Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018

Ο λήσταρχος Γιαννακαρώνης και ο εκτελεστής του Παπαντώνης

Οι πρώτοι ληστές και κλέφτες δραστηριοποιήθηκαν στον ελλαδικό χώρο από πολύ παλιά κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας. Στη συνέχεια συμμετείχαν στις νικηφόρες μάχες της απελευθέρωσης του 1821,αλλά σύντομα διαπίστωσαν οι πρώην καπεταναίοι και αγωνιστές, ότι οι προσδοκίες τους διαψεύστηκαν. Την διοίκηση το 1933 της νεοσύστατης τότε χώρας ,την ανέθεσαν οι ξένες δυνάμεις στους Βαυαρούς αντιβασιλείς, οι οποίοι οδήγησαν πολλούς πρώην αγωνιστές να μείνουν ανεπάγγελτοι και να ξαναβγούν «στο κλαρί» για να ξαναγίνουν κλέφτες.
Οι ληστές ήταν έμπειροι μαχητές που πολεμούσαν την εξουσία, λήστευαν αλλά συνήθως έπαιρναν μέρος και στους εθνικούς αγώνες για την απελευθέρωση νέων εδαφών.
Με το πέρασμα των χρόνων η αυταρχική διοίκηση εξακολούθησε να δημιουργεί αδικίες με το να υποστηρίζει τους οικονομικά δυνατούς, με αποτέλεσμα να επιφέρει κοινωνικές αδικίες και να οδηγεί ανθρώπους σε παραβατικές πράξεις.
Άλλες σοβαρές αιτίες που έσπρωχναν κάποιους να βγουν στο βουνό και να γίνουν ληστές, ήταν το οικονομικό αδιέξοδο, η φτώχεια, η ανέχεια που πολλές φορές έφτανε στο σημείο της εξαθλίωσης.
Κατόπιν, αυτό το κράτος με βία, δωροδοκίες, ψευδείς φήμες και ειδήσεις, προσπαθεί να μετατρέψει τον δημοφιλή αρματωλό σε καταδιωκόμενο ληστή.
Οι ληστές ήταν λιγόλογοι και αδίστακτοι. Τιμωρούσαν τον τοκογλύφο, προίκιζαν όμως τα φτωχά κορίτσια, βοηθούσαν τους φτωχούς, τους ανήμπορους και τους αδικημένους, έδιναν χρήματα να γίνουν γιοφύρια, να λειτουργήσουν σχολεία και να χτιστούν εκκλησίες. 
Γνωστοί ληστές ήταν ο Γιαγκούλας, ο Νταβέλης, ο Λελούδας, αλλά και οι δικοί μας που έδρασαν στην Ηλεία, ο Πανόπουλος από τα Μαζέϊκα (Κλειτορία), οι διαβόητοι Τσόλιας και Τσιντώνης, ο Σκαρτσώρας, το δίδυμο Μαντζετάκης από το Σκουροχώρι και ο Αναγνωστόπουλος από τα Γρανιτσέϊκα, ο Μπουκουβάλας και άλλοι.
Ο Γιαννακαρώνης που εξετάζουμε σήμερα, λημέριαζε στα βουνά της Κυπαρισσίας στις αρχές του περασμένου αιώνα και δραστηριοποιείτο στην περιοχή της Τριφυλίας και γενικότερα στη Μεσσηνία. 
Από τις ελάχιστες πληροφορίες που γνωρίζουμε για τον εν λόγω ληστή, φαίνεται πως ήταν από τους πιο σκληρούς και τον έτρεμαν όλοι. Αυτό φαίνεται από την παροιμιώδη φράση που έχουμε διασώσει: 
«Διαταγή Γιαννακαρώνη όξω τ’ άλογο απ’ τ’ αλώνι» 
Εκείνο το διάστημα η συνολική δύναμη του ελληνικού «εν ενεργεία» στρατού ανερχόταν σε 18.000 άνδρες, από τους οποίους οι 8.000 ήταν με απόσπαση στη Βασιλική Χωροφυλακή, στα μεταβατικά αποσπάσματα, στις φρουρές φυλακών, στην τελωνοφυλακή, ακόμη και στην αγροφυλακή.

Ο Δημήτρης Παπαντώνης (Μπούκης) που γεννήθηκε το 1878 στο Αντρώνι, ήταν από αυτούς που κατατάχτηκε να υπηρετήσει και μετατάχθηκε στην Βασιλική Χωροφυλακή. Εκείνο το διάστημα βρέθηκε επικεφαλής αποσπάσματος να κυνηγάει τον επικηρυγμένο ληστή Γιαννακαρώνη που λημέριαζε στα όρη της Κυπαρισσίας (ή Αιγάλεω 1224 μ) στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο. 
Μία μέρα τους ήλθε η πληροφορία για την θέση που κινείτο ο ληστής πάνω από την Κυπαρισσία.
«Τα παλληκάρια τα καλά σύντροφοι τα προδίνουν».

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

20 άχρονη παραμονή στο Π.Ν. (1969-1989), Φωτογραφίες.

Α/Τ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ 1973 SAN DIEGO CALIFORNIA
ΜΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΕΝΤΑΧΘΕΙ ΣΤΟ Π.Ν.



