Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ 23.08.2009

ΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΤΟΥΤΟΥΝΗ ΚΑΙ ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ ΣΕ ΑΜΟΝΤΑΡΙΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Καρπέτα, ο εγκαταλειμμένος νερόμυλος,

Σταυροδρόμι, Κουτούγερος,

Δροσιά (Προστοβίτσα) Τριταίας,  η Βρύση της αγάπης,

Κούμπερι Αχαΐας,

Αρχαία Τριταία,

Κάλανος, Μονή Παναγίας Χρυσοποδαρίτισσας,

Πλατανιώτισσα Αχαΐας,

Λυκούρια, Μνημείο Χελωνοσπηλιάς

Δείτε επίσης: ΚΥΚΛΩΠΕΙΑ ΤΕΙΧΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ

ΤΟ ΑΝΤΡΩΝΙ ΠΡΙΝ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ (Βίντεο)

Εικόνες από το Αντρώνι και την γύρω περιοχή πριν 50 χρόνια περίπου.

Έψαχνα να βρω κάποια παλιά πρόσωπα (στα αρχεία) να τα στείλω στα παιδιά τους και όταν έπεσα απάνω στους καλλιεργημένους πρόποδες του Ωλενού είπα να σας δείξω την τεράστια διαφορά από τότε ως σήμερα, 50 χρόνια πίσω.

Το βίντεο ξεκινάει από την Κολώνα, (περιφερειακά του χωριού) δείχνει τους βράχους στο Κούτι, την Λίμνα και τα χωράφια εκεί που είναι όλα σπαρμένα.

Δείχνει και εικόνες από το χωριό, τον μπάρμα +Λύσανδρο Παναγόπουλο (Μπουλουγούρη), την εκκλησία, το σπίτι μου και στο μπαλκόνι ασβεστομένοι τενεκέδες που τους στόλιζαν μενεξέδες, βασιλικοί και τσετσέκια.

Παραπάνω, στου Μπερλιεκούτσι, η θειά +Μαριγώ η Μπαφιώλαινα έρχεται «κουνάμενη σεινάμενη» σαν παιδούλα. Είχε κι άλλα πρόσωπα, πολλά, γιομάτος ο τόπος ήταν τότε αλλά τα έβγαλα να μην σας ψυχοπλακώσω, εξάλλου άλλο θέλω να δείξω.

Τότε υπήρχε παντού ζωή, όλα τα χωράφια ήταν σπαρμένα, με βιολογικά προϊόντα όπως τα λέμε σήμερα.

Όπου υπήρχε ελεύθερος χώρος τον έσπερναν με τα ζα τους ή το ξινάρι, ακόμη και γύρω από τις πέτρες καλλιεργούσαν.

Ο Παλιόμυλος όλος σπαρμένος με ζαρζαβατικά, τα βουνά ο Αλεσώσης, το Αραμανώλη, το Μπαρμποτιάνικο, η Στέρνα, οι λάκες όλες ακόμη και κάτω στο Γιαρμεναίικο και οι κήποι κάτω από τα Ζηραίικα σπαρμένα.

Σήμερα…, πλήρη εγκατάλειψη. Δασώσανε όλα. Το σπάρτο ξεπερνάει τα δυο τρία μέτρα. Δεν «ευλογάει» τίποτα, ερημιά παντού και στα σπίτια θα λαλούν κουκουβάγιες.

Εικόνες από παλιό υλικό και από το καλοκαίρι του 2019
www.antroni.gr 2020
Κώστας Παπαντωνόπουλος

Γυμνάσιο Σιμόπουλου (Βιβλίο) 1973-74

 ΑΘΗΝΑ - ΜΗΤΗΡ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΟΥ ΜΙΚΤΟΥ ΕΞΑΤΑΞΙΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ 1973-74 
(ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ)

"Αθηνά - Μήτηρ" ονόμασαν το πόνημά τους οι μαθητές και οι καθηγητές στο εξατάξιο Γυμνάσιο Σιμόπουλου που το εξέδωσαν με σκοπό όπως λέγουν στο εισαγωγικό σημείωμα, να φέρουν σε πνευματική επαφή το σχολείο και τους λειτουργούς του με το ευρύτερο κοινό.

Ήθελαν λένε, να σχηματίσουν άποψη οι γονείς και οι κηδεμόνες των μαθητών αλλά και οι άλλοι πολίτες με το έργο που επιμελείτο στο σχολείο τους.

Πολιτική κηδεία του Β. Λυριτζή

 Βρέθηκα στο Α' νεκροταφείο σήμερα Τετάρτη 3.04.2019, εκεί όπου τελέστηκε η πολιτική κηδεία του γνωστού δημοσιογράφου, Βασίλη Λυριτζή που έφυγε άδικα έπειτα από «μάχη» με τον καρκίνο.

Δεν είχα ξανά δει τέτοια σεμνή κηδεία, χωρίς τα γνωστά μας εικονίσματα, αναμμένους πολυέλαιους, λιβάνια και θυμιατά, χορωδίες, παπάδες, ψαλτάδες και δεσποτάδες.

Ο νεκρός βρισκόταν με λίγα λουλούδια, στην άκρη της μεγάλης πλατείας του Α' νεκροταφείου, παραδίπλα μερικά στεφάνια και γύρω του χιλιάδες κόσμος σε έναν συγκινητικό βόμβο (όπως η κυψέλη που έχασε τη βασίλισσα) να παρακολουθεί ευλαβικά την τελετή του αποχαιρετισμού.

Για την προσωπικότητα και το ήθος του νεκρού, μίλησαν συμμαθητές του, συνάδελφοι και συνοδοιπόροι του στην αριστερά, που ήταν βουρκωμένοι μεν αλλά χαλαροί και ανθρώπινοι λες και συζητούσαν με τον νεκρό που βρισκόταν μπροστά τους.

Είπαν το «τελευταίο αντίο» σήμερα στο καλό παιδί της μεταπολίτευσης, στον ακριβό σύντροφο, σε έναν συνάδελφο με ήθος.

Τόνισαν την ευγένεια του χαρακτήρα του, το ιδιαίτερο χιούμορ του, την ηθική του συγκρότηση, την πλατιά του μόρφωση και την καλλιεργημένη δημοκρατικότητά του μέσα από τις αξίες της ανανεωτικής αριστερός.

Να σημειώσω ότι ο αείμνηστος δημοσιογράφος, είχε ζητήσει αντί στεφάνων να κατατεθούν εισφορές στον Σύλλογο Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια «Φλόγα».

Κ. Παπαντωνόπουλος

Η Γλυκερία στο Αντρώνι Ηλείας

Κυριακή, ‎12 ‎Αυγούστου ‎2018
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αντρωνίου τόλμησε και όλοι εμείς περάσαμε μια αξέχαστη βραδιά με την Γλυκερία και τη συνοδεία της.
Η οργάνωση ήταν άριστη από όλες τις πλευρές. Ο χώρος της συναυλίας ήταν πανέτοιμος μια μέρα πριν.
 Οι καρέκλες και τα τραπέζια αρκετά και άνετα να μην κολλάει ό ένας στον άλλο.
Οι χώροι που είχαν οριστεί σαν πάρκινγκ ήταν φωτισμένοι με ανθρώπους να επιβλέπουν ώστε να μην δημιουργηθεί το παραμικρό.
Τα παιδιά που βοηθούσαν στα εισιτήρια, στην είσοδο, στη διανομή του φαγητού, στα μπαρ, ήταν όλοι στη θέση τους και με ευχάριστη διάθεση.
Η μεγάλη υπερυψωμένη εξέδρα, βρισκόταν στο βάθος και αριστερά η οθόνη που διαφήμιζε τους χορηγούς.
Η πίστα είχε αρκετό χώρο, μετρήσαμε μέχρι 5-6 μεγάλες χορευτικές ομάδες.
Ήταν μια ειδυλλιακή βραδιά σε ένα ημιάγριο περιβάλλον να φωτίζουν τα δένδρα πανάκριβα laser και ύστερα να χορεύουν εκεί ψηλά στον ουρανό με τους ρυθμούς της Γλυκερίας οι μοντέρνες ακτίνες και τα πολύχρωμα led.
Εμείς όπως πάντα εκεί, παραδίπλα, σταθεροί στη θέση μας να προκάνουμε να αποθανατίσουμε τις ανεπανάληπτες στιγμές, 50-60 μέτρα από την ορχήστρα.

Η Μουσική να παίζει, ο κόσμος σιγά – σιγά να μαζεύεται και εκεί στις έντεκα παρά να βγαίνει η Γλυκερία.

ΓΙΑΡΜΕΝΑ: ΧΟΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ 2017

15 Αύγουστο στη Γιάρμενα με αγαπημένους φίλους, στο χορό του συλλόγου.

