Δολοφόνοι της Ορεινής Ηλείας

Εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών, έχουμε υποχρέωση ως πολίτες να εκφραστούμε για ανθρώπους που θεωρούμε έντιμους και άξιους να υπηρετήσουν την αυτοδιοίκηση αλλά και να εκφέρουμε τη γνώμη μας και για τους άλλους, για αυτούς που κατεβαίνουν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους ή διάφορους άλλους σκοτεινούς σκοπούς.

Έρχομαι αμέσως στον τίτλο του άρθρου που αναφέρεται στον μαρασμό και την απαξίωση των χωριών μας με αποτέλεσμα, να μην αφήσει σχεδόν κανένας ετεροδημότης τα εκλογικά του δικαιώματα στον τόπο του. Είναι τέτοια η επικρατούσα κατάσταση στα χωριά μας που αν έβρισκαν να πουλήσουν τα σπίτια τους θα έριχναν «μαύρη πέτρα» και μην τον «είδατε τον Παναή…».

Σε όλο σχεδόν το διάστημα των Καλλικρατικών χρόνων από το 2010 και δώθε, ποτέ δεν είδα καθαριότητα στο χωριό. Τα σκουπίδια ήταν το κυρίαρχο αξιοθέατο με τιγκαρισμένους κάδους να «ξεχειλίζουν» από σκουπίδια και επειδή η μυρωδιά μέσα στο χωριά ήταν αφόρητη είχαν την φαεινή ιδέα οι ανεγκέφαλοι να βγάλουν τους κάδους έξω από τα χωριό και τα σκουπίδια να φτάνουν ως τα ρέματα με τελική κατάληξη, τις πηγές και τα φαράγγια.

http://www.antroni.gr/…/1552-kername-kafe-to-dimarxo-olympi…

Άιντε να μιλήσεις σε αυτούς τους «άρχοντες» για ανάπτυξη προγράμματος ανακύκλωσης και λιπασματοποίηση των αποβλήτων;

Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με τους βόθρους και τα λύματα.

Πλήρη ασυδοσία παντού. Άγνωστη η διαχείριση - επεξεργασία υγρών & στερεών αποβλήτων. Δολοφονικές παραλείψεις από τους υποψήφιους δήμαρχους, Γκοτζά, Γεωργιόπουλο (αντί περιφερειάρχη) αλλά και Αηδόνη σαν αντιπολίτευση με τις ανάλογες ευθύνες. Το έχω επισημάνει αρκετές φορές ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν κοιτάνε προς τα βουνά αλλά έχουν στρέψει τις παρωπίδες τους προς την θάλασσα.

«Καπνεργοστάσιο»: Ντοκιμαντέρ από τον Παπαντωνόπουλο Μιχάλη

Είχα υποσχεθεί σε φίλους και γνωστούς μου να αναρτήσω και εδώ το ντοκιμαντέρ για το δημόσιο «Καπνεργοστάσιο» της οδού Λένορμαν που επιμελήθηκε και σκηνοθέτησε ο Μιχάλης.

Εξ εφτά μήνες που διήρκεσε η όλη εργασία, το σπίτι έγινε κέντρο διερχομένων από σπουδαστές συντελεστές καθηγητές, τεχνικούς κλπ.  

Η ντοκιμαντέρ αυτό είναι ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου και όπως καταλαβαίνετε ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον για την αφεντιά μου. Τα είδα και τα παρακολούθησα σχεδόν όλα, τις πλάκες τους, διάφορες συζητήσεις, αφηγήσεις, έρευνες, ηχογραφήσεις, και αυτό το χρονοβόρο μοντάζ με όλα του τα παρελκόμενα.

Ήταν η τελευταία ταινία που έγινε στο σπίτι μας και την θυμάμαι με νοσταλγία διότι ύστερα από λίγους μήνες, άνοιξε τα φτερά του ο μικρός μου και «μην τον είδατε τον Παναή…», μια φορά την βδομάδα και αν!

Σκέφτομαι να του κάνω πρόταση-πρόσκληση να κατέβει κάτω στα χωριά μας και εκεί να συναντήσει τον διεθνούς φήμης στα ντοκιμαντέρ, Μοστενιτσάνο κολέγα μου, Αλέξη Μπαρτζό για να «κεντήσουν…» και να ανεβάσουν έτσι, την Ορεινή Ηλεία στα επουράνια.

Κώστας Παπαντωνόπουλος Μάης 2019

Η συνέντευξη στην σελίδα  mikrocosmos.gr στις 15 Ιανουαρίου 2015:

Το "Καπνεργοστάσιο" της Λένορμαν

Στην οδό Λένορμαν 218       mixalis

Επτά μήνες δουλειά, έρευνα, σημειώσεις, ερωτήσεις και τρέξιμο. Το έργο ολοκληρώθηκε και «καρπός» αυτής της κούρασης είναι το «Καπνεργοστάσιο», ένα ντοκιμαντέρ με ατμοσφαιρικές εικόνες, εντυπωσιακά πανοραμικά πλάνα, αφηγήσεις που μεταφέρουν εμπειρίες των τότε εργαζομένων. Οι τέσσερις «αυτουργοί», τρεις ερευνήτριες η Μαριάννα Κατσαούνη, η Κωνσταντίνα Γαβαλά, η Στεφανία Κωνσταντοπούλου και ο σκηνοθέτης Μιχάλης Παπαντωνόπουλος που ανέδειξαν ένα από τα εναπομείναντα μνημεία βιομηχανικού πολιτισμού στην Αθήνα

Ετοιμάσατε ένα ντοκιμαντέρ για ένα Καπνεργοστάσιο στην Αθήνα. Γιατί επιλέξατε αυτό το θέμα;

Πρώτη φορά μπήκαμε στο κτίριο του Καπνεργοστασίου στα πλαίσια ενός μαθήματος του Παντείου Πανεπιστημίου, του οποίου διδάσκουσα ήταν η κα Χρυσάνθη Αυλάμη (επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα ΕΜΠΟ).

ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΜΠΟΥΚΟΒΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΑΛΑΜΠΡΕΖΑΣ

Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Σε κάθε τόπο και σε κάθε χωριό παλαιά λέγανε ότι τρυγύριζαν τα στοιχειά. Ευτούνα τα στοιχειά, άλλες φορές τρώγανε τον κόσμο και άλλες φορές τον φυλάγανε. Στο χωριό Παλιομπουκοβίνα λέγανε ότι το στοιχειό τους ήτανε ένα αστεράτο* δαμάλι που πολέμαγε με μια λιάρα αγελάδα από την Χαλαμπρέζα, στην βρύση του χωριού. Λέγανε ότι άμα νικηθεί το ένα από τα δυο θεριά, τότενες θα χαθεί ούλο το χωριό του.

Πρώτα μολογάγανε ότι ζυγαρώνανε (μαρκαλιόσαντε) με το δαμάλι, και μετά το ζευγάρωμα μαλώνανε και άμα νίκαγε το αστεράτο δαμάλι που ήτανε από ξένο χωριό τότενες θα χανότανε η Χαλαμπρέζα, ενώ άμα νίκαγε η λιάρα αγελάδα, τότενες θα χανότανε η Παλιομπουκοβίνα.

Η λιάρα αγελάδα της Χαλαμπρέζας νόησε ότι δεν δυνώτανε να τα βγάλει πέρα με το τρανύτερο αστεράτο δαμάλι της Παλιομπουκοβίνας και μια μέρα εκεί που βόσκαγε στο χωράφι καποιανού Χαλαμπρεζαίου, που τόνε λέγανε παρατσούκλι Ζούδιαρη, γιατί ευτούνος τις νύχτες και το καταμεσήμερο το Καλοκαίρι, λέγανε τάχατις ότι πάλευε με τα στοιχειά. Εκεί τόνε βρήκε η λιάρα αγελάδα και μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο και του είπε.