Φωτογραφίες από την 20 άχρονη παραμονή μου αρχικά στο Βασιλικό και κατόπιν στο Πολεμικό Ναυτικό (1969-1989). 
Δημοσιεύω για πρώτη και τελευταία φορά ώστε να πληροφορηθούν οι φίλοι και η δικοί μου άνθρωποι και αυτή την πλευρά της ζωή μου. Στα χρόνια που υπηρέτησα ή αν θέλετε δούλεψα για το Π.Ν δεν επέτρεψα σε κανένα μέλος από την οικογένειά μου να πλησιάσει αυτά τα μέσα.
Οι μονάδες που με σημάδεψαν ήταν οι σχολές ΣΔΥΝ (1969-72), η σχολή μηχανικών, η αποστολή στην Αμερική, η σχολή υποβρυχίων και τα πολεμικά πλοία Α/Τ Κουντουριώτης (αντιτορπιλικό1973-76) και το Υ/Β Κατσώνης (υποβρύχιο 1976-89).
Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες η εμφάνισή μου, δείχνει έναν ανένταχτο τύπο μακριά από στολές, φανφάρες, γαλόνια κλπ.
Από τα 20 χρόνια που υπηρέτησα τα 19 είχα πάντα κάποιους από κάτω αλλά απέφυγα να λερώσω τα χέρια μου με ποινές στερήσεις φυλακίσεις κλπ. Ίσως να ήμουν μία από τις σπάνιες εξαιρέσεις αλλά δεν τόλμησα ποτέ να κάνω αυτό που δεν ήθελα να μου κάνουν. Πίστευα, ότι, ούτε τα ζώα δεν πρέπει να τιμωρούμε πόσο μάλλον τους ανθρώπους που μπορούν να καταλάβουν αν τους μιλήσεις, τους εξηγήσεις και τους «αγγίξεις».
Θα θυμούνται… οι φίλοι και οι συνάδελφοι ότι ήμουν πολύ εργατικός και σχετικά καλός στην δουλειά μου αλλά αυτά δεν μου στερούσαν το δικαίωμα στον χαβαλέ και τις μεγάλες πλάκες που διοργάνωνα με μικρούς και μεγάλους ώστε να απαλύνω τις δυσμενείς συνθήκες επιβίωσης κάτω από τη θάλασσα.
Το υπόλοιπο φωτογραφικό υλικό σχετικά με το Π.Ν. θα το αναρτήσω ή θα το δώσω στους ανθρώπους που ασχολούνται με την ιστορία του ναυτικού και των υποβρυχίων.

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018

Ντίνα Μπαντούνα (Παπούλια) 1928-2018

Έφυγε σήμερα Τετάρτη 14.02.2018 η Κωνσταντίνα Μπαντούνα (Παπούλια- Σκούρα), χήρα του Δημητρίου (Τραυλού-Πατούχα), που γεννήθηκε πριν 90 χρόνια στο Κούμανι Ηλείας.
Η κηδεία της θα γίνει την Πέμπτη στις 12.00 στο Αντρώνι.
Στα παιδιά της Νίκο (Γιατρό), Παναγιώτη (Λέμη), στα αδέλφια της και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.
Οι πληροφορίες μας ήλθαν από το φίλο της σελίδας Γιώργο Μαρκόπουλο.
Η θειά Ντίνα ήταν καλοσυνάτος και πράος άνθρωπος, με χιούμορ και ευθύτητα, φιλότιμη και γελαστή. Όλοι όσοι την ήξεραν θα θυμούνται για πάντα τ’ αστεία της.
Τα πρώτα χρόνια που ήλθε νύφη στο Αντρώνι ερχόταν ταχτικά στο σπίτι μας και ίσως να υπήρχε και κάποια συγγένεια. Που να ήξερε… δεν μας γνώρισε, μας κυνήγησε με τη γνωστή βωμολοχία της όταν την αποθανατίσαμε  στην πιο πάνω φωτογραφία.
Η ατάκα της ήταν η γνωστή των Κουμαναίων, «τι κάνεις γέρο μου;»
Μια φίλη, με το άγγελμα του θανάτου της θειάς Ντίνας, μας έστειλε το παρακάτω περιστατικό και εμείς με σεβασμό στη μνήμη της σας το παραθέτουμε αυτούσιο:
«Όσοι γνώριζαν την Ντίνα ήξεραν ότι δε χρειάζεται και πολύ ώρα για να μην τους μείνει άντερο από τα γέλια!
Φημιζόταν για τ‘ αστεία της, όποιον και αν έβλεπε η ίδια ερώτηση:
Τι κάνεις γέρο μου;
Τη θυμάμαι ν’ ανεβαίνει μεσημέρι γύρω στις 12:00 στα Νικολεταίικα για ψώνια. Ο Χρήστος (Τραυλός ή Παρθενίας) δύσκολος άνθρωπος, ωστόσο χαιρόταν μόλις την έβλεπε.
-Καλώθ τη Ντίνα!
Έλα να μας πεις κανένα αθτείο!
Και μέσα σε όλα του έλεγε αυτό που τον έκανε να γελάει: Βράσε ρύζι και βάλε τον Που@@σου να στριφογυρίζει».
 Κώστας Παπαντωνόπουλος