ΑΒΡΑΜΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ (1954-1985) ΜΠΑΡΜΠΟΤΑ

Πέρασαν μπόλικα χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή, ένας παλιόφιλος και συμμαθητής μου στο Γυμνάσιο της Δίβρης, ο Διονύσης Αβράμης του Στεφανή και της Νικούλας, από την Μπαρμπότα. Λένε, ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν σταματήσουν να τους σκέφτονται...

Τον Διονύση τον φέρνω ταχτικά στις σκέψεις μου, μιλάω γι’ αυτόν όταν βρεθώ με συμμαθητές ή όταν συναντήσω συμπατριώτες του από τη Μπαρμπότα. Έτσι βρήκα και τη φωτογραφία του από την αείμνηστη φίλη, την Φώνη του Λυκοτόμαρου.

Από νωρίς φαινόταν ότι ο Διονύσης ήταν πολύ έξυπνο και ανήσυχο πνεύμα, ήταν εμφανές το μεγάλο ενδιαφέρον και ο ζήλος του για την τεχνολογία. Έζησα από κοντά την αγωνία του όταν πειραματιζόταν ν´ ανάψει λαμπτήρες με την κίνηση του νερού στο χωριό του.

Κατόπιν, οι δρόμοι μας χώρισαν, αραίωσαν οι συναντήσεις μας, αλλά δεν σταματήσαμε ποτέ να βλεπόμαστε. Μία από τις τελευταίες φορές που βρεθήκαμε, ήταν σε εκδρομή με τους συμμαθητές, μια Πρωτομαγιά στη Σαλαμίνα.

Πατέρας του Διονύση ήταν ο Στεφανής Αβράμης. Ο Στεφανής ήταν ιδιόρρυθμος άνθρωπος, με γνώσεις, καλοσυνάτος, ενεργός πολίτης, όπως μου εξιστόρησε μια καλή φίλη από την περιοχή. Καμάρωνε σαν «γύφτικο σκεπάρνι» και οι μισές κουβέντες του ήταν για τον Διονύση.

ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ Ο ΝΙΚΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Κ' ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι φιλάνθρωπος ο Νίκος Μπαντούνας;

O κ. Νικόλαος Μπαντούνας επιδίδει δωρεά του για το υπερσύγχρονο χειρουργείο στον κ. Simon Woods, ιατρικό διευθυντή του Cabrini. Φώτο Κώστας Ντεβές

Ο Νίκος Μπαντούνας του Χρήστου (Πλίθα)  και της Κωνσταντίνας γεννήθηκε το 1936 στο Αντρώνι. Το παρατσούκλι του ήταν Μάστορης ή Κουραδάς. Έφτασε στην Νέα Υόρκη το 1956 με υποτροφία για το Πανεπιστήμιο Κολόμπια. Πολιτεύτηκε εκεί και τελευταία βρίσκεται ως επιχειρηματίας στη Μελβούρνη.
Φέρνουμε το θέμα στην επικαιρότητα διότι το περασμένο καλοκαίρι, στο Αντρώνι, έγινε μια συζήτηση για τις δραστηριότητες του Νίκου. Υποστηρίζαμε εμείς αυτά που είχαμε διαβάσει, ότι ο Νίκος Μπαντούνας δίνει χρήματα και κάνει δωρεές για υπερσύγχρονες μονάδες υγείας στην Αυστραλία και άλλες... για παιδιά στην Αφρική.
Δεν θα σχολιάσουμε την συζήτηση στην πλατεία και το βιογραφικό του Νίκου τώρα, θα τα αφήσουμε για άλλη στιγμή.
Είχαμε κάνει πέρυσι κάποια προσπάθεια (μέσω τρίτου) να έλθουμε σε επαφή μαζί του. Θέλαμε να του υπενθυμίσουμε ότι το χωριό του, έχει περισσότερες ανάγκες από την πλούσια Αυστραλία.
Γνωρίζουμε βέβαια, ότι θα υπάρχουν μικρές ή μεγάλες πικρίες αλλά οι φιλοσοφημένοι και μεγαλόψυχοι άνθρωποι αυτά τα ξεπερνούν, τα αφήνουν πίσω και προχωρούν μπροστά.
Κώστας Παπαντωνόπουλος

"Δεν θέλω 'γώ να αγιάσω…!"

