Τρίτη 5 Ιουνίου 2018

«Μάθανε ότι απαυτωνόμαστε πλακώσανε κι οι γύφτοι»

Μετά την δημιουργία των Καλλικρατικών δήμων στην Ηλεία, οι άνθρωποι του κάμπου που όπως έχουμε ξαναγράψει, έχουν στρέψει τις παρωπίδες τους προς τη θάλασσα και θεωρούν τους βουνίσιους, ανθρώπους κατώτερου θεού ή αν θέλετε τα βαρίδια που θα ήθελαν να απαλλαγούν μια για πάντα.
Γι’ αυτό τον λόγο και για διαφόρους άλλους, απαξιώνουν με παντοίους τρόπους τον τόπο μας και με τις γερασμένες και μολυσματικές τακτικές τους οδηγούν τους συμπατριώτες μας στην σταδιακή εγκατάλειψη των ορεινών χωριών. Αυτό διαπιστώνεται κυρίως στο δήμο Αρχαίας Ολυμπίας αλλά και στους άλλους δύο δήμους Ήλιδας και Πύργου, που είχαν την ατυχία, να συμπεριληφθούν στις τάξεις τους ορεινά χωριά του Οροπεδίου Φολόης (Κάπελης) και χωριά του Ερυμάνθου.
Η συνεχιζόμενη τεράστια απαξίωση των ορεινών χωριών, φαίνεται να προήλθε από την επόμενη μέρα που επικράτησαν οι Καλλικρατικοί δήμοι. Τότε μεγάλος όγκος πληθυσμού από τα βουνά, μεταδημότευσε προς τον τόπο κατοικίας τους, τις μεγάλες πόλεις.
Αυτή την αδυναμία την αντιλήφθηκαν «οι άρπαγες» ή αν θέλεται «οι αχόρταγοι» του κάμπου της Ηλείας, κατάλαβαν ήδη ότι δεν έχουν μεγάλο συμφέρον από τους λίγους ψήφους που απέμειναν και εγκατέλειψαν εντελώς τα πανέμορφα χωριά μας.
Σε αυτό συνέβαλε σημαντικά και η οικονομική κρίση και μαζί μ’ όλα τ’ άλλα κακά που επήλθαν στον τόπο μας, τα χωριά μας δυστυχώς όχι μόνον ερήμωσαν, αλλά έχασαν και τη ζωντάνια τους.
Οι εναπομείναντες κάτοικοι αντί να συσπειρωθούν, να πάρουν τα πάνω τους και να ανατρέψουν την καταρρέουσα κατάσταση, παραδόθηκαν αμαχητί.
Το κακό αυτό πρέπει να πάρει τέλος και για να ανατραπεί μπορεί μόνον εάν οι κυβερνώντες, εντοπίσουν την ουσία του προβλήματος που οδηγεί μαθηματικά στην πλήρη διάλυση των ορεινών χωριών. Χρειάζεται δηλαδή εγρήγορση ώστε να προχωρήσουν άμεσα στην δημιουργία ορεινών δήμων.
Η γνωστή παροιμία του τίτλου δεν έχει ως σκοπό να θείξει την ευαίσθητη κοινωνική ομάδα των ρομά. Μακριά από μας ρατσιστικά τερτίπια και ιδιαίτερα με αυτούς τους πονεμένους ανθρώπους που πολλοί είναι διαχρονικοί μας φίλοι.
Αναφερόμαστε στους άλλους, τους «γυφτοκατσαπλιάδες» που ως πλανόδιοι έμποροι παλαιών αντικειμένων, πήραν σβάρνα τα χωριά και αφού ζήλεψαν την δόξα των προηγούμενων δήμων, ήλθαν ν’ αποτελειώσουν το έργο τους και να μας τ’ αρπάξουν όλα, μαζί και την ψυχή μας.
Τ’ ακούτε ωρέ πατριώτες ο ένας βγάζει το μάτι του αλλουνού και κατόπιν παραπονιόμαστε γιατί όλη η Ελλάδα σκούζει: «Ο καλύτερος…κ.λπ.».
Όταν μάθαμε (πριν λίγες μέρες) ότι έφυγαν από το γειτονικό χωριό τα Τσίπιανα, εκατό και πλέον λαογραφικά αντικείμενα προς το νεοσύστατο λαογραφικό μουσείο της Αγίας Μαύρας του δήμου Πηνειού, ουρλιάξαμε δυνατά (στα κοινωνικά δίκτυα) με όλη την δύναμη της ψυχή μας.
Μαζί, έφυγε και η πέτρινη πινακίδα από το σπίτι του αγωνιστή του 1821 Τουρκοπαναή, Παναγή Μπελογιάννη πρόγονο του γνωστού Νίκου Μπελογιάννη. Το σπίτι αυτό στα Τσίπιανα, προσπάθησε να το αγοράσει μετά τη «δολοφονία» του Νίκου η σύντροφός του Έλλη Παππά για να το κάνει μουσείο αλλά οι ενέργειες της απέβησαν άκαρπες.
Έκτοτε το οίκημα το γκρέμισαν και την πέτρα την περιμάζεψε, όπως μας δήλωσε ο Κλεάνθης Παπαδόπουλος, (δάσκαλος και πρώην δήμαρχος) όταν μας κάλεσε να τη φωτογραφήσουμε.
Αναρωτιόμαστε αν γνώριζαν οι κύριοι, νυν και πρώην δήμαρχοι (παμπόνηροι καμπίσιοι) ποιος ήταν ο Παναής ο Μπελογιάννης που τόλμησαν να κρατήσουν τα πράγματά του. Δεν ήταν μόνο προπάππους του γνωστού πλέον Νίκου Μπελογιάννη (που εξέπεμψε πανανθρώπινες αξίες), του αριστερού... που δεν θέλουμε να δεχθούμε ότι σε αυτό οφείλετε η απαξίωση και αποβολή των αντικειμένων από το χωριό των προγόνων του.
Ήταν ο Τουκοπαναής, ένας μεγάλος οπλαρχηγός με αριστεία που έπαιξε σπουδαίο ρόλο και προεπαναστατικά και κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821. Ήταν αυτός που κατά τον μεγάλο κατατρεγμό της κλεφτουριάς του Μοριά το 1804-1806, ντύθηκε καλόγηρος για να περάσει τις τούρκικες αρμάδες προκειμένου να αποχαιρετήσει και να τραγουδήσει το ιστορικό μοιρολόι στον μεγάλο ήρωα Γιάννο Γιαννιά όταν τον είχαν ξεκρεμάσει από την μελικοκιά το 1806 στην Πάτρα:
«Για σήκω απάνου, Γιάννο μου, και μη βαριοκοιμάσαι,
βρέχει ο ουρανός και βρέχεσαι, χιονίζει θα μαργώσεις (κρυώσεις).
Θα σου βραχούνε τα' άρματα και τα χρυσά κουμπιά σου
και τα' ασημένιο, Γιάννο μου το σπαθί, τ’ αργυρογαζωμένο…»
Επανερχόμαστε στο θέμα μας με ένα καυτό ερώτημα: είναι τόσο άξιοι ώστε να κρατήσουν στο γλινότοπό τους ένα τόσο μεγάλο βάρος;
Τα 100 λαογραφικά αντικείμενα των Τσιπιάνω μαζί με την πινακίδα από το σπίτι των Μπελογιαναίων
Πως θα το δικαιολογήσουν στους απογόνους τους;
Τι θα πουν; ότι τα πήραν, τους ανήκουν ή ότι ο Μπελογιάννης καταγόταν από το χωριό τους;
Να τους θυμίσουμε ότι παραδίπλα τους έχει εγκαινιασθεί πρόσφατα από τον πρωθυπουργό το σπίτι-μουσείο του Νίκου Μπελογιάννη.
Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ωστόσο δεν θέλουμε να επεκταθούμε, στο πως περιήλθαν σε αυτούς τα αντικείμενα, αλλά ούτε θα δεχτούμε δικαιολογίες από αλαζόνες και συμφεροντολόγους.
Απλά τους προτρέπουμε για το καλό όλων και κυρίως της ιστορίας να δώσουν πίσω αυτά τα ματωμένα κειμήλια, να τα επιστρέψουν εκεί που ανήκουν μαζί με την πινακίδα από το σπίτι των Μπελογιαναίων και όσο για το αναμνηστικό δώρο που δώσανε ας δείξουν για μιά φορά... τη μεγαλοψυχία τους.
Τα έργα ως γνωστόν χαρακτηρίζουν τους άνδρες και για να μην πουν κάποιοι ότι τα βάζουμε με λάθος άτομα, ας έρθουμε τώρα στα δικά μας.
Σε μια συγκινητική ομιλία που έκανε ο πρώην δήμαρχός μας στα εγκαίνια του νέου μουσείου, ανέφερε ότι: «…αυτά φύλαγαν στην αποθήκη μου για εκατό χρόνια και ότι η πολιτεία δεν μερίμνησε...»
Εδώ «γελάνε και οι κότες» με τον κύριο δήμαρχο!
-Ποια είναι άραγε αυτή η πολιτεία που συνέχεια επικαλούμαστε για ότι κακό συμβαίνει σε τούτο τον άμοιρο τόπο; Τέσσερα ολάκερα χρόνια δήμαρχος ο ίδιος και ακόμη περισσότερα δάσκαλος.
Γιατί δεν μερίμνησε να κτίσει ή να ανακατασκευάσει έστω ένα κτήριο από αυτά που ερημώνουν για να στεγάσει αυτά τα εκατό λαογραφικά αντικείμενα και τα άλλα που θα μπορούσε να μαζέψει από όλους μας;
Αφού δεν πρόκανε να υλοποιήσει αυτά τα «δύσκολα» θα μπορούσε να μετατρέψει το όμορφο δημοτικό σχολείο του χωριού του σ’ ένα ωραίο λαογραφικό μουσείο μαζί και την πλούσια βιβλιοθήκη του.
Θα μας πει τώρα ότι, τον ξεγέλασε ο συνάδελφός του δήμαρχος και δάσκαλος και τα «φόρτωσε στον κόκορα» και του τα παράδωσε;
Πήξαμε στους δημαρχοδασκάλους που τα έκαναν «κουκούλια» με τους Καποδιστριακούς δήμους και όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, «άλλη η δουλειά του ναύτη και άλλη του καντηλανάφτη».
Και προς τι το θεατρινίστικο κλάμα και ο οδυρμός του πρώην δημάρχου κατά την τελετή των εγκαινίων;
Με την θέλησή του τα έδωσε και με το «δεύτε τελευταίον ασπασμόν…» κατάλαβε το λάθος και κλάμα… όπως στις κηδείες διότι τα αποχωρίσθηκε για πάντα ή αμφέβαλε για την τύχη τους;
Επειδή γνωρίζουμε τον πρώην δήμαρχο δεν θα συμφωνήσουμε σε αυτά που με χιούμορ έγραψαν φίλοι της Ορεινής Ηλείας: «Η Πατρίς σας το ΣΑΜΠΑΝΑΓΑ (Αγία Μαύρα) σας ευγνωμονεί». Ο άλλος: «Θα πρέπει κάποτε οι απόγονοί μας να σας στήσουν ένα άγαλμα γι’ αυτό το μεγάλο ευεργέτημα που κάνατε στον τόπο μας». Ένας άλλος είπε: «Σε μερικά χρόνια, οι απόγονοί μας θα κάνουν πορείες και διαδηλώσεις για να επιστρέψουν τα «ΕΛΓΙΝΕΙΑ» των Τσιπιάνων και θα είναι δριμύ το κατηγορώ τους προς το σύγχρονο Λόρδο της Βόρειας Ορεινής Ηλείας.».
Τέλος, όπως θα διαπιστώσατε από τα ως άνω γραφόμενα, οι ενέργειες αυτές μας έχουν ενοχλήσει και εάν οι αγαπητοί γείτονες κηρύξουν «ανένδοτο…», εμείς θα είμαστε δίπλα τους, αρωγοί για να επιστρέψει ο πολιτισμός και πάλι στον τόπο που τον γέννησε!
Κώστας Παπαντωνόπουλος,
Πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας της Φύσης και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ερυμάνθου - Φολόης «ο Ωλονός». 
 Πηγή:www.antroni.gr 

Δεν υπάρχουν σχόλια: