Άρθρο του Ηλία Τουτούνη συγγραφέα-λαογράφου
Η αγοροπωλησία ενός υποζυγίου (αλόγου, γαϊδουριού ή μουλαριού), μέχρι το προτελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα, απαιτούσε ειδικές εμπορικές ικανότητες, γνώσεις, εμπειρία, και πειθώ (παζάρεμα), ώστε οι εμπλεκόμενοι να μην παρασυρθούν σε λάθος αγορά ζώου, χάριν της εξωτερικής εμφάνισης. Γι' αυτό οι αγοραστές, έπρεπε να γνωρίζουν μερικά βασικά χαρακτηριστικά όσον αφορά την ηλικία, τα τερτίπια (ελαττώματα), την υπακοή και τις ασθένειες του εκάστοτε ζώου. Λίγο πολύ οι αγοραστές, οι πωλητές και κυρίως οι τσαμπάσηδες γνώριζαν τα περισσότερα εξ αυτών, εξετάζοντας προσεκτικά το εκάστοτε ζώο. Το πιο δύσκολο ήταν να ανακαλύψουν την ηλικία του ζώου και κυρίως του αλόγου που ήταν το κυρίαρχο ζώο για όλες τις ανάγκες της υπαίθρου.
Η εμπειρία της αγοροπωλησίας των τσαμπάσηδων, κατά τον διακανονισμό ενός ζώου προς αγορά, επικεντρωνόταν κυρίως στην διακριτικότητα κι όταν έβλεπαν το παζαρευόμενο ζώο, «το ζύγιζαν» όπως έλεγαν «με το μάτι», μετά το ψηλάφιζαν και στο τέλος έκαναν την συμφέρουσα προς τον εαυτόν τους εκτίμηση, πάντα με χαμηλότερη τιμή έναντι της αξίας τους, όταν ήταν γι' αγορά και σε υψηλότερη όταν επρόκειτο για πώληση. Έλεγχαν εξονυχιστικά τα πάντα, διότι οι πωλητές, στην προσπάθειά τους για ν' αποκρύψουν την ακριβή ηλικία των ηλικιωμένων ζώων, τα έτριβαν με χοντρό αλάτι στο πάνω χείλος του ζώου (άλογο, μουλάρι, γαϊδούρι), μέχρι να βγάλει αίμα. Πολλές φορές, η παραπλάνηση, γινόταν και με ισχυρά ναρκωτικά, ή με μέθη , όταν τα ζώα ήταν άγρια, (δάγκωναν ή κλωτσούσαν) ή με καυτηρίαση των δοντιών με νιτρικό άργυρο, για να κρύψουν την ηλικία τους.
