Η κηδεία της θα γίνει τη Δευτέρα στις 14.00 στο Πανόπουλο.
Στα γιό της Βασίλη και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.
Η εκλιπούσα ήταν αδελφή του δικού μας του αείμνηστου Σπύρου Καζαμία και η μεγαλύτερη από τα 7 αδέλφια τους.
Γνωρίστηκαν με τον Τσιρώνη στην Παιδούπολη της Άρτας, και παρόλη την διαφορά ηλικίας τον ερωτεύτηκε και τον ακολούθησε στο Πανόπουλο. Τα πρώτα χρόνια έμειναν στην Ξανθή και κατόπιν αγοράσαν δικό τους σπίτι.
Καρπός του έρωτά τους, ο γιός της ο Βασίλης που τον λάτρευε και αφιερώθηκε σαυτόν καθότι ο Τσιρώνης έφυγε νωρίς. Με πολλές δυσκολίες τον σπούδασε γιατρό στην Περούτζια της Ιταλίας.
Ο Μήτσος ο Τσιρώνης βρέθηκε στο Αντρώνι γύρω στο 1960 όταν εργαζόταν αρχικά σε εταιρεία τεχνικών έργων της «Ε.Ο. 111» και αργότερα έγινε συνέταιρος από μισό φορτηγό με τον Νικολετόπουλο.
Στην συνέχεια απέκτησε δικό του φορτηγό Δ.Χ. και μετέφερε εμπορεύματα σε όλη την Ορεινή Ηλεία αλλά έφτανε και ως τα Τριπόταμα και το Λιβάρτζι της Αχαΐας.
Θα θέλαμε να σταθούμε λίγο εδώ, στους αείμνηστους πλέον συμπατριώτες μας, τον Μήτσο τον Τσιρώνη και τον κουνιάδο του τον Σπύρο Καζαμία που "αλώνιζαν" με τα φορτηγά τους στα χωριά μας.Αυτοί και οι δύο όταν πηγαίναμε στο Γυμνάσιο της Δίβρη, βρεθήκανε αρκετές φορές μπροστά μας ως σωτήρες μας. Είτε θα μας έπαιρναν από το χωριό με τα φορτηγά τους να μας πάνε στη Δίβρη ή θα μας έφερναν από το σχολείο μαζί με τ’ άλλα παιδιά και τα κορίτσια. Δεν έκαναν διακρίσεις, τα κορίτσια έμπαιναν μπροστά και εμείς τα αρσενικά σκαρφαλώναμε στην καρότσα.
Μας είχαν σώσει επίσης, αρκετές φορές από το να χαθούμε στο χιόνι. Η απόσταση με τα πόδια από την Δίβρη ως το Αντρώνι ήταν, 5-6 ώρες και έκρυβε αρκετούς κινδύνους για 12-13 χρονώνε τσορομπίλια.
Κάποιες φορές παίρναμε λάθος δρόμο (αφού το χιόνι ήταν ψηλότερα από το μπόι μας), πέφταμε σε άγρια σκυλιά και μια φορά λίγο έλειψε να πατήσουμε και δηλητηριώδη οχιά.
Όταν βλέπαμε τα φορτηγά τους που σκαπέταγαν απέναντι στις στροφές της Δίβρης για να πάνε στα Τριπόταμα, τρέχαμε να μαζέψουμε τα μπογαλάκια μας, κατεβαίναμε στην αγορά ή στη δεμοσιά να τους περιμένουμε να επιστρέψουν για να μας γυρίσουν στο χωριό.
Τα παιδιά που είμασταν τότε στο γυμνάσιο της Δίβρη ήταν, η αφεντιά μας, ο Νίκος του Κάκαρη, ο Νίκος του Τσατσαρέλη (Θωμάδες) και ο Κοκκίνης, ο Κώστας Μπαντούνας από του Κατασαρού που έφυγε νωρίς. Έρχονταν όμως μαζί μας, οι συμμαθητές μας Ντιναίοι, Διονύσης και Γιάννης, καμιά φορά ο Νίκος ο Ψυχογιός από την Μποκοβίνα και όταν είχε πολύ χιόνι, ο Γιώργος ο Βασιλόπουλος από την Κερτίζα (έφυγε κι’ αυτός νωρίς από ατύχημα).
Από τα τσουπιά ήταν, η Μαγδαληνή και η Βάσω του Μπουλουγούρη, η Περσεφόνη του Λύσανδρου και κάποιες άλλες κοπέλες από τη Μπαρμότα, την Κερτίζα και το Καρπέτα.
Αυτά ως ελάχιστο φόρο τιμής, στους εξαίρετους και αξέχαστους συγχωριανούς μας, Δημήτρη Τσιρώνη και Σπύρο.
 |
Πανήγυρι στο Πανόπουλου:
ο Νίκος ο Πανόπουλος (της Ξανθής), ο Μήτσος Τσιρώνης, ο Βασίλης Τσιρωνης (γιατρός)
η Ξανθή (του Ντρουβα), η Άννα Τσιρώνη, ο Θωμάς ο Καζαμίας, o Γιώργης Σίνος
 |
| UNIC_ΦΟΡΤΗΓΟ_ΣΠΥΡΟΥ_ΚΑΖΑΜΙΑ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Κούμανι και Αντρώνι» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός είναι ελεύθερος.
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam.