Με αφορμή την πρόσφατη ληστεία στο Παλαιό Μουσείο (Μουσείο Ολυμπιακών Αγώνων) της Αρχαίας Ολυμπίας, θέλω να κάνω μια μικρή ιστορική αναδρομή, όπου κατά καιρούς διάφοροι αρχαιολάτρες και αρχαιοκάπηλοι λεηλάτησαν τους Εθνικούς μας θησαυρούς, εκμεταλλευόμενοι τις διάφορες συγκυρίες.
Οι ύπουλες αρπαγές των αρχαιοτήτων μας, υπήρξαν από την αυγή της Αναγέννησης, ως την μεγάλη Επανάσταση του 1821 και έκτοτε συνεχίζεται ακόμη μέχρι και σήμερα, υπό των οδηγιών, την προστασία και το βλέμμα διαφόρων συλλεκτών, οίκων, ακόμη και Μουσείων ανά τον πλανήτη.
Κατά την Αναγέννηση, η στροφή προς το κλασσικό πνεύμα καλλιέργησε την αρχαιοφιλία, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν σωρεία ληστρικών επιδρομών με σκοπό την σύληση των αρχαίων μνημείων και την συγκέντρωση κάθε λογής έργου τέχνης, νομισμάτων, χειρογράφων και διαφόρων κοσμημάτων. Τότε μια κολλητική συλλεκτική μανία κατέλαβε όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές αυλές και τους πλουτοκράτες των αναπτυσσόμενων βασιλείων και κρατιδίων. Υπήρχε βέβαια και μια μεγάλη φιλοδοξία αρκετών λογίων της εποχής και διαφόρων αρχαιολόγων, να διασώσουν τα μνημεία του αρχαίου πνεύματος, όσα απόμειναν από την καταστροφική μανία του φανατισμού των πρώτων χριστιανικών αιώνων, από τους διάφορους πολέμους από τις εισβολές απολίτιστων λαών και τελευταία από την τουρκοκρατία. Όμως η πλειοψηφία των ερευνητών κλασσικών μνημείων, κατά την περίοδο που ακολούθησε με την πτώση της Πόλης το 1453, μέχρι την απελευθέρωση του 1821, ήσαν στυγνοί αρχαιοκάπηλοι και καταστροφείς των μοναδικών μνημείων.