Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2020

2021 ευχές από το antroni.gr

Το www.antroni.gr σας εύχεται χρόνια πολλά, καλή χρονιά, υγεία και ευτυχία για κάθε μέρα του νέου χρόνου.


Απρόσμενη αναδρομή στον αείμνηστο Διονύση Αβράμη από την Μπαρμπότα

του Κώστα Παπαντωνόπουλου

Λέγανε οι παλαιοί ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους ξεχνούν για αυτό και οι ευχές ανέκαθεν ήταν, «να ζήσεις να τον θυμάσαι» και όχι αυτό το ανούσιο, «καλό παράδεισο» που ακούγεται τελευταία και εμείς δεν λησμονάμε τον αείμνηστο συμμαθητή μας Διονύση, εξάλλου μας τον θυμίζουν τόσα πολλά που ζήσαμε και η προχθεσινή γιορτή του που εκείνη την ημέρα μας ήταν αδύνατο να γράψουμε, είχαμε και ‘μεις τους λόγους μας.

Το περσινό καλοκαιράκι του 2019 που είμασταν στο χωριό μας περίμενε μια έκπληξη σχετικά με τον Διονύση. 

Μας κάλεσε ο Τίτος από το Καλλιμάνι, που μόλις έμαθε ότι πετάχτηκε το υλικό συναδέλφου του καθηγητή και δη συγχωριανού, ζήτησε να περισυλλεχθεί από το ρέμα, για να το δώσει στην αφεντιά μας γνωρίζοντας ότι πάει σε καλά χέρια.

Διαλέξαμε να σας δείξουμε εδώ δύο από τις εκθέσεις του Διονύση από την Στ’ τάξη του σχολικού έτους 1971-72 του γυμνασίου Αρρένων Πύργου που φοιτούσε. Στην μια έκθεση για να είναι ευανάγνωστο το χειρόγραφο φροντίσαμε να το έχετε δακτυλογραφημένο. Ακόμη σας δείχνουμε μία σελίδα από το πρόχειρό του που εδώ φαίνεται η ιδιαίτερη κλίση που είχε  στα μαθηματικά και την φυσική όπου και διέπρεψε στο πανεπιστήμιο.

Ο Διονύσης έφυγε από την ζωή στις 27 Φλεβάρη του 1985 από ατύχημα στην ηλικία των 31 του χρόνων: Εδώ

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2020

2021: Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ "ΩΛΟΝΟΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

 

Το ΔΣ του

ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ  ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ - ΦΟΛΟΗΣ  O «ΩΛΟΝΟΣ», σας εύχεται Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά με περισσότερη ευαισθησία στο περιβάλλον.

 

Το Δ.Σ.

Πρόεδρος: Χρονόπουλος Ανδρέας

Αντιπρόεδρος A': Τουτούνης Ηλίας

Αντιπρόεδρος Β': Μαρκόπουλος Ι. (Ταμπουρόγιαννης)          

Γενικός Γραμματέας: Παπαντωνόπουλος Κώστας

Ταμίας: Μαρτζάκλης Θοδωρής

Υπεύθυνος Τύπου και Προβολής: Αθανασόπουλος Ανδρέας

Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων: Μπιλάλης Κώστας

Μέλος: Καραμέρος Τάσος

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2020

Υπογράφουμε για να μην καταστραφεί ο Ερύμανθος ποταμός

 

Σταματήστε την δημιουργία Υδροηλεκτρικού Σταθμού στον Ερύμανθο ποταμό

Κλικ εδώ ή στην εικόνα και υπογράφουμε ηλεκτρονικά για να  μην καταστραφεί ο Ερύμανθος ποταμός.

Έχουν υπογράψει ως τώρα πάνω από 200, βοηθήστε να γίνουμε περισσότεροι.

Μπορέτε ωστόσο να υπογράψετε και το παρακάτω κείμενο και να το στείλετε και μέιλ όπως περιγράφεται εδώ.

Υπηρεσίες Φορείς Σύλλογοι αλλά και ιδιώτες που επιθυμούν να εκφράσουν γραπτώς τις αντιρρήσεις τους μπορούν να υπογράψουν το παρακάτω κείμενο και να το στείλουν με email ή το Ταχυδρομείο:

 ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ :

ΙΔΙΟΤΗΤΑ:

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

ΠΡΟΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ & ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ν.Ε.Ο. Πατρών – Αθηνών 32 και Αμερικής, Τ.Κ. 26441, Πάτρα.

E – mail: periv.energy@pde.gov.gr

Αντιρρήσεις που αφορούν στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για την δημιουργία και λειτουργία Μικρού Υδροηλεκτρικού Σταθμού (ΜΥΗΣ), ισχύος 3,33 MW, στην θέση «Παλαιοφυτειά» του ποταμού Άνω Ερύμανθος του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, με φορέα υλοποίησης την εταιρεία «ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ Α.Ε.»

Με την παρούσα ζητάμε η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που είναι σε διαβούλευση, να μην γίνει αποδεκτή και να μην εκδοθεί Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων για το έργο διότι:

Α) Είναι ουσιαστικά εκτός του πλαισίου της Περιβαλλοντικής, Χωροταξικής και Πολιτιστικής νομοθεσίας.

Επιστολή που «καίει» για υδροηλεκτρικά και άλλα ενός Διβριώτη

 

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και άτομα που κάθονταιΕπιστολή που «καίει», μας έστειλε ένας βέρος Διβριώτης, ο κ. Θοδωρής Ηλιόπουλος για το επίκαιρο θέμα της δημιουργίας του Υδροηλεκτρικού στην θέση «Παλαιοφυτειά» (Μοστενίτσας) του ποταμού Άνω Ερύμανθος του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας.

Τον κ. Θοδωρής Ηλιόπουλο (Θυβραίο) τον γνωρίσαμε από την κινητοποίηση που έκανε για την ανασκαφή στο σπήλαιο του Αρμακιανού της Ορεινής Ηλείας.

Του Θοδωρή Ηλιόπουλου

Καλησπέρα Κώστα,ας σταματήσει επιτέλους το παπατζιλίκι, rapid test και… κλαρωτές. Ας δώσει ο κ Φωτεινός το 20 % Χ ΕΣΟΔΑ Χ ΧΡΟΝΙΑ = 500.000 - 800.000 ευρώ (κατά την εκτίμησή μου) στην τοπική κοινότητα, έτσι όπως ήταν η αρχική συμφωνία (είχε υπογραφεί συμφωνητικό και δεν το τήρησε) για το υδροηλεκτρικό της Δύβρις και ας κρατήσει τα τεστ.

Η ορεινή Ηλεία έχει δώσει πάρα πολλά στον κ Φωτεινό, και αυτός είναι ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ. Επίσης η ορεινή Ηλεία έχει κάνει το οικολογικό της χρέος.

Θα διαφοροποιήσω μια φράση ενός νέο υποστηριχτή (μετά τα 7.000 €) σχετική με το ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΚΡΑΤΙΔΙΟ ΤΗΣ ΔΥΒΡΙΣ. Γιατί άραγε στο ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΚΡΑΤΙΔΙΟ ΤΗΣ ΔΥΒΡΙΣ τόσα ενεργειακά εργοστάσια (υδροηλεκτρικό Δύβρις, ανεμογεννήτριες Δύβρις, υδροηλεκτρικό Δύβρις Τριποτάμων)? Προφανώς κάποιος λόγος υπάρχει.

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2020

Αντιρρήσεις από τον «Ωλονό», τους Δήμους και τις τοπικές κοινωνίες για την δημιουργία Υδροηλεκτρικού Σταθμού στον ποταμό Ερύμανθο.

 









ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ    Πέμπτη        3 Δεκεμβρίου 2020

ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ                    Αριθ.Πρωτ.:122

ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ - ΦΟΛΟΗΣ  O «ΩΛΟΝΟΣ»

olonos2010@gmail.com

ΠΡΟΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ & ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ν.Ε.Ο. Πατρών – Αθηνών 32 και Αμερικής, Τ.Κ. 26441, Πάτρα.

E – mail: periv.energy@pde.gov.gr

Αντιρρήσεις που αφορούν στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για την δημιουργία και λειτουργία Μικρού Υδροηλεκτρικού Σταθμού (ΜΥΗΣ), ισχύος 3,33 MW, στην θέση «Παλαιοφυτειά» του ποταμού Άνω Ερύμανθος του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, με φορέα υλοποίησης την  εταιρεία «ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ Α.Ε.»

