2021 ευχές από το antroni.gr

Το www.antroni.gr σας εύχεται χρόνια πολλά, καλή χρονιά, υγεία και ευτυχία για κάθε μέρα του νέου χρόνου.

Απρόσμενη αναδρομή στον αείμνηστο Διονύση Αβράμη από την Μπαρμπότα

του Κώστα Παπαντωνόπουλου

Λέγανε οι παλαιοί ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους ξεχνούν για αυτό και οι ευχές ανέκαθεν ήταν, «να ζήσεις να τον θυμάσαι» και όχι αυτό το ανούσιο, «καλό παράδεισο» που ακούγεται τελευταία και εμείς δεν λησμονάμε τον αείμνηστο συμμαθητή μας Διονύση, εξάλλου μας τον θυμίζουν τόσα πολλά που ζήσαμε και η προχθεσινή γιορτή του που εκείνη την ημέρα μας ήταν αδύνατο να γράψουμε, είχαμε και ‘μεις τους λόγους μας.

Το περσινό καλοκαιράκι του 2019 που είμασταν στο χωριό μας περίμενε μια έκπληξη σχετικά με τον Διονύση. 

Μας κάλεσε ο Τίτος από το Καλλιμάνι, που μόλις έμαθε ότι πετάχτηκε το υλικό συναδέλφου του καθηγητή και δη συγχωριανού, ζήτησε να περισυλλεχθεί από το ρέμα, για να το δώσει στην αφεντιά μας γνωρίζοντας ότι πάει σε καλά χέρια.

Διαλέξαμε να σας δείξουμε εδώ δύο από τις εκθέσεις του Διονύση από την Στ’ τάξη του σχολικού έτους 1971-72 του γυμνασίου Αρρένων Πύργου που φοιτούσε. Στην μια έκθεση για να είναι ευανάγνωστο το χειρόγραφο φροντίσαμε να το έχετε δακτυλογραφημένο. Ακόμη σας δείχνουμε μία σελίδα από το πρόχειρό του που εδώ φαίνεται η ιδιαίτερη κλίση που είχε  στα μαθηματικά και την φυσική όπου και διέπρεψε στο πανεπιστήμιο.

Ο Διονύσης έφυγε από την ζωή στις 27 Φλεβάρη του 1985 από ατύχημα στην ηλικία των 31 του χρόνων: Εδώ

2021: Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ "ΩΛΟΝΟΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

 

Το ΔΣ του

ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ  ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ - ΦΟΛΟΗΣ  O «ΩΛΟΝΟΣ», σας εύχεται Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά με περισσότερη ευαισθησία στο περιβάλλον.

 

Το Δ.Σ.

Πρόεδρος: Χρονόπουλος Ανδρέας

Αντιπρόεδρος A': Τουτούνης Ηλίας

Αντιπρόεδρος Β': Μαρκόπουλος Ι. (Ταμπουρόγιαννης)          

Γενικός Γραμματέας: Παπαντωνόπουλος Κώστας

Ταμίας: Μαρτζάκλης Θοδωρής

Υπεύθυνος Τύπου και Προβολής: Αθανασόπουλος Ανδρέας

Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων: Μπιλάλης Κώστας

Μέλος: Καραμέρος Τάσος

Μεγάλος θρήνος γίνεται…

Σήκω απάνου Γιάννο μου

Να αναστενάξω μάνα μ’ δεν μ’ ακούς

Υπογράφουμε για να μην καταστραφεί ο Ερύμανθος ποταμός

 

Κλικ εδώ ή στην εικόνα και υπογράφουμε ηλεκτρονικά για να  μην καταστραφεί ο Ερύμανθος ποταμός.

Έχουν υπογράψει ως τώρα πάνω από 200, βοηθήστε να γίνουμε περισσότεροι.

Μπορέτε ωστόσο να υπογράψετε και το παρακάτω κείμενο και να το στείλετε και μέιλ όπως περιγράφεται εδώ.

Υπηρεσίες Φορείς Σύλλογοι αλλά και ιδιώτες που επιθυμούν να εκφράσουν γραπτώς τις αντιρρήσεις τους μπορούν να υπογράψουν το παρακάτω κείμενο και να το στείλουν με email ή το Ταχυδρομείο:

 ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ :

ΙΔΙΟΤΗΤΑ:

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

ΠΡΟΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ & ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ν.Ε.Ο. Πατρών – Αθηνών 32 και Αμερικής, Τ.Κ. 26441, Πάτρα.

