 |
Α/Τ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ 1973 SAN DIEGO CALIFORNIA
ΜΕ
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΕΝΤΑΧΘΕΙ ΣΤΟ Π.Ν.
|
Φωτογραφίες από την 20 άχρονη παραμονή μου αρχικά στο Βασιλικό και κατόπιν στο Πολεμικό Ναυτικό (1969-1989).
Δημοσιεύω για πρώτη και τελευταία φορά ώστε να πληροφορηθούν οι φίλοι και η δικοί μου άνθρωποι και αυτή την πλευρά της ζωή μου. Στα χρόνια που υπηρέτησα ή αν θέλετε δούλεψα για το Π.Ν δεν επέτρεψα σε κανένα μέλος από την οικογένειά μου να πλησιάσει αυτά τα μέσα.
Οι μονάδες που με σημάδεψαν ήταν οι σχολές ΣΔΥΝ (1969-72), η σχολή μηχανικών, η αποστολή στην Αμερική, η σχολή υποβρυχίων και τα πολεμικά πλοία Α/Τ Κουντουριώτης (αντιτορπιλικό1973-76) και το Υ/Β Κατσώνης (υποβρύχιο 1976-89).
Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες η εμφάνισή μου, δείχνει έναν ανένταχτο τύπο μακριά από στολές, φανφάρες, γαλόνια κλπ.
Από τα 20 χρόνια που υπηρέτησα τα 19 είχα πάντα κάποιους από κάτω αλλά απέφυγα να λερώσω τα χέρια μου με ποινές στερήσεις φυλακίσεις κλπ. Ίσως να ήμουν μία από τις σπάνιες εξαιρέσεις αλλά δεν τόλμησα ποτέ να κάνω αυτό που δεν ήθελα να μου κάνουν. Πίστευα, ότι, ούτε τα ζώα δεν πρέπει να τιμωρούμε πόσο μάλλον τους ανθρώπους που μπορούν να καταλάβουν αν τους μιλήσεις, τους εξηγήσεις και τους «αγγίξεις».
Θα θυμούνται… οι φίλοι και οι συνάδελφοι ότι ήμουν πολύ εργατικός και σχετικά καλός στην δουλειά μου αλλά αυτά δεν μου στερούσαν το δικαίωμα στον χαβαλέ και τις μεγάλες πλάκες που διοργάνωνα με μικρούς και μεγάλους ώστε να απαλύνω τις δυσμενείς συνθήκες επιβίωσης κάτω από τη θάλασσα.
Το υπόλοιπο φωτογραφικό υλικό σχετικά με το Π.Ν. θα το αναρτήσω ή θα το δώσω στους ανθρώπους που ασχολούνται με την ιστορία του ναυτικού και των υποβρυχίων.
 |
Η ισχυρή
ομάδα μηχανικών του Υ/Β Κατσώνης με επικεφαλή τον αγαπημένο μου Α'. Δ.Υ_Γ.ΑΝΕΣΤΗΣ_Β.ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ_Κ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ_Σ.ΚΑΡΑΜΙΧΟΣ_Κ.ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ_Α.ΤΣΟΥΜΑΡΗΣ
|
 |
Α/Τ
ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ 1975-76 Από ΑΡ 1. Γιώργος Φαρμάκης, 2. η αφεντιά μου, 3. Στέλιος
Σαρρής, 4. Παναγιώτης Καλογερόπουλος.
|
 |
Εδώ με τον
Μάρκο, το "γελαστό παιδί" τον πιο αγαπημένο μου φίλο που ευτύχισα να
έχω στη θητεία μου στο Ναυτικό. Δ/Ξ μου ο εξίσου χαμογελαστός Κώστας Χουρδάκης.
|
 |
ΥΒ_ΚΑΤΣΩΝΗΣ_A.ΚΑΣΤΑΝΗΣ_K.ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ_A.ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ_K.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
|
 |
Με τον Γιάννη
Πέππα, τσορομπίλια στην Αμερική. Διακρίνεται πίσω η γέφυρα του Coronado στο SAN DIEGO.
|
 |
"Ανένταχτος"
στην αγαπημένη γωνιά της τραπεζαρίας. Προσέξτε πόσο κοντά καθόμαστε, ό ένας
πάνω στον άλλο. Φαντάζομαι... δεν θα το έχετε δει... γι' αυτό ανέβασα και τη
συγκεκριμένη φωτογραφία.
|
Παιδί ήμουν ακόμα,και σε θυμάμαι με κείνο το «διαολεμένο» μηχανάκι να σηκώνεις το χωριό στο πόδι κάθε φορά που κατέβαινες στην πλατεία!!!!Ακουγόταν θόρυβος και ένα δικό μου άτομο έλεγε…ο Πλιέγκας θα περνάει!!!(νομίζω ήσουν ο πρώτος που είχε μηχανάκι εκείνη την εποχή στο χωριό).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια παλιά ιστορία μ´ έκανε να σε σέβομαι και να σ’ εκτιμώ ιδιαίτερα(στο έχω ξαναπεί).
