Ήταν η πρώτη φορά που έγινε τέτοιος διαγωνισμός στο χωριό μας με πρωτοβουλία βέβαια του τοπικού συλλόγου όπου πολλές γυναίκες ανταποκρίθηκαν και παρουσίασαν αρκετά φαγητά και αντίστοιχα γλυκά.
Στο τραπέζι της κριτικής επιτροπής κάθισαν τρεις κριτές:
- Η Μαγδαλινή Παναγοπούλου του Μπουλουγούρη που ήταν και η πρόεδρος της επιτροπής,
- Ο Δημήτρης Πανούτσος, Γκάλης (βαφτιστήρας μου) και
- Ο Nίκος Παναγόπουλος με το παρατσούκλι, Κιούπης.
Δεν είναι εύκολο να κάνεις τους άλλους να γελάνε και, απ' ότι λένε και οι ειδικοί, είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων με ευφυΐα.
Είναι γνωστό στους «περπατημένους» ότι στα ορεινά γενικά και στην ορεινή Ηλεία περισσότερο, ήταν περιορισμένη η ποικιλία των φαγητών και των γλυκών έναντι της υπόλοιπης χώρας.
Τα κυριότερα φαγητά περιορίζονταν στα όσπρια, φασόλια, φακές, μπιζέλια και λούπουνο, στα ζυμαρικά τραχανάς, χυλοπίτες, τριφτιάδες, μπαζίνα, Χυλός, στα χορταρικά τα χόρτα του βουνού και καυκαλίδες, ραδίκια, λάχανα και κάρδαμο στα ποτάμια, στα κρεατικά, αρνί, γίδα, προβατίνα και κανένα κυνήγι.
Όλα γίνονταν βραστά (για να φτουράνε) και σπάνια ψητά και αυτό γινόταν (μια - δυό φορές το χρόνο) μόνο στις μεγάλες γιορτές.
Καθημερινά κυριαρχούσε το παστό χοιρινό, οι λεγόμενες τσιγαρίδες είτε στο τηγάνι είτε σαν λάδι σε όλα τα μαγειρευτά.
Αυτά τα σχεδόν άγνωστα σε μας φαγητά ήταν η κύρια διατροφή πού κράτησε στη ζωή γενιές και γενιές, δίνοντας δύναμη τους κρύους χειμώνες στους κατοίκους των βουνών μας.
Κώστας Παπαντωνόπουλος Γενάρης 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου