Μνημόσυνο ύστερα από 59 χρόνια για 5 παιδιά από τα Τσίπιανα

Ήταν απόγευμα του Σαββάτου στις 24 Νοεμβρίου του 1956, όταν «έσκασε» η χειροβομβίδα στα χέρια των  πέντε μαθητών που έκοψε το νήμα της ζωής τους.

Βασίλειος Γ. Φιλιππόπουλος - ετών 6,

Νικόλαος Γ. Φιλιππόπουλος - ετών 9,

 Κανέλλος Λ. Στρεμπέλιας - ετών 8,

 Μεγακλής Δ. Κορμπάκης ετών 8,

Τριαντάφυλλος Αν. Τριανταφυλλόπουλος - ετών 7.

 Το ρολόι έγραφε 4:30 περίπου το απόγευμα…

Τα παιδιά σχόλασαν από το σχολείο αλλά δεν επιστρέφουν στα σπίτια τους. Μαζί τους βρέθηκε και ο μικρός αδελφός των δυο πρώτων, ο Χαράλαμπος - 3 ετών . Συγκεντρώνονται γύρω από ένα μεγάλο πουρνάρι, στην περιοχή του «Αγιάννη» (κοντά στο νεκροταφείο) όπου μέσα στην κουφάλα του δέντρου βρίσκουν ένα άγνωστο «παιχνίδι», τη χειροβομβίδα. Δεν ήξεραν τι είναι και όπως ήταν φυσικό άρχισαν να το περιεργάζονται. Μεταφέρονται πιο πέρα όπου κατάφεραν και τράβηξαν από τη θέση της την περόνη με αποτέλεσμα ο χρόνος για τα παιδιά να σταματήσει εκεί. Σείστηκε το χωριό από τη βροντή, πέντε παιδιά νεκρά και ο Χαράλαμπος, ο πιο μικρός που στεκόταν λίγο απόμακρα, σοβαρά τραυματισμένος. Τον μετέφεραν στο Νοσοκομείου του Πύργου και κατόπιν στην Αθήνα, για να σώσουν το πόδι του. Το πόδι σώθηκε, με μικρή δυσκολία στο περπάτημα, αλλά δεν έπαψε ποτέ να μην θυμάται  αυτή την αποφράδα μέρα. Έφυγε από τη ζωή, στις 18 Σεπτεμβρίου του 2010, σε ηλικία 57 ετών.

   Ο παπά-Κλεάνθης, εφημέριος του χωριού, ετοιμάζεται να πάει στην εκκλησία για τον Εσπερινό για τη γιορτή της Αγίας Αικατερίνης. Τα εγγόνια του, κάθονται στα σκαμνάκια τους, μπροστά στο τζάκι και τρώνε ψωμί κι ελιές. «…Ξαφνικά ακούστηκε ένας δυνατός, ασυνήθιστος κρότος. ο παππούς μου, τρέχοντας προς την πόρτα εξόδου του σπιτιού, είπε «…κάτι μεγάλο κακό έγινε…». Ήμουν 4 ετών τότε, αλλά ο ήχος της χειροβομβίδας δε φεύγει ποτέ από τα αυτιά μου…», θυμάται ο πρώην δήμαρχος Λασιώνος, Κλεάνθης Παπαδόπουλος.

   Όλο το χωριό συγκεντρώθηκε στο σημείο… Έξι παιδιά στο χώμα… Τα πέντε νεκρά και ο Χαράλαμπος τραυματισμένος… Μικροί και μεγάλοι να κλαίνε και οι μανάδες να μην μπορούν να μην αφήνουν από την αγκαλιά τους τα παιδιά τους… και κανείς να μην μπορεί με βεβαιότητα να πει τι συνέβη… και κυρίως «γιατί». Γιατί οι μοίρες έκοψαν το νήμα της ζωής σε 5 παιδιά, στην πιο τρυφερή τους ηλικία… Οι γονείς τους, έζησαν με αυτό τον πόνο και έτσι έφυγαν από τη ζωή… τα αδέλφια τους, ζουν ακόμα με αυτό τον πόνο…

   Στην τραγωδία, αναφέρθηκαν τότε η εφημ. «Αυγή» στο φύλλο της Δευτέρας 26 Νοεμβρίου (σ.σ φωτό) και η εφημ. «Πατρίς» στο φύλλο της Τρίτης 27 Νοεμβρίου (σ.σ δεν υπάρχει φωτό, λόγο της φωτιάς που ξέσπασε λίγα χρόνια αργότερα στο αρχείο της εφημερίδας, καταστρέφοντας ένα μεγάλο μέρος του).

«Θύματα του εμφύλιου πολέμου…»

Στα γεγονότα εκείνων των ημερών, σε όσα ακολούθησαν, αλλά και στο επίκαιρο «μήνυμα» που στέλνει ο θάνατος των παιδιών, για την παγκόσμια ειρήνη, αναφέρθηκε ο αδελφός του Μεγακλή, συγγραφέας Νίκος Κορμπάκης. «Μάνες τραβάνε τα μαλλιά και τα παιδιά σωπαίνουν…», είπε - δανειζόμενος τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου από το «Μνημόσυνο» - περιγράφοντας έτσι με τον πιο γλαφυρό τρόπο την εικόνα του χωριού, την ημέρα της τραγωδίας:

Σήμερα, 59 χρόνια μετά, τα παιδιά - σημείωσε ο κ.Κορμπάκης, υπήρξαν θύματα του εμφυλίου πολέμου ο οποίος ήταν αποτέλεσμα ενός μακρόχρονου εθνικού διχασμού που επικρατούσε εκείνα τα πέτρινα χρόνια στην πατρίδα μας. Η ιστορία καταδίκασε με τα πιο μελανά χρώματα και τους δύο συνυπεύθυνους που έστησαν αυτό το χορό  του παραλόγου,  σκορπώντας τον όλεθρο και την καταστροφή. Σήμερα εξήντα χρόνια μετά,  από τους τάφους των παιδιών εκπέμπεται είναι μήνυμα ειρήνης, ένα διαχρονικό μήνυμα που όμως εμπεριέχει μέσα του ένα μεγάλο γιατί. Γιατί σκοτώνονται παιδιά στις μέρες μας, γιατί εκβράζονται παιδιά στις παραλίες των νησιών μας στο Αιγαίο; Αν στ’ αλήθεια είμαστε λάτρες του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και ευσεβείς χριστιανοί, δεν αγαπάμε μόνο τα δικά μας παιδιά, αγαπάμε όλα τα παιδιά του κόσμου. Αυτό λέει το μήνυμα και μας δεικνύει το δρόμο να σηκώσουμε φωνή διαμαρτυρίας, να διαμαρτυρηθούμε για αυτή τη σφαγή που γίνεται στη μέση Ανατολή. Ο εμφύλιος που μαίνεται στη Συρία,  είναι σαν την χειροβομβίδα που σκότωσε τα δικά μας παιδιά, είναι απόμακρος και ακίνδυνος, έτσι τουλάχιστον φαίνεται, μπορεί ωστόσο ανά πάσα στιγμή να στείλει το σφικτήρα του στη δική μας αυλή, στο δικό μας σπίτι.

Ο κ. Κορμπάκης προς το τέλος της ομιλίας του, εξέφρασε το παράπονο, ότι κάποιοι συντηρητικοί τύποι, προσπάθησαν να εμποδίσουν ή να αποκλείσουν τα βιβλία του από τη βιβλιοθήκη των Τσιπιάνων. Δείτε το βίντεο της κ. Βάσως Παπαναγιώτου εδώ.

Στις μανάδες - ηρωίδες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αγώνες και στερήσεις, αλλά και στον πόνο που δεν φεύγει ποτέ από την καρδιά τους, όταν χάνουν ένα παιδί, αναφέρθηκε η Μαρία Κατσικονούρη. Ένας πόνος που δεν έχει χώρα, χρώμα και γλώσσα…. Γιατί ο πόνος της μάνας από τη Γαλλία και τη Συρία, δεν διαφέρει σε τίποτα από τον πόνο της μάνας από τα Τσίπιανα…

Ο πρώην δήμαρχος Λασιώνος και μέλος του εκκλησιαστικού συμβουλίου, Κλεάνθης Παπαδόπουλου, χαιρέτισε και συντόνισε τη λιτή εκδήλωση, ευχαρίστησε όλους τους όσοι συνέβαλαν για την διοργάνωσή της, μεταξύ των οποίων και το Γραφείο Τελετών Αντ. Γεωργακόπουλου, ενώ γνωστοποίησε και την πρόθεση των διοργανωτών για την ανέγερση ενός Μνημείου στο σημείο της τραγωδίας

Με πρόταση του εκκλησιαστικού συμβούλου Κωνσταντίνου Συριόπουλου - Κωτσόκολα, που έγινε αμέσως αποδεκτή από τον πρόεδρο π. Κώστα Σπυρόπουλο και τα υπόλοιπα μέλη του εκκλησιαστικού συμβουλίου, αλλά και τη στήριξη του προέδρου της Τ.Κ Δημήτρη Παπαναγιώτου, αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί ιστορικό μνημόσυνο. Έτσι και έγινε…

Το μνημόσυνο τελέστηκε στον Ναό του Αγίου Νικολάου Τσιπιάνων, από τον Μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανό, συνεπικουρούμενο από τους εφημέριους Γεώργιο, Ιωάννη, Ρωμανό και Χρυσόστομο. Οι οικογένειες των πέντε παιδιών (οι γονείς των παιδιών έχουν φύγει από τη ζωή), συμμετείχαν συγκινημένοι, όχι μόνο από τη θύμηση των αδελφών τους αλλά και από την πρωτοβουλία των συγχωριανών τους, να τιμήσουν τη μνήμη των πέντε παιδιών και να μη σβήσει στο πέρασμα των χρόνων.

Παρόντες στο μνημόσυνο και στη λιτή εκδήλωση που ακολουθήσε, ήταν - μεταξύ άλλων - ο δήμαρχος Αρχαίας Ολυμπίας Θύμιος Κοτζιάς, ο αντιδήμαρχος Πέτρος Γιαννακόπουλος, ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης Γιώργος Αηδόνης, οι αντιδήμαρχοι Αρχαίας Ολυμπίας Γιάννης Πανούτσος και Πύργου Βασίλης Σεϊντής,  η Περιφ. Σύμβουλος Γεωργία Παπαναγιώτου, ο Δασάρχης Παν. Λάττας, δημ. σύβμουλοι και οι πρώην Δήμαρχοι Λασιώνος Β. Παπαντώνης και Τραγανού Γρ. Γιαννακόπουλος.

Τραγικά θύματα των κατάλοιπων του αδελφοκτόνου Εμφυλίου ήταν αρκετά παιδιά στην Ηλεία όπως το παρόμοιο συμβάν στη Δίβρη, με θύμα τον μαθητή Γιάννη Δασκαλόπουλο (γιο του Παπακώστα) που σκοτώθηκε από εγκαταλελειμμένο μπαζούκας. Είχε βρει και η αφεντιά μου (όταν ήμουν τσορομπίλη) μία χειροβομβίδα χωρίς περόνη, την έδειξα στον τότε πρόεδρο και με συμβούλεψε να την πετάξω στο μπουντρούμι.

Πηγή: www.antroni.gr