ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΕΙΣΑΙ ΡΕ…;

 

Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Κατά την "μελανή" εποχή του τελευταίου Εμφυλίου πολέμου που διήρκησε από το 1946 έως και το 1949 στα ορεινά χωριά μας είχαν επικρατήσει οι αντάρτικες δυνάμεις δηλαδή ο Δημοκρατικός Στρατός. Στα πεδινά μέρη και στις πόλεις επικρατούσε ο Εθνικός Στρατός μαζί με του Χίτες (Χ) ή Μάυδες ή Μ.Α.Υ. (Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου). Εν τω μεταξύ οι περιπολίες και οι ενέδρες κι από τις δύο πλευρές είχαν περιορίσει σημαντικά τις μετακινήσεις των ντόπιων κατοίκων από χωριό σε χωριό, για οποιοδήποτε λόγο. Ο κίνδυνος της μετακίνησης μπορούσε να κοστίσει ακόμη και την ζωή του κάθε μετακινούμενου.

Γι αυτό οι κάτοικοι απέφευγαν να κάνουν μετακινήσεις εκτός κι αν υπήρχε σοβαρότατος λόγος όπως υγείας, μετακίνηση για τρόφιμα κ.λπ.

Στου Βοσπόρου τ’ αγιονέρια (Ψαλτοτράγουδο)

43 Χρόνια Κατοχής, το υποβρύχιο ‘‘Γλαύκος’’ και τα F-4 που δεν πήγαν ποτέ στην Κύπρο

43 χρόνια από  την αποφράδα 20η Ιουλίου 1974 που οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο

43 χρόνια από  την αποφράδα 20η Ιουλίου 1974 που οι Τούρκοι εισέβαλαν παράνομα στην Κύπρο, σκότωσαν, βίασαν, λεηλάτησαν, εκτόπισαν και συνεχίζουν να κατέχουν με τη βία το 36% της μαρτυρικής Μεγαλονήσου.

43 χρόνια από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η οποία ακολούθησε την “προδοσία” του αμερικανο-καθοδηγούμενου πραξικοπήματος της ελληνικής Χούντας που ανέτρεψε τη νόμιμη Κυπριακή κυβέρνηση του Μακαρίου, τον οποίο η Δύση αποκαλούσε “Κάστρο της Μεσογείου” για την αδέσμευτη τότε, εξωτερική πολιτική του.

ΟΙ ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΑΙΟΙ

Άρθρο του Ηλία Τουτούνη, συγγραφέα λαογράφου.
Τα τελευταία χρόνια επί τουρκοκρατίας, λίγο πριν την μεγάλη επανάσταση του 1821, τσιφλικάς στα χωριά Βεσίνι, Ξηροκαρύταινα και Νάσια του δήμου Παΐων ήταν ο Μουρτέζ- αγάς, η Φειδάς, εξάδελφος του περιβόητου Λαλαίου Τουρκαλβανού, διώκτη των Χριστιανών και κλεφτών της περιοχής Χασάν Φειδά.
Ο Μουρτεζάγας ήταν αγαπητός, όχι μόνο στο τσιφλίκι του, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Γορτυνίας και των Καλαβρυτοχωρίων. Ήταν τόσο άριστες οι σχέσεις του με τους ντόπιους κατοίκους, όπου είχε παντρευτεί μια Χριστιανή Νασιωτοπούλα, την πανέμορφη Παναγιωτούλα, τσούπα του Δημητράκη Κουμπιά, αλλά και ανιψιά του Παπαγιαννάκη Καραμπάτσου, άρχοντα αλλά και αργότερα γενναίου οπλαρχηγού κατά τον αγώνα της Εθνεγερσίας.
Το 1818, μια Κυριακή επίσημη και γιορτινή ημέρα, ο άρχοντας ιερέας Παπαγιαννάκης Καραμπάτσος, κάλεσε στο κονάκι του για φαγητό και γλέντι, την οικογένεια του Μουρτέζ αγά, μαζί και τον άνδρα της αδελφής του, τον Ομέρ αγά ο οποίος ήταν κι αυτός Αγάς κατά πάσα πιθανότητα στην Στρέζοβα (σημ. Δάφνη Καλαβρύτων). Πάνω στο φαγοπότι και στο γλέντι ο γαμπρός του Μουρτέζ αγά, ο Ομέρ αγάς, καθώς ήταν μεθυσμένος, θέλησε με το ζόρι να φιλήσει, παρά την θέληση της, μια όμορφη κοπέλα Νασιωτοπούλα, που ήταν και αυτή καλεσμένη του παπά το κονάκι. Παρά τις έντονες αντιδράσεις της κοπέλας και των υπολοίπων της παρέας, ο αγάς δεν πτοήθηκε καθόλου την αγκάλιασε σφικτά, για να μην αντιδράσει, και την φίλησε επανειλημμένα στον λαιμό και στα μάγουλα της.

ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΪΑ (ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΤΟΙ - ΒΛΑΜΗΔΕΣ)

Άρθρο του Ηλία Τουτούνη, λαογράφου- συγγραφέα

  Αδελφοποιΐα, λέγεται η εφ’ όρου ζωής, αδελφική συνένωση μεταξύ δύο ή περισσοτέρων μη συγγενικών ατόμων, που επισυνάπτεται με κάποια ιδιόμορφη μαγική τελετουργία ή θρησκευτική λειτουργία. Εκείνοι που αεριοποιούταν ονομάζονταν αδερφοποιτοί, ή βλάμηδες[1], ή μπραζέρηδες, ή μπράτιμοι, ή σταυραδερφοί, ή σταυρογιοί, ή αδερφοί της Αγίας Ζώνης. Στην πράξη της αδελφοποιΐας, προχωρούσαν κυρίως άνθρωποι που πίστευαν ακράδαντα στην πραγματική και αιώνια φιλία. Αυτό το έθιμο της αδελφοποιΐας, σήμερα θα λέγαμε, ήταν ένα συμβόλαιο με το οποίο ήθελαν ν’ αποδεχθούν, να επισημοποιήσουν και να σφραγίσουν, την αιώνια πίστη, αγάπη, αλληλεγγύη και την αμέριστη φιλία τους.  Οι υποψήφιοι αδελφοποιτοί, κατ’ αρχήν, έπαιρναν τον «Μέγα Όρκο» ότι θα γίνουν σταυραδερφοί και ορκίζονταν στο εικόνισμα, ενώπιον τρίτων προσώπων, και μετά συνέχιζαν στην πράξη της ιεροτελεστίας. Κατά την διαδικασία της αδελφοποίησης, έπαιρναν ένα μαχαίρι, κυρίως μαυρομάνικο και να μην έχει χρησιμοποιηθεί ως φονικό όπλο σε άνθρωπο, και έκαστος χάραζε το αριστερό του χέρι στον καρπό και από το αίμα που ανάβλυζε, έκαστος έπινε λίγο αίμα από τον άλλον και στο τέλος, ένωναν σταυρωτά τα χέρια τους μεταξύ τους, ώσπου να σταματήσει η αιμορραγία. Ο τρόπος αυτός, εκτός του ότι ήταν πρωτόγονος και φρικιαστικός, ταυτόχρονα ήταν και πολύ επικίνδυνος για τη μετάδοση πολλών παθογόνων ιών και μικροβίων.

Γιατροί και Ιατρική στην Επανάσταση του 1821

ΛΑΖΑΡΟΣ Ε. ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ: 

Γιατροί και Ιατρική στην Επανάσταση του 1821, εκδόσεις Μπαλτά, Γλύφα Βαρθολομιού Ηλείας 2014, σ.σ. 427.

Το βιβλίο του Λάζαρου Βλαδίμηρου, «Γιατροί και Ιατρική στην Επανάσταση του 1821», σίγουρα αποτελεί μια λίαν εξαίρετη και τεκμηριωμένη επιστημονική εργασία, αποτυπωμένη σ’ ένα υπέροχο βιβλίο, που αναφέρεται και γενικά στην ιατρική οικογένεια στις αρχές του 19^ου αι. και στις γνώσεις των επιστημόνων αλλά και των εμπειρικών γιατρών, εκείνης της εποχής, που συνέβαλαν αρμονικά και θετικά κατά την παλιγγενεσία του 1821 μέχρι την επανασύσταση του ελληνικού κράτους.

Αυτοί οι θεραπευτές που, από οποιοδήποτε μετερίζι, έδωσαν το παρών τους και με όποια ιατρική κατάρτιση κατείχαν, όπως επιστήμονες από τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, ντόπιοι και περιφερόμενοι εμπειρικοί με αξιοθαύμαστες βοτανοθεραπείες και τις εξαιρετικές φαρμακογνωσίες τους, κομπογιαννίτες και φαρμακοτρίφτες με παραδοσιακά και πρωτότυπα σκευάσματα, η προσφορά στους αγώνες του έθνους είναι ανεκτίμητη, διότι, κατά τη διάρκεια της επανάστασης, έπραξαν  τον καθήκον τους στο ακέραιο, προσφέροντας αμέριστα τις υπηρεσίες και τις γνώσεις τους.

