Κούμανι και Αντρώνι ο θεός να σε γλυτώνει και αν περάσεις από τη Γιάρμενα θα σε ψήσουνε στα κάρβουνα και αν περάσεις από τη Δίβρη θα σε φάει το μαύρο φίδι.
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015
Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015
ΤΣΟΥΡΑΣ ΝΙΚΟΣ 1939-2015
Απεβίωσε χθες (20 Δεκεμβρίου
2015) σε ηλικία 76 ετών, ο Νίκος Α. Τσούρας, ο οποίος είχε γεννηθεί το 1939 στο
χωριό Αλποχώρι (Χανάκια) της Ηλείας. Tελείωσε το γυμνάσιο στον Πύργο και σπούδασε νομικά στο
Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Ως δικηγόρος εργάστηκε στην Αθήνα και μετέπειτα στον
Άρειο Πάγο. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία. Άφησε
πίσω του ένα μεγάλο σημαντικό λογοτεχνικό και λαογραφικό έργο, ιδίως στην
Ηλεία. Έγραψε ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια, κριτικά και άλλα κείμενα στον
ημερήσιο και περιοδικό τύπο της Ελλάδας και του εξωτερικού. Διετέλεσε
συνεργάτης της «Πελοποννησιακής Εγκυκλοπαίδειας» και επιμελητής της ύλης του
λογοτεχνικού περιοδικού «Η φωνή των νέων» του Πύργου της Ηλείας. Λογοτεχνικά
του κείμενα ανθολογήθηκαν από τη «Μοραΐτικη ποιητική ανθολογία», τη «Νεοελληνική
θρησκευτική ανθολογία» του Δημ. Σ. Χατζηπέτρου του Νίκου Καράμπελα, τη
«Σύγχρονη ποιητική ανθολογία» (1708-1958) του Πάνου Ν. Παναγιωτούνη και Παύλου
Π. Ναθαναήλ, τη «Μεγάλη πελοποννησιακή ανθολογία», την «Ανθολογία δικηγόρων
ποιητών» του Πάνου Ν. Παναγιωτούνη, την «Πελοποννησιακή λογοτεχνία» («Η
λογοτεχνία της Ηλείας») του Κ.Μ. Σταμάτη, κ.ά. Υπήρξε τακτικός συνεργάτης και
βιβλιοκριτικός του λογοτεχνικού περιοδικού «Νέα Εστία» και επιφυλλιδογράφος της
εφημερίδας «Η Καθημερινή». Ήταν τακτικό μέλος της «Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων
Λογοτεχνών». Ταξίδεψε ακόμη στην Ελλάδα και πολλές χώρες της αλλοδαπής κι έδωσε
πολλές διαλέξεις στην Αθήνα, κυρίως, για πρόσωπα των νεότερων γραμμάτων.
Συνεργαζόμενος με τις εκδόσεις
Τάσου Π. Πιτσιλού το 1982 κυκλοφόρησε στην Αθήνα τον τόμο Δοκιμίων «Τα λυχνάρια
του Μυκερίνου», το 1984 «η Δεσποτεία του λόγου», και τα ποιήματα «Καλοκαιρινή Ηρεμία». Το 1986 έκδωσε ένα
βιβλίο με «ΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ». Η συλλογή αποτελείται από εκατόν
πενήντα δύο (152) δημοτικά τραγούδια της Ηλείας (ιστορικά, κλέφτικα, ακριτικά,
της αγάπης, του γάμου, της ξενιτιάς, παραλογές, λατρευτικά, μοιρολόγια, του
Χάρου, σατυρικά, ναυτικά, μεράκια κ.λπ).
Πηγή:www.antroni.gr
Χρήστος Παπούλιας (Νταβέλης) 1927-2015, ΚΟΥΜΑΝΙ
Έφυγε σήμερα Κυριακή 20.12.2015, ο Χρήστος Παπούλιας του Δημητρίου που γεννήθηκε πριν 88 χρόνια στο Κούμανι.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο Δευτέρα στις 15.00 στη γενέτειρά του.
Στα παιδιά του Δημήτρη, Διονύση, Αγγελική, Γιαννούλα και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.
