Μιχάλης Παπαντωνόπουλος (Στην οδό Λένορμαν 218)

Στην  οδό Λένορμαν 218  

Επτά μήνες δουλειά, έρευνα, σημειώσεις, ερωτήσεις και τρέξιμο. Το έργο ολοκληρώθηκε και «καρπός» αυτής της κούρασης είναι το «Καπνεργοστάσιο», ένα ντοκιμαντέρ με ατμοσφαιρικές εικόνες, εντυπωσιακά πανοραμικά πλάνα, αφηγήσεις που μεταφέρουν εμπειρίες των τότε εργαζομένων. Οι τέσσερις «αυτουργοί», τρεις ερευνήτριες η Μαριάννα Κατσαούνη, η Κωνσταντίνα Γαβαλά, η Στεφανία Κωνσταντοπούλου και ο σκηνοθέτης Μιχάλης Παπαντωνόπουλος που ανέδειξαν ένα από τα εναπομείναντα μνημεία βιομηχανικού πολιτισμού στην Αθήνα
Ετοιμάσατε ένα ντοκιμαντέρ για ένα Καπνεργοστάσιο στην Αθήνα. Γιατί επιλέξατε αυτό το θέμα;

Πρώτη φορά μπήκαμε στο κτίριο του Καπνεργοστασίου στα πλαίσια ενός μαθήματος του Παντείου Πανεπιστημίου, του οποίου διδάσκουσα ήταν η κα Χρυσάνθη Αυλάμη (επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα ΕΜΠΟ). Εν τέλει αποφασίσαμε να αφιερώσουμε την πτυχιακή μας εργασία στο κτήριο, με επιβλέπουσα την κα Αυλάμη. Είναι ένα οικοδόμημα εντυπωσιακό, μεγάλο μέρος του οποίου παραμένει ανεκμετάλλευτο. Αυτό είναι που μας κίνησε το ενδιαφέρον σε πρώτο στάδιο. Δεδομένου ότι πρόκειται για ένα διατηρητέο μνημείο βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, θεωρήσαμε ότι αναμοχλεύοντας την ιστορία και τη σημασία του θα μπορούσαμε τόσο να ενημερώσουμε το κοινό όσο και να θέσουμε ένα  ερώτημα σχετικά με την παρούσα και μελλοντική χρήση του – πρόκειται, άλλωστε, για ένα ερώτημα που παραμένει αναπάντητο. 

Καρυότυπος

   Ό Άκης Παπαντώνη είναι εγγονός του Αργύρη Παπαντώνη (Πλιέγκα) που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αντρώνι.

 Ευχόμαστε στο νέο συγγραφέα να συνεχίσει με επιτυχία την συγγραφική του δραστηριότητα και το βιβλίο του να βρει την θερμότερη υποδοχή από το αναγνωστικό κοινό!

 Θα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τα επόμενα βήματά του και πιστεύουμε ότι  θα φθάσει σε υψηλές συγγραφικές  κατακτήσεις, κάνοντας υπερήφανους τους γονείς του αλλά και μας τους συμπατριώτες του.
Κώστα Παπαντωνόπουλος

Άκης Παπαντώνης, Καρυότυπος (Νουβέλα, εκδ. Κίχλη, Νοέμβριος 2014)

 «Δεν πρέπει να συνταγογραφούμε τη μοναξιά στον οποιονδήποτε» 
Γκωγκέν (σελ. 109)

ΚΑΡΥΟΤΥΠΟΣ (ουσ.) [λόγ. Caryotype < caryo - "πυρήνας" < αρχ. κάρυο(ν) + -type < αρχ. τύπος]: η απεικόνιση, ανά ζεύγη και κατά φθίνουσα σειρά μεγέθους, του συνόλου των χρωμοσωμάτων ενός κυττάρου, η οποία χρησιμεύει στη διάγνωση τυχόν ανωμαλιών στη δομή ή τον αριθμό τους.

Αν ο τίτλος ενός κειμένου (βιβλίου ή διηγήματος) αποτελεί, όπως λέγεται, τη χειραψία του συγγραφέα με τον αναγνώστη, τότε σίγουρα το πρωτόλειο του Άκη Παπαντώνη συνιστά μια θερμή σύσταση, πολλά υποσχόμενη, που σίγουρα δεν πρόκειται να ξεχαστεί εύκολα ή να μας αφήσει αδιάφορους. Ένα βιβλίο που μόλις το τελειώσεις σε καλεί να το ξαναπιάσεις από την αρχή.

Πριν από έναν μήνα όταν αγόρασα τη νουβέλα του Παπαντώνη, είχα μόλις διαβάσει ένα συνταρακτικό κείμενο της Χριστίνας Πουλίδου που αναφερόταν σε δημοσίευμα της  «Guardian».  (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=38256). Αντιγράφω σχετικό απόσπασμα:

TA ΚΑΤΣΙΜΠΟΥΧΕΡΙΑ

 

Του Ηλία Τουτούνη

  Παλιά, το Δωδεκαήμερο, οι μυλωνάδες κλείνανε τους μύλους και δεν αλέθανε. Ένας φουκαριάρης που παλιά παιδάκι είχε κάμει πασπαλιάρης σε κάποιο μύλο και ήξερε την δουλειά του μυλωνά, ξώμεινε από αλεύρι για να μην τον πάρουνε χαμπάρι και το μάθει ο μυλωνάς, τα μεσάνυχτα φόρτωσε το μουλάρι του με γέννημα, πήγε και άνοιξε μόνος του τον μύλο και τον έβαλε μπροστά ν’ αλέθει. Κοντά του είχε πάρει και λίγο κρέας, για να ψήσει μέχρι ν’ απολέσει ο μύλος το άλεσμα. Εκεί, που έψενε κάτι γουρουνίσια κοψίδια, μαζευτήκανε κάμποσα κατσιμπουχέρια και πετάξανε στην φωτιά απάνου στον μεζέ, μια βουρλιά σφαρδάκλια να μαγαρίσουνε το ψητό του και χοροπηδώντας άτακτα γύρω από την φωτιά λέγανε:

«Το παχιό σου μαζί με τ’ αχαμνά μας, τ’ αχαμνά μας μαζί με το παχιό σου!

Το παχιό σου μαζί με τ’ αχαμνά μας, τ’ αχαμνά μας μαζί με το παχιό σου»!