Χρήστος Κατσαντώνης (1953-2016)

Έφυγε την Δευτέρα 28.03.2016 ο Χρήστος Κατσαντώνης του Γεωργίου που γεννήθηκε πριν 63 χρόνια στο Πανόπουλο.

Η κηδεία θα γίνει την Πέμπτη στις 13.00 στη γενέτειρά του.

Στη σύζυγό του Αικατερίνη, στο γιο του Γιώργο, στα αδέλφια του Νικολή, Δημήτρη, Γιάννη και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα πιό θερμά μας συλλυπητήρια.

Ο Χρήστος ήταν ο μικρότερος από τα παιδιά του Γιώργη και της Μαρίας Κατσαντώνη. Μόλις τελείωσε το δημοτικό σχολείο έφυγε στην Αθήνα όπου μαθήτευσε σε συνεργείο βουλκανιζατέρ και σύντομα έμαθε την τέχνη αφού πριν ακόμη ενηλικιωθεί είχε ανοίξει δική του επιχείρηση. Θυμάμαι, όταν τον επισκέφθηκα στη δουλειά του, το 1970 στη λεωφόρο Μεσογείων, είχε ένα μαγαζί που χωρούσε αρκετά λεωφορεία και εργαζόταν γι΄αυτόν πάνω από δέκα εργαζόμενοι. Έκτοτε και όταν γύρισε και από το στρατό άλλαξε μαγαζιά με το ίδιο αντικείμενο όπου τα τελευταία ήταν, στο Βύρωνα και στον Άγιο Δημήτριο.

Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΘΟΔΩΡΑΣ

Εικονοστάσι σε κουφάλα πλατάνου

Άρθρο του Ηλία Τουτούνη συγγραφέα- λαογράφου

  Η Θοδώρα ή Πάναινα[1] Θ…..ούλου, κάπου είκοσι τριών χρονών, ψηλή λυγερόκορμη αντρογυναίκα με ούλα της. Ο άντρας της, ο Παναγιώτης Θ…..πλος, στρατιώτης σκοτώθηκε τον Μάη του 1897 στο Γρίμποβο και την είχε αφήσει χήρα και πάμπτωχη, «στην μαύρη και άραχνη της μοίρα», μ’ ένα παιδί στην κοιλιά, με καμιά δεκαριά βλαχο-προβατινούλες και καμιά εικοσαριά στρέμματα χωράφια στην Ξερόλακκα και πιο κάτου στα Βαρικά κανά δυο στρέμματα ποτιστικά και για κονάκι μια παλιοχαμοκέλα στη ρούγα των Θ….πλαίων. Με ευτούνα, τα λίγα που είχε, τήραγε να τα βγάλει πέρα, να τρανώσει το τσουπί της, που παιδοκόμησε μετά από κανά δυό μήνους, αλλά και να μην δώσει δικαίωμα, σε κανένα να την σταχτώσει. Την επόμενη χρονιά είχε φτιάξει ένα περιβολάκι και από κοντά είχε τις μαρτινούλες της, να μπορέσει να ζήσει.

ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΪΑ (ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΤΟΙ - ΒΛΑΜΗΔΕΣ)

