Καλλιμάνι από ψηλά

 > 

Μια βόλτα πάνω από το Καλλιμάνι στις 30 Αυγούστου 2022 Πάγαινα για την Γιάρμενα στον κολλητό μου και κοντοστάθηκα εκεί στην διασταύρωση της Μπαρμότας και σήκωσα ένα διάολο που το λένε ντρον. Τώρα τι δουλειά έχω από τα βάθη της θάλασσας στα ύψη; Θα το δείξει το αποτέλεσμα…!

Μικρός οικισμός χτισμένος επί της «Ε.Ο. 111» στις νότιες υπώρειες του Αστρά, (διακλαδώσεις του Ερυμάνθου) σε υψόμετρο 800 περίπου μέτρων. Αποτελεί μαζί με την Μπαρμότα  οικισμό της Τ.Κ. Λαμπείας του καλλικρατικού δήμου Αρχαίας Ολυμπίας.

Η περιοχή όμως μας είναι γνωστή και λόγω των πηγών της από την αρχαιότητα. Βρέθηκε πήλινος αγωγός κοντά στο Κροϋφίκου προερχόμενος από το Καλλιμάνι που ύδρευε τον Αρχαίο Λασιώνα.

Από το Καλλιμάνι πέρασε και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σιδεροδέσμιος όταν τον συνέλαβαν την 21η Ιανουαρίου 1825, ημέρα Τετάρτη, στην Ιερά Μονή Χρυσοποδαρίτισσας. Ανάγκασαν τον επίσκοπον ν’ ακολουθεί δεμένος πίσω από ένα μουλάρι, πεζός κατά το μέσον του Χειμώνα μέσα στα χιόνια και τις λάσπες. Από την Δίβρη (αναχώρηση 28 Ιανουαρίου) – Διοφάνη Χάνι – Καλλιμάνι (οικισμός) – Σφακοβούνι – Κατσαρού κλπ.

Το όνομα λέγεται ότι προήλθε από τις μαυρομαντήλες, τα τσεμπέρια  των γυναικών κατά την επιδρομή του Ιμπραήμ Πασά που στρατοπέδευσε εκεί το θέρος του 1827 μαζί με δυο τρεις χιλιάδες αιχμαλώτους.

Ο Ντελή - Αχμέτ με τον Δημήτριο Νενέκο και με 2.000 άνδρες Αιγυπτίους και προσκυνημένους, κίνησαν από την Γαστούνη με σκοπό να αφανίσουν τους απροσκύνητους, της Βόρειας ημιορεινής και ορεινής Ηλείας[1]. Σχεδόν ανενόχλητοι πέρασαν από την Πηνεία την Ωλένη, την Φολόη και κατευθύνθηκαν προς την Δίβρη. Στην θέση Καλλιμάνι και Διβριώτικα Αμπέλια, δεν κατόρθωσαν να περάσουν, γιατί εκεί συνάντησαν την γενναία αντίσταση των οπλαρχηγών της Ορεινής Ηλείας.

Ο Θανάσης Πανόπουλος εκμεταλλεύτηκε τις καλές σχέσεις που διατηρούσε ο ίδιος και ο πατέρας του με τους Λαλαίους Τούρκους, προσκύνησε τον Ιμπραήμ και κατάφερε να πάρει ένα μεγάλο μπουλούκι αιχμαλώτων από το Καλλιμάνι και να τους μεταφέρει στο σπίτι του οπλαρχηγού Νικολάου Κλαπανάρη στο Αντρώνι. Σημειώνουμε ότι εκείνες τις μέρες το Αντρώνι ήταν έρημο και κατεστραμμένο από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ.

Το Καλλιμάνι πήγε να «πάρει μπροστά» μετά το 1960. Έγινε τότε το τυροκομείο του Καπίκη που δούλεψαν και άνθρωποι από το Αντρώνι, η ταβέρνα του Σπύρου Καζαμία και ένα περιζήτητο μπαρ με κορίτσια.

Σήμερα όπως σε όλα τα χωριά, επέρχεται η ερήμωση.

Το παρακάτω τραγούδι αναφέρεται στον Παλαιών Πατρών Γερμανό κατέγραψε ο συνοδοιπόρος μου Ηλίας Τουτούνης από την Ελένη Λυκοτόμαρου, μακαρίτισσα τώρα, από τον οικισμό Καλλιμάνι.

(Άιντε) Εσείς πουλιά πετούμενα, περήφανα πουλιά μου

(Ωρέ) μην εί- καλέ μην εί-δατε τον Γερμανό, τον καπετάν –Δεσπότη;

(Άιντε) ούτε σε διάβα φάνηκε μαυδέ σε μοναστήρι

(Ωρέ) -Εχτές προ- καλέ προ-χτές τον είδαμε, εκεί στου Καλλιμάνι

μουλάρια τον σέρνανε και ρόντα* τον τραβούσε

στο Χλιμούτσι, τράβαγαν στα έρμα τα μπουντρούμια

κι όντες τον ρωτήξαμε μας είπε ένα τραγούδι:

(Άιντε)-«Οι φίλοι φι-καλέ οι φίλοι φι-δια γίνονται και οι κουμπάροι αστρίτες

και οι καλοί γειτόνοι σου, κολοβές οχίτσες

όπου σταθείς, όπου βρεθείς, τηράνε να σε φάνε».

Ρόντα = Απόσπασμα χωροφυλάκων