E – mail: periv.energy@pde.gov.gr

Αντιρρήσεις που αφορούν στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για την δημιουργία και λειτουργία Μικρού Υδροηλεκτρικού Σταθμού (ΜΥΗΣ), ισχύος 3,33 MW, στην θέση «Παλαιοφυτειά» του ποταμού Άνω Ερύμανθος του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, με φορέα υλοποίησης την εταιρεία «ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ Α.Ε.»

Με την παρούσα ζητάμε η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που είναι σε διαβούλευση, να μην γίνει αποδεκτή και να μην εκδοθεί Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων για το έργο διότι:

Α) Είναι ουσιαστικά εκτός του πλαισίου της Περιβαλλοντικής, Χωροταξικής και Πολιτιστικής νομοθεσίας.

Επιστολή που «καίει» για υδροηλεκτρικά και άλλα ενός Διβριώτη

 

Επιστολή που «καίει», μας έστειλε ένας βέρος Διβριώτης, ο κ. Θοδωρής Ηλιόπουλος για το επίκαιρο θέμα της δημιουργίας του Υδροηλεκτρικού στην θέση «Παλαιοφυτειά» (Μοστενίτσας) του ποταμού Άνω Ερύμανθος του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας.

Τον κ. Θοδωρής Ηλιόπουλο (Θυβραίο) τον γνωρίσαμε από την κινητοποίηση που έκανε για την ανασκαφή στο σπήλαιο του Αρμακιανού της Ορεινής Ηλείας.

Του Θοδωρή Ηλιόπουλου

Καλησπέρα Κώστα,ας σταματήσει επιτέλους το παπατζιλίκι, rapid test και… κλαρωτές. Ας δώσει ο κ Φωτεινός το 20 % Χ ΕΣΟΔΑ Χ ΧΡΟΝΙΑ = 500.000 - 800.000 ευρώ (κατά την εκτίμησή μου) στην τοπική κοινότητα, έτσι όπως ήταν η αρχική συμφωνία (είχε υπογραφεί συμφωνητικό και δεν το τήρησε) για το υδροηλεκτρικό της Δύβρις και ας κρατήσει τα τεστ.

Η ορεινή Ηλεία έχει δώσει πάρα πολλά στον κ Φωτεινό, και αυτός είναι ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ. Επίσης η ορεινή Ηλεία έχει κάνει το οικολογικό της χρέος.

Θα διαφοροποιήσω μια φράση ενός νέο υποστηριχτή (μετά τα 7.000 €) σχετική με το ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΚΡΑΤΙΔΙΟ ΤΗΣ ΔΥΒΡΙΣ. Γιατί άραγε στο ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΚΡΑΤΙΔΙΟ ΤΗΣ ΔΥΒΡΙΣ τόσα ενεργειακά εργοστάσια (υδροηλεκτρικό Δύβρις, ανεμογεννήτριες Δύβρις, υδροηλεκτρικό Δύβρις Τριποτάμων)? Προφανώς κάποιος λόγος υπάρχει.

Αντιρρήσεις από τον «Ωλονό», τους Δήμους και τις τοπικές κοινωνίες για την δημιουργία Υδροηλεκτρικού Σταθμού στον ποταμό Ερύμανθο.

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ    Πέμπτη        3 Δεκεμβρίου 2020

ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ                    Αριθ.Πρωτ.:122

ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ - ΦΟΛΟΗΣ  O «ΩΛΟΝΟΣ»

olonos2010@gmail.com

ΠΡΟΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ & ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ν.Ε.Ο. Πατρών – Αθηνών 32 και Αμερικής, Τ.Κ. 26441, Πάτρα.

E – mail: periv.energy@pde.gov.gr

Αντιρρήσεις που αφορούν στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για την δημιουργία και λειτουργία Μικρού Υδροηλεκτρικού Σταθμού (ΜΥΗΣ), ισχύος 3,33 MW, στην θέση «Παλαιοφυτειά» του ποταμού Άνω Ερύμανθος του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, με φορέα υλοποίησης την  εταιρεία «ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ Α.Ε.»

Με την παρούσα ζητάμε η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που είναι σε διαβούλευση, να μην γίνει αποδεκτή και να μην εκδοθεί Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων για το έργο διότι:

Ηλίας Νικολετόπουλος (Αντρώνι 1928 - Πανόπουλο 2004) και Διομήδης Νικολετόπουλος (Αντρώνι 1888 – Πανόπουλο 1975)

Γράφει, η Αλεξάνδρα Η. Νικολετοπούλου (Δικηγόρος)

Ο Ηλίας γεννήθηκε στο Αντρώνι το 1928, ήταν ο τέταρτος γιός του Διομήδη Νικολετόπουλου και της Αλεξάνδρας Γιαρμενίτη. Το 1961 παντρεύτηκε με την Διαμάντω, κόρη του Θάνου Τσαλαμιδά από το Σκιαδά και απέκτησαν στο Αντρώνι τρία παιδιά, την Αλεξάνδρα, τον Διομήδη και τον Θάνο.

Νέος, συνεταιρίστηκε με τον Λύσανδρο Παναγόπουλο (Μπουλουγούρη) και έφερε στο Αντρώνι, Λαναριστήριο, που λειτούργησε στην αποθήκη του Κάνταλου, πράγμα πρωτοπόρο για την εποχή του, καθώς γινόταν με μηχανική επεξεργασία το ξάσιμο του μαλλιού που χρησίμευε για νήμα στους αργαλειούς. Αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του΄60, μετέφερε το Λαναριστήριο στο Πανόπουλο, όπου συνέχισε αυτή τη δραστηριότητα με νέες πιο σύγχρονες μηχανές. Παράλληλα ήταν αμπελουργός με αξιόλογα αμπέλια της οικογένειας, πάππου προς πάππου, στην Μποκούτα Κακοταρίου. Οινοποιός, με βαγένια εικοσάρια, δηλαδή το καθένα χωρούσε είκοσι βαρέλες κρασί, που είχαν φτιαχτεί μέσα στο υπόγειο κελάρι του σπιτιού στο Αντρώνι από εξαίρετους τεχνίτες ξυλουργούς. Ο ίδιος ήταν μάστορας του κρασιού και του τσίπουρου, τα έφτιαχνε με μεράκι τηρώντας πιστά κάθε λεπτομέρεια στη διαδικασία παρασκευής τους. Ιδιαίτερα για το τσίπουρο, «το έβγαζε» σε ειδικό χάλκινο, καζάνι απόσταξης με «καπάκι φυσούνα».

Ως πρόεδρος της κοινότητας Αντρωνίου, προσπάθησε να δώσει λύσεις σε προβλήματα του χωριού. Ασχολήθηκε με το Υδραγωγείο και με προσωπικές του ενέργειες έγινε ασφαλτόστρωση στο κεντρικό δρόμο, από την Αγία Παρασκευή μέχρι την πλατεία, όταν όλα τα γύρω μεμονωμένα χωριά είχαν χωματόδρομους. Συμμετείχε ενεργά στις δενδροφυτεύσεις που είχαν στόχο την συγκράτηση του σαθρού εδάφους, εκεί, που οι κατολισθήσεις στους γκρεμούς και στα ζωνάρια απειλούσαν κάποια σημεία του χωριού.

Η οικογένεια του Ηλία, μετακόμισε το 1972 από το Αντρώνι στο Πανόπουλο, όπου ο ίδιος και η σύζυγός του Διαμάντω, ασχολήθηκαν με το εμπόριο για τριάντα και πλέον χρόνια. Άνθρωπος της προσφοράς, δραστήριος με κοινωνικές ευαισθησίες, προσπαθούσε για το καλύτερο. Είχε πάντα ιδιαίτερη αγάπη προς το Αντρώνι, επισκεπτόταν το χωριό και απολάμβανε τις ατέλειωτες συζητήσεις με συγχωριανούς για παλιές ιστορίες και πρόσωπα. Πέθανε, ακμαίος σε ηλικία 76 ετών, στο Πανόπουλο το 2004.

Πατέρας του Ηλία, ήταν ο Διομήδης Νικολετόπουλος που γεννήθηκε στο Αντρώνι το έτος 1888 και ήταν γιός του Δημοσθένη Νικολετόπουλου (1855 -1919) και της Μαρίας Πανουτσοπούλου από το Κακοτάρι. Ο Διομήδης παντρεύτηκε με την Αλεξάνδρα, κόρη του Λεωνίδα Γιαρμενίτη από την Φολόη και απέκτησαν στο Αντρώνι έξι παιδιά, τον Δημοσθένη, Λεωνίδα ( Η.Π.Α.), Νίκο (παντρεμένο στις Η.Π.Α. με την Ειρήνη, κόρη του Κωνσταντίνου Θωμά, μετανάστη στην Αμερική από το Αντρώνι), Ηλία, παπα- Χρήστο και Κώστα. Ο Διομήδης πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους και πήρε μέρος στην προέλαση των ελληνικών στρατευμάτων, όταν έφτασαν «είκοσι χιλιόμετρα έξω από την Σόφια της Βουλγαρίας», όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο ίδιος. Με κλονισμένη υγεία, αφού είχε πάρει πέντε πνευμονίες και πλευρίτη στο μέτωπο, με τραύματα και εξουθενωμένος από τις κακουχίες του πολέμου, επέστρεψε στο Αντρώνι.  Αργότερα έφυγε για πέντε χρόνια μετανάστης στην Αμερική, μέχρι το 1925. Η διαδρομή του, για τα δεδομένα της εποχής και του χωριού, ήταν ένας συνεχής αγώνας γεμάτος κινδύνους και εμπειρίες.

Με τον Γιώργη, τον αδελφό του, δούλευαν τον Μύλο Χρυσικού, τη Νεροτριβή και το Χάνι Χρυσικού,  που είχαν από τον πατέρα τους Δημοσθένη, τον έλεγαν και «χρυσικό» και όλα αυτά βρίσκονταν κάτω στο ποτάμι, στην Παλιομποκοβίνα, της Αγίας Τριάδας.

Ο Διομήδης είχε και δύο αδελφές, την Κωνσταντίνα που παντρεύτηκε στο Σιμόπουλο τον Χαρίλαο Ρούσσο και την Γιαννούλα, που παντρεύτηκε στο Αντρώνι τον Χρύσανθο Παπαδόπουλο, πατέρα του παπα-Κοσμά και της Διονυσίας συζ. Ανδρέα Σίνου, δηλαδή αυτή, ήταν γιαγιά του Λύσανδρου Σίνου (κλαρίνο) και της Γιαννούλας Καζαμία.

Ο Διομήδης ήταν άνθρωπος έξυπνος, εργατικός και «γραμματισμένος» για την εποχή του. Είχε τελειώσει το Σκολαρχείο στη Δίβρη και δύο τάξεις του τότε Γυμνασίου στον Πύργο, με γνώση της Αγγλικής γλώσσας και με πολύ καλό γραπτό λόγο. Όποιος χωριανός δεν ήξερε γράμματα και ήθελε να γράψει κάποιο ιδιωτικό συμφωνητικό, ιδιωτικό περιουσιακό διανεμητήριο ή και γράμμα ακόμη, έβρισκε βοήθεια στον Διομήδη.

Η γυναίκα του, Αλεξάνδρα ήταν αξιοπρεπής, καλωσυνάτη και πολύ φιλόξενη. Οι παλιοί μιλούσαν για τα χρόνια (1945-1953) που έμενε στον Πύργο με τα παιδιά της στο Γυμνάσιο, ποτέ δεν αρνιόταν την φιλοξενία της σε Αντρωναίους, που ξέμεναν στον Πύργο, γιατί τότε οι συγκοινωνίες δεν ήταν καθόλου εύκολες.

Τα τελευταία τους χρόνια, ο Διομήδης και η Αλεξάνδρα έζησαν στο Πανόπουλο, πάντα μαζί με την οικογένεια του Ηλία. Ο Διομήδης έφυγε από τη ζωή το 1975 και η Αλεξάνδρα το 1980.

Προσωπογραφία της Έλλης Νικολετοπούλου - Κρίσπη έργο της Θάλειας Φλωρά - Καραβία στο Μουσείο του Πανεπιστημίου Αθηνών

Σημείωση. Τους Νικολετόπουλους τους έλεγαν «χρυσικούς» από τον πρώτο τους πρόγονο Κωνσταντίνο Νικολετόπουλο που ήρθε στο Αντρώνι από την Στεμνίτσα Γορτυνίας γύρω στα 1845 και ήταν αργυροχρυσοχόος. Παντρεύτηκε την Σταμάτα Κανελλοπούλου από το Αντρώνι και απέκτησαν πέντε παιδιά. Το πρώτο τους σπίτι ήταν στου Κλαπανάρη. Όταν ο Κωνσταντίνος πέθανε, η Σταμάτα, σαράντα ετών, έγινε «μυλωνού» για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Με την σειρά κατά ηλικία ήταν ο Αριστείδης (1949), έμπορος στο Αντρώνι, ο Νικίας στο Κούμανι, ο Δημοσθένης (1855-1919) στο Αντρώνι, ο Χρήστος(1858-1901), έμπορος στο Πύργο και ο μικρότερος Μεγακλής, γιατρός στο Δούκα.