Άρθρο του Ηλία Τουτούνη, λαογράφου- συγγραφέα

  Αδελφοποιΐα, λέγεται η εφ’ όρου ζωής, αδελφική συνένωση μεταξύ δύο ή περισσοτέρων μη συγγενικών ατόμων, που επισυνάπτεται με κάποια ιδιόμορφη μαγική τελετουργία ή θρησκευτική λειτουργία. Εκείνοι που αεριοποιούταν ονομάζονταν αδερφοποιτοί, ή βλάμηδες[1], ή μπραζέρηδες, ή μπράτιμοι, ή σταυραδερφοί, ή σταυρογιοί, ή αδερφοί της Αγίας Ζώνης. Στην πράξη της αδελφοποιΐας, προχωρούσαν κυρίως άνθρωποι που πίστευαν ακράδαντα στην πραγματική και αιώνια φιλία. Αυτό το έθιμο της αδελφοποιΐας, σήμερα θα λέγαμε, ήταν ένα συμβόλαιο με το οποίο ήθελαν ν’ αποδεχθούν, να επισημοποιήσουν και να σφραγίσουν, την αιώνια πίστη, αγάπη, αλληλεγγύη και την αμέριστη φιλία τους.  Οι υποψήφιοι αδελφοποιτοί, κατ’ αρχήν, έπαιρναν τον «Μέγα Όρκο» ότι θα γίνουν σταυραδερφοί και ορκίζονταν στο εικόνισμα, ενώπιον τρίτων προσώπων, και μετά συνέχιζαν στην πράξη της ιεροτελεστίας. Κατά την διαδικασία της αδελφοποίησης, έπαιρναν ένα μαχαίρι, κυρίως μαυρομάνικο και να μην έχει χρησιμοποιηθεί ως φονικό όπλο σε άνθρωπο, και έκαστος χάραζε το αριστερό του χέρι στον καρπό και από το αίμα που ανάβλυζε, έκαστος έπινε λίγο αίμα από τον άλλον και στο τέλος, ένωναν σταυρωτά τα χέρια τους μεταξύ τους, ώσπου να σταματήσει η αιμορραγία. Ο τρόπος αυτός, εκτός του ότι ήταν πρωτόγονος και φρικιαστικός, ταυτόχρονα ήταν και πολύ επικίνδυνος για τη μετάδοση πολλών παθογόνων ιών και μικροβίων.

Παρασκευάς Παπαπέτρου

Η αφορμή για τη συγγραφή  του παρόντος άρθρου προέρχεται αρχικά από τη δημοσίευση εδώ του ονόματος του αγωνιστή Παρασκευά Παπαπέτρου, στις 19 Ιούνη του 2013 με τίτλο «Καραλής Γιανάκης». Το παραπάνω άρθρο είδε ο φίλος της σελίδας, Θανάσης Παπαπέτρου και μου ζήτησε να διερευνήσω το ρυθμό του τραγουδιού, «Καλάήσουν Μπουλούμπαση…». Ύστερα και από τη σύμφωνη γνώμη του λαογράφου Ηλία Τουτούνη, καταλήξαμε, ότι, το τραγούδι είναι πολύ πιθανόν να είναι της τάβλας.  Στη συνέχεια, ο κ. Θανάσης Παπαπέτρου μου προσκόμισε περισσότερα στοιχεία αλλά και το βιβλίο, «Το οικογενειακό δένδρο των Παπαπετραίων» συμπληρωμένο από έρευνα του ιδίου. Κάποια στοιχεία συνέλεξα επίσης από τον φίλο, Μιχαλάκη Παπαπέτρου και τη μητέρα του, τη θειά Πανάγιο ή Παγκαλίνα (Παναγούλια) από το Βαλτεσινίκο Αρκαδίας που όπως ισχυρίζονται, η καταγωγή των Παπαπετραίων προέρχεται από την Κοινότητα Κράψης Ιωαννίνων.  Ίσως ο γενάρχης Παπαπέτρου να λιποτάχτησε και αυτός από την αυλή του Αλή Πασά, στις αρχές του 1800 μαζί με πολλούς άλλους πολεμιστές που μετοίκισαν τότε στην Πελοπόννησο.                                                                                                
 Κώστας Παπαντωνόπουλος

Ο Παρασκευάς Παπαπέτρου γεννήθηκε στη Βάχλια Γορτυνίας το 1794 και ήταν γιός του ιερέας παπα-Πέτρου που τον αποκαλούσαν Τσαούση. Ο πατέρας του ήταν ένας πλούσιος Άρχοντας και Προεστός – Πρόκριτος της Γορτυνίας, που είχε μεγάλη επιρροή στην περιοχή του. Ο παπα- Πέτρος είχε δύο γιούς και δύο κόρες.  Τον Παρασκευά Τσαουσάκη, τον Γιώργη Κάρρη, την Βασιλική και την Μαρία.

Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε από τον Μαγουλιανίτη δάσκαλο Αγάπιο, στη συνέχεια εδιδάχθηκε από το Βυτιναίο Παρθένιο και από άλλους διδάσκοντες τότε τα ελληνικά γράμματα. Επειδή όμως ήταν από τη φύση του πολύ ζωηρός, ευερέθιστος και γενικά σκληρού χαρακτήρα και επειδή ο πατέρας του φοβούμενος την τιμωρία του από τις τουρκικές αρχές, αποφάσισε να τον στείλει στη Ρωσία. Εσυνιθίζετο τότε να φεύγουν πολλοί νέοι για να βρουν καλύτερη τύχη στη Ρωσία.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «Η ΑΣΤΡΙΝΙΑ»

ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ & ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ  «Η ΑΣΤΡΙΝΙΑ»

 

Την πρωτοχρονιάτικη πίτα τους έκοψε, το Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016 το βράδυ, ο Εκπολιτιστικός & Φυσιολατρικός         Σύλλογος Άγιου Ιωάννη Αμαλιάδας «Η  ΑΣΤΡΙΝΙΑ», στο πολιτιστικό κέντρο του Αγίου Ιωάννη Αμαλιάδας.  Την πίτα ευλόγησε ο εφημέριος του χωριού π. Γιαννακόπουλος Γεώργιος, ευχόμενος χρόνια πολλά και καλή χρονιά στους παρευρισκόμενους. Την εκδήλωση συντόνισε η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του συλλόγου Ζωή Τσούλου. Σύντομο χαιρετισμό απεύθυνε ο δήμαρχος Ήλιδας κ. Χριστοδουλόπουλος Χρήστος, όπου ευχήθηκε καλή χρονιά και διαβεβαίωσε τον σύλλογο, ότι ο δήμος θα βρίσκεται στο πλευρό του, ενώ η πρόεδρος του συλλόγου κα Τουτούνη – Τσούλου Θάλεια, πλαισιωμένη από τα μέλη του Δ.Σ, αναφέρθηκε στο πολιτιστικό έργο και γενικά στις δράσεις, της χρονιάς που πέρασε. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο βουλευτής Ηλείας κ. Κουτσούκος Γιάννης ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Νικολακόπουλος Ανδρέας, και ο πρώην διοικητής πυροσβεστικής Ν. Ηλείας και μέλος του συλλόγου κ. Στασινόπουλος Νικόλαος και πλήθος κατοίκων του Αγίου Ιωάννη και της ευρύτερης περιοχής. Ο σύλλογος μοίρασε αρκετά δώρα, και κέρασε γλυκά, ποτά και αναψυκτικά.

Παναγιώτης Μπαρδουνιώτης (1934-2016)

Έφυγε το Σάββατο 23.01.2016 ο Παναγιώτης Μπαρδουνιώτης (Χαϊδής) που γεννήθηκε πριν 82 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία θα γίνει σήμερα Κυριακή στις 13.00 στη γενέτειρά του.

Στη σύζυγό του Ελένη, στα παιδιά του Νικόλαο, Κωνσταντίνο, Γεώργιο, Αργύριο, Γεωργία, Χριστίνα και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Η ενημέρωση προέρχεται από τον Γιώργο Μαρκόπουλο.

ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΕΠΙΚΟΙΣΜΟΣ ΣΛΑΒΩΝ ΣΤΗΝ ΠΗΝΕΙΑ

Άρθρο του Ηλία Τουτούνη συγγραφέα- λαογράφου

   Η μετοίκηση των Σλάβων στην Πελοπόννησο, φαίνεται να ξεκίνησε τον 6^ο μ.Χ. αιώνα με μικρές ομάδες, οι οποίες σταδιακά αυξάνονταν. Οι Σλάβοι[1] προς αναζήτηση καλλίτερης τύχης και ζωής άρχισαν να εγκαταλείπουν την πατρική τους γη και μ’ όλα τους τα κινητά υπάρχοντα, κυρίως τα ποίμνιά τους, κατέρχονταν προς τα νοτιότερα. Ο νομαδικός βίος και η ποιμενική ζωή τους, βασικά διευκόλυνε στην μετακίνηση αυτή και γενικώς είχε ειρηνικό χαρακτήρα. Τοιουτοτρόπως επέλεξαν και εγκαταστάθηκαν κυρίως σ’ έρημους τόπους, σε κοιλάδες των ποταμών, σε υψώματα, σε πλαγιές βουνών και για αρκετό διάστημα απέφευγαν τα παράλια, διότι εκεί επί μακρό χρονικό διάστημα διατηρούνταν βυζαντινές φρουρές. Οι Σλάβοι δεν ήταν λαός νομαδικός, αλλά είχαν μόνιμη κατοικία και ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία. Όμως, σημαντικό μέρος της ασχολίας των Σλάβων επήλυδων[2], όταν κατέφθασαν στην νότια Ελλάδα, παρέμεινε και η κτηνοτροφία, η οποία ανθούσε κυρίως στις ορεινές περιοχές.