«Δεν θέλω ‘γω παράδεισο…» λέει ο λαϊκός μελωδός, πηγαίνετε εσείς.

Θέλω τα σέα μου και τα μέα μου και ύστερα βουρ για κόλαση.

Ένα ξεχασμένο παλιό δημοτικό τραγούδι σε σκοπό βαρύ τσάμικου έως αμανέ που το άκουγα στο πανηγύρι στο χωριό μου όταν ήμουν ακόμη τσορομπίλι.

Το χόρευαν άνθρωποι τσίφτες, μερακλήδες που τους άρεσαν τα όμορφα και τα ωραία όπως η χορεύτρια του πάλκου με το βαθύ ντεκολτέ, την κοντή φούστα και τις ζαρτιέρες. Η τραγουδιάρα, γυναίκα-αντικείμενο του πόθου, της ηδονής και της ανδρικής φαντασίωσης που με το λίκνισμά της, ξεσήκωνε όλο τον ανδρικό πληθυσμό.  Μπροστά στον φλεγόμενο πόθο για το θηλυκό, ο άνδρας δεν υπολόγιζε τίποτα. Ξέχναγε σύντροφο, αμαρτίες, θρησκείες, συνέπειες και αποζητούσε μόνο την ακολασία. Ο μόνος σκοπός του ήταν να σφιχταγκαλιάσει το κορμάκι της αμαρτωλής χορεύτριας.

«Μον’ θέλω το κορμάκι σου να το σφιχταγκαλιάσω…»

Δικαιολογούσε με τον στοίχο τα αμαρτωλά θαύματά του, ότι η ζωή είναι πρόσκαιρη.

«Γιατί και ‘γω να μην χαρώ τα μάτια μου πριν κλείσω...»

Σε μια άλλη εκτέλεση συμπληρώνει: « …και θα ‘ρθω στη μανούλα σου το χέρι της να πιάσω…»

Προσοχή στο βίντεο, δεν είναι για «καθώς πρέπει».  Για να μην σας το κοτσάρουμε ξερό, βάλαμε μέσα τα όργανα του διαβόλου, τους αγγέλους της κόλασης.

 Το τραγούδι θέλει να τονίσει μια από τις αδυναμίες των ανδρών που τους φέρνει κοντά στον νοητό κύκλο της ζωής, τους κάνει δηλαδή να πατάνε στην γραμμή του και κάποιες φορές να βγαίνουν και παρά έξω.
Κώστας Παπαντωνόπουλος
Πηγή

Γεώργιος Πανούτσος (Κεφάλας) 1928-2014

Έφυγε σήμερα Σάββατο 16.09.2017 ο Γεώργιος Πανούτσος του Άγγελου και της Όλγας που γεννήθηκε πριν 89 χρόνια στο Αντρώνι.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο το πρωί στην γενέτειρά του
Στην σύζυγό του Καλλιόπη ,στα παιδιά του Φώτη, Δημήτρη, Αγγελική και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.
Ο μπάρμπα Γιώργης, ήταν ένας πράος άνθρωπος, οικογενειάρχης που ενδιαφερόταν πολύ για την πρόοδο του χωριό του. Τα τελευταία δέκα πέντε χρόνια εκτελούσε χρέη ψάλτη στην εκκλησία.
Όταν κατάλαβε ότι ασχολούμαι με την ιστορία του τόπου έσπευσε και μου εμπιστεύτηκε κάποια από τα σκίτσα που είχε ζωγραφίσει ο Βασιλάκης Σίνος.
Προέρχεται από πολυμελή οικογένεια 10 αδελφών (6 κορίτσια και 4 αγόρια). Καλλιόπη (πέθανε το1943), Νικολίτσα (παντρεύτηκε στο Κούμανι), Κατίνα (Θεσσαλονίκη), μετά ένα παιδί Βασίλης (πέθανε), Τασία, Βασίλω, Γιάννης, η Αργύρω (έφυγε το 2013) την οποία έχουμε καταγράψει στην Αθήναο και ο μπάρμπα Βασίλης (πέθανε το 2014).
Ο πατέρας του πέθανε το 1960, 73 ετών και η μητέρα του το 1989, 100 ετών. Η μάνα του ήταν από τους Κουρτογιανναίος (Κότσαλη). Με το Λεωνίδη, το Χρήστο του Κουρτόγιαννη ήταν πρώτα ξαδέλφια.
Τα αείμνηστα αδέλφια του εδώ:
Αργύρω Πανούτσου – Παπαδάτου 1934-2013 (του Αγγελάκη και της Όλγας), σύζυγος του Αριστείδη Παπαδάτου, που γεννήθηκε στο Αντρώνι.
Βασίλειος Πανούτσος (Σπανός) 1931-2014 (του Αγγελάκη και της Όλγας), που γεννήθηκε στο Αντρώνι.

