Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017

Γεωργία Σκούτα του Λεωνίδα (Γαλάλαινα) 1924-2017

Έφυγε χθες Παρασκευή 17.02.2017 η Γεωργία Σκούτα του Λεωνίδα που γεννήθηκε πριν 93 χρόνια στην Αχλαδινή.
Η κηδεία της έγινε σήμερα Σάββατο στις 14.00 στο Αντρώνι.
Στα παιδιά της Δημήτρη, Γιώργο, Μαρία, Ανδρέα και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.
Η θειά Γεωργία ήταν η δεύτερη γυναίκα του μακαρίτη του Λεωνίδα Σκούτα (Γαλάνη), που ήλθε νύφη από την Αχλαδινή Ηλείας.
Τα τελευταία χρόνια η μοίρα ήθελε να της παίξει άσχημο παιχνίδι. Έχασε τρία από τα παιδιά της, τον Αντώνη 56 χρόνων το 2006, τον Χρήστο 60 χρόνων το 2009 και τον Μέλτη (Μιλτιάδη) 58 χρόνων το 2011.
Ύστερα από τη συμφορά της, εξιστορούσε στους συγχωριανούς της στην πλατεία, τον βαρύ πόνο που φορτώθηκε από την απώλεια των παιδιών της.                                                                                                                    
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017

«Εσείς βουνά μου όμορφα…» με τους Βασιλάκη και Βασίλη Σίνο

Εσείς βουνά μου όμορφα, βουνά μου παινεμένα.
Μην είδατε τον αρνητή, τον ψεύτη της αγάπης.
Με γέλασε με φίλησε μου είπε πως θα με πάρει.
Και τώρα μα παράτησε δεν ξέρω τι να κάνω.
Το τσάμικο τραγούδι «Εσείς βουνά μου όμορφα…» τραγουδιέται ακόμη στην δυτική Πελοπόννησο και ιδιαίτερα στην Ορεινή Ηλεία.
 Είναι ένα «όμορφο» ερωτικό τραγούδι της αγάπης.
Η κόρη, απευθύνεται στα χιονισμένα ψηλά βουνά του Ωλονού και ρωτάει να της πουν που κρύβεται ο αγαπητικός της.
Ρωτάει, γι’ αυτόν που την εγκατάλειψε, γι’ αυτόν που αρνήθηκε την αγάπη της και όσα της υποσχέθηκε.
Αυτόν που ερωτεύτηκε και με τη γοητεία του, την μάγεψε αλλά και με τα λόγια του την πλάνεψε.
Ρωτάει απεγνωσμένα να της πουν τα όμορφα και παινεμένα βουνά γι’ αυτόν τον αρνητή, τον ψεύτη αγαπητικό της που ορκιζόταν και έλεγε ποτέ δεν θα την αφήσει.

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017

Βροντάλια, μια αρχιτεκτονική τεχνική που χάνεται

Το σπίτι μου πριν το κάνω «καρνάβαλο». Διακρίνεται το περίτεχνο βροντάλι,
η παλουκαριά και μέσα ο αργαλειός. Δεξιά η χαμοκέλα μου και η πέτρινη σκάλα 
του Κάνταλου. Αριστερά το μακρινάρι του Κατσένη και του Κώτσου 
Έχουμε το προνόμιο να ζούμε σε έναν τόπο που κάθε σπιθαμή του να μαρτυρεί πολιτισμό και ιστορία. Στο ξεκίνησα αυτής την προσπάθειας μαζί με άλλα με είχε συνεπάρει και η παρατήρηση των παλαιών κτηρίων της Ηλείας. Σε κάποια από αυτά υπήρχε ένα περίτεχνο γείσο στις στέγες τους, φτιαγμένο με κεραμίδια που μέχρι τότε δεν γνώριζα την τεχνική και την ονομασία τους. Προκειμένου να πληροφορηθώ, στράφηκα στους σύγχρονους μαστοράντζες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας που όχι μόνο δεν γνώριζαν την ονομασία του γείσου αλλά ούτε και να κατασκευάσουν αυτό το περίτεχνο αξεσουάρ της οικοδομής. Η άγνοια, ο νεοπλουτισμός και ο επαρχιωτισμός του ελληναρά αλλά και η τεχνολογική «πρόοδος», οδήγησε στην αντικατάσταση παλαιών στοιχείων με νέα που έχει σαν αποτέλεσμα να στερούμαστε σήμερα οικοδομικών αριστουργημάτων από την πλέον Ορεινή Ηλεία.