Πρώτο τραπέζι η αφεντιά μου, ο Τουτούνης με την παρέα του, ο Ανδρέας Χρονόπουλος, ο Γιώργος Μαρκόπουλος, ο Ταμπουρόγιαννης, ο ξάδελφος Νίκος Σκέτζης και παραδίπλα ο παλιόφιλος "σήμα κατατεθέν" της Γιάρμενας, Ανδρέας Κυριακόπουλος.

Ήταν μια μουσική εκδήλωση με το παραδοσιακό συγκρότημα Δαλιάνη που αν και πήγε κουτσουρεμένο (χωρίς την Σταυρούλα) έδωσε ότι μπορούσε όπως θα δείτε στις φωτογραφίες και στα στιγμιότυπα που καταγράψαμε.

Τα παιδιά του τοπικού συλλόγου ήταν πρόθυμα  να εξυπηρετήσουν τους χωριανούς τους αλλά και τους επισκέπτες όπου η βραδιά κύλισε γιομάτο ωραίες στιγμές και πολύ κέφι.  

Την εκδήλωση, ενίσχυσαν με την παρουσία τους οι γείτονες Κουμαναίοι αλλά και διάσπαρτα, άνθρωποι από όλα τα γειτονικά χωριά με αποτέλεσμα η ανακαινισμένη πλατεία τους να γεμίσει σχεδόν όλη από κόσμο.

Οι σύλλογοι των χωριών μας παρ’ όλη την οικονομική κρίση, κάνουν φιλότιμες προσπάθειες και δεν διστάζουν να οργανώνουν μεγάλες εκδηλώσεις με επιτυχία. 

Βίντεο 1

Βίντεο 2

Κώστας Παπαντωνόπουλος

www.antroni.gr

Ορεινή Ηλεία: Εκεί που η φυσική ομορφιά συναντά τον θρύλο

Δύο άγνωστα στο ευρύ κοινό σπήλαια της ορεινής Ηλείας περιμένουν την αξιοποίηση
Δέος και θαυμασμός για τα σπήλαια Αμαρκιανού και Δρακότρυπας

Του Χρήστου Βορλόκα

Για όμορφα ποτάμια στην Ηλεία, ξέρουμε. Για εντυπωσιακούς καταρράκτες επίσης, όπως και για φαράγγια που αφήνουν κατάπληκτους όσους τα διαβούν. Ελάχιστα γνωστά όμως στο ευρύ κοινό είναι κάποια σπήλαια ή βάραθρα που βρίσκονται στα ορεινά της Ηλείας. Θρύλοι και μύθοι τα συνοδεύουν, όμως οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να αγνοούν την ύπαρξή τους.

Δύο είναι τα σημαντικότερα από τα σπήλαια της Ηλείας που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον σπηλαιολόγων οι οποίοι τα έχουν καταγράψει στη λίστα των ελληνικών σπηλαίων. Και τα δύο βρίσκονται στα ορεινά του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, στις παρυφές του Ερυμάνθου, πολύ κοντά το ένα με το άλλο. Το ένα είναι το σπήλαιο του Αμαρκιανού, με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ενώ το άλλο η Δρακότρυπα, ένα σπηλαιοβάραθρο που καλύπτεται από νερό όλες τις εποχές του χρόνου.

Στις όχθες του ποταμού Ενιπέα στην ορεινή Ηλεία

Οδοιπορικό Μηλιές-Νεράιδα

Κείμενο: Κωνσταντίνος Μπιλάλης

Φωτό: Κώστας Λαδάς 

Συνεχίζοντας την όμορφη βόλτα μας στην περιοχή του οροπεδίου της Φολόης, φτάσαμε σε ένα μικρό, γραφικό χωριό. Το όνομα αυτού, Μηλιές. Πρόκειται για ένα χωριό πολύ λίγων κατοίκων, ως επί το πλείστον καλλιεργητών και κτηνοτρόφων. Βρίσκεται στους πρόποδες της Φολόης, σε υψόμετρο 570 μέτρα, 25 χιλιόμετρα βόρεια της Αρχαίας Ολυμπίας και 5 χιλιόμετρα δυτικά του Λάλα.  Αυτό που χαρακτηρίζει τις Μηλιές είναι η ηρεμία που μεταφέρει στον επισκέπτη και κάνοντας μία βόλτα στους, τρεις όλους κι όλους, δρόμους – ρούγες του χωριού νιώθεις να ξεχνάς τα προβλήματα που είχες μεταφέρει μαζί σου από την πόλη. Ο κάτοικος που θα σε χαιρετήσει, τα αναπαλαιωμένα πετρόχτιστα και οι μυρωδιές από τα τζάκια, σε μεταφέρουν στην εποχή που ο δρόμος ήταν χωμάτινος  και όλοι κυκλοφορούσαν με
τα γαϊδουράκια τους για να πάνε στις καλλιέργειές τους. Αφού ήπιαμε ένα καφεδάκι στο καφενείο, με ανανεωμένη την ενέργειά μας, ξεκινήσαμε για τον επόμενο σταθμό που είχε προγραμματίσει ο οδηγός μας.

Σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου, πηγαίνοντας δυτικά, είναι η αρχή του ποταμού Ενιπέα.  

 

Αναβλύζοντας από τα φαράγγια που δημιουργούνται ανάμεσα στα χωριά Μηλιές, Δούκα και Λάσδικα, κατηφορίζει για να ενωθεί με την κοίτη του ποταμού Αλφειού και να καταλήξει στο Ιόνιο Πέλαγος. Στους ντόπιους είναι γνωστός με το όνομα Αύρα, Άβρα ή Άβουρα. Το όνομα του Ενιπέα προέρχεται από την ελληνική μυθολογία και τον ομώνυμο ήρωα. Επρόκειτο για ένα πολύ όμορφο παραποτάμιο θεό, τον οποίο ερωτεύθηκε η Τυρώ, κόρη του Σαλμωνέα, βασιλιά της Ήλιδας. Κατά τον Όμηρο, ο θεός δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της κόρης και ο Πωσειδώνας, όντας ερωτευμένος μαζί της, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία. Πήρε την μορφή του Ενιπέα και πλάγιασε μαζί της στις εκβολές του ποταμού. Οι τοπικοί θρύλοι αναφέρουν ότι ο Ενιπέας εμφανίζεται ακόμη και σήμερα και λούζει τα μαλλιά του στις όχθες του ποταμού.

Η πυκνή βλάστηση με τους πλάτανους και τους κισσούς, τα απόκρημνα φαράγγια με τις σπηλιές τους και τα άγρια αρωματικά βότανα που διαχέουν το άρωμά τους σε όλη την περιοχή, συνθέτουν ένα άγριο και επιβλητικό σκηνικό. Πολύ πιθανόν, αυτός να είναι και ο λόγος, που αυτό το παρθένο τοπίο είναι τόσο πλούσιο σε θρύλους για Νεράιδες και Ξωτικά. Ιδιαίτερα δε, γύρω από τις νεροτριβές για τα υφαντά που υπήρχαν παλαιότερα. Οι ιστορίες αυτές παραμένουν ζωντανές στις μέρες μας από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά και είναι πολλοί που ορκίζονται ότι έχουν δει κάποιο από αυτά τα πλάσματα, κάποιες νύχτες, με γεμάτο φεγγάρι. Στις εκδηλώσεις, μάλιστα, που γίνονται στις όχθες του ποταμού τα καλοκαίρια, έχουν ειπωθεί αρκετές από αυτές τις ιστορίες. Ίσως να μην είναι τυχαίο, ότι το επόμενο χωριό μετά τις Μηλιές και δίπλα στον ποταμό, ονομάζεται Νεράιδα!

Ντυμένη στα λευκά η Ορεινή Ηλεία

Φωτογραφίες

Οροπέδιο Φολόης

Πολίτσα

Απονομή διακρίσεων για την προβολή του Φαραγγιού στο Αντρώνι

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, το Σάββατο στις 13 Αυγούστου 2011, με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Αντρωνίου, πραγματοποιήθηκε το πανελλήνιο πέρασμα στο φαράγγι του Αντρωνίου. Υπήρξε μεγάλη συμμετοχή με κόσμο όλων των ηλικιών. Μαζί στην πεζοπορία ήταν και οι Φολοήτες συμπατριώτες, Γιώργος Μαρκόπουλος και Νικόλαος Σκέντζης.

Οι περσινές καταστροφικές πλημύρες έγιναν η αιτία να αλλάξει η εικόνα του φαραγγιού σε πολλά σημεία. Η μεγάλη διαφορά φάνηκε στο Αντρωναίικο ποτάμι, όπου οι πλημύρες κατάργησαν τους παλιούς καταρράκτες και δημιούργησαν άλλους, μεγαλύτερους. Ξήλωσαν, επίσης, το παλιό σιδερένιο γεφύρι στο μύλο του Γκάτση που οδηγούσε στη Γιάρμενα και μετακίνησαν το τσιμεντένιο γιοφύρι που οδηγούσε από το Αντρώνι στις Χαραγές.

Σύνδεσμος Εκδρομών "Υπαίθριος Ζωή"

Για μια ακόμη χρονιά ολοκληρώθηκε με επιτυχία η εκδρομή της Υπαιθρίου Ζωής Αθηνών στην περιοχή της ορεινής Ηλείας. Ευχαριστίες στους ανθρώπους των χωριών Φολόη και Αντρωνίου που μας υποδέχτηκαν θερμά. Το φαράγγι διαφορετικό μεν, πανέμορφο δε. Ιδιαίτερη μνεία θα θέλαμε να κάνουμε σε μια γιαγιά από το Αντρώνι που το πρωί μας βοήθησε δίνοντάς μας νερό, σε όλη τη διάρκεια της πορείας είχε την έγνοια μας και μας περίμενε μέχρι να επιστρέψουμε για να μας βοηθήσει σε ό,τι τυχόν χρειαστούμε. Σε ευχαριστούμε πολύ γιαγιά και όπως είπαμε όταν αποχαιρετιστήκαμε, καλά να είμαστε να τα ξαναπούμε.

Οδοιπορικό στην πλατεία συντάγματος με τα χημικά. 29.06.2011

Λυπάμαι για την κατάντια της αστυνομίας και δεν λέω της Ελληνικής. Ούτε η χούντα δεν συμπεριφερόταν έτσι στους πολίτες.  Στις 6 ώρες που ήμουν στην Αθήνα έφαγα "το χημικό της αρκούδας".

Στο  Σύνταγμα οι Πατρινοί διαδηλωτές

Τα Σύνταγμα υποδέχεται τους Πατρινούς

Ο Μανώλης Γλέζος στο αυτοκίνητο χειροκροτείται

Ένατη πεζοπορία του συλλόγου Φολοητών “O Kένταυρος”στον ποταμό Σελλήεντα (Ηλειακό Λάδωνα)

Ήταν 14 Αυγούστου του 2010 όταν ο σύλλογος Φολοητών “O Kένταυρος”, πραγματοποίησε για ένατη φορά το οδοιπορικό στον  Ομηρικό ποταμό Σελλήεντα (Ηλειακό Λάδωνα).

 

Βρεθήκαμε και εμείς για δεύτερη συνεχή χρονιά εκεί, κοντά στους κοντοχωριανούς μας Φολοήτες, για να διασκεδάσουμε μαζί τους και να γευτούμε πάλι τα πλούσια εδέσματα που με μεράκι είχαν ετοιμάσει.

"Υπαίθριος Ζωή" στο Αντρώνι

ΣΑΒΒΑΤΟ 25 – ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010
Ν. ΗΛΕΙΑΣ: Α. Φαράγγι Αντρωνιού (πεζοπορική σε φαράγγι) Β. Δάσος Φολόης (πεζοπορική)

Η "Υπαίθριος Ζωή" το Σεπτέμβρη του 2009 στο Φαράγγι Αντρωνίου

Αναχώρηση από τα γραφεία μας το Σάββατο στις 07:00 για το χωριό Φολόη στο Ν. Ηλείας.

Σάββατο: Θα πεζοπορήσουμε στο πανέμορφο και μοναδικό δάσος της Φολόης με τις άπειρες βελανιδιές σε μια κυκλική πορεία 3 ωρών και μήκους 9χλμ. Διαδρομή για όλους και χωρίς ιδιαίτερες υψομετρικές δυσκολίες.

Κυριακή: Θα ξεκινήσουμε από το χωριό Αντρώνι για μια κυκλική διαδρομή στο ομώνυμο φαράγγι με τη μαγευτική ομορφιά του από τα άπειρα αιωνόβια πλατάνια, τους καταρράκτες και τα σπήλαια με τους σταλακτίτες.

Κατηγορία διαδρομής: Πεζοπορία σε φαράγγι, με πετρώδες έδαφος και τρεχούμενο νερό ύψους 10 – 30 πόντους το οποίο διασχίζουμε πάρα πολλές φορές —εφεδρικά παπούτσια απαραίτητα!
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Ο Σύνδεσμος Εκδρομών "Υπαίθριος Ζωή" (ΥΖ) ιδρύθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1922 και είναι, μετά τον Οδοιπορικό Σύνδεσμο (1921), ο αρχαιότερος εκδρομικός σύλλογος στη χώρα μας.

Μέσα στη δεκαετία του '30 ιδρύθηκαν 15 νέα επαρχιακά τμήματα της ΥΖ, με Κεντρική Διοίκηση στην Αθήνα, θεμελιώνοντας τον εκδρομισμό σε όλη την Ελλάδα και δημιουργώντας γνήσιους φυσιολάτρες. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, της κατοχής και της εθνικής τραγωδίας που επακολούθησε, τα μέλη της ΥΖ αναπτύσσουν έντονη εθνική και κοινωνική δραστηριότητα, βοηθώντας όπου και όπως μπορούν. Οργανώνουν συσσίτια, διανομές ρουχισμού, ψυχαγωγία αναπήρων, κατασκηνώσεις για άπορα παιδιά. Η ΥΖ υιοθέτησε επιπλέον το χωριό Νόστιμο Ευρυτανίας προσφέροντας βοήθεια σε 120 οικογένειες.

Μετά τον Πόλεμο συνέχισαν τη δραστηριότητά τους τα τέσσερα Τμήματα του Συνδέσμου: Της Αθήνας (1922), της Θεσσαλονίκης (1935), της Σπάρτης (1936) και της Λάρισας (1937). Από το 2002 και πέρα, τα Τμήματα πήραν τη μορφή ανεξάρτητων Σωματείων: ΥΖ Αθηνών, ΥΖ Θεσσαλονίκης, ΥΖ Σπάρτης και ΥΖ Λάρισας.

Η ΥΖ Αθηνών έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα 3800 εκδρομές ημερήσιες, πολυήμερες, πεζοπορικές, ορειβατικές, τουριστικές, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, επισκέψεις και ξεναγήσεις σε αρχαιολογικούς χώρους, αλλά και εκδρομές και κρουαζιέρες στα νησιά μας. Εκτός από την εκδρομική δραστηριότητα, η ΥΖ έχει οργανώσει διαλέξεις και προβολές διαφανειών, εκθέσεις ζωγραφικής, χορούς, συνεστιάσεις σε εντευκτήρια, καταφύγια και ξενοδοχεία και έχει λάβει μέρος στη διεξαγωγή αθλητικών αγώνων. Το 1935/1936 πρωτοποριακά οργάνωσε συναυλίες στην Επίδαυρο, Κόρινθο και Σπάρτη υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Μητρόπουλου , που υπήρξε και αυτός μέλος τού Συνδέσμου μας και δεινός ορειβάτης.

Όπως αναφέρεται στο Καταστατικό του Συνδέσμου, μεταξύ των σκοπών του είναι και η μελέτη, έρευνα και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Και σε αυτόν τον τομέα η ΥΖ έχει προσφέρει τις υπηρεσίες της οργανώνοντας ή συμμετέχοντας σε δενδροφύτευση, αναδάσωση, σωτηρία των ελάτων, πυροπροστασία και άλλες εκδηλώσεις, καθώς και σε περιβαλλοντικές οργανώσεις. Την αναγνώριση του έργου της Υπαιθρίου Ζωής αποτελεί η απονομή τού Βραβείου της Ακαδημίας Αθηνών το 1987.

Το περιοδικό της ΥΖ Αθηνών, το "ΥΠΑΙΘΡΟ", εκδίδεται από το 1935 έως σήμερα, με ελάχιστες διακοπές από το 1940 ως το 1946, και περιέχει το πρόγραμμα των εκδηλώσεών μας, άρθρα των μελών και φωτογραφίες από τις δραστηριότητες του Συνδέσμου.

 

Η "Υπαίθριος Ζωή" το Σεπτέμβρη του 2009 στον Αι Γιώργη στην Κάπελη

Οδοιπορικό στο Φαράγγι του Πηνειού της Ηλείας

Ο Πηνειός ποταμός έχει τις πηγές του στη Βερβινή, τη σημερινή Κρυόβρυση και για αυτό ονομάζεται τοπικά και Βερβιναίικο ποτάμι. Ό άνω Πηνειός, γνωστός και ως Ξενιάς, κατεβαίνει προς τα Καλύβια της Βερβινής, όπου ο μισός πέφτει και χάνεται στη Διακότρυπα, ενώ ο άλλος μισός συνεχίζει μέχρι το Διπόταμο και εκεί ενώνεται με το ποτάμι της Κερέσοβας. Περνάει ανάμεσα από τα βουνά Γερακάρη και  Κακοταροβούνι και κατευθύνεται προς το χωριό Κακοτάρι. Εμείς, το λέμε τοπικά  Κακοταραίικο ποτάμι.

