλλη την μασιά, άλλη τις έβγαζε, άλλη τις μέλωνε, άλλη τις σερβίριζε κ.λπ. και παρασκευάζανε 40 κομμάτια τηγανίτες. Μόλις ετοίμαζαν το ζυμάρι και ήταν έτοιμο πλέον για το τηγάνι, τότε μια – μια, με την σειρά την ώρα που τις έριχναν στο λάδι, της έδιναν κι από ένα όνομα ενός παιδιού (αγοριού) του χωριού, που μάλλον είχαν στην σκέψη τους. Αυτή η διαδικασία γινόταν πάντοτε το βράδυ. Μόλις τις τηγανίζανε, η κάθε μια έτρωγε από μία και έπειτα πήγαιναν να κοιμηθούν στα σπίτια τους. Όποιο παιδί (αγόρι) έβλεπαν στον ύπνο τους, εκείνο ήταν το τυχερό τους να το πάρουν για άνδρα τους.

Ένα άλλο που παρασκεύαζαν εκείνη την ημέρα και που ήταν για την υγεία και για φάρμακο, ήταν τα σαράντα (40) ειδών ντόπια λάχανα (χορταρικά) το περιώνυμο Σαρανταβότανο. Μάζευαν 40 διαφορετικά λάχανα από σαράντα διαφορετικά χωράφια, τα καθάριζαν τα έπλεναν και τα μαγείρευαν και τα έτρωγαν ή έπιναν το ζουμί τους, για να μην τους πιάνει πονοκέφαλος όλο τον χρόνο, και γενικά για την υγεία του οργανισμού τους.

Ο ΓΥΦΤΟΣ ΣΤΗΝ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ…!

 Συλλογή επιμέλεια Ηλίας Τουτούνης

Πριν ετοιμάσω αυτή την εργασία μου, κάθισα και σκέφθηκα ότι μπορεί να στεναχωρήσω αρκετούς συμπολίτες μας και όχι μόνο αλλά μια ολόκληρη φυλή που βρίσκεται διάσπαρτη σε όλη την Ελλάδα. Το άρθρο έχει καθαρά λαογραφικό χαρακτήρα και δεν το αναρτώ για ρατσιστικούς λόγους. Για αυτό θέλω να με συγχωρέσετε όσοι νομίζετε ότι θίγεστε.

Σύμφωνα με το Μείζον Ελληνικό Λεξικό, «γύφτος» είναι ο σιδηρουργός, καθώς πολλοί τσιγγάνοι ακολουθούσαν αυτό το επάγγελμα, ενώ μεταφορικά έχει την σημασία του μελαψού, του βρομιάρη, του μικροπρεπούς και του τσιγγούνη. Άλλωστε η ίδια η τελευταία λέξη, «τσιγγούνης», δηλαδή φιλάργυρος, παράγεται από το τουρκικό «cingane», που είναι ο τσιγγάνος.

Τώρα, το γύφτος κατά την γνώμη μου παράγεται από το Αιγύπτιος – από την ίδια ρίζα προέρχεται και η αγγλική λέξη gypsy, από το Egyptian, τον κάτοικο της Αιγύπτου.

ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ…!

 Καταγραφή συλλογή Ηλίας Τουτούνης

Μερικές από τις πολλές επήρειες που εξετάζει ο άνθρωπος είναι και το κακό συναπάντημα. Συναπάντημα λέγεται η τυχαία συνάντηση με ανθρώπους ή ζώα ή κακά πνεύματα, που νομίζουν ότι τους προξενούν κακό ιδίως το πρωί. Αυτό νομίζει ότι είναι μαγικό και σίγουρα έχει κάποια αφορμή και προκαλείται ηθελημένα, ενώ κάποια συμβαίνουν τυχαία. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο ο άνθρωπος το εξετάζει και το συγκολλάει σε οτιδήποτε πάθει όταν ιδεί ή ακούσει κάτι.

Αυτοί είναι οι ρασοφόροι, οι Οβραίοι, σακάτηδες (στραβοί, κουλοί, κουτσοί, μουγκοί, ζουμποί, στραβομούτσουνοι, κακομούτσουνοι), οι γκαστρωμένες γυναίκες, άκουροι και άπλυτοι, γύφτοι, ζήτουλες, οχθροί κ.ά.

Λέγεται ότι το κακό συναπάντημα το προκαλούν κυρίως τα κακά πνεύματα, μερικοί κακεντρεχείς άνθρωποι, ορισμένα ζώα αλλά και οι κακορίζικες ήμερες και ώρες.

Ως κακά πνεύματα συγκαταλέγονται οι νεράιδες, τα αερικά, τα δαιμονικά, οι βρυκόλακες, οι αράπηδες, τα ζούδια, τα σμιρδάκια, οι τραγογένηδες, οι τρικέρατοι, τα φαντάσματα, τα καλικατζάρια κ.ά.

Ο ΚΑΦΕΣ

 Οι Τούρκοι, όπου δέον να θεωρούνται πατεράδες των νεοελλήνων, μεταξύ άλλων αγαθών και δεινών που μας κληροδότησαν είναι και ο καφές, ο περίφημος «τούρκικος καφές». Αρχικά κληρονομήσαμε και τις λέξεις: καφές, καφεντζής, ταμπής (καφετζής -γκαρσόνι), γεντέκι (εφεδρική βρύση του καράμπαπα), καράμπαπας (η κατσαρόλα που κρατούσε ζεστό νερό για τον καφέ), μπρίκι, φλιτζάνι, ντελβές (κουτί καφέ), καβουρντιστήρι, καϊμάκι, τσεσβές (το υφαντό που τοποθετούν επάνω στον δίσκο σερβιρίσματος) , θεριακλής, κά.

Η λέξη καφές μάλλον προέρχεται από το γαλλικό café, to 1611, είχε την μορφή cahoa, που δηλώνει το αφέψημα του καφέ.

Για την παρασκευή του καφέ παλαιότερα χρησιμοποιούσαν την λέξη «ψήνω», ενώ σήμερα συνηθίζεται το ρήμα «κάνω».

Ο καφές εισάγεται σε κόκκους, ψήνεται και αλέθεται, έπειτα είναι έτοιμος για την παρασκευή του παραδοσιακού τούρκικου ή ελληνικού καφέ.

Πιο παλιά τον εισήγαγαν σε κόκκους, τον ανακάτευαν με ρεβύθι ή και λίγο σιτάρι μετά τον έψηναν με το καβουρντιστήρι, τον έτριβαν με τον μύλο του καφέ και τέλος τον έψηναν στο μπρίκι. Ο καλλίτερος καφές ψηνόταν στην χόβολη.

ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΠΟ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ…!

Καταγραφή επιμέλεια Ηλίας Τουτούνης

Το λειτούργημα του δασκάλου -για εμένα- είναι ίδιο με αυτό του καλλιτέχνη, μόνο που το αντικείμενό του δεν είναι μια εξωτερική αισθητική ή ακουστική διαμόρφωση, αλλά η διάπλαση της ψυχικής εικόνας του μαθητή.

Ο δάσκαλος που έχει άμεση επαφή με το κάθε παιδί, γνωρίζει τις ιδιαιτερότητές, τις ανάγκες, τον χαρακτήρα του και μπορεί να το στηρίξει και να το διαμορφώσει κατάλληλα. Κανείς άλλος εξ αποστάσεως δεν μπορεί να προτείνει κανόνες και μεθόδους διδασκαλίας. Αυτό μπορεί να το επιτύχει μόνον η δημιουργική φαντασία του δασκάλου και ασφαλώς μπορεί να τον οδηγήσει σε σωστές ενέργειες. Ο δάσκαλος πρέπει λοιπόν να νιώθει ελεύθερος στην εκτέλεση της αποστολής του.

1983, Ο Γάμος μου...!

 

Ο Γάμος της Ρόζας Σαββέλλη και του Κώστα Παπαντωνόπουλου το Σάββατο 14.05.1983.

Το κρεβάτι, ο χορός στο ταψί του γαμπρού από τους Μυτιληνιούς συμπεθέρους και κουμπάρους, η προετοιμασία της νύφης, ο γάμος στην Αγία Τριάδα στο Αεροδρόμιο Ελληνικού, το τραπέζι στο κέντρο "Κάτι άλλο" στους Τράχωνες και το γλέντι με δύο κλαπατσίμπανα και μπόλικο κέφι κράτησε ως τις 10 το πρωί. Κουμπάρος ήταν ο τότε νεαρός Κώσττας Κωνσταντέλος.

Το βαγένι με το πεντάχρονο κρασί που καταναλώθηκε το είχε βάλει ο παππούλη μου ο Πλέγκας λίγο πριν πεθάνει στις 28.11.1978. Τα σφαχτά και τα τυριά ήταν από το κοπάδι του πατέρα μου. Σχεδόν όλο το βράδυ, χάρι στο πεντάχρονο νέκταρ, ο δρόμος μπροστά στο κέντρο είχε κλείσει διότι χόρευαν δυό ζυγές.

Το βίντεο είναι εντελώς ερασιτεχνικό με επίσης ερασιτέχνες εικονολήπτες, προσέφερε η αγαπητή φίλη Βάσω Κωνσταντέλου.

Ύστερα από 40 και πλέον χρόνια τέτοια κειμήλια δεν πρέπει να χάνονται αλλά να μοιράζονται απλόχερα στους απογόνους.

Λεμονιά Κωστοπούλου 1934-2024 Σπαρτουλιά Αντρωνίου

Έφυγε από κοντά μας σήμερα Κυριακή 25.02.2024 η Λεμονιά Κωστοπούλου, σύζυγος Ιωάννη (Καλομοίρη) που γεννήθηκε πριν 90 χρόνια στο Αντρώνι.

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Δευτέρα στις 13.00 στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο στην Σπαρτουλιά και η ταφή της στο κοιμητήριο Αντρωνίου.

Στον σύζυγό της Γιάννη, στα παιδιά της Γεώργιο, Καλομοίρα, Νικολίτσα και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας.

Η Λεμονιά ήταν δραστήρια, καλοσυνάτη και φιλόξενη γυναίκα. Ήταν η μικρότερη από τα πέντε παιδιά του Νικολάου (1889 -1958) και της Γιαννούλας Τούμπλαρη από το Αντρώνι. Το σπίτι τους ήταν εκεί που βρίσκεται σήμερα η πλατεία του χωριού.

Την σελίδα ενημέρωσε ο φίλος Γιώργος Μαρκόπουλος από τη Γιάρμενα.

Ουρανία Ι. Κότσαλη 1942-2024

Έφυγε από κοντά μας το Σάββατο 17.02.2024, η Ουρανία Κότσαλη – Αβραμοπούλου, σύζυγος Ιωάννη (Γιαγκούλα) που γεννήθηκε πριν 82 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία της έγινε την Κυριακή στην Αμαλιάδα.

Στον σύζυγό της Ιωάννη, στα παιδιά της Ελένη, Όλγα, Νικόλαο και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση τον φίλο Γεώργιο Μαρκόπουλο από την Γιάρμενα.

Το 40 ήμερο μνημόσυνο της θα γίνει στις 24 Μαρτίου στον Άγιο Νεκτάριο στην Αμαλιάδα.

2019 ΑΘΛΟΠΑΙΔΙΕΣ ΣΤΟ ΑΝΤΡΩΝΙ

Αθλοπαιδιές στο χωριό μας: Tuesday, ‎13 ‎August ‎2019 Μια από τις «όμορφες» δραστηριότητες για τα τσορομπίλια που διοργανώνει ο σύλλογος του χωριού μας τα τελευταία χρόνια. Μέσα από αυτές τις δραστηριότητες των παιδιών όπως είναι η ζωγραφική, το θεατρικό, η αναζήτηση του «κρυμμένου θησαυρού» κλπ, δίνεται η δυνατότητα να γνωριστούν περισσότερο τα ντόπια παιδιά με αυτά των πόλεων που επισκέπτονται το χωριό τα καλοκαίρια και έτσι να αναπτύξουν φιλίες. Οι φιλίες αποτελούν ένα από τα πιο όμορφα συναισθήματα που μπορεί να αναπτύξουν τα παιδιά ώστε να συνδεθούν με ισχυρούς διαπροσωπικούς δεσμούς για όλη τους τη ζωή. Έχουμε κι άλλες τέτοιες καταγραφές και προκειμένου να χαθούν θα προτιμήσουμε να τις ανεβάσουμε για να τις μοιραστούν τα παιδιά και να θυμούνται και αυτές τις δραστηριότητές τους. Καταγραφή παρουσίαση: Κώστας Παπαντωνόπουλος

Σωτήρης Α. Αβραμόπουλος 1950-2024

Έφυγε από κοντά μας σήμερα το ξημέρωμα της Πέμπτης 22.02.2024, ο Σωτήρης Αβραμόπουλος του +Αργυρίου (Καφύρα) και της ₊Σταυρούλας που γεννήθηκε πριν 74 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο Παρασκευή στις 11.00 στη γενέτειρά του.

Στην σύζυγό του Ευγενία, στον γιό του Αργύρη, στην κόρη του Σταυρούλα και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση τον φίλο Γεώργιο Μαρκόπουλο από την Γιάρμενα.

Ήταν το δεύτερο παιδί του μπάρμπα Αργύρη Αβραμόπουλο. το πρώτο ήταν ο Θανάσης που έφυγε το 2017.

Ο Σωτήρης παντρεύτηκε στις 22.06.1975 την Ευγενία (Σία) Μπακάλη και απέκτησαν δύο τσούπες και ένα παιδί. Την Ανδριάννα που έφυγε τον Απρίλιο του 2003, την Σταυρούλα και τον Αργύρη.

Είχαμε αναρτήσει βίντεο με τις προετοιμασίες του γάμου τους που μας είχε εμπιστευτεί ο ο συμπατριώτης μας Κων/νος Συλάιδος και έχουμε έτοιμο τον γάμο τους που λόγω της απώλειας του Σωτήρη θα το αφήσουμε για αργότερα.  

 

 

Γεώργιος Ι. Σίνος (1931 - 2024)

Έφυγε από κοντά μας την Πέμπτη 15.02.2024 ο Γεώργιος Σίνος του Ιωάννη (Σινόγιαννη) και της Αφροδίτης που γεννήθηκε πριν 93 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία του έγινε σήμερα 17.02.2024 στις 10.00 στο Κοιμητήριο Γλυφάδας.

Στις κόρες του Αφροδίτη, Παναγιώτα, στον αδελφό του Νικόλαο και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.

Με τον Γιώργο Σίνο είχαμε μιλήσεις πριν τρία περίπου χρόνια. Μας είχε πει ότι τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του «Συλλόγου των εν Αθήναις Αντρωναίων» μάζί με τον Νίκο Λαμπαδά είχε εργαστεί για την εγγραφή νέων μελών.

Το 1970 έφυγε για το Σύδνεϋ της Αυστραλίας όπου συμμετείχε εκεί σε πενταμελή ορχήστρα. Πήγαιναν και έπαιζαν ακόμη, στην Μελβούρνη και στην Καμπέρα. Τους έβλεπαν στις εφημερίδες και τους έπαιρναν σε γάμους, σε διάφορες γιορτές και γλέντια (η ορχήστρα είχε κλαρίνο, βιολί, ακορντεόν κλπ). Το βιολί όπως μας είπε, ήταν η ψυχή του και δεν το άφησε ως το τέλος.

Μαζί με την σύντροφό του απέκτησαν τα δυό κορίτσια τους την Αφροδίτη (Φρίντα) και την Παναγιώτα (Μπέτι).

Ύστερα από 30 χρόνια στην Αυστραλία, γύρισε το 2001 στην Αθήνα, στην Άνω Γλυφάδα όπου διέμεινε με την οικογένειά του.

Καλό του ταξίδι!

 

Νίκος Σ. Καρύδης 1937 - 2024

Έφυγε από κοντά μας το βράδυ της Παρασκευής 16.02.2024 ο Νίκος Καρύδης, πρωτότοκος γιός του Σταύρου και της Ροδοθέας που γεννήθηκε πριν 87 χρόνια στην Ερεσό Μυτιλήνης.

Μετά τον πόλεμο, το 1955, μετοίκησε με την οικογένειά του για το San Paolo Βραζιλίας.

Τα πρώτα χρόνια ήταν πάρα πολύ δύσκολα όταν πουλούσε με τον αδελφό του ζαρζαβατικά στις λαϊκές.

Κατόπιν η οικογένειά του άνοιξε εστιατόριο στο Bras (Σάο Πάολο) και στην συνέχεια ασχολήθηκε με βιοτεχνία ενδυμάτων όπως όλοι σχεδόν οι Μυτιληνιοί στην Βραζιλία που τους κατεύθυνε προς τα εκεί ο πατέρας του, Σταύρος Καρύδης.

Παντρεύτηκε την Άννα Αχλιόπιτα όπου καρπός του γάμου τους τα τρία παιδιά του ο Σταύρος, ο Γιάννης και η Ρόζα.

Έκανε μεγάλη προκοπή εκεί στα ξένα, δυναμικός επιχειρηματίας με φάρμα και τετρακόσιους εργαζομένους στην Braganca Paulista της Βραζιλίας.

Aαποκατέστησε τα παιδιά του και επέστρεψε στην Αθήνα πριν 12 χρόνια αλλά τα καλοκαίρια τα περνούσε στον αγαπημένο του τόπο, την Ερεσό.

Ήταν ένας ωραίος τύπος, γλεντζές που ήξερε να ζει, άνθρωπος της παρέας με μπόλικο χιούμορ που θα λείψει σε εμάς, στους φίλους και συγχωριανούς του.

Ο θείος Νίκος ήταν ο κοντινός μου άνθρωπος (θείος της συζύγου μου) που εκτός των άλλων με βοήθησε στις δύσκολες στιγμές μου.

Γνωριστήκαμε το 80 και από τότε μαζί. Μαζί και στην Ερεσό το τελευταίο του καλοκαίρι.

Έφυγε πλήρης από όλες τις απόψεις, γεμάτος με τις καλύτερες αναμνήσεις. Δεν πέρασε από αυτή την ζωή έτσι…! Όπου κι αν εμφανιζόταν, άφηνε το θετικό αποτύπωμά του.

Θερμά συλλυπητήρια στην σύζυγό του Άννα, στα παιδιά του Σταύρο, Γιαννέλη, Ρόζα, στα αδέλφια του Γιάννη, Δέσποινα σε όλους τους συγγενείς και τους Ερεσιώτες συμπατριώτες του.

Καλό σου ταξίδι Μπάρμπα!

Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή 23.02.2024 στις 11.00 στον Άγιο Γεώργιο Αργυρούπολης (Λ. Αλίμου) και η ταφή στο  Δημοτικό Κοιμητήριος Αργυρούπολης.

ΤΟ ΔΟΚΑΝΟ….!

Καταγραφή συλλογή Ηλίας Τουτούνης

 

Στα πολύ παλιά χρόνια, όλα τα βουνά γύρω από το χωριό καλύπτονταν από δάση. Υπήρχαν αρκετές πηγές και πολύ κυνήγι. Ο κόσμος ήταν φτωχός και τα πουλιά, οι λαγοί, τα αγριοκούνελα, τα αγριογούρουνα κάλυπταν ένα μέρος των αναγκών τους ως προς την διατροφή τους, ενώ κυνηγούσαν άλλα για τις γούνες όπως κουνάβια, βίδρες και τέλος έπρεπε να εξολοθρεύει και τα επιβλαβή για αυτόν ζούδια (άγρια ζώα), όπως νυφίτσες, αλεπούδες, ασβούς, λύκους, τσακάλια, αγριογούρουνα κ.ά.

Επειδή τότε δεν υπήρχαν όπλα ο άνθρωπος εφεύρε άλλους τρόπους, για να συλληφθούν τ’ άγρια ζώα. Μεταξύ των άλλων που ανακάλυψε το ανθρώπινο μυαλό για να τα καταφέρει, ένα εξ αυτών ήταν και το δόκανο.

Ο δόκανος ή το δόκανο ήταν μεταλλικές παγίδες θηραμάτων για τη σύλληψη ή και θανάτωση ζώων και πτηνών. Αποτελείται από δύο μεταλλικά οδοντωτά ελάσματα (σιαγόνες), ενωμένες στις άκρες. Αυτές υποστηρίζονται από άλλο ένα έλασμα κάθετο προς αυτές σε σχήμα οξείας γωνίας που ωθεί τις σιαγώνες να κλείνουν απότομα με την άσκησης πίεσης με ελατήριο και οι δαγκάνες δαγκώνουν (συλλαμβάνουν) το ζώο συνήθως από το πόδι ή και από το κεφάλι. Για την όπλιση υπάρχει άλλο ένα εργαλείο η σκαντάλη (σκανδάλη) όπου εκεί στερεώνεται το δόλωμα και ο χειριστής το οπλίζει, ώστε με την παραμικρή επαφή με το θήραμα ν’ απαγκιστρώνεται η σκαντάλη και να απελευθερώνει τις δαγκάνες που κλείνουν αστραπιαία με μεγάλη δύναμη και παγιδεύουν ή θανατώνουν το θήραμα. Τέλος στην άκρη του ελάσματος υπάρχει προσαρμοσμένη μια αλυσίδα όπου αυτή χρησιμοποιείται για να δένουν το δόκανο από σταθερά σημεία για να μην το παρασέρνουν τα θηράματα μετά την παγίδευσή τους. Η εν λόγω αλυσίδα, άλλοτε είναι ψιλή και άλλοτε χονδρή, ανάλογα με το δόκανο που είναι προσαρμοσμένη, το δε μήκος της περίπου στο ένα μέτρο.