Κυριακή 22 Μαΐου 2022

«Προσωπική εργασία», ένας ξεχασμένος θεσμός της υπαίθρου!

Γράφει, ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

«Προσωπική εργασία» λέγαμε την υποχρεωτική κατά κάποιον τρόπο εργασία που προσέφεραν οι ενήλικες άρρενες από την αρχαιότητα μέχρι και την προβιομηχανική περίοδο, ανάλογα με τις ανάγκες που δημιουργούνταν σε κάθε κοινότητα.

Η προσωπική εργασία είναι αποτέλεσμα κοινής συναίνεσης, μια «μετά χαράς» προσφορά για έργα «κοινής ωφελείας», στον κύκλο του χωριού, που συχνά κινείται εκ των κάτω, αυθόρμητα.

Με τον τρόπο αυτό οι χωριανοί με προσωπική και χειρωνακτική εργασία και με απλά εργαλεία κατασκεύαζαν σημαντικά και απαραίτητα έργα στην περιφέρειά τους, χωρίς τη συνδρομή της πολιτείας που έως και το 1970 ήταν σχεδόν ανύπαρκτη.

Ο πρόεδρος της Κοινότητας, μαζί με το Κοινοτικό Συμβούλιο, και ύστερα από συζητήσεις στα μαγαζιά με τους χωριανούς κατέστρωνε το πρόγραμμα για τα υπό εκτέλεση έργα. Καμιά φορά γίνονταν και γενικές συνελεύσεις που λάμβανε μέρος όλο το χωριό.

Δευτέρα 9 Μαΐου 2022

ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΚΑΠΕΛΗΣ

Λέγανε παλιά ότι στην Κάπελη τις νύχτες τριγύριζε ένα τρανό στοιχειό, σαν μικρό βόδι, που είχε τραγίσιο κεφάλι. Πολλοί άνθρωποι που νυχτοπερπατάγανε και περνάγανε μέσα στην Κάπελη την νύχτα το είχανε ιδωμένο να γυρίζει μέσα στα δασά δέντρα και τα μάτια του γυαλίζανε σαν της γάτας. Όσοι από δαύτους το είδανε ακούσανε και ένα μουγκρητό, όπως κάνει ένα βόδι όταν το σφάζουνε. Κανείς ποτέ δεν το ζύγωσε να το σκοτώσει ή να ιδεί τι πράμα είναι εκείνο το παράξενο ζωντανό. Τι γάρις είναι του Θεού ή εκεινού του κερατά του Διαβόλου;

ΝΤΡΙΒΑΛΑ, ΣΤΟΥΜΠΟΛΙΘΙ!


Καταγραφή – επιμέλεια Ηλίας Τουτούνης

Μέχρι την δεκαετία του ’60 το αλάτι, που κυκλοφορούσε στο μονοπώλιο 1*, όπως παράγονταν από τις αλυκές, ήταν σε χοντρή μορφή σαν χαλίκια μεσαίου μεγέθους, από σπαστήρα αδρανών υλικών. Για να τρίψουν το χοντράλατο ή την αλατόπετρα, χρησιμοποιούσαν κυρίως την ντριβέλα ή ντριβάλα.

Η ντριβάλα αποτελούταν από δύο πέτρες. Η βασική ήταν μια μεγάλη πέτρινη πλάκα λεία στρογγυλή ή τετράγωνη ή και με ακανόνιστες διαστάσεις. Επάνω σ’ αυτή την πλάκα υπήρχε το στρουμπολίθι 2*, στουμπολίθι, κοκώνα, μπομπόλι ή και ντριβάλι. Αυτό ήταν μια στρογγυλή κυρίως ποταμόπετρα σφυρηλατημένη ή και φυσικής στρογγυλής μορφής σαν βόλι κανονιού. Επίσης για στρουμπολίθια χρησιμοποιούσαν και μεταλλικές ή πέτρινες μπάλες από κανόνια.

Πέμπτη 5 Μαΐου 2022

Βασίλης Παναγόπουλος 1957-2022 Πέρσαινα

Έφυγε από κοντά μας στις 3.05. 2022 ο Βασίλης Παναγόπουλος που γεννήθηκε στην Πέρσαινα πριν 65 χρόνια.

Η κηδεία του έγινε  την επόμενη το πρωί στην γενέτειρά του.

Στους συγγενείς του και στους γείτονες Περσαιναίους εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Είχαμε μιλήσει αρκετές φορές εδώ… με τον Βασίλη και μάλιστα μας είχε πει ότι είχε ρίζες από το Αντρώνι. Σε μια πρόχειρη έρευνα που κάναμε βλέπουμε ότι ίσως ο παππούς του να είναι ο αδελφός του Μπάκα, ο Παναγόπουλος Κοσμάς του Νικόλαος 1904.

Τετάρτη 4 Μαΐου 2022

ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΠΝΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ ΤΟ 1904

 

Τηλεγραφεί ο εν Πύργω ανταποκριτής.

Δραστηρίως διεξάγεται η καταδίωξης του λαθρεμπορίου εις τους ορεινούς δήμους της Ηλείας.

Εις το χωρίον Νουσά της Λαμπείας συνελήφθη παρ´ αποσπάσματος της αστυνομίας έφιππος χωρικός ο Χρήστος Ζάφειρας εκ Δημητσάνης καταγόμενος επί του οποίου κατασχέθησαν περί  τας δύο οκάδας κεκομμένου καπνού.

Επίσης εις το χωρίον Ανδρώνι και εις το χάνι Πανοπούλου συνελήφθη ο Χρήστος Μαραχώρης εκ Σκιαδά της Τριταίας εις χείρας του οποίου κατασχέθη όσον ποσόν καπνού. Ο κατασχεθείς καπνός απεστάλη μετ´ εκθέσεως του αστυνόμου Δίβρης προς τον ενταύθα Οικονομικόν έφορον κ.Γκιόκαν.

30/08/1904



Πάσχα στο Αντρώνι, όπως το θυμάμαι…!

 

Γράφει: Ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Η Λαμπρή ήταν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα - γιορτές μαζί με τις αποκριές και το Πανηγύρι. Όλοι εμείς που ήμασταν μακριά από το χωριό νοσταλγούσαμε και ακόμη «καίγεται η καρδιά μας» να βρεθούμε τούτες τις μέρες στη ρίζα μας.

Το όλο τελετουργικό ξεκινούσε με τους χαιρετισμούς[1] κάθε Παρασκευή, είχε και ένα Ψυχοσάββατο[2] ακολουθούσε η Κυριακή των Βαΐων και ύστερα η μεγαλοβδομάδα των παθών. Κάθε βράδυ κοντά στο σούρουπο χτύπαγε η καμπάνα[3] με το χέρι, σε αγαλλίαζε όχι όπως είναι σήμερα με τα έμβολα που ο  ήχος των 130db και βάλε σου τρυπάει τα μελίγγια.