Με την παρούσα ζητάμε η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που είναι σε διαβούλευση, να μην γίνει αποδεκτή και να μην εκδοθεί Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων για το έργο διότι:

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2020

Ηλίας Νικολετόπουλος (Αντρώνι 1928 - Πανόπουλο 2004) και Διομήδης Νικολετόπουλος (Αντρώνι 1888 – Πανόπουλο 1975)

Γράφει, η Αλεξάνδρα Η. Νικολετοπούλου (Δικηγόρος)

Ο Ηλίας γεννήθηκε στο Αντρώνι το 1928, ήταν ο τέταρτος γιός του Διομήδη Νικολετόπουλου και της Αλεξάνδρας Γιαρμενίτη. Το 1961 παντρεύτηκε με την Διαμάντω, κόρη του Θάνου Τσαλαμιδά από το Σκιαδά και απέκτησαν στο Αντρώνι τρία παιδιά, την Αλεξάνδρα, τον Διομήδη και τον Θάνο.

Νέος, συνεταιρίστηκε με τον Λύσανδρο Παναγόπουλο (Μπουλουγούρη) και έφερε στο Αντρώνι, Λαναριστήριο, που λειτούργησε στην αποθήκη του Κάνταλου, πράγμα πρωτοπόρο για την εποχή του, καθώς γινόταν με μηχανική επεξεργασία το ξάσιμο του μαλλιού που χρησίμευε για νήμα στους αργαλειούς. Αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του΄60, μετέφερε το Λαναριστήριο στο Πανόπουλο, όπου συνέχισε αυτή τη δραστηριότητα με νέες πιο σύγχρονες μηχανές. Παράλληλα ήταν αμπελουργός με αξιόλογα αμπέλια της οικογένειας, πάππου προς πάππου, στην Μποκούτα Κακοταρίου. Οινοποιός, με βαγένια εικοσάρια, δηλαδή το καθένα χωρούσε είκοσι βαρέλες κρασί, που είχαν φτιαχτεί μέσα στο υπόγειο κελάρι του σπιτιού στο Αντρώνι από εξαίρετους τεχνίτες ξυλουργούς. Ο ίδιος ήταν μάστορας του κρασιού και του τσίπουρου, τα έφτιαχνε με μεράκι τηρώντας πιστά κάθε λεπτομέρεια στη διαδικασία παρασκευής τους. Ιδιαίτερα για το τσίπουρο, «το έβγαζε» σε ειδικό χάλκινο, καζάνι απόσταξης με «καπάκι φυσούνα».

Ως πρόεδρος της κοινότητας Αντρωνίου, προσπάθησε να δώσει λύσεις σε προβλήματα του χωριού. Ασχολήθηκε με το Υδραγωγείο και με προσωπικές του ενέργειες έγινε ασφαλτόστρωση στο κεντρικό δρόμο, από την Αγία Παρασκευή μέχρι την πλατεία, όταν όλα τα γύρω μεμονωμένα χωριά είχαν χωματόδρομους. Συμμετείχε ενεργά στις δενδροφυτεύσεις που είχαν στόχο την συγκράτηση του σαθρού εδάφους, εκεί, που οι κατολισθήσεις στους γκρεμούς και στα ζωνάρια απειλούσαν κάποια σημεία του χωριού.

Η οικογένεια του Ηλία, μετακόμισε το 1972 από το Αντρώνι στο Πανόπουλο, όπου ο ίδιος και η σύζυγός του Διαμάντω, ασχολήθηκαν με το εμπόριο για τριάντα και πλέον χρόνια. Άνθρωπος της προσφοράς, δραστήριος με κοινωνικές ευαισθησίες, προσπαθούσε για το καλύτερο. Είχε πάντα ιδιαίτερη αγάπη προς το Αντρώνι, επισκεπτόταν το χωριό και απολάμβανε τις ατέλειωτες συζητήσεις με συγχωριανούς για παλιές ιστορίες και πρόσωπα. Πέθανε, ακμαίος σε ηλικία 76 ετών, στο Πανόπουλο το 2004.

Πατέρας του Ηλία, ήταν ο Διομήδης Νικολετόπουλος που γεννήθηκε στο Αντρώνι το έτος 1888 και ήταν γιός του Δημοσθένη Νικολετόπουλου (1855 -1919) και της Μαρίας Πανουτσοπούλου από το Κακοτάρι. Ο Διομήδης παντρεύτηκε με την Αλεξάνδρα, κόρη του Λεωνίδα Γιαρμενίτη από την Φολόη και απέκτησαν στο Αντρώνι έξι παιδιά, τον Δημοσθένη, Λεωνίδα ( Η.Π.Α.), Νίκο (παντρεμένο στις Η.Π.Α. με την Ειρήνη, κόρη του Κωνσταντίνου Θωμά, μετανάστη στην Αμερική από το Αντρώνι), Ηλία, παπα- Χρήστο και Κώστα. Ο Διομήδης πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους και πήρε μέρος στην προέλαση των ελληνικών στρατευμάτων, όταν έφτασαν «είκοσι χιλιόμετρα έξω από την Σόφια της Βουλγαρίας», όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο ίδιος. Με κλονισμένη υγεία, αφού είχε πάρει πέντε πνευμονίες και πλευρίτη στο μέτωπο, με τραύματα και εξουθενωμένος από τις κακουχίες του πολέμου, επέστρεψε στο Αντρώνι.  Αργότερα έφυγε για πέντε χρόνια μετανάστης στην Αμερική, μέχρι το 1925. Η διαδρομή του, για τα δεδομένα της εποχής και του χωριού, ήταν ένας συνεχής αγώνας γεμάτος κινδύνους και εμπειρίες.

Με τον Γιώργη, τον αδελφό του, δούλευαν τον Μύλο Χρυσικού, τη Νεροτριβή και το Χάνι Χρυσικού,  που είχαν από τον πατέρα τους Δημοσθένη, τον έλεγαν και «χρυσικό» και όλα αυτά βρίσκονταν κάτω στο ποτάμι, στην Παλιομποκοβίνα, της Αγίας Τριάδας.

Ο Διομήδης είχε και δύο αδελφές, την Κωνσταντίνα που παντρεύτηκε στο Σιμόπουλο τον Χαρίλαο Ρούσσο και την Γιαννούλα, που παντρεύτηκε στο Αντρώνι τον Χρύσανθο Παπαδόπουλο, πατέρα του παπα-Κοσμά και της Διονυσίας συζ. Ανδρέα Σίνου, δηλαδή αυτή, ήταν γιαγιά του Λύσανδρου Σίνου (κλαρίνο) και της Γιαννούλας Καζαμία.

Ο Διομήδης ήταν άνθρωπος έξυπνος, εργατικός και «γραμματισμένος» για την εποχή του. Είχε τελειώσει το Σκολαρχείο στη Δίβρη και δύο τάξεις του τότε Γυμνασίου στον Πύργο, με γνώση της Αγγλικής γλώσσας και με πολύ καλό γραπτό λόγο. Όποιος χωριανός δεν ήξερε γράμματα και ήθελε να γράψει κάποιο ιδιωτικό συμφωνητικό, ιδιωτικό περιουσιακό διανεμητήριο ή και γράμμα ακόμη, έβρισκε βοήθεια στον Διομήδη.

Η γυναίκα του, Αλεξάνδρα ήταν αξιοπρεπής, καλωσυνάτη και πολύ φιλόξενη. Οι παλιοί μιλούσαν για τα χρόνια (1945-1953) που έμενε στον Πύργο με τα παιδιά της στο Γυμνάσιο, ποτέ δεν αρνιόταν την φιλοξενία της σε Αντρωναίους, που ξέμεναν στον Πύργο, γιατί τότε οι συγκοινωνίες δεν ήταν καθόλου εύκολες.

Τα τελευταία τους χρόνια, ο Διομήδης και η Αλεξάνδρα έζησαν στο Πανόπουλο, πάντα μαζί με την οικογένεια του Ηλία. Ο Διομήδης έφυγε από τη ζωή το 1975 και η Αλεξάνδρα το 1980.

Προσωπογραφία της Έλλης Νικολετοπούλου - Κρίσπη έργο της Θάλειας Φλωρά - Καραβία στο Μουσείο του Πανεπιστημίου Αθηνών

Σημείωση. Τους Νικολετόπουλους τους έλεγαν «χρυσικούς» από τον πρώτο τους πρόγονο Κωνσταντίνο Νικολετόπουλο που ήρθε στο Αντρώνι από την Στεμνίτσα Γορτυνίας γύρω στα 1845 και ήταν αργυροχρυσοχόος. Παντρεύτηκε την Σταμάτα Κανελλοπούλου από το Αντρώνι και απέκτησαν πέντε παιδιά. Το πρώτο τους σπίτι ήταν στου Κλαπανάρη. Όταν ο Κωνσταντίνος πέθανε, η Σταμάτα, σαράντα ετών, έγινε «μυλωνού» για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Με την σειρά κατά ηλικία ήταν ο Αριστείδης (1949), έμπορος στο Αντρώνι, ο Νικίας στο Κούμανι, ο Δημοσθένης (1855-1919) στο Αντρώνι, ο Χρήστος(1858-1901), έμπορος στο Πύργο και ο μικρότερος Μεγακλής, γιατρός στο Δούκα.

Απόγονοι των Νικολετόπουλων, της ρίζας του Αντρωνίου, πέραν των άλλων, είναι κάποιες γνωστές γυνακείες προσωπικότητες. Η Ακριβή Νικολετοπούλου, κόρη του Νικόλα Νικολετόπουλου από το Αντρώνι και της Ελένης Κινινή από την Αμαλιάδα, ηρωίδα της Αντίστασης που βασανίστηκε και εκτελέστηκε από τους Γερμανούς το 1944. Γνωστή είναι και η Έλλη Νικολετοπούλου-Κρίσπη (1915-1974), κόρη του Γιάννη Νικολετόπουλου και της Κάκιας Δικαίου, από τις πρώτες γυναίκες, καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης η τραγουδίστρια Γιοβάνα, είναι εγγονή της Μαρίας Νικολετοπούλου από το Αντρώνι και του Βασίλη Στεριόπουλου από το Κούμανι.

Πηγή:www.antroni.gr

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020

Ντίνος ο Κλεινδιώτης

Γράφει ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Ο Ντίνος Κλεινδιώτης μπορεί να θεωρηθεί ως περιστασιακός κλέφτης, αφού η παρανομία του περιοριζόταν στα χρονικά όρια της μιας νύχτας και στη συνέχεια επέστρεφε τα «κλοπιμαία».

Στο ξακουστό πανηγύρι του Βάραγκα Ωλένης, που διεξάγεται στις 23 Σεπτεμβρίου, ο Ντίνος γνώρισε μια κοπέλα και την αγάπησε. Αυτή όμως καταγόταν απ’ άλλο χωριό και ο Ντίνος φλεγόταν από το πάθος και επεδίωκε να τη συναντά καθημερινά. Επειδή όμως το χωριό του ήταν μακριά από αυτό της αγαπητικιάς του, βρήκε μια εύκολη λύση όπου κάθε βράδυ έκλεβε από ένα άλογο που ήταν δεμένα στις καλαμιές και πήγαινε να τη βρει. Το πρωί επέστρεφε το άλογο εκεί απ’ όπου το είχε πάρει. Αυτό γινόταν αρκετό καιρό.

Δημήτρης Κ. Θωμάς 2020-1966

Έφυγε σήμερα Παρασκευή 26.11.2020 ο Δημήτρης Θωμάς του παπά+Ντίνου (Καλαμάρη) και της +Παναγιώτας Πανούτσου που γεννήθηκε στο Αντρώνι πριν 54 χρόνια.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο Σάββατο στις 15.00 στην γενέτειρά του.

Στα αδέλφια του Γιάννη, Μαρία, Απόστολο, Ουρανία, Θανάση, Νίκο, Γιώργο και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια.

Ο Μήτσος ήταν το τρίτο στην σειρά από τα παιδιά του παπά Ντίνου και της κουμπάρας μας της Παναγιώτας. Ήταν δυο καλοσυνάτοί γονείς πολύτεχνης οικογένειας που η μεγάλη τους αγωνία ήταν να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους, να τους δώσουν την απαραίτητη αγωγή και να τα αποδώσουν σωστά στην κοινωνία όπως και έγινε.

Με τον Μήτσο μόνον ένα γεια λέγαμε, δεν είχαμε συζητήσει ποτέ και αυτό θα οφείλεται κυρίως στην αφεντιά μας που όπως δικαιολογημένα κάποιοι μας χαρακτηρίζουν στο χωριό, «απόμακρο». Όμως ήταν ένα πολύ καλό και ήσυχο παιδί όπως όλα τα αδέλφια του, που συμμετείχε σχεδόν σε όλες τις εκδηλώσεις του χωριού μας.

Καλό του ταξίδι και να είναι ελαφρύ το χώμα του χωριού μας που θα τον αγκαλιάσει.

Κώστας Παπαντωνόπουλος

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2020

Χάρτης του 18ου αιώνα που αναγράφει μόνο το Καλλιμάνι


 Το πιο πιθανόν είναι, ότι χάρτης τυπώθηκε κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821 τότε που είχε στρατοπεδεύσει ο Ιμπραήμ στο Καλλιμάνι ή κατόπιν όταν ο ίδιος είχε κάψει τα απροσκύνητα χωριά μας γι' αυτό δεν αποτυπώθηκαν στο χάρτη.

Το Καλλιμάνι σήμερα είναι μικρός συνοικισμός που μαζί με την Μπαρμπότα- (Αμυγδαλή) ανήκει στην κοινότητα Λαμπείας του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας.

Τον χάρτη έστειλε στην σελίδα, ο  φίλος μας Ηλίας Τουτούνης, λαογράφος - συγγραφέας. 

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2020

Αντιρρήσεις που αφορούν την λειτουργία του Υδροηλεκτρικού Σταθμού (ΜΥΗΣ) στην θέση «Παλαιοφυτειά» του ποταμού Άνω Ερύμανθος του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας.

 

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΔΙΑΚΙΟΥ ΑΡΚΑΔΙΑΣ – «ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ»

ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Για την Ανάπτυξη, το Περιβάλλον και την Πολιτιστική μας Κληρονομιά

ΕΔΡΑ: ΒΙΔΙΑΚΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ, E-mail: vidiaki.pk@gmail.com

ΑΦΜ: 997054836 – ΔΟΥ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

ΠΡΟΣ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ & ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ν.Ε.Ο. Πατρών – Αθηνών 32 και Αμερικής, Τ.Κ. 26441, Πάτρα.

E – mail: periv.energy@pde.gov.gr

Κοινοποίηση

ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ, ΔΥΤ. ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΙΟΝΙΟΥ

Δ/ΝΣΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΔΥΤ. ΕΛΛΑΔΟΣ

ΤΜΗΜΑ ΠΕΡΙΒ/ΚΟΥ & ΧΩΡΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ

Ν.Ε.Ο. Πατρών – Αθηνών 33, Τ.Κ. 16110, Πάτρα

E – mail: dmatthaiou@4863.syzefxis.gov.gr

ΘΕΜΑ: Απόψεις - Αντιρρήσεις που αφορούν στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για την δημιουργία και λειτουργία Μικρού Υδροηλεκτρικού Σταθμού (ΜΥΗΣ), ισχύος 3,33 MW, στην θέση «Παλαιοφυτειά» του ποταμού Άνω Ερύμανθος του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας,

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ –ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

(άρθρα 4§3 του ν.4014/2011 και 5 της κ.υ.α. οικ 1649/45/2014)

Η υπό διαβούλευση Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) του υπό έγκριση έργου, το οποίο συνίσταται στην εγκατάσταση και λειτουργία μικρού υδροηλεκτρικού σταθμού (ΜΥΗΣ) εντός του ποταμού Άνω Ερύμανθου ισχύος 3,33 Μw στη θέση «Παλαιοφυτεία» του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας με φορέα υλοποίησης την εταιρεία «ΒΑΣΕΡΚΡΑΦΤ Α.Ε.» είναι πολλαπλώς πλημμελής, με συνέπεια να μην επιτρέπεται η έγκρισή της και η έκδοση Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) του έργου αυτού.

Δημήτριος Μουσάς (1952–2020) Γιάρμενα

 Έφυγε σήμερα Παρασκευή ο Δημήτριος Μουσάς του Αλέκου και της Τρισεύγενης που γεννήθηκε στην Φολόη πριν 68 χρόνια.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο Σάββατο στην γενέτειρά του

Στην σύζυγό του Δέσποινα (Πιπίνα) στα παιδιά του Αλέκο, Τρίσα στα αδέλφια του Κώστα, Ευαγγελία, Γεωργία και σε όλους τους Γιαρμεναίους εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.

Ο Αλέκος ήταν ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα και διέμενε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Αγαπούσε πολύ την Γιάρμενα που την επισκεπτόταν ταχτικά αλλά βοηθούσε και τους ανθρώπους της όπου του ζητείτο γι αυτό είχε και το καλύτερο όνομα στο χωριό.

Καλό του ταξίδι!

Οι πληροφορίες προέρχονται από τον φίλο Γιώργο Μαρκόπουλο από την Γιάρμενα.

Σχόλια στο fb:

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2020

Ευθαλία Ντίνου (1930-2020) Πανόπουλο

Έφυγε σήμερα Τρίτη 17.11.2020 η Ευθαλία Ντίνου του +Σπύρου (έφυγε 4.09.2004)

Η κηδεία της θα γίνει αύριο στο Πανόπουλο.

Στα παιδιά της Γιάννη, Χρήστο, Λεμονιά, Κωστούλα και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.

Η ενημέρωση προέρχεται από τον φίλο της σελίδας Γεώργιο Μαρκόπουλο από την Γιάρμενα.  

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2020

ΦΩΤΑ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ ΜΟΥ...

Βασιλική Μπαντούνα - Σίνου (1937-2020)

 Έφυγε σήμερα Τρίτη 10.11.2020 η Βασίλω του Θοδωρή του Τσούνη, σύζυγος Δημήτρη Μπαντούνα (του Θάνου) που γεννήθηκε πριν 83 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία της θα γίνει αύριο Τετάρτη στις 13.00 στη γενέτειρά της.

Στον σύζυγό της Δημήτρη, στα παιδιά της Θάνο, Θοδωρή, στην αδελφή της Νικούλα και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.

Σχόλια στο fb:

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2020

Μην είναι κλέφτες που ’ρχονται

Του Κώστα Παπαντωνόπουλου, Πλίεγκα

Ο Δημητράκης Βερβίτας και ο Γιαννάκης Γεωργόπουλος, και οι δυο τους μπατζανάκια από το Κούμανι, είχανε παγιωμένο στ’ αρρεβωνάδια του μικρού κουνιάδου τους. Την ώρα που ερχόσαντε εκεί στη Βαρυτούρκα απαντηθήκανε με κάνα πεντάρι καβαλαραίους, εκεινού του κερατά του Σεϊντάγα.

Εκείνοι τους ρωτήσανε, από πού ερχόσαντε ρε σκυλιά; Ο ένας από δαύτους τήραξε να ιδεί τι έχει μέσα σ’ ένα μισόσακκο ο Γιαννάκης που ήτανε σφικτοδεμένο στα πισινά κολιτσάκια του σαμαριού, του αλόγου του. Μέσα είχε λίγο καπινό, το πάγαινε στον γέρο πατέρα του τον Ασημάκη.

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020

ΗΛΙΕ Μ' ΤΙ ΕΙΔΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ....!

Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Ένα από τα πιο παλιά, ομορφότερα και χιλιοτραγουδισμένα δημοτικά άσματα της Πελοποννήσου, είναι το επεισοδιακό τραγούδι της Λεχουρίτισσας , που τραγουδιέται ακόμη και σήμερα σε όλα χωριά της ορεινής Ηλείας, των Καλαβρύτων και της Γορτυνίας. Κατανέμεται κυρίως ως τραγούδι της τάβλας (τραπεζίτικο), αλλά τραγουδιέται και σε σκοπό λεβέντικο, και χορεύεται με χορό πηδηκτό (τσάμικο), επίσης και σε μερικές περιοχές το απαντάμε και σε ρυθμό συρτό (καλαματιανό).

-Ήλιε μου τι μαρμάρωσες, δεν πας να βασιλέψεις;

Σε καταριούνται οι εργατιές του κόσμου οι δουλευτάδες

-Το θάμα που είδα σήμερα, το πώς να βασιλέψω;

Που πήρε ο λύκος το παιδί απ’ την ποδιά της μάνας.

-Άφησέ μου λύκο το παιδί και φάε εμέ την μάνα.

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2020

Νικόλαος Συλάιδος (Τζαβέλας) 1932-2020

Έφυγε σήμερα Σάββατο 31.10.2020 ο Νικόλαος Συλάιδος του +Βασιλείου και της +Λαμπρινής που γεννήθηκε πριν 88 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο Κυριακή 1.11.20 στις 15.00 στη γενέτειρά του.

Στα παιδιά του Βασίλη, Ελένη, Λαμπρινή και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Το άγγελμα… μετέφερε στη σελίδα ο Γιώργος Μαρκόπουλος από τη Γιάρμενα και ο Αλέκος Συλάιδος από το Αντρώνι.

Ο Νικόλαος Συλάιδος, έφυγε πλήρης ημερών αλλά το κενό που αφήνει στην τοπική μας κοινωνία είναι μεγάλο.

Ο Νικόλας έτσι τον αποκαλούσαμε (παρότι υπήρχε διαφορά ηλικίας), αγαπούσε πολύ το χωριό μας που δεν το αποχωρίστηκε,  σχεδόν ποτέ ως το τέλος.

Παντρεύτηκε την Βελούδο που έφυγε αρκετά χρόνια νωρίτερα, στις 20.03.2007.  

Το κύριο επάγγελμά του, ήταν οδηγός που εξειδικεύτηκε όταν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία.

Δούλεψε επί χρόνια το πρώτο φορτηγό του Νικολετόπουλου, που ήταν μάρκας χάνομακ (HANOMAG) την επονομαζόμενη από τους χωριανούς «χαρμάκα» καθότι τις περισσότερες μέρες ήταν χαλασμένο. Αργότερα ο Νικόλας, αγόρασε το δικό του φορτηγό και εξυπηρετούσε παράλληλα τους κατοίκους του Αντρωνίου αλλά και των γειτονικών χωριών.

Ασχολήθηκε ενεργά με την τοπική αυτοδιοίκηση και παράλληλα διετέλεσε εφτά (7) χρόνια επίτροπος της εκκλησίας, με πλούσιο έργο.

Ήταν αρκετά διαβασμένος και γνώστης της τοπικής ιστορίας όπως θα διαπιστώσετε και στο βίντεο που έχουμε αναρτήσει.

Χαιρόταν όταν τον ρωτούσαμε για διάφορα ιστορικά γεγονότα και ποτέ δεν βαρυγκωμούσε παρά με υπομονή "ξεδίπλωνε" με στόμφο τις ιστορίες και τα γεγονότα που μας εξιστορούσε. Ακόμη και για την θρυλική Αντιγόνη γνώριζε η οποία έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην γνωστή μάχη που έγινε στο Πούσι το 1821 με τους Τουρκαλβανούς του Λάλα.

Δεν θα ξεχάσουμε το μεγάλο ενδιαφέρον του, όταν "τρέχαμε" πριν χρόνια να καταγράψουμε τα διάφορα μνημεία και αξιοθέατα της περιοχής μας. Όταν επιστρέφαμε μας ρωτούσε και χαιρόταν να του τα εξηγούμε ακόμη και με λεπτομέρειες. Μακάρι... έλεγε, να μπορούσα να σε ακολουθήσω.

Βοήθησε αρκετά ώστε να ταξινομήσουμε το Συλαϊδαίικο σόι αλλά και άλλα όπως το Νικολαιταίικο, το Πανοπουλαίικο και το Κωστοπουλαίικο.

Δεκάδες είναι οι ώρες καταγραφής με αφηγήσεις του Νικόλα που θα βοηθήσουν σημαντικά στην συγγραφή της τοπικής μας ιστορίας.