Με τον μπάρμπα Χρήστο με συνέδεαν οικογενειακοί δεσμοί από τη αείμνηστη σύζυγό του Γεωργία που ήταν κόρη του Χαντρελή από τ' Αντρώνι.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο Δευτέρα στις 15.00 στη γενέτειρά του.
Στα παιδιά του Δημήτρη, Διονύση, Αγγελική, Γιαννούλα και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.
Με τον μπάρμπα Χρήστο με συνέδεαν οικογενειακοί δεσμοί από τη αείμνηστη σύζυγό του Γεωργία που ήταν κόρη του Χαντρελή από τ' Αντρώνι.
Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015
Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ
Άρθρο του Ηλία Τουτούνη συγγραφέα-λαογράφου
Οι Σουλιώτες, σύμφωνα με τον ιστορικό Κωνσταντίνο
Παπαρρηγόπουλο, κατοικούσαν στο Σούλι,[1]
μια αφιλόξενη περιοχή με απόκρημνους βράχους, που ορίζονται από δύο πασίγνωστες
βουνοκορυφές, το Κούγκι και την Κιάφα και ήσαν μια μικρή φυλή που αποτελούταν
από ένα κράμα μεταξύ Ελλήνων και εξελληνισμένων Αλβανών. Ομιλούσαν κυρίως την
Αλβανική γλώσσα και δευτερεύοντα την Ελληνική. Κατοικούσαν σε έντεκα χωριά και ήσαν
χωρισμένοι σε αρκετές φάρες, με σπουδαιότερες αυτές των Ζέρβα, Ντόβα,
Δημοδράκου, Φωτομάρα, Βέικου, Αρβανίτη, Αρβανιτάκη, Μαλάμου, Τζαβέλα, Μπότσαρη,
Νίκα, Κουτσονίκα, Ζέρβα, Δράκου, Δαγκλή, Παλάσκα, Γούση και Καραμπίνη.
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015
ΗΛΕΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ – ΗΛΕΙΑΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ 16
Συν Θεώ και με την πολύτιμη συμπαράσταση
δεκάδων εκλεκτών συγγραφέων, Ηλείων και μη, καταφέραμε και φέτος να
πραγματοποιήσουμε τον εκδοτικό άθλο του νέου πολυσέλιδου τόμου της «ΗΛΕΙΑΚΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ – ΗΛΕΙΑΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ 16».
Μιας έκδοσης που τιμά τον Ηλειακό πολιτισμό αφού μέσα στις 600 σελίδες της
ξετυλίγονται θέματα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, αλλά και ιστορικά,
εκκλησιαστικά, λαογραφικά και λογοτεχνικά και μας ενημερώνει για την πρόσφατη
βιβλιοπαραγωγή των Ηλείων συγγραφέων.
Το εξώφυλλο κοσμεί η εξαιρετικού κάλλους κεφαλή
του Απόλλωνα που εκτείθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας. Όπως
κάθε χρόνο, την έκδοσή μας τιμά με κείμενό του ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας
κ. Γερμανός και η Διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ηλείων κα Ερωφίλη Κόλια.
Ακολουθούν 10 κείμενα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, 34 διαφόρων φάσεων της
Ηλειακής ιστορίας, 9 εκκλησιαστικού ενδιαφέροντος, 4 λαογραφικού, 13 ποιήματα
και 13 διηγήματα. Την έκδοση κλείνει η βιβλιογραφική παραγωγή του 2015 και η
παρουσίαση βιογραφικών στοιχείων αείμνηστων λογοτεχνών που με τη γραφίδα τους
συνέβαλαν στην πρόοδο των γραμμάτων και την ανύψωση του Ηλειακού πολιτισμού.
Ποιο αναλυτικά, τα περιεχόμενα του τόμου είναι:
Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015
Νέο αυτοκίνητο και για το Δασαρχείο Ολυμπίας
Παραχώρηση οχήματος τύπου τζιπ (4Χ4) έγινε προς το Δασαρχείο Ολυμπίας, με ενέργειες του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος κ. Γιάννη Τσιρώνη.
Ο δασάρχης κ. Βασίλειος Γιακουμής και το προσωπικό του Δασαρχείου Ολυμπίας, εκφράζουν δημόσια τις θερμές ευχαριστίες του προς τον κ. Τσιρώνη για την διάθεση αυτοκινήτου στην υπηρεσία για την κάλυψη των αναγκών της, προκειμένου όπως αναφέρουν να βοηθήσει στη προσπάθεια για την προστασία των δασών και δασικών εκτάσεων της περιοχής ευθύνης και την εξυπηρέτηση των πολιτών.
Θερμές ευχαριστίες εκφράζονται επίσης και για την πρωτοβουλία που ανέλαβαν για την άμεση υλοποίηση του αιτήματος, στον «Σύλλογο Προστασίας της Φύσης και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς «Ωλονός» και τον «Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο Φολόης-Αρχαίας Ολυμπίας» καθώς και τους προέδρους των ανωτέρω Συλλόγων αντίστοιχα κ. Κώστα Παπαντωνόπουλο και κ. Κώστα Μπιλάλη για την πολύτιμη βοήθεια τους, προκειμένου το αυτοκίνητο αυτό να διατεθεί άμεσα στην υπηρεσία.
Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015
ΜΙΑ ΧΑΒΑΡΑΙΑ ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ
Μια Χαβαραία, η Κατερίνη (Καίτη) Χαρ. Μαρίτσα,
αεροπόρος στο Σακραμέντο της Αμερικής. Από την εφημερίδα της Αθήνας «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ»,
25 Νοεμβρίου 1932 αρ. φ. 1.374. Ο τίτλος του δημοσιεύματος έχει ως εξής:
«ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗΝ»
Από
καιρό και η Ελλάς έχει γυναίκα αεροπόρον. Με την διαφορά, ότι δεν ευρίσκεται
εδώ, αλλά εις την Αμερικήν. Όπως μας πληροφορεί ο “Εθνικός Κήρυξ” της Νέας
Υόρκης, είναι η δεσποινίς Καίτη Μαρίτσα, ένα χαριτωμένο κοριτσόπουλο, μόλις 22
ετών. Κόρη του εν Σακραμέντο της Καλλιφορνίας Χαρ. Μαρίτσα, καταγομένου από το
χωρίον Χάβαρι της Ηλείας. Επεδόθη από ετών με ζήλο με φανατισμό εις την
αεροπορίαν και γρήγορα απέκτησε δίπλωμα πιλότου και μηχανικού. Έκτοτε
διακρίνεται πάντοτε εις τολμηροτάτας πτήσεις, πολλές φορές δε, έχουν γράψει αι
αμερικανικαί εφημερίδες, διά την ικανότητά της. Το όνειρον της Ελληνοπούλας
αυτής αεροπόρου, η οποία καθημερινώς σχεδόν διασχίζει με το αεροπλάνο της, σαν
πουλάκι, τον καθαρόν ουρανόν της χρυσοφόρου Καλλιφορνίας, είνε, ως εδήλωσεν εις
δημοσιογράφους, να πετάξη πολύ γρήγορα και εις τον γαλανόν ουρανόν της Ελλάδος.
Δεν γνωρίζομεν εάν εις εκπλήρωσιν του ονείρου της αυτού θα εθεώρει μίαν
υπερωκεάνειον πτήσιν από Νέας Υόρκης εις Αθήνας, πράγμα πολύ τολμηρόν βέβαια.
Πάντως ημείς δεν έχομεν παρά να της ευχηθώμεν να πραγματοποιήση όσον το δυνατόν
συντομώτερα το ωραίον της όνειρον. Αι ελληνικαί και ξέναι εφημερίδες της
Αμερικής, που έγραψαν και τελευταίως ακόμη εν εκτάσει διά τας ικανότητας της
δεσποινίδος Καίτης Μαρίτσα, ως αεροπόρου, την περιγράφουν ως μια λεβεντόσωμη
χαριτωμένη Ελληνοπούλα, με θαυμάσιο αθλητικό σώμα και αρρενωπά χαρακτηριστικά.