Εκεί, στη δημοσιά που οδηγεί στο Κακοτάρι, πιο κάτω από το παλιό πέτρινο γεφύρι, ξεκινάει το Φαράγγι, που στη συνέχεια θα σας περιγράψω.  Ήθελα να προλάβω να καταγράψω τις φυσικές ομορφιές του Φαραγγιού, πριν καταστραφεί και αλωθεί  από το επικείμενο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο που σχεδιάζεται. Είχα να πάω εκεί από τότε που ήμουν δέκα χρονών, όταν με τα πόδια κινούσαμε από το Αντρώνι, τρεις τέσσερες ώρες πεζοπορία, μαζί με τον αείμνηστο φίλο μου, καθηγητή Γιώργο Παναγόπουλο, για να ψαρέψουμε, όχι με αγκίστρια και δίχτυα αλλά με δυναμίτες.

Ύστερα από συνεννόηση με το Γιώργη το Δάρμα, τον οδηγό μας, που γνώριζε τα κατατόπια, ορίσαμε να ξεκινήσουμε  στις 27  Αυγούστου του 2009. Συναντηθήκαμε στο Πανόπουλο εφτά άτομα  και, με αυτοκίνητο, φτάσαμε πεντακόσια μέτρα κάτω από το Κακοταραίικο γεφύρι, ακολουθώντας τον αγροτικό δρόμο. Εκεί ξεπεζέψαμε και κατεβήκαμε στο Φαράγγι.

Περπατήσαμε στα γαλαζοπράσινα, κρυστάλλινα νερά του και, στο πρώτο ξύλινο γεφύρι που αντικρίσαμε να στέκει πάνω στον πλάτανο, σταματήσαμε, το θαυμάσαμε και το φωτογραφήσαμε.

Μπροστά μας εκτυλίσσονταν εικόνες ανεπανάληπτης ομορφιάς. Το τοπίο ήταν εντυπωσιακό και η εικόνα που μας έδινε η καταπράσινη ατμόσφαιρα με το νερό χαμηλά να κυλάει, άλλοτε ήρεμο και άλλοτε περισσότερο ορμητικό, να υπερπηδά τους μεγάλους ολόλευκους και στρογγυλεμένους από το χρόνο βράχους, ήταν μαγευτική. Κάποια μέρη της διαδρομής ήταν ολισθηρά και περιελάμβαναν αναρρίχηση μέσα από μεγάλους βράχους και δένδρα. Σε άλλα σημεία, οι στενωποί,  δηλαδή τα μικρά ανοίγματα από τους λαξευμένους ασβεστόλιθους, έφταναν σε ύψος τα 30, έως και τα 50 περίπου μέτρα. Εκεί, αγρίευαν  τα ορμητικά νερά, που δημιουργούσαν καταρράκτες, οι οποίοι έσκαγαν σε μεγάλες λίμνες.

Το τοπίο στο Φαράγγι είναι αδιαμφισβήτητα μαγευτικό. Η φύση ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο. Το καλοκαίρι με το λιγοστό νερό, είναι η ιδανική περίοδος για οδοιπορία σε αυτό το Φαράγγι, μιας και προσφέρει και δροσερή σκιά από τον καυτό ήλιο.

Η βλάστηση, αλλά και η χλωρίδα συνολικά, είναι πλούσια από υπεραιωνόβια πλατάνια με τεράστιους κορμούς, πουρνάρια, κουτσουπιές, αριές, σπάρτα, τεράστιες φτέρες και πολλά άλλα είδη δέντρων και θάμνων. Κάθε στροφή του ποταμιού, σου παρουσιάζει και κάτι καινούριο να θαυμάσεις και να καμαρώσεις.

 Στην πορεία, ένα ακόμη ξύλινο γεφύρι ξεπρόβαλε μπροστά μας, που στηριζόταν και αυτό σε γέρικα πλατάνια και αμέσως πιο κάτω βρήκαμε την Αραπόλιμνα.

