Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

«…είμαι ακόμα χρήσιμος για την Ελλάδα!»


Όταν πριν ένα μήνα περίπου οι Ρουβίκωνες είχαν ξεφτιλίσει τον γιατρό που ζήτησε φακελάκι από καρκινοπαθή, είχα βγει στα κοινωνικά δίκτυα με πολύ σκληρά λόγια όπως, «θα βγω στο βουνό» και άλλα πολλά που θα τα παραθέσω στο τέλος της ανάρτησης.
Έτσι κάνανε και οι προεπαναστατικοί κλέφτες (μέρες της επετείου του 21) και οι Κατσαμπάσηδες τύπου Σισίνη που λυμαίνονταν και ρουφάγανε αίμα από τους φτωχούς ραγιάδες, τους έλεγαν τρομοκράτες.
Κάποιοι φίλοι τότε μου σύστησαν ότι αυτά τα θέματα δεν λύνονται ούτε με Ρουβίκωνες ούτε με αφορισμούς ούτε με αυτοδικίες και ίσως να έχουν δίκιο αλλά όπως θα δείτε παρακάτω το ποτήρι κοντεύει να ξεχειλίσει.
Στα μέσα του περασμένου Γενάρη ήλθε στο μαγαζί μου ένας πελάτης που ως τότε δεν είχαμε πολλά - πολλά.
Είχε μάθει για την κατάσταση της υγείας μου και με ρώτησε αν πονάω. Του είπα πονάω αλλά το παλεύω.
-Εγώ να δεις πόνο που έχω τώρα, μου απαντάει.
-Θα πεθάνω με αυτόν τον πόνο, αφού δεν έχω λεφτά.
-Γιατί το λες αυτό, πήγες σε δημόσια νοσοκομεία;
Έβαλε τα γέλια.
-Πήγα στον Ερυθρό Σταυρό, τρεις φορές στο Λαϊκό και στον Ευαγγελισμό.
Σε δύο έκατσα κάμποσες βδομάδες δεν με εγχειρίζανε, ήθελαν φακελάκι και έφυγα με το πρόβλημά μου.
-Μπορείς να μου γράψεις όλο το ιστορικό να λύσω άμεσα το πρόβλημα σου;
Πράγματι την ίδια μέρα μου έγραψε ένα πολύ αληθινό κείμενο και το ίδιο βράδυ μου το έστειλε.
Απολαύστε το αυτούσιο όπως το έστειλε:
Καλημερα

Τρίτη 19 Μαρτίου 2019

μουρτατοχώρια και αλβανοχώρια της Ηλείας


Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαστε εντατικά με την καταγραφή των οικογενειών στο Αντρώνι αλλά και ευρύτερα. Η έρευνά μας σε κάποιες περιπτώσεις μας οδηγεί πολύ πίσω ως τα προεπαναστατικά χρόνια όπου διαπιστώνεται, ότι, κάποιες οικογένειες προέρχονται από γενάρχες που είναι τούρκικης καταγωγής με Ελληνίδες συζύγους αλλά και αντίστροφα, γενάρχες Έλληνες με γυναίκες Τούρκικης καταγωγής.

Αν δημοσιεύαμε σήμερα αυτά τα στοιχεία θα έψαχναν οι Αντρωναίοι να μας βρουν για να μας κάψουν ή να μας ρίξουν στα Τάρταρα.
Αυτό συνέβη στην πραγματικότητα με τους Κρυονερίτες, σα διαβάσανε στο βιβλίο του Χρυσανθακόπουλου, πως στο χωριό τους το Μπάστα Ηλείας «κατοίκησαν πολλοί Τούρκοι[1] και ο πληθυσμός του ήταν αμιγώς τουρκικός». Γίνανε «Τούρκοι» και ψάχνανε να βρούνε το βιβλίο[2], για να το ρίξουν στην «πυρά» που όπως λέγανε, έγραφε βλακείες. Ευτυχώς όμως που δεν το βρήκαν.
Τετρακόσια χρόνια κατοχής είχαμε από Τούρκους, Αλβανούς ή αν θέλετε και τους Τουρκαλβανούς που βρέθηκαν στο Λάλα τα τελευταία χρόνια της κατοχής όπου και σε αυτή την περίοδο βιάστηκαν χιλιάδες ελληνοπούλες άλλες παντρεύτηκαν παρά την θέλησή τους άλλες ερωτεύτηκαν Τούρκους όπως η Ελένη του Λιβαρτζίου και άλλες που υπηρέτησαν τα σαράγια των αγάδων.

Κυριακή 10 Μαρτίου 2019

ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ


Μαθιουδάκης Νικόλαος, από την Ζάκυνθο έχει αγιογραφήσει την εικόνα στην Αγία Κυριακή (Κερτίζα).
α) εις τον ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου, εικόνα της Αγίας Κυριακής του έτος 1835.
β) εις το εξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, τον Ιησού Χριστό το έτος 1835, την Θεοτόκο το 1835 και τον Άγιο Ιωάννη Πρόδρομο το 1835.
Προφανώς πρόκειται για τις εικόνες του τέμπλου του παλαιού ενοριακού Ναού της Αγίας Κυριακής, που σήμερα διατηρείται ως κοιμητηριακός. Η πανήγυρης γίνεται ακόμη και σήμερα εις τον Ναό της Αγίας Κυριακής.

Μπουρόπουλος Γ. Νικόλαος εκ Ζακύνθου, έχει αγιογραφήσει εικόνες στο χωριό Λάλα, το 1867, του Ιησού Χριστού, της Παναγίας και του Προδρόμου. Ακόμη υπάρχει και η εικόνα των Τριών Ιεραρχών του έτους 1867, χωρίς αγιογράφο, αλλά με δαπάνη του Ιωάννη Μπουροπούλου.

Βενιαμίν Ιερομόναχος, Σώζεται εικόνα του στο τέμπλο του  Ναού της Μεταμόρφωσης της ενορίας Αγίας Μαρίνης Λαμπείας (Δίβρης), η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, του έτους 1876.

Κωσταράκης Δημήτριος, Στην ενορία Αχλαδινής, ένθεν του Εσταυρωμένου, τα λεγόμενα λυπηρά ή Δέησις. Ήτοι η Θεοτόκος 1878 και ο Πρόδρομος το 1879.

Γρηγόριος Ιερομόναχος, Αγειορίτης. Έχει αγιογραφήσει εικόνες του τέμπλου εις τον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Λαμπείας το έτος 1833. Ήτοι του Χριστού, της Θεοτόκου, του Προδρόμου και της Αγίας Μαρίνης, με ολόκληρο το μαρτύριόν της πέριξ αυτής.

Καλεντόπουλος Γεώργιος και Ξημεροτάκης Γεώργιος. Ο πρώτος είναι προφανώς ο αγιογράφος και ο Ξημεροτάκης μαθητής του. Σώζονται οι εικόνες του τέμπλου εις τον Ιερόν Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Φολόης (Γιάρμενας). Ήτοι της Θεοτόκου 10 Αυγούστου 1895 του Ιησού Χριστού 20 Σεπτεμβρίου 1895, του Αγίου Ιωάννου 12 Οκτωβρίου 1895 και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου 28 Νοεμβρίου 1895.

Κόκκινος Μιχαήλ Γεώργιος, από τον Πύργο. Εικόνες του σώζονται εις την ενορία του Λάλα οι Αρχάγγελοι Γαβριήλ και Μιχαήλ, αλλά αχρονολόγητοι.

Ζωγράφος Δημήτριος, σώζεται η εικόνα της Παναγίας εις την ενορία του Αγίου Βασιλείου Κλεινδιά του έτους 1893. Εκεί σώζεται και η εικόνα του Μεγάλου Βασιλείου στο Προσκυνητάρι, του αυτού έτους 1894, αλλά δεν αναγράφει τον αγιογράφο.

Κωνσταντίνος Ασημάκης, Ζωγράφος. Στον ιερό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος της ενορίας Αγίας Μαρίνης Δίβρης σώζεται ο Άγιος Χαράλαμπος του έτους 1895.

Πηγή:www.antroni.gr 

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019

ΤΟ ΝΤΑΟΥΤΑΙΪΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ

Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης
Μολογάγανε παλαιά οι γριγιές, ότι εδώθενες στου Νταούτι, κάτου στο μύλο κάποτις ήτανε ένα τρανό στοιχειό που ’τρωγε τους αντρώπους. Ευτούνο ούλο τον γκαιρό τρούπωνε και κρυβότανε μέσα στη γης και έβγαινε όξω, σάματις πείναγε! Πότενες έβγαινε το γιόμα και πότενες την νύχτα. Μια βολά μολογάγανε, ένας από του Νταούτι από του Χροναίους, είχε χάσει ένα μουσκάρι κάνα δυο- τρίο μηνώνε. Έψαξε ούλο τον ντόπο να το ηβρεί, αλλά πουθενά τίποτις, λες και είχε ανοίξει η γης και το κατάπιε. Ένα από τους Γιανναίους, του είχε ειπωμένο ότι τάχατις το πιάσανε και το φάγανε οι κλέφτες οι Τζιμικαίοι από τις Βελιτσές. Όμως εφτούνος δεν το επίστεψε και το έβαλε αχμέτι – μωχαμέτι να ψάξει ούλο τον ντόπο να το ηβρεί. Ένα βράδυ μεσάνυχτα, που γυρνολόγαγε πέρασε και όξω από τον μύλο. Εδεκεί τι έγινε κανένας δεν ξέρει, ούτε είδανε ούτε αγκουρμαστήκανε τίποτα. Τη άλλη μέρα τόνε ηβρήκε ο μυλωνάς ο Σκούρτης φαγωμένονε, μόνο τα κόκκαλα και τα σκουτιά του κουρελιασμένα είχανε ξεμεινεμένο. Μονάχα η τραγιάσκα δεν είχε πειραχτεί, ήτανε πεσμένη παρέκει, ούτε στάλα αίματα ούτε σκίσιμο δεν είχε.  Ο μυλωνάς ζουρλάθηκε μπίτι ο δόλιος, γιατί έγινε τέτοιο πράμα και δεν μπήρε τίποτις χαμπάρι. Είπε ότι μέχρι τα μεσάνυχτα άλεθε ο μύλος και δεν άκουσε τίποτις, ούτενες σκουσμάρια, μα ούτενες και τίποτα άλλο. Τότενς μαζώχτηκε ούλο το χωριό, μέχρι και τα τσορομπίλια και τηράγανε τον ξεκοκκαλιασμένονε άντρωπο και από την τρομάρα τους και την ανατριχίλα τους ήσαντε ούλοι τους κερωμένοι, σα κερολείψανα.

Σάββατο 2 Μαρτίου 2019

Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΥΛΙ

Η Ηλεία και ιδίως η περιοχή της Πηνείας, μας είναι πασίγνωστη, από την αρχαιότητα, για τις αξιοθαύμαστες βοτανοθεραπείες, τις εξαιρετικές φαρμακογνωσίες, τις ποικίλες γητείες και τις παραδοσιακές δοξασίες των ηθών και εθίμων. Επίσης για τα προμαντέματα και τις μαγείες όλων των περιωνύμων μάγων και μάντεων όπως των Ιαμίδων, Κλυτιδών, Τυλλιαδών, και Καλλιαδών, καθώς και για τον Ομηρικής εποχής μεγάλο και πασίγνωστο μάντη Μελάμποδα από την Ηλειακή Πύλο. Και πράγματι, ακόμη και μέχρι πριν λίγα χρόνια, κάθε πόλη, χωριό και κάθε οικισμός, για τις καθημερινές ανάγκες του, διέθετε τεχνίτες διαφόρων επαγγελμάτων της καθημερινότητας και μεταξύ αυτών, είχε τα τυφλά επαγγέλματα, όπως τα ονόμαζαν οι παλαιότεροι, και αυτά ήσαν του φαρμακοτρίφτη, της γιάτρισσας, τη μαμής, της ξεματιάστρας, της καφετζούς, της χαρτορίχτρας, της προξενήτρας και την μάγισσας.