Πηγή:www.antroni.gr
Ελένη Μπαντούνα (1959-2015) Ζαχαραίικα
Έφυγε σήμερα Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015, σε ηλικία 56 ετών, η Ελένη Μπαντούνα, σύζυγος Λύσανδρου Μπαντούνα (γιος του Μάλιου). Η Ελένη γεννήθηκε στο Λειβάρτζι Αχαΐας το έτος 1959 και διέμενε στην Πάτρα.
Η κηδεία της θα γίνει αύριο στα Ζαχαραίικα Αντρωνίου Ολυμπίας.
Στον σύζυγό της Λύσανδρο, στα παιδιά της Χαρά, Θοδωρή και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.
Ευχαριστούμε τον φίλο Γιώργο Μαρκόπουλο για την ενημέρωση.
Η κηδεία της θα γίνει αύριο στα Ζαχαραίικα Αντρωνίου Ολυμπίας.
Στον σύζυγό της Λύσανδρο, στα παιδιά της Χαρά, Θοδωρή και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.
Ευχαριστούμε τον φίλο Γιώργο Μαρκόπουλο για την ενημέρωση.
Βασίλης Τουτούνης (1942-2015) Κακοτάρι
Έφυγε την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015, σε ηλικία 73 ετών, ο Βασίλης Τουτούνης.
Γεννήθηκε στο Κακοτάρι το έτος 1942.
Κηδεύθηκε την 4ην Δεκρμβρίου στη γενέτειρά του.
Η σύζυγος του: Ευδοξία
Τα παιδιά του : Δημήτρης, Φωτεινή, Σοφία, Αγγελική και Μαρία.
Ο Βασίλης Τουτούνης είχε λάβει μέρος στον 1ος Διαγωνισμό του δημοτικού τραγουδιού και έλαβε το Β΄ Βραβείο με το τραγούδι: «Την άκρη ν' άκρη πήγαινα...» . Ο διαγωνισμός είχε πραγματοποιηθεί στις 7 Αυγούστου του 2009, στο χώρο δασικής αναψυχής του δρυοδάσους Φολόης.
Κηδεύθηκε την 4ην Δεκρμβρίου στη γενέτειρά του.
Η σύζυγος του: Ευδοξία
Τα παιδιά του : Δημήτρης, Φωτεινή, Σοφία, Αγγελική και Μαρία.
Ο Βασίλης Τουτούνης είχε λάβει μέρος στον 1ος Διαγωνισμό του δημοτικού τραγουδιού και έλαβε το Β΄ Βραβείο με το τραγούδι: «Την άκρη ν' άκρη πήγαινα...» . Ο διαγωνισμός είχε πραγματοποιηθεί στις 7 Αυγούστου του 2009, στο χώρο δασικής αναψυχής του δρυοδάσους Φολόης.
Δείτε: Βίντεο 1 Εδώ!
Βίντεο: 2 Εδώ, με το Βασίλη Τουτούνη στην Τρίτη συγκέντρωση για τη διάσωση του δημοτικού τραγουδιού που πραγματοποιήθηκε στα Τσίπιανα Λασιώνος, την Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009, στο κατάστημα του Νίκου Παπαναγιώτου.
Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος (Κοντογούρης) 1934-2015
Αργαλειός - Ρόκα
O ΑΡΓΑΛΕΙΟΣ, η ΡΟΚΑ
Η σημαντικότερη μηχανή για την οικιακή οικονομία της οικογένειας στο Αντρώνι. Στα περισσότερα σπίτια του χωριού o αργαλειός ήταν μόνιμα στημένος, κάτω από χαγιάτια (μπαλκόνια), στο κατώι δίπλα πάντα από παράθυρο και προσωρινά πολλές φορές στην άκρη του δωματίου στο σπίτι. Οι γυναίκες του σπιτιού περνούσαν πολλές ώρες υφαίνοντας τα ρούχα που φορούσαν, τα ρούχα που έστρωναν στο πάτωμα, τα ρούχα που σκεπάζονταν. Οι παλιότεροι θα θυμούνται καλύτερα τη χρήση και την ονοματολογία του αργαλειού. Αυτό το εργαλείο έφτασε σε εμάς απ' τα ομηρικά κι ακόμα παλιότερα χρόνια, σε μια παράδοση αιώνων που έντυσε γενιές και γενιές.