Αραπόλιμνα

Για την Αραπόλιμνα άκουσα πρώτη φορά στις 24 Αυγούστου 2006 από τον αείμνηστο μπαρμπα-Λύσανδρο Παναγόπουλο (Μπουλουγούρη), σε μια  μεγάλη κουβέντα που είχα μαζί του, λίγο πριν μας αφήσει, στο σπίτι του, στο Αντρώνι.

Μεταξύ άλλων μου είχε πει: «Την ξέρεις την Αραπόλιμνα»;  «Όχι» του απαντάω, «για πες μου, πρώτη φορά την ακούω!». Και μου εξηγεί: «Στο Κακοταρέικο ποτάμι, στο Καλυβά, στη δεξιά πλευρά του βράχου, ψηλά, φαίνεται ένα μελίσσι, ήταν μελίσσι αιωνόβιο,  μπορεί να φαίνεται και τώρα, μπορεί να είναι και τώρα μελίσσι.  Φαίνεται ο βράχος που έτρεχε το μέλι απ’ έξω από το … και λέγανε τότε ότι πήγε ένας Αράπης να το κόψει (τρυγίσει). Δέθηκε με μια τριχιά από πάνω, λέγανε ότι αυτό  ανήκε σε κάποια θεότητα, σε κάποιο άλλο… ξέρω ‘γω. Και πήγε ο Αράπης  να το κόψει και από το σχοινί που κατέβηκε κάτου  ο Αράπης, κατέβαινε και ένα φίδι. Κατέβηκε και ένα φίδι και βγάνει το  μαχαίρι του να κόψει το φίδι και κόβει και το σχοινί και έπεσε στη λίμνα.  Και λέγεται Αραπόλιμνα. Έτσι λέει η μυθολογία. Ανήκε στο μοναστήρι  της Νοτενάς. Έχω πάει εγώ στην Αραπόλιμνα, έχω ρίξει δινάμιτες…»

Το κλίμα βάρυνε όταν ανέφερα την ιστορία όπου είχα πάει στο ποτάμι, με τον πρόσφατα χαμένο γιό του, να ψαρέψουμε με δυναμίτες.

Για την Αραπόλιμνα του Πηνειού, στο Κακοτάρι, υπάρχουν τρεις  διαφορετικές ιστορίες  που θα σας παρουσιάσουμε, σύντομα, εδώ.

Η κοπιώδης πορεία μας συνεχίστηκε, με μια ανάσα ξεκούρασης, στην Μαύρη Λίμνη.

Μαύρη Λίμνη

Η Μαύρη Λίμνη πήρε το όνομά της, λόγω του χρώματος των νερών της. Οι μεγάλοι, κατάλευκοι, στρογγυλεμένοι βράχοι και το μεγάλο βάθος της λίμνης κάνει τα νερά να φαίνονται  μαύρα.

Μετά τη Μαύρη Λίμνη, κόψαμε αριστερά και βγήκαμε στο Μυκηναϊκό νεκροταφείο της Παλιομποκοβίνας  (Ακρώρειας) και, από εκεί, φτάσαμε στο χώρο δασικής αναψυχής, στην Κάπελη.

Το ποτάμι συνεχίζει την πορεία του κάτω, προς το μύλο του Χρυσικού, κατεβαίνει στο χωριό Καρμπέτα  και, αφού κάνει ένα τόξο βορειοδυτικά, δέχεται τα νερά της Βουντούχλας. Κατευθύνεται  προς το Αγραπιδοχώρι, όπου εκεί συναντά τον Ομηρικό Σελλήεντα ή Ηλειακό Λάδωνα.  Χωρίζει στα δύο τον ηλειακό κάμπο και εκβάλει στο Χελωνίτη κόλπο, βορειοδυτικά  της Γαστούνης.

Κώστας Παπαντωνόπουλος Ιούνης 2010

Στο οδοιπορικό συμμετείχαν οι:

Παπαντώνης Bασίλης (Δήμαρχος)

Δάρμας Γιώργος (Αντιδήμαρχος)

Μπενέτσης Ανδρέας (Πρόεδρος συλ. Αγ. Τριάδος)

Γιαννόπουλος Χρήστος (Φωτογραφίες)

Δάρμας Σάκης

Κορμπάκης Σωτήρης

Παπαντωνόπουλος Κώστας (Φωτογραφίες-Βίντεο)

Πηγή:www.antroni.g