ΓΙΑΡΜΕΝΑ: ΧΟΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ 2017

15 Αύγουστο στη Γιάρμενα με αγαπημένους φίλους, στο χορό του συλλόγου.

Πρώτο τραπέζι η αφεντιά μου, ο Τουτούνης με την παρέα του, ο Ανδρέας Χρονόπουλος, ο Γιώργος Μαρκόπουλος, ο Ταμπουρόγιαννης, ο ξάδελφος Νίκος Σκέτζης και παραδίπλα ο παλιόφιλος "σήμα κατατεθέν" της Γιάρμενας, Ανδρέας Κυριακόπουλος.

Ήταν μια μουσική εκδήλωση με το παραδοσιακό συγκρότημα Δαλιάνη που αν και πήγε κουτσουρεμένο (χωρίς την Σταυρούλα) έδωσε ότι μπορούσε όπως θα δείτε στις φωτογραφίες και στα στιγμιότυπα που καταγράψαμε.

Τα παιδιά του τοπικού συλλόγου ήταν πρόθυμα  να εξυπηρετήσουν τους χωριανούς τους αλλά και τους επισκέπτες όπου η βραδιά κύλισε γιομάτο ωραίες στιγμές και πολύ κέφι.  

Την εκδήλωση, ενίσχυσαν με την παρουσία τους οι γείτονες Κουμαναίοι αλλά και διάσπαρτα, άνθρωποι από όλα τα γειτονικά χωριά με αποτέλεσμα η ανακαινισμένη πλατεία τους να γεμίσει σχεδόν όλη από κόσμο.

Οι σύλλογοι των χωριών μας παρ’ όλη την οικονομική κρίση, κάνουν φιλότιμες προσπάθειες και δεν διστάζουν να οργανώνουν μεγάλες εκδηλώσεις με επιτυχία. 

Βίντεο 1

Βίντεο 2

Κώστας Παπαντωνόπουλος

www.antroni.gr

Παναγιώτης Χ. Σίνος (1940-2017) Ιατρός

Έφυγε σήμερα Σάββατο 9.09.2017 ο Παναγιώτης Σίνος του Χραλάμπους και της Μαρίας που γεννήθηκε πριν 77 χρόνια στο Αντρώνι.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο 17.00 στις Κυδωνιές του Δήμου Ερυμάνθου Αχαΐας.
Στην σύζυγό του Αικατερίνη, στα παιδιά του Χαράλαμπο και Γεώργιο, στον αδελφό του Κώστα και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.
Ο Παναγιώτης ήταν γιατρός παθολόγος. Υπηρέτησε το αγροτικό του στην Δίβρη αποκτώντας έτσι ισχυρούς δεσμούς με την πλέον Ορεινή Ηλεία. Κατόπιν διορίστηκε στο υπουργείο υγείας όπου υπηρέτησε όλα του τα χρόνια στο νοσοκομείο Άγιος Ανδρέας της Πάτρας.
Με τον Παναγιώτη με συνέδεαν ισχυροί δεσμοί από τα νεανικά μου χρόνια όπου ως σπουδαστής και στην συνέχεια ως φοιτητής, διάβαζε στο σπίτι μου. Στην εφηβεία μου και ύστερα, ήταν πλησίον μου στο ψαλτήρι του Αγίου Κωνσταντίνου όπου έκτοτε ο Παναγιώτης το υπηρέτησε μέχρι τέλους.
Κώστας Παπαντωνόπουλος

ΠΩΣ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΛΟΓΟΥ;

Άρθρο του Ηλία Τουτούνη συγγραφέα-λαογράφου
Η αγοροπωλησία ενός υποζυγίου (αλόγου, γαϊδουριού ή μουλαριού), μέχρι το προτελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα, απαιτούσε ειδικές εμπορικές ικανότητες, γνώσεις, εμπειρία, και πειθώ (παζάρεμα), ώστε οι εμπλεκόμενοι να μην παρασυρθούν σε λάθος αγορά ζώου, χάριν της εξωτερικής εμφάνισης. Γι’ αυτό οι εμπλεκόμενοι και κυρίως οι αγοραστές, έπρεπε να γνωρίζουν μερικά βασικά χαρακτηριστικά όσον αφορά την ηλικία, τα τερτίπια (ελαττώματα), την υπακοή και τις ασθένειες του εκάστοτε ζώου. Λίγο πολύ οι αγοραστές, οι πωλητές και κυρίως οι τσαμπάσηδες, γνώριζαν τα περισσότερα εξ αυτών, εξετάζοντας προσεκτικά το εκάστοτε ζώο. Το πιο δύσκολο ήταν να ανακαλύψουν την ηλικία του ζώου και κυρίως του αλόγου που ήταν το κυρίαρχο ζώο για σχεδόν όλες τις ανάγκες της υπαίθρου.

ΑΝΤΡΩΝΙ: ΧΟΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ 2017

Ύστερα από ένα χρόνο μεγάλης περιπέτειας, βρεθήκαμε πάλι και "τούτο το καλοκαιράκι" στο Αντρώνι που ήταν πλούσιο σε γλέντια, τραγούδια και δημιουργικές εκδηλώσεις από τον σύλλογο του Χωριού.

 Η διασκέδαση ξεκίνησε από την επιτυχημένη διοργάνωση του Βάιου στις 26 του Ιούλη στο πανηγύρι και στη συνέχεια στις 11 Αυγούστου η ετήσια εκδήλωση του συλλόγου με λαϊκή και δημοτική ορχήστρα, την οποία καταγράψαμε και σας την παρουσιάζουμε εδώ. Εντύπωση μας έκανε το πρωτοεμφανιζόμενο χορευτικό του χωριού μας που εισέπραξε άφθονα χειροκροτήματα αλλά και ενθουσιώδεις κριτικές.

Όπως κάθε χρόνο ο σύλλογος συνεχίζει το δημιουργικό του έργο με διάφορα δρώμενα. Αρχικά, τα μέλη του συλλόγου και οι νέοι φρόντισαν για την καθαριότητα του χωριού.  Στη συνέχεια στο πέτρινο θεατράκι έγινε παράσταση καραγκιόζη, αστροφεγγιά στην Αγία Παρασκευή όπου με τηλεσκόπια οι νέοι μας παρατηρούσαν τον ουρανό, έκθεση ζωγραφικής στο σχολείο, θεατρική παράσταση, αθλοπαιδιές από τα τσορομπίλια στο γήπεδο ποδοσφαίρου, διαγωνισμός τριπόντων στο γήπεδο μπάσκετ, τουρνουά πινγκ -πονγκ,  διαγωνισμός δηλωτής στου Μπίκου, τραγούδια καραόκε στο θεατράκι που αντιλαλούσαν στη ρεματιά και τέλος το πανελλήνιο πέρασμα στο Φαράγγι Αντρωνίου με μεγάλη συμμετοχή από κόσμο.

Ευχάριστη έκπληξη ήταν οι καντάδες στις γειτονιές του χωριού και οι μικρές παρέες με τα όργανα και τα τραγούδια στην πλατεία.

Κώστας Παπαντωνόπουλος

Πηγή:http://antroni.gr/index.php/8-frontpage/1496-antroni-xoros-syllogou-2017

ΤΑ ΣΚΙΑΧΤΡΑ ΟΙ ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ

Γράφει ο Ηλίας Τουτούνης

 Τα σκιάχτρα, είναι πρόχειρα και άτεχνα ανθρώπινα ομοιώματα, κατασκευασμένα από διάφορα υλικά και ενδεδυμένα με ρούχα ανθρώπων, που παριστάνουν τον άνθρωπο κυρίως σε σταθερή στάση, με ανοικτά τα χέρια.

Αυτά χρησιμοποιούνται δια τον εκφοβισμό των αγρίων ζώων και των πτηνών, τα οποία εισβάλουν στις καλλιέργειες, στους στάβλους, στα κοτέτσια και πολλές φορές στις αυλές των χωρικών. Μετά από την κατασκευή τους τοποθετούνται στους ανάλογους και επιλεγμένους χώρους και συμβάλλουν στην απέλπιδα προσπάθεια των ανθρώπων, για καλή σοδειά, από την επιδρομή των επιζήμιων αγρίων πτηνών και προφύλαξη των μικρόσωμων οικόσιτων ζώων και πουλερικών, από άγρια σαρκοβόρα πτηνά και ζώα.
Τοποθετημένα με πλήρη γνώση και επιμέλεια, ως άγρυπνοι φρουροί, στέκουν σ’ επιλεγμένα σημεία χωραφιού ή του στάβλου, παράξενες φιγούρες, είναι το φόβητρο κάθε ιπτάμενου ή επίγειου εισβολέα που επιβουλεύεται τον καρπό της σποράς, τη νέα βλάστηση, τον ανθό του δέντρου, και το απαραίτητο κρέας και αυγά οικόσιτων πτηνών και πολλές φορές των μικρόσωμων ζώων.
Άψογοι και αγόγγυστοι συνεργάτες και βοηθοί στην δούλεψη των ανθρώπων της υπαίθρου. Στηριγμένα σε πασσάλους ή στους φράχτες των χωραφιών και όπου αλλού βολεύει, τα σκιάχτρα, ένα άψυχο σώμα από διάφορα υλικά και παραγεμισμένο με άχυρο, πριονίδι, σανό, κουρέλια, με φύλλα δένδρων, με νάιλον και με στητό παράστημα ως άγρυπνοι φρουροί «παντός καιρού», υπερασπίζονται σθεναρά το μόχθο αυτών που τα κατασκεύασαν και τα τίμησαν με την επιλογή τους.
Ντυμένα με παλιά αποφόρια σκουτιά, κουρέλια παλιοπάπουτσα και καπέλα παριστάνουν τις «μπαμπούλες» στα σπουργίτια, ή σ’ άλλα μεγαλύτερα πουλιά, στις αλεπούδες, στα κουνάβια, στους ασβούς, στα τσακάλια και στους λύκους.
Ξεχωριστή κατηγορία σκιάχτρων αποτελούν αυτά που βρίσκονται σε μικρές κτηνοτροφικές μονάδες (μαντριά), στα κοτέτσια στις παρυφές, ή και έξω από τα χωριά. Συνήθως στους χώρους αυτούς υπάρχουν και κοτέτσια με πουλερικά, τα οποία δέχονται τις ανελέητες επιθέσεις από τα πιο άτιμα και πονηρά πουλιά, όπως χαρακτηρίζουν οι ντόπιοι χωρικοί τις καρακάξες. Αυτά τα παμπόνηρα πουλιά, επιτίθενται και καταστρέφουν τρώγοντας αυγά, και μικρά πουλιά προκαλώντας, ταυτόχρονα, μεγάλη αναστάτωση στο κοτέτσι και ζημιά στο κοπάδι.