Οι άγνωστες μάχες των Ελληνίδων του 1821

Σκόρπια χαρακτηριστικά σκίτσα γυναικείας δραστηριότητος θα παρουσιαστούν στην γρήγορη παρακάτω έρευνα, γιατί μια μελέτη του ρόλου της γυναίκας στην Επαναστατική περίοδο του 1821 και πριν από αυτή, δεν μπορεί να περιοριστεί σε λίγες σελίδες.

Το έργο αυτό είναι πολύμοχθο μα και Εθνικά αναγκαίο για την συνειδητοποίηση της συνεισφοράς στην εθνική μας Αναγέννηση του μισού πλην παραγνωρισμένου ιστορικά πληθυσμού...
Δύο ακριτικές περιοχές, το Σούλι και η Μάνη μας δίδουν άφθονο υλικό και στα προεπαναστατικά χρόνια και στα κατοπινά για να εκτιμήσουμε τη συμβολή της Γυναίκας στην αναβίωση του Έθνους μας.Ελεύθερες και αυτόνομες κι’ οι δύο περιοχές, με ανεπτυγμένο δημοκρατικά το κοινοτικό τους σύστημα, στους αδιάκοπους αγώνες διά την διατήρηση της αυτονομίας τους, είχαν επιτύχει μια πολύ βελτιωμένη θέση στην κοινωνική ζωή της γυναίκας.

Η ξακουστή Κωνσταντινιά αχώριστος σύντροφος και  συμπολεμιστής του Ζαχαριά που η παράδοση άλλοτε μας την φέρνει σαν την μονάκριβη όμορφη κόρη ενός παπά της Κυνουρίας που τιμώρησε ο Ζαχαριάς για τις ανομίες του κι’ άλλοτε πάλι σαν εκδικήτρια 7 αδελφών της σκοτωμένων.
Η καπετάνισσα η μάνα του Θόδωρου Κολοκοτρώνη, άλλη ιστορική μορφή του Μωρηά.
Η Βλαχοθανάσω που συνέδεσε τ’ όνομά της με τη γόνιμη πατριωτική δράση του  Καπετάν – Μαντά,μεγάλου Κλέφτη στα μέσα του 18^ου αιώνα.

Απαγορεύτηκε προσωρινά το κυνήγι σε όλη την Ελλάδα!

Με προσωρινή διαταγή της προέδρου το Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Αγγελικής Θεοφιλοπούλου απαγορεύθηκε προσωρινά το κυνήγι για όλα τα είδη των θηραμάτων σε όλη την Ελλάδα. Αιτία είναι η προσφυγή της Ζωοφιλική – Οικολογικής Ενωσης Ελλάδας που ζητά την αναστολή της υπουργικής απόφασης για τη χρονική διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου.

Αναλυτικότερα, η κ. Θεοφιλοπούλου ανέστειλε προσωρινά την από 19.7.2013 απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος με την οποία ρυθμίζονται τα ζητήματα της θήρας κατά την κυνηγετική περίοδο 2013-2014.

Στο ΣτΕ έχει προσφύγει η Ζωοφιλική – Οικολογική Ένωση Ελλάδος και ζητεί να ανασταλεί και να ακυρωθεί η επίμαχη υπουργική απόφαση.

Η Ένωση υποστηρίζει στην αίτησή της ότι η διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου, που άρχισε ιδιαίτερα πρώιμα την 20η Αυγούστου 2013 και λήγει υπερβολικά παρατεταμένα την 28η Φεβρουαρίου 2014 βλάπτει την αναπαραγωγική ικανότητα όλων των ειδών της άγριας πανίδας, ενώ παράλληλα τίθεται σε κίνδυνο η αποδημία τους.

Η Ένωση αναφέρει ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση εκδόθηκε χωρίς να έχει προηγηθεί, όπως απαιτεί η νομοθεσία, ειδική έρευνα για την επίδραση των χρονικών ορίων (έναρξη και λήξη) της κυνηγετικής περιόδου επί της αναπαραγωγικής ικανότητας της άγριας πανίδας, τόσο των απολύτως προστατευμένων όσο και των θηρευσίμων ειδών, αλλά και επί της προστασίας της μεταναστεύσεως των αποδήμων πτηνών.

Ακόμη, η Ένωση, υπογραμμίζει ότι η υπουργική απόφαση επικαλείται μια «επικαιροποιημένη δήθεν» μελέτη την οποία όμως ούτε οι υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου την γνωρίζουν, αλλά και πέρα από όλα αυτά ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα, καθώς στηρίζεται σε παλαιά μελέτη και όχι νέα που να αφορά την τρέχουσα κυνηγητική περίοδο όπως απαιτεί η νομοθεσία και η νομολογία.