Οι υποχρεώσεις και η μετέπειτα πορεία χώρισε τους δρόμους μας.Ανέβηκες Αθήνα και πήγες στα υποβρύχια έμαθα.
Δεν ξέραμε καν τι είναι αυτό…ακουγόταν περίεργο στ´ αυτιά μας!!!
Και τώρα...τώρα που τα χρόνια πέρασαν,που πλέον ξέρω…και τι είναι υποβρύχια (χα χα),
παρακολουθώντας την πορεία σου και την προσφορά σου μέσα στο χρόνο,μπορώ με σιγουριά,να πω ότι σε ξέρω καλύτερα από τον καθένα ,φίλε Κώστα!!!
Μπορώ να σε χαρακτηρίσω δημόσια πλέον όχι για το θεαθήναι, εξάλλου δεν έχεις εσύ ανάγκη από ωραία λόγια και χρωματιστές κορδέλες,αλλά από δική μου εσωτερική ανάγκη,από χαρά που είσαι και θα είσαι για πάντα φίλος μου!!!
Και η αλήθεια είναι ότι η λίστα με αυτά τα χαρίσματα που σε διακρίνουν είναι μακριά,ωστόσο είναι και απλή!!!
Μορφωμένος,με αμέτρητες ώρες διαβάσματος ,βυθισμένος μέσα στα εκατοντάδες βιβλία σου,ευφυής,δημιουργικός,δίκαιος,ειλικρήνης,ακέραιος ...είναι κάποια από τα χαρίσματα που μου έρχονται αβίαστα στο μυαλό.
Ένα πολεμικό άρμα στο οποίο η θαρραλέα καρδιά κυβερνιέται από το νηφάλιο κεφάλι, όπως λέει και ο Μπορίσοφ
Καταφέρνεις πάντα να κερδίζεις τους πάντες με την πρώτη «καλημέρα»,με το πρώτο χαμόγελο!!!!
Αγάπησες τον τόπο μας περισσότερο άπο τον καθένα και τον υπερασπίζεσαι πάντα με δέος,ρίχνοντας μπουνιά στο μαχαίρι αν χρειαστεί,αψηφώντας τις συννέπειες!!!Κατάφερες να παντρέψεις το παλιό με το νέο,τη λαική παράδοση με το μοντέρνο!!!!
Στις ενεργητικές μέρες σου το χωριό έζησε στιγμές ανεπανάληπτες!!!!
Ποιός δεν θυμάται ότι και η πιο σηντηριτικη γριούλα βγήκε στην πλατεία και διασκέδασε με τις βραζιλιάνες χορεύτριες του καρναβαλιού!!!!η γριούλα που ως τότε ήξερε ότι απόκριες είναι μόνο το αλεύρωμα!!!
‘Εχεις πρωταγωνιστικό ρόλο σε πολλά θέματα του τόπου με σκοπό την εξέλιξή του.
Χάριν εσού η λαική παράδοση,τα ξεχασμένα και σκονισμένα ήθη και έθιμα του τόπου, πήραν σάρκα και οστά. Ξαναζωντάνεψαν!!!!Το Αντρώνι μέσα από τη σελίδα σου και τα αμέτρητα αρχεία σου έγινε διάσημο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης!!
Αγαπήθηκες πολύ για την προσφορά και το έργο σου και άλλο τόσο σε ζήλεψαν!!!
Εξάλλου αυτά τα δυό φίλε Κώστα,ξέρεις ότι πάνε μαζί!!!!
Υ.Γ Σ´ ευχαριστώ που μ’ έκανες ν’αγαπήσω τόσο πολύ το Αντρώνι!!!!
Νιώθω περηφάνεια για τη δράση σου
Ευλογία που σε γνώρισα
Υποκλίνομαι στο ήθος ΚΑΙ την ακεραιότητά σου
Θαυμάζω τη δύναμη της πένας σου και την κληρονομιά της προσφοράς σου
Είσαι ΜΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ,σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε…