Έφυγε στις 6.12.2017
ο Θανάσης Αβραμόπουλος του Αργυρίου (Καφύρα) και της Σταυρούλας που γεννήθηκε
πριν 69 χρόνια στο Αντρώνι.
Η κηδεία του
θα γίνει αύριο Παρασκευή στις 12 το μεσημέρι από τον Μητροπολιτικό Ναό της
Ευαγγελιστρίας στην Πάτρα.
Στην σύζυγό
του Μάρια, στον γιο του Αργύρη,
στην κόρη του Θεανώ και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα πιο θερμά μας
συλλυπητήρια.
Η απώλεια του
αγαπητού φίλου και συμπατριώτη Θανάση Αβραμόπουλου, αφήνει φτωχότερο το Αντρώνι
και όλους εμάς που συναναστραφήκαμε μαζί του.
Διαβάζουμε
και συμφωνούμε, ότι, υπήρξε υπόδειγμα αδέκαστου υπηρέτη του δημοσίου
συμφέροντος με ακεραιότητα χαρακτήρος, ήθος, ευθυκρισία και αξιοπρέπεια,
ενεργός πολίτης με δημοκρατικές αρχές οράματα και ιδανικά.
Με την
αγαπημένη του σύζυγο Μάρια το γένος Γιαβάση, άλλοτε προϊσταμένη της Επιθεώρησης
Εργασίας, απέκτησε δυο παιδιά, τον Αργύρη, δικηγόρο Πατρών και τη Θεανώ
οικονομική Σύμβουλο. Ευτύχησε δε να καμαρώσει και εγγονούς.
Ο Θανάσης ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος,
πρώην διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδος στην Πάτρα και όπως μας είχε
εκμυστηρευτεί θα μπορούσε να φτάσει ακόμη πιο ψηλά αλλά ήταν ταπεινός, χαμηλών
τόνων και δεν επεδίωκε θώκους και αξιώματα.
Για το Αντρώνι, εργάστηκε πολύ σκληρά μέσα από το σύλλογο της Αθήνας όπου τον έφτασε τότε στα ανώτερα δυνατά επίπεδα με κοινωνική προσφορά και πλούσιο έργο. Ιδρυτικό μέλος του συλλόγου το 1966, (μαθητής ακόμη) μαζί με τον Δημήτρη Χρυσανθόπουλο (Πρίμη), τον Νίκο Λαμπαδά, τον Θεοδωράκη Ζαχαρόπουλου, τον Γιώργη Αβράμη του Στάθη και άλλους.Την ίδια περίοδο είχε γράψει ένα ιστορικό για το Αντρώνι που το χρησιμοποιήσαμε ως «μπούσουλα» στα πρώτα γραπτά μας. Αργότερα είχε το περίσσιο θάρρος να βγει μπροστάρης και να πει αλήθειες μέσα από άρθρο του σε εφημερίδα «κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου» για την μάστιγα των ναρκωτικών που ταλάνιζε τότε το χωριό μας.
Θα ήταν παράλειψη μας να μην αναφέρουμε ότι η ταπεινότητά του δεν μας ενθάρρυνε να αναδημοσιεύσουμε το παραπάνω δημοσίευμα ούτε να του αφιερώσουμε εδώ το βιογραφικό του. Αντίθετα ενεθάρρυνε πάντα την δική μας προσπάθεια είτε δημόσια είτε κατ’ ιδίαν.
Για το Αντρώνι, εργάστηκε πολύ σκληρά μέσα από το σύλλογο της Αθήνας όπου τον έφτασε τότε στα ανώτερα δυνατά επίπεδα με κοινωνική προσφορά και πλούσιο έργο. Ιδρυτικό μέλος του συλλόγου το 1966, (μαθητής ακόμη) μαζί με τον Δημήτρη Χρυσανθόπουλο (Πρίμη), τον Νίκο Λαμπαδά, τον Θεοδωράκη Ζαχαρόπουλου, τον Γιώργη Αβράμη του Στάθη και άλλους.Την ίδια περίοδο είχε γράψει ένα ιστορικό για το Αντρώνι που το χρησιμοποιήσαμε ως «μπούσουλα» στα πρώτα γραπτά μας. Αργότερα είχε το περίσσιο θάρρος να βγει μπροστάρης και να πει αλήθειες μέσα από άρθρο του σε εφημερίδα «κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου» για την μάστιγα των ναρκωτικών που ταλάνιζε τότε το χωριό μας.
Θα ήταν παράλειψη μας να μην αναφέρουμε ότι η ταπεινότητά του δεν μας ενθάρρυνε να αναδημοσιεύσουμε το παραπάνω δημοσίευμα ούτε να του αφιερώσουμε εδώ το βιογραφικό του. Αντίθετα ενεθάρρυνε πάντα την δική μας προσπάθεια είτε δημόσια είτε κατ’ ιδίαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Κούμανι και Αντρώνι» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός είναι ελεύθερος.
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam.