ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΤΑ ΒΟΤΑΝΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

ΑΓΡΙΟΛΥΚΟΣ (ΚΕΡΤΙΖΑ),  θεωρείται αποτελεσματικός στην καταπολέμηση του άγχους, της υπερέντασης, της νευρικότητας, της κατάθλιψης και της αϋπνίας. Ουσιαστικά έχει έντονα ηρεμιστικές και υπνωτικές ιδιότητες.

ΑΓΡΙΟΣ ΚΡΙΝΟΣ, αυξάνει την αποβολή των ούρων και την έκκριση τη χολής και έχει ήπια υπακτική δράση.

ΑΛΚΕΑ, (ΑΝΑΖΗΡΙ ΠΗΝΕΙΑΣ), πολύ όμορφο αγριολούλουδο, διαδεδομένο κυρίως στη νότια Ευρώπη. Λέγεται και δεντρομολόχα. Οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν την ρίζα της για το βάψιμο των χειλιών  τους.

ΑΝΕΜΩΝΗ (ΛΕΚΑΝΗ ΠΗΝΕΙΑΣ), Είναι φυτό τοξικό και προκαλεί σοβαρές πεπτικές διαταραχές στα ζώα εάν φαγωθεί νωπό. Επίσης μπορεί να προκαλέσει φλύκταινες στο δέρμα όταν έλθει σε επαφή.

ΑΣΠΡΑΓΚΑΘΟ, (ΛΕΚΑΝΗ ΠΗΝΕΙΑΣ), «…αν το βότανο γίνει κατάπλασμα με λαρδί- ὀξιγγίῳ - διαλύει τα οιδήματα των αδένων του λαιμού. Περιποίηση και την επούλωση των πληγών των ελκών και των όγκων».

ΑΣΦΑΚΑ (ΣΠΑΡΤΟΥΛΙΑ), βρίσκεται ανάμεσα στα φυτά εκείνα που εκκρίνουν αντιοξειδωτικές ουσίες, ικανές να προκαλέσουν ανάσχεση της κυτταρικής γήρανσης.

ΓΑΪΔΟΥΡΑΓΚΑΘΟ (ΔΙΒΡΗ), βοηθά στην καλή λειτουργία της χολής, αυξάνοντας την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και τη χοληδόχο κύστη.

ΓΛΙΦΟΝΙ (ΟΧΘΕΣ ΣΕΛΛΗΕΝΤΑ), τονωτικό της πέψης, αυξάνει την έκκριση πεπτικών υγρών, κατά του τυμπανισμού και των κολικών. Διεγείρει την μήτρα και προκαλεί εμμηνόρροια γι' αυτό και χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις καθυστέρηση της περιόδου.

ΔΕΝΤΡΟΓΑΛΑΤΣΙΔΑ, (ΚΡΥΟΒΡΥΣΗ), προσοχή ο γαλακτώδης χυμός του είναι καυστικός και δηλητηριώδης.

ΕΛΑΤΟΑΦΑΝΑ (ΕΡΥΜΑΝΘΟΣ), διουρητικό.

ΚΑΛΕΝΤΟΥΛΑ, θεωρείται πως είναι εξαιρετικό βότανο για το έλκος, τη γαστρίτιδα και τις λοιμώξεις του γαστρεντερικού συστήματος. Θεωρείται πως δρα και ως χωνευτικό.

ΚΟΥΤΣΟΥΠΙΑ (ΓΙΑΡΜΕΝΑ),  από τα λουλούδια της παίρνουμε το χρώμα μωβ, οι σπόροι της εάν βράσουν με σταχτόνερο και χυμό λεμονιού, θα μας δώσουν ένα τέλειο υγρό καθαρισμού.

ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ (ΚΑΠΕΛΗ), οι αλωπεκίες στο κεφάλι και στα γένια τις θεραπεύουν αν επαλειφθούν τα εξής, αφού προηγμένως καθαριστούν με σόδα και τριφτούν οι μαδημένες περιοχές με πανί μαζί με ξύδι: Λιωμένο αν επαλειφθεί και γίνει κατάπλασμα.

ΛΑΔΑΝΙΑ ή ΚΟΥΝΟΥΚΛΑ (ΜΠΟΚΟΒΙΝΑ), χρησιμοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων ενάντια στους λοιμούς της χολέρας, ως αρωματική ουσία για θυμιάσεις, αλλά και στην ταρίχευση των νεκρών.

ΜΟΥΣΚΑΡΙ ή ΦΑΪ ΤΟΥ ΚΟΥΚΟΥ (ΛΕΚΑΝΗ ΠΗΝΕΙΑΣ), οι κάτοικοι το ονομάζουν "βορβολούλουδο" και το θεωρούν δηλητηριώδες. 

ΝΕΡΟΚΑΡΔΑΜΟ ή ΒΑΤΡΑΧΟΥΛΙΔΑ (ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ),  προστατεύει τους καπνιστές από τις ασθένειες των πνευμόνων.

ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ (ΠΑΝΟΠΟΥΛΟ), οι υπνωτικές και φαρμακευτικές ιδιότητες των σπόρων και των ανθέων της παπαρούνας ήταν γενικότερα γνωστές, ενώ ο Διοσκουρίδης είχε σημειώσει την αποτελεσματικότητά τους στην ίαση των πλευριτικών.

ΡΕΙΚΙ (ΣΚΛΗΒΑ), το αφέψημα του φυτού δρα θετικά στις πέτρες που σχηματίζονται στο ουροποιητικό σύστημα, κολικούς νεφρών, χρόνια κυστίτιδα, προστάτη και οιδήματα.

ΣΠΑΡΤΟ (ΑΓΝΑΝΤΑ), με τα άνθη της σπαρτιάς πετύχαιναν το χρυσοκίτρινο χρώμα. 

ΤΡΑΓΟΠΩΓΩΝΑΣ (ΚΟΥΜΑΝΙ), είναι διουρητικό και καθαρτικό. Έγχυμά του χορηγείται σε αρθρίτιδες, ρευματισμούς και παθήσεις του δέρματος.

ΦΙΔΟΧΟΡΤΟ (ΛΑΓΑΝΑΣ), οι κόκκινοι καρποί είναι το πιο επικίνδυνο μέρος του φυτού. Η ρίζα της δρακοντιάς όταν πίνεται ξερή με κρασί, σταματά και τις στύσεις.

ΧΑΜΟΜΗΛΙ (ΚΑΡΥΑ), ως αφέψημα έχει πολύτιμες καταπραϋντικές ιδιότητες και αβλαβείς λιποδιαλυτικές ουσίες κατά της παχυσαρκίας και θεραπευτικές των φλογώσεων του δέρματος.