Χρήστος Κατσαντώνης (1953-2016)

Έφυγε την Δευτέρα 28.03.2016 ο Χρήστος Κατσαντώνης του Γεωργίου που γεννήθηκε πριν 63 χρόνια στο Πανόπουλο.

Η κηδεία θα γίνει την Πέμπτη στις 13.00 στη γενέτειρά του.

Στη σύζυγό του Αικατερίνη, στο γιο του Γιώργο, στα αδέλφια του Νικολή, Δημήτρη, Γιάννη και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα πιό θερμά μας συλλυπητήρια.

Ο Χρήστος ήταν ο μικρότερος από τα παιδιά του Γιώργη και της Μαρίας Κατσαντώνη. Μόλις τελείωσε το δημοτικό σχολείο έφυγε στην Αθήνα όπου μαθήτευσε σε συνεργείο βουλκανιζατέρ και σύντομα έμαθε την τέχνη αφού πριν ακόμη ενηλικιωθεί είχε ανοίξει δική του επιχείρηση. Θυμάμαι, όταν τον επισκέφθηκα στη δουλειά του, το 1970 στη λεωφόρο Μεσογείων, είχε ένα μαγαζί που χωρούσε αρκετά λεωφορεία και εργαζόταν γι΄αυτόν πάνω από δέκα εργαζόμενοι. Έκτοτε και όταν γύρισε και από το στρατό άλλαξε μαγαζιά με το ίδιο αντικείμενο όπου τα τελευταία ήταν, στο Βύρωνα και στον Άγιο Δημήτριο.

Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΘΟΔΩΡΑΣ

Εικονοστάσι σε κουφάλα πλατάνου

Άρθρο του Ηλία Τουτούνη συγγραφέα- λαογράφου

  Η Θοδώρα ή Πάναινα[1] Θ…..ούλου, κάπου είκοσι τριών χρονών, ψηλή λυγερόκορμη αντρογυναίκα με ούλα της. Ο άντρας της, ο Παναγιώτης Θ…..πλος, στρατιώτης σκοτώθηκε τον Μάη του 1897 στο Γρίμποβο και την είχε αφήσει χήρα και πάμπτωχη, «στην μαύρη και άραχνη της μοίρα», μ’ ένα παιδί στην κοιλιά, με καμιά δεκαριά βλαχο-προβατινούλες και καμιά εικοσαριά στρέμματα χωράφια στην Ξερόλακκα και πιο κάτου στα Βαρικά κανά δυο στρέμματα ποτιστικά και για κονάκι μια παλιοχαμοκέλα στη ρούγα των Θ….πλαίων. Με ευτούνα, τα λίγα που είχε, τήραγε να τα βγάλει πέρα, να τρανώσει το τσουπί της, που παιδοκόμησε μετά από κανά δυό μήνους, αλλά και να μην δώσει δικαίωμα, σε κανένα να την σταχτώσει. Την επόμενη χρονιά είχε φτιάξει ένα περιβολάκι και από κοντά είχε τις μαρτινούλες της, να μπορέσει να ζήσει.