Απόγονοι των Νικολετόπουλων, της ρίζας του Αντρωνίου, πέραν των άλλων, είναι κάποιες γνωστές γυνακείες προσωπικότητες. Η Ακριβή Νικολετοπούλου, κόρη του Νικόλα Νικολετόπουλου από το Αντρώνι και της Ελένης Κινινή από την Αμαλιάδα, ηρωίδα της Αντίστασης που βασανίστηκε και εκτελέστηκε από τους Γερμανούς το 1944. Γνωστή είναι και η Έλλη Νικολετοπούλου-Κρίσπη (1915-1974), κόρη του Γιάννη Νικολετόπουλου και της Κάκιας Δικαίου, από τις πρώτες γυναίκες, καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης η τραγουδίστρια Γιοβάνα, είναι εγγονή της Μαρίας Νικολετοπούλου από το Αντρώνι και του Βασίλη Στεριόπουλου από το Κούμανι.

Πηγή:www.antroni.gr

Ντίνος ο Κλεινδιώτης

Γράφει ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Ο Ντίνος Κλεινδιώτης μπορεί να θεωρηθεί ως περιστασιακός κλέφτης, αφού η παρανομία του περιοριζόταν στα χρονικά όρια της μιας νύχτας και στη συνέχεια επέστρεφε τα «κλοπιμαία».

Στο ξακουστό πανηγύρι του Βάραγκα Ωλένης, που διεξάγεται στις 23 Σεπτεμβρίου, ο Ντίνος γνώρισε μια κοπέλα και την αγάπησε. Αυτή όμως καταγόταν απ’ άλλο χωριό και ο Ντίνος φλεγόταν από το πάθος και επεδίωκε να τη συναντά καθημερινά. Επειδή όμως το χωριό του ήταν μακριά από αυτό της αγαπητικιάς του, βρήκε μια εύκολη λύση όπου κάθε βράδυ έκλεβε από ένα άλογο που ήταν δεμένα στις καλαμιές και πήγαινε να τη βρει. Το πρωί επέστρεφε το άλογο εκεί απ’ όπου το είχε πάρει. Αυτό γινόταν αρκετό καιρό.

Δημήτρης Κ. Θωμάς 2020-1966

Έφυγε σήμερα Παρασκευή 26.11.2020 ο Δημήτρης Θωμάς του παπά+Ντίνου (Καλαμάρη) και της +Παναγιώτας Πανούτσου που γεννήθηκε στο Αντρώνι πριν 54 χρόνια.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο Σάββατο στις 15.00 στην γενέτειρά του.

Στα αδέλφια του Γιάννη, Μαρία, Απόστολο, Ουρανία, Θανάση, Νίκο, Γιώργο και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια.

Ο Μήτσος ήταν το τρίτο στην σειρά από τα παιδιά του παπά Ντίνου και της κουμπάρας μας της Παναγιώτας. Ήταν δυο καλοσυνάτοί γονείς πολύτεχνης οικογένειας που η μεγάλη τους αγωνία ήταν να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους, να τους δώσουν την απαραίτητη αγωγή και να τα αποδώσουν σωστά στην κοινωνία όπως και έγινε.

Με τον Μήτσο μόνον ένα γεια λέγαμε, δεν είχαμε συζητήσει ποτέ και αυτό θα οφείλεται κυρίως στην αφεντιά μας που όπως δικαιολογημένα κάποιοι μας χαρακτηρίζουν στο χωριό, «απόμακρο». Όμως ήταν ένα πολύ καλό και ήσυχο παιδί όπως όλα τα αδέλφια του, που συμμετείχε σχεδόν σε όλες τις εκδηλώσεις του χωριού μας.

Καλό του ταξίδι και να είναι ελαφρύ το χώμα του χωριού μας που θα τον αγκαλιάσει.

Κώστας Παπαντωνόπουλος