Διαλέξαμε και απομαγνητοφωνήσαμε (ως τελευταία ανάμνηση) μια εύθυμη ιστορία που μας αφηγήθηκε το 2006 για τον πρώτο παπά του χωριού μας:

«Ο παπά Αντώνησ σηκώθηκε πρωί για να πάει στην εκκλησία. Θα ξημέρωνε Κυριακή ποιος ξέρει; Με το κλειδί όταν ανοίγει την πόρτα απευθύνεται στο νεκρό που τον είχαν μέσα από την προηγούμενη.

-Αχ καημένε Θανάση πως θα πέρασες απόψε στο κρύο;

Ένας ζητιάνος είχε τρουπώσει από το βράδυ στο ιερό της εκλησίας και κοιμότανε του καλού καιρού.

-Δεν κρύωσα παππούλη, έριξα πολλά ρούχα του απαντά ο ζητιάνος. Βράπ… το κάνει ο παπάς και όπου φύγει-φύγει».

Καλό σου ταξίδι Νικόλα και να είναι ελαφρύ το χώμα του χωριού μας.

Κώστας Παπαντωνόπουλος

Συλάϊδος Βασίλειος του Λεωνίδα 1886, ο πατέρας του στην Αμερική

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2020

1940-1941 Πεσόντες Αντρωναίοι

Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Η γερμανική κατοχή στην Ελλάδα υπήρξε μια από τις μελανές σελίδες της νεότερης ιστορίας μας. Η στρατιώτες μας αντιστάθηκε σθεναρά αρχικά στον Ιταλό και στην συνέχεια στο Γερμανό κατακτητή, με τίμημα τον φόρο αίματος των Ελλήνων αγωνιστών.

Οι Έλληνες στρατιώτες, αξιωματικοί και άλλοι εθελοντές που έπεσαν πολεμώντας στα βουνά της Αλβανίας παραμένουν είτε άταφοι είτε θαμμένοι σε πρόχειρα νεκροταφεία, παρά τις υπογραφείσες συμφωνίες με την Αλβανία.

Βάσει αρχείων της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, από την έναρξη του πολέμου μέχρι τις 26 Απριλίου 1941, οι απώλειες στο μέτωπο έφτασαν τους 13.936 οπλίτες και αξιωματικούς (νεκροί και αγνοούμενοι), με 5.500 να έχουν ταφεί σε νεκροταφεία εντός του ελληνικού εδάφους και σχεδόν 8.000 να παραμένουν στην Αλβανία (θαμμένοι ή άταφοι εκεί που σκοτώθηκαν).

Σημαντική βοήθεια παρείχε μεταπολεμικά η Ιταλία με τη χορήγηση χαρτών προς στην Ελλάδα. Το Εθνικό μας χρέος προς τους άταφους νεκρούς δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί από την Ελληνική Πολιτεία.

Πεσόντες από το Αντρώνι

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2020

"ΣΑΝ ΠΗΡΑ ΕΝΑ ΚΑΤΗΦΟΡΟ…" τραγούδι (θρήνος) της Νεμούτας

Του Κώστα Παπαντωνόπουλου

Ένα παραδοσιακό τραγούδι (θρήνος) που αναδεικνύει μια τραγική ιστορία με δυο αδέρφια που πνίγηκαν στον ποταμό Ερύμανθο (Ντάλομι), κατά τους Ρουμελιώτες στον ποταμό Αχελώο.

Το τραγούδι αναφέρεται στον πνιγμό δυο αδερφιών, με το επώνυμο Καψής από την Νεμούτα της Ηλείας.

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2020

Σελίδα για το Αντρώνι πριν το 2000 από τον Γιάννη Παπαντώνη

Ο Γιάννης τότε..., τώρα είναι καλλίτερος!

Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος, Πλίεγκας 

Γνωρίζατε ότι την δεκαετία του '90 το Αντρώνι είχε ιστοσελίδα;

Μην πάει το μυαλό σας στην αφεντιά μας άλλος ήταν ο προπομπός απλά εμείς ακολουθήσαμε ύστερα από πέντε έξι χρόνια, στις αρχές της καινούργιας χιλιετίας.

Η «σκοτεινή» διαδικτυακή εποχή του '90 δεν βρίσκεται πολύ μακριά μας. Οι περισσότεροι γνωρίσαμε αυτή την εποχή, είτε ως νέοι είτε ως ενήλικες. Από τότε ως σήμερα, έχουν γίνει τεράστιες βελτιώσεις με το διαδίκτυο, για να λέμε και του... «στραβού το δίκιο».

Τότε έμπαινες με το τηλέφωνο και όταν μίλαγες κοβόταν το ίντερνετ έκανε δηλαδή αυτόματο disconnect και άντε πάλι να συνδεθείς ύστερα από ώρα. Ήθελε δηλαδή «γαϊδουρινή υπομονή». Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Η ιεροτελεστία περιλάμβανε και αυτόν τον υπέροχο ήχο που πραγματικά τον έχουμε νοσταλγήσει.  

Το ίδιο και χειρότερα γινόταν όταν ήθελες να κάνεις ανάρτηση ή να δεις μια φωτογραφία.

Σήμερα το διαδίκτυο αποτελεί παγκόσμιο αγαθό. Όλοι γνωρίζουμε να το χρησιμοποιήσουν, ενώ ελάχιστοι μπορούν να το αποχωριστούν έστω και για λίγες ώρες ή μέρες.

Δεν θυμόμαστε πως πρώτο βρήκαμε την τότε ιστοσελίδα του Αντρωνίου που την είχε φτιάξει ο Γιάννης Παπαντώνης του Κώστα του Μούλου, ο συνάδελφός μας από το Ναυτικό. Συμμετείχαμε όμως ενεργά και με μηνύματα και διαφημίζαμε κιόλας την τότε σελίδα του χωριού μας.

Η σελίδα ακούμπαγε σε μια πλατφόρμα που λεγόταν GeoCities που υποστηριζόταν από την Yahoo! Στην αρχή ήταν ένας από τους λίγους τρόπους για να δημιουργήσει κανείς δωρεάν τη δική του ιστοσελίδα. Για κάποια χρόνια υπήρξε επί σειρά ετών μια δημοφιλής λύση στο χώρο του web hosting.

Η σελίδα είχε γίνει χειροποίητα, γράμμα- γράμμα και όχι όπως σήμερα με ένα Copy paste.

Το περιεχόμενο της τότε σελίδας το είχαμε ζητήσει από τον συμπατριώτη μας και τελικά το πήραμε τον περασμένο Αύγουστο που βρεθήκαμε στο χωριό.

Τα υπόλοιπα θα μας τα πει ο Γιάννης με το παρακάτω σημείωμα που μας έστειλε στις 21.10.2020:

«Κώστα καλησπέρα,

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2020

Δάσκαλοι που δίδαξαν στο δημ. σχολείο Αντρωνίου (1903 - 2008)

 

του Κώστα Παπαντωνόπουλου-Πλιέγκα 

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της εκπαιδευτικής διαδικασίας της περιόδου που εξετάζουμε, αφορά στο διδακτικό προσωπικό. Τα στοιχεία που διαθέτουμε δεν είναι πλήρη και ιδίως ως το 1903 που λειτούργησε το κτήριο του σχολείου. Λιγοστές είναι οι πληροφορίες που έχουμε αλλά καταβάλουμε προσπάθειες και συνεχώς εμπλουτίζονται. Για την περίοδο 1903-1960 τα στοιχεία προέρχονται από κάποια αρχεία του σχολείου και από προφορικές μαρτυρίες παλιών μαθητών, των πατεράδων και των παππούδων μας.

Οι δάσκαλοι κατά τον 19ο αιώνα ήταν ποικίλης προέλευσης. Ήταν οι πτυχιούχοι διδασκαλείου αυτοί που πήραν την άδεια να ασκήσουν το επάγγελμα κατόπιν εξέτασης σε ειδική επιτροπή, οι λεγόμενοι γραμματοδιδάσκαλοι που γνώριζαν τις στοιχειώδεις γνώσεις: γραφή, ανάγνωση και αριθμητική. Ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του δήμου προσλαμβάνονταν και η παραμονή τους στη θέση τους εξαρτιόταν τόσο από τα οικονομικά του δήμου ή της κοινότητας όσο και από την εκτίμηση των κατοίκων.

Από την ίδρυσή του Δ. Σ. έως ότου έκλεισε οριστικά, έχουν διδάξει αρκετοί δάσκαλοι:

Το έτος 1903-1905 ο διδάσκαλος Χρίστος Παπαδημητρίου από το Βιδιάκι Γορτυνίας,

Το έτος 1905-1910 ο διδάσκαλος Θεόδωρος Παπαμάρκου από τη Βάχλια Γορτυνίας,

Το έτος 1910-1915 ο διδάσκαλος Γεώργιος Κωνσταντινόπουλος εκ Σοπωτού Καλαβρύτων,

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2020

ΟΙ ΒΑΓΕΝΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΛΕΙΝΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΚΕΝΤΖΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΑΡΜΕΝΑ

 

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΛΙΝΔΙΑ 27/7/2011 | Mapio.net

του Κώστα Παπαντωνόπουλου - Πλίεγκα

Το χωριό Κλειντιά (Κλεινδιά) Ωλένης από τουρκοκρατίας απ’ ότι γνωρίζουμε, φημίζονταν για τους εξαίρετους και επιδέξιους τεχνίτες - κατασκευαστές βαρελιών και βαγενιών, τους ονομαστούς βαρελάδες και βαγενάδες. Η βαρελοποιία  σ’ αυτό το μικρό και ασήμαντο χωριό αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό και η φήμη τους διευρύνθηκε όχι μόνον στα γύρω χωριά της βόρειας Ηλείας, αλλά και στον Ηλειακό κάμπο, στην Γορτυνία, στα Καλαβρύτοχώρια ακόμη και ως την νήσο Ζάκυνθος.

Σήμερα το επάγγελμα έχει εκλείψει και οι βαρελάδες δεν υπάρχουν πια, αλλά και η πολιτεία δεν έκανε κάτι για να διατηρηθεί το επάγγελμα, να δημιουργήσει ένα μουσείο βαρελάδων και να φροντίσει ώστε να διασώσει αυτό το επάγγελμα.

Μετά την επανάσταση του 1821 δυο βαρελάδες οι Σταυροπουλαίοι, είχανε μια παραγγελιά να σάξουνε πέντε βαγένια 12άρια, δηλαδή 12 βαρέλες το καθένα. Η κάθε βαρέλα αντιστοιχούσε σε 60 οκάδες κρασί.Επαγγέλματα της Πρέσπας - ο Βαρελάς - YouTube

Ο Χρυσαντάκης ο Σκέντζης από τη Γιάρμαινα ήτανε γυρολόγος και τσαμπασάκος. Στην Γαστούνη που ήτανε κάτου στον κάμπο είχε ένα φίλο νοικοκύρη με πολλά αμπέλια και ζωντανά, που τόνε λέγανε Σίμο. Νοικοκύρης με τα ούλα του και λεφτάς, οι παράδες του ήσαντε μπαουλιάρηδες.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2020

Νικόλαος Κ. Ρετσινάς 1936 - 2020

 Έφυγε τα ξημερώματα της Τρίτης 13.10.2020 ο Νικόλαος Ρετσινάς του +Κων/νου και της +Δήμητρας που γεννήθηκε πριν 84 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία του θα γίνει σήμερα Τρίτη στις 16.30 στην Θεσσαλονίκη.

Στην κόρη του Δήμητρα, στα αδέλφια του Μαρία, Βασιλική στα εγγόνια και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Δεν άντεξε η καρδιά του Νίκου την απώλεια του αδελφού του που έφυγε πριν 17 μέρες όπως μας ενημέρωσε η αδελφή του η Βάσω.

Ο Νίκος έφυγε από το Αντρώνι την δεκαετία του πενήντα και δούλεψε για λίγα χρόνια στην εταιρία Wella του συμπατριώτη μας Κώστα Λαζαράκη ως πωλητής - πλασιέ σε προϊόντα ομορφιάς.

Ύστερα ακολούθησε τα αδέλφια του +Βασίλη και +Ανδρέα στην Θεσσαλονίκη και έμεινε εκεί για περίπου εξήντα χρόνια. Ασχολήθηκε με το εμπόριο ενδυμάτων, δημιούργησε μαγαζιά και έκανε μεγάλη προκοπή.

Ο Νίκος ήταν ευχάριστος τύπος με χιούμορ, αστεία και πλάκες που έκανε όπως φαίνεται από αφηγήσεις που έχουμε καταγράψει από συμμαθητές και φίλους του. Ήταν επίσης καλός συμπατριώτης, ενδιαφερόταν και αγαπούσε το Αντρώνι και πριν την περιπέτεια με την υγεία του τον βλέπαμε πολύ ταχτικά στην πλατεία, εκεί που είναι και το πατρικό του.

Καλό του ταξίδι!

Κώστας Παπαντωνόπουλος - Πλιέγκας

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2020

"Μάνα μη με καταριέσαι" (Τραγούδι) Του Κουμανιώτη

 Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος Οκτώβρης 2020

Η ιστορία του τραγουδιού.

Γύρω στο 1933 στο Σκιαδά Αχαΐας ένας δικός μας, ο Κώστας Κουμανιώτης βρήκε την αδελφή του σε σεξουαλικές περιπτύξεις με τον καλύτερο φίλο του.

Φίλο αδελφικό μας αναφέρει στην αφήγησή του ο μπάρμπα Βασίλης Πανούτσος την Κυριακή, ‎6 ‎Σεπτεμβρίου ‎2009 στο σπίτι του στο Αντρώνι.

Τους σκότωσε ο Κουμανιώτης και τους δύο, αλλά με τρεις μπιστολιές την αδελφή του και ύστερα όπως είναι φυσικό κατέληξε στην φυλακή. Η μεγάλος του καημός όμως δεν ήταν της φυλακής τα σίδερα αλλά η πληγωμένη μάνα του που χτυπιόταν και έκλεγε για την απώλεια της αδελφής του.

Οι στοίχοι που περιγράφουν το όλο ιστορικό, τους έγραψε ο Κουμανιώτης στην φυλακή κατά την διάρκεια της προφυλάκισης του όπου έγινε τραγούδι σε δίσκο γραμμοφώνου με τον τίτλο: "Μάνα μη με καταριέσαι".

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2020

Υπηρέτριες 50-70: η αρχή του βιολογικού μαρασμού της ορεινής Ηλείας

Γράφει: ο Κώστα Παπαντωνόπουλου Οκτώβρης 2020

«Δουλικά των Αθηνών» αποκαλούσαν τα κορίτσια, που από τη δεκαετία του πενήντα μέχρι και το εβδομήντα εργάζονταν σε αθηναϊκά σπίτια ως οικιακές βοηθοί. Στο χωριό μας τις έλεγαν «υπηρέτριες».

Σε φιλική κουβέντα πριν χρόνια για τα κορίτσια – υπηρέτριες του χωριού μας, μιλούσαμε για τις μαύρες μέρες και τις περιπέτειες που πέρασαν γνωστές μας κοπέλες στο άνθος της εφηβείας τους. Υποσχεθήκαμε τότε να ασχοληθούμε σε άρθρο μας με το παραπάνω θέμα όχι να υποτιμήσουμε το επάγγελμα αλλά περισσότερο να τιμήσουμε τις πρωταγωνίστριες αλλά και να αναδείξουμε έναν από τους λόγους που ερήμωσαν τα χωριά μας.

Το επάγγελμα της υπηρέτριας έρχεται από πολύ παλιά. Την εποχή της τουρκοκρατίας, κορίτσια από τα νησιά του Αιγαίου αλλά και από αλλού πηγαίνουν στην Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη να εργαστούν ως υπηρέτριες και τροφοί. Στην Αθήνα, στην Πάτρα αλλά και σε άλλες πόλεις του νεοσύστατου ελληνικού κράτους η πρόσληψη της υπηρέτριας αποτελούσε σημείο διάκρισης των πλουσίων έναντι των υπόλοιπων κοινωνικών στρωμάτων.

Στο Αντρώνι έχουμε αναφορές ότι από πολύ παλιά σε ορισμένες οικογένειες υπήρχαν κοπέλες που βοηθούσαν στο νοικοκυριό του σπιτιού. Στου Νικολετόπουλου το σπίτι, έχουμε φωτογραφίσει το κουδούνι που ενωνόταν με σύρμα από μακριά όπου η νοικοκυρά ειδοποιούσε την υπηρέτρια να προσέλθει.

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2020

Η καρυδιά της καρδιάς μας..., πεθαίνει!


Πόσες γενιές στον ίσκιο σου να δροσιστούν καθήσαν

κι αχνάρια από το διάβα τους στη ρίζα σου αφήσαν

και τ’ όνομά τους φεύγοντας στη φλούδα σου σκαλίσαν.

Δεν την λυγίζαν οι καιροί, βοριάδες, πάγοι, χιόνια,

να ρίχνει τον ίσκιο της παχύ τα λαύρα μεσημέρια.

Άπλωνε κι όλο ψήλωνε, να φτάσει ως τα αστέρια,

άθλιοι την επλήγωσαν θελαν να την ξεράνουν

και στον κορμό της βάλανε φωτιά να την πεθάνουν.

Τον φετινό φθινόπωρο τα φύλλα της θα ρίξει

μα την ερχόμενη άνοιξη δεν θα ξανά καρπίσει[1]

Θα ήταν παρήγορο να λέγαμε ότι η καρυδιά της γειτονιάς μας ήταν «Θύμα» της κακοκαιρίας και όχι κακόβουλης πράξης με ίχνη πρόσφατου εμπρησμού που έγινε βέβαια με την βοήθεια διαφόρων εύφλεκτων υλικών με σκοπό τον «αργό θάνατο» του δένδρου.

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2020

Βασίλειος Κ. Ρετσινάς 1931-2020

 Έφυγε την Κυριακή 27.09.2020 ο Βασίλειος Ρετσινάς του +Κων/νου και της +Δήμητρας που γεννήθηκε πριν 89 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία του θα γίνει σήμερα Δευτέρα στην Θεσσαλονίκη.

Στην κόρη του Δήμητρα, στα αδέλφια του Νικόλαο, Μαρία, Βασιλική και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Οι πληροφορίες προέρχονται από τον κυρ. Νίκο Λαμπαδά (Τσάμπαλη).

Ο Βασίλης του Ρετσινά, (έτσι τον λέγαμε) τον είχαν επιστρατεύσει στο αντάρτικο μαζί με άλλα παιδιά από το Αντρώνι.

Στις αρχές του 1950 μετοίκησε  στην Θεσσαλονίκη όπου τον ακολούθησε ο Ανδρέας και κατόπιν όλα τα παιδιά του Ρετσινά η +Παναγιώτα, ο Νίκος, η Μαρία και η Βάσω.

Δούλεψε στον λιμάνι Θεσσαλονίκης αρχικά τότε που το διαφέντευαν Αντρωναίοι αλλά δεν άντεξε την σκληρή δουλειά του λιμανιού και παραιτήθηκε.

Με τα λίγα χρήματα που είχε βγάλει αλλά και με δανικά που πήρε από συμπατριώτες του, άνοιξε εστιατόριο πλησίον  του λιμανιού, στα Σφαγεία που έγινε και "λιμάνι" για τους πεινασμένους συμπατριώτες μας.

Ο Βασίλης με την αείμνηστη σύζυγό του, έκαναν δύο παιδιά, την Δήμητρα και τον Κώστα που τον πρόδωσε η καρδιά του και έφυγε πολύ νωρίς, 48 χρόνων στις 25.03.2010, γεγονός που κατέβαλε αρκετά τον πατέρα του.

Ήταν εξαίρετος συμπατριώτης μας, ενδιαφερόταν και αγαπούσε το χωριό μας και κάθε χρόνο φρόντιζε να περνάει πολλές ημέρες από τις διακοπές του στην πλατεία, εκεί που είναι και το σπίτι τους.

Καλό του ταξίδι και αιώνια να είναι η μνήμη του!

Κώστας Παπαντωνόπουλος

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020

Γέφυρες τύπου «Belley» στην Ηλεία

Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος, Τρυγητής 2020

Στην Ηλεία έχουμε δύο ενεργές γέφυρες τύπου Μπέλεϋ.

Η μία βρίσκεται στον ποταμό Ερύμανθο, στην Ελαία[1] που συνδέει την Ηλεία με την Αρκαδία μεταξύ των χωριών Νεμούτα Ηλείας και Χώρα Γορτυνίας Αρκαδίας.

Κατασκευάσθηκε από τον Ε.Σ. το 1961 ύστερα από ενέργειες του Νεμουτιάνου αρχηγού ΓΕΣ Π. Σακελλαρίου.

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020

Χαράλαμπος Σ. Παπαγιάννης (1945-2020) Κούμανι

Έφυγε σήμερα 19.09.2020 ο δάσκαλος Χαράλαμπος Παπαγιάννης του Σπύρου που γεννήθηκε πριν 75 χρόνια στο Κούμανι.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο Κυριακή στις 15.00 στην γενέτειρά του.

Στους οικείους του και σε όλους τους Κουμαναίους εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Ο Χαράλαμπος Παπαγιάννης, γεννήθηκε στο Κούμανι το 1945. Παρά τα δύσκολα τότε χρόνια, σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως και έτυχε διετούς μετεκπαίδευσης.

Πρώτο διορίστηκε δάσκαλος σε χωριό της Αμαλιάδας και επί 12 χρόνια υπηρέτησε στη γενέτειρά του το Κούμανι και σε σχολεία της Αχαΐας. Διετέλεσε Προϊστάμενος Γραφείου και Διευθυντής Α’ θμιας Εκπαίδευσης του Νομού Αχαΐας. Στο Κούμανι γνώρισε την σύζυγό του Γεωργία (νηπιαγωγό) που καρπός τους είναι η Κωνσαντίνα και ο Σπύρος, τα παιδιά τους.

Ο Χαράλαμπος Παπαγιάννης, ασχολήθηκε ενεργά με το χωριό του και το 2007 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, «Το Κούμανι Ηλείας» μέσω της Ένωσης Κουμανιωτών Ηλείας.

Γράφει επί λέξει, στο εισαγωγικό του βιβλίου:

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2020

ΝΤΑΡΜΑ ΑΣΗΜΩ ή ΝΤΑΡΜΟΝΥΦΗ

Γράφει: o Κώστας Παπαντωνόπουλος, Τρυγητής 2020

Η Ασήμω Ντάρμα ήταν γυναίκα του Θοδωράκη Ντάρμα από το χωριό Σκλήβα, με καταγωγή από το Γερμουτσάνι (συνοικισμός του οικισμού Αγράμπελα) το γένος Λαγού. Ήταν μια ψηλή γεροδεμένη γυναίκα με ανδρική κορμοστασιά. Κατά την επανάσταση του 1821 ήτανε κάπου τριάντα χρονών. Ο άνδρας της τραυματίσθηκε σε κάποιο άγνωστο επεισόδιο, έπαθε γάγγραινα και πέθανε νεότατος, αφήνοντας την Ασήμω χήρα μ’ ένα κορίτσι.

Τον Δεκέμβριο του 1825 όταν έγινε η επέλαση του Ιμπραήμ πασά κατά των χωριών της Πηνείας, οι ορδές του απ’ όπου περνούσαν, λεηλατούσαν, σκότωναν, βίαζαν και τέλος πυρπολούσαν τα πάντα. Η Πελοπόννησος, η Ηλεία, η Πηνεία και η Ορεινή Ηλεία δέχθηκαν μεγάλες συμφορές και ο άμαχος πληθυσμός όταν αντιλαμβανόταν να πλησιάζει ο εχθρός κατάφευγε στα δάση, σε απομακρυσμένες χαράδρες, σε σπηλιές και πολλοί εξ αυτών ανέβαιναν στις βουνοκορφές του Ωλονού για περισσότερη ασφάλεια.

Χρυσανθόπουλος Χρήστος (Κωτσαρίνη) 1925 - 2020

 Έφυγε τον Αύγουστο του 2020 ο Χρυσανθόπουλος Χρήστος ή Χρύσανθος του Κωνσταντίνου (Κωτσαρίνη) και της Αργύρως που γεννήθηκε πριν 95 χρόνια στο Αντρώνι

Η κηδεία του έγινε στην Θεσσαλονίκη.

Στα παιδιά του Κώστα, Βασιλική και σε όλους του συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Ο μπάρμπα Χρήστος ήταν αδελφός του +Αντώνη του Κωτσαρίνη. Έζησαν αγαπημένα στην Θεσ/νίκη με την Σύζυγό του Κατίνα Κωστοπούλου αδελφή της Βώκος.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2020

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΣ

Γράφει: Ο Κώστας Παπαντωνόπουλος, Τρυγητής 2020

Ο άνθρωπος για τον φωτισμό του κατά την νύκτα και σε σκοτεινά σημεία όπως δαιδαλώδη κτίρια με υπόγεια, κάστρα, σπηλιές και στοές, χρησιμοποίησε διάφορα μέσα όπως πρώτες καύσιμες ύλες και εργαλεία.

Ο πρώτος τεχνικός φωτισμός, όπως είναι φυσικό πρέπει να ήταν, η φωτιά. Πριν κατασκευάσουν διάφορα εργαλεία φωτισμού οι άνθρωποι, συνήθιζαν τις νύκτες ν’ ανάβουν φωτιές και να μαζεύονται γύρω για να ζεσταίνονται, αλλά και να βλέπουν. Επίσης για να μεταβούν σε πολύ κοντινά σημεία, έκαιγαν κλάρες από διάφορα δένδρα που έβγαζαν αρκετή φλόγα ή  κράταγαν στα χέρια τους διάφορα αναμμένα ξύλα (δαυλιά), από ρητινώδη δένδρα. Ήταν οι πρώτες δάδες φωτισμού..Αυτή η τεχνική τους επέτρεπε να βλέπουν μόνον για πολύ κοντινές αποστάσεις. 

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2020

Κατίνα Στεφανοπούλου 1931-2020

 Έφυγε την Τρίτη 1.09.2020 η Κατίνα Στεφανοπούλου του +Κωνσταντίνου (Ζαμπούνα) και της +Αθανασίας (σύζυγος του +Μανώλη Ράπτη) που γεννήθηκε πριν 89 χρόνια στο Αντρώνι.

Στον γιό της Κωνσταντίνο και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Η κηδεία της έγινε την Τετάρτη στις 10.00 στην Αγγίστα Σερρών.

Οι πληροφορίες προέρχονται από την συμπατριώτισσα, Ιωάννα Παπαντώνη.

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2020

Νέος Πρόεδρος του συλλόγου «Ωλονός», ο Ανδρέας Χρονόπουλος από την Γιάρμενα.

 Νέος Πρόεδρος του συλλόγου Προστασίας της Φύσης και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ερυμάνθου - Φολόης «Ωλονός» ο Ανδρέας Χρονόπουλος από την Γιάρμενα.

Νέο Δ.Σ. του συλλόγου «Ωλονός» 2020

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ    Παρασκευή 28 Αυγούστου 2020

ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ              Αριθ.Πρωτ.:121

ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ - ΦΟΛΟΗΣ  O «ΩΛΟΝΟΣ»

Θέμα: Νέο Δ.Σ. του συλλόγου "Ωλονός" 2018 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Σύλλογος Προστασίας της Φύσης και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ερυμάνθου - Φολόης «Ωλονός» συγκάλεσε Γενική Συνέλευση την Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020  με θέμα τη διενέργεια εκλογών για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου.

Από την εκλογική διαδικασία, η οποία ολοκληρώθηκε την Πέμπτη 27 Αυγούστου 2018  με τη συγκρότηση σε σώμα του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου, αναδείχθηκε η κάτωθι σύνθεση:

Πρόεδρος: Χρονόπουλος Ανδρέας 

Αντιπρόεδρος A': Τουτούνης Ηλίας

Αντιπρόεδρος Β': Μαρκόπουλος Ι. (Ταμπουρόγιαννης)           

Γενικός Γραμματέας: Παπαντωνόπουλος Κώστας

Ταμίας: Μαρτζάκλης Θοδωρής

Υπεύθυνος Τύπου και Προβολής: Αθανασόπουλος Ανδρέας

Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων: Μπιλάλης Κώστας

Μέλος: Καραμέρος Τάσος 

Αναπληρωματικά μέλη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου αναδείχθηκαν τα κάτωθι:       

Συλάϊδου Νατάσσα

Καραχάλιος Γεώργιος

Τρίτη 25 Αυγούστου 2020

Νίκος Γ. Μπαντούνας (Μπάμπη) 1938-2020

Έφυγε σήμερα Τρίτη 25.08.2020 ο Νικόλαος Μπαντούνας του Γεωργίου και της Φρόσως που γεννήθηκε πριν 82 χρόνια στο Αντρώνι.

Κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 18.00 στην Ξάνθη.

Στην σύζυγό του Αρχοντία στα παιδιά του Γιώργο, Σταύρο, στα αδέλφια του Χαράλαμπο, Κωνσταντίνα, Βασιλική, Αντώνη και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Ο Νίκος όταν έφυγε από το χωριό μας δούλεψε ένα διάστημα στα εστιατόριο του Παπασπύρου στο Σύνταγμα και σε άλλα εστιατόρια. Αργότερα μεσολάβησε ο κουμπάρος του ο κυρ Νίκος Λαμπαδάς και ακολούθησε το επάγγελμα του αυτοκινητιστή ως που συνταξιοδοτήθηκε.

Θυμόμαστε από τον Νίκο, τον γάμο του που το γλέντι στο χωριό κράτησε δύο μέρες.

Καλό του ταξίδι!

 

Σάββατο 15 Αυγούστου 2020

Εύη Νικολετοπούλου (1955-2020)

Έφυγε το Σάββατο 14.08.2020  η Εύη (Ευγενία) Νικολετοπούλου του +Νικολάου και της +Ελένης που γεννήθηκε πριν 65 χρόνια στο Αντρώνι.

Στον σύζυγό της Θεόφιλο στα παιδιά της Κωνσταντίνο, Νικόλαο, στον αδελφό της Κώστα και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη στις 12.00 στο νεκροταφείο Ζωγράφου σε κλειστό κύκλο.

Η Εύη ήταν κόρη του Νίκου Νικολετόπουλου (Ψηλού) και της Ελένης Νικολετοπούλου (Δασκάλας) που δίδαξε επί σειρά ετών στο Αντρώνι.

Πριν καλά - καλά τελειώσει το δημοτικό η Εύη, μετοίκησε μαζί με την οικογένεια της στην Αθήνα.

Η Εύη, την λέγαμε και Μπέμπα, ήταν απλή όπως και η γρήγορη ζωή της, όμορφη, μορφωμένη και σωστή μάνα…, κόντρα στο ρεύμα της εποχής, ήταν μια μοντέρνα γυναίκα με πηγαίο χιούμορ.

Πάντα με το χαμόγελο στο πρόσωπό της, ζητούσε να μαθαίνει με λαχτάρα τα νέα του χωριού.

Καλό σου ταξίδι αγαπητή μας συμμαθήτρια…!

Κώστας Παπαντωνόπουλος

Η εύη στην κηδεία της μητέρας της Ελένης

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2020

Συνάντηση στα Τριπόταμα για την προστασία του Ερύμανθου και την ανάπτυξη των παραποτάμιων περιοχών



ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σας καλούμε να συμμετέχετε στην συνάντηση με θέμα:

«Ερύμανθος: Δρόμοι Νερού, Δρόμοι Ανάπτυξης»

Κυριακή, 16 Αυγούστου 2020 – 7 μ.μ.

ΤΡΙΠΟΤΑΜΑ - Κεντρική Πλατεία

Στη συνάντηση θα συζητηθούν οι αναπτυξιακές δυνατότητες της παρά τον ποταμό Ερύμανθο περιοχής καθώς και η προστασία του ποταμού.

Έχουν καλεστεί να συμμετέχουν:
·         Βουλευτές των νομών Αρκαδίας και Ηλείας.
·         Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας.
·         Δήμοι Γορτυνίας, Αρχαίας Ολυμπίας και Καλαβρύτων.
·         Τοπικές Κοινότητες, Σύλλογοι και Φορείς των χωριών της παρά τον Ερύμανθο Περιοχής.
·         Περιβαλλοντικές οργανώσεις.

·         Κάτοικοι της περιοχής και κάθε ενδιαφερόμενος.

Στην συνάντηση θα εφαρμοστούν όλα τα προληπτικά μέτρα που προβλέπονται από την Ελληνική Κυβέρνηση για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορονοϊού SARS – CoV-2

Με εκτίμηση,

Πολιτιστικό Κέντρο Βιδιακίου Αρκαδίας – «το Σχολείο»