Έφυγε την Παρασκευή 6.03.2015 ο Αθανάσιος Τόλιος του +Νικολάου που γεννήθηκε πριν 68 χρόνια στο Αντρώνι.
Η κηδεία του θα γίνει σήμερα Σάββατο στις 15.00 στη γενέτειρά του.
Στη σύζυγό του Ελένη, στον γιο του Νίκο, στον αδελφό του Παναγιώτη και σε όλους τους συγγενείς του, εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια.
Ευχαριστούμε τον καλό μας συμπατριώτη και φίλο Γιώργο Μαρκόπουλο από τη Γιάρμενα για την ενημέρωση.
Η κηδεία του θα γίνει σήμερα Σάββατο στις 15.00 στη γενέτειρά του.
Στη σύζυγό του Ελένη, στον γιο του Νίκο, στον αδελφό του Παναγιώτη και σε όλους τους συγγενείς του, εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια.
Ευχαριστούμε τον καλό μας συμπατριώτη και φίλο Γιώργο Μαρκόπουλο από τη Γιάρμενα για την ενημέρωση.
Ο Θανάσης ήταν ένας πολύ καλός φίλος, χαμηλών τόνων, με χιούμορ, «καλλιεργημένος» που διέθετε ώριμη σκέψη και κρίση.
Από νωρίς έδειξε κλίση προς τα γράμματα και παρά τις οικονομικές δυσκολίες που υπήρχαν τότε, ο πατέρας του τον έστειλε στο γυμνάσιο στο Πελόπιο «με το τράστο». Για τις τελευταίες τάξεις, έφυγε το 1961 στην αδελφή του τη Βγένο στη Θεσσαλονίκη. Εκεί εργαζόταν το πρωί στην οικοδομή και το βράδυ στο σχολείο, στο τέταρτο νυχτερινό, αντίστοιχο με το σημερινό Λύκειο στις τάξεις τότε, Εβδόμη και Ογδόη.
Όταν τελείωσε το Λύκειο έφυγε για το στρατό όπου υπηρέτησε ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός και τον θυμάμαι, να έρχεται στο χωριό με τη στολή του και να τον καμαρώνουν όλοι.Από νωρίς έδειξε κλίση προς τα γράμματα και παρά τις οικονομικές δυσκολίες που υπήρχαν τότε, ο πατέρας του τον έστειλε στο γυμνάσιο στο Πελόπιο «με το τράστο». Για τις τελευταίες τάξεις, έφυγε το 1961 στην αδελφή του τη Βγένο στη Θεσσαλονίκη. Εκεί εργαζόταν το πρωί στην οικοδομή και το βράδυ στο σχολείο, στο τέταρτο νυχτερινό, αντίστοιχο με το σημερινό Λύκειο στις τάξεις τότε, Εβδόμη και Ογδόη.
Δύο τρία χρόνια μετά, τότε που που ήταν αρχιεπίσκοπος Ηλίας ο Αθανάσιος, πήγε μαζί με τον αείμνηστο πάπα Ντίνο στο μοναστήρι στη Σκαφιδιά, προκειμένου να γίνει και αυτός παπάς. Δεν τον «σήκωσε το κλίμα» όπως με πολύ χιούμορ εξιστορούσε την περιπέτειά του, και αναγκαστικά επέστρεψε ξανά στο χωριό.
Αργότερα όμως, διορίστηκε ως ταχυδρόμος στο ταχυδρομείο της Δίβρης για να εξυπηρετεί τα ορεινά χωριά. Εδώ ξεκινάει και η μεγάλη περιπέτειά του αφού ήταν υποχρεωμένος να μοιράζει την αλληλογραφία, με δυσμενείς συνθήκες και με τα πόδια, περνώντας μέσα από τα λαγκάδια και τα χιόνια σε δύσβατα χωριά όπως τα Τσίπιανα, η Βερβινή και ο Αστράς.
Όταν άδειασε μια θέση στο Λιβάρζι, μετατέθηκε ως ταχυδρόμος εκεί και τα πράγματα ήταν κάπως καλλίτερα γι' αυτόν. Αγόρασε και ένα παλιό μηχανάκι, φλορέτα θυμάμαι ήταν, γιατί τον βοηθούσα τότε για την επισκευή του.
Τα πράγματα έφτιαξαν για αυτόν αλλά και για την οικογένειά του πλέον όταν μετατέθηκε στη Θεσσαλονίκη από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε ακολουθώντας τον μοναχογιό του που είναι γιατρός στον Πύργο.
Τον Θανάση τον έχω ζήσει από τα δέκα πέντε μου χρόνια, τότε που κάναμε παρέα, παρ΄ όλη τη διαφορά ηλικίας. Βρισκόμασταν συχνά στη Θεσσαλονίκη και στο χωριό, ήμουν μαζί του όταν επισκέφτηκε το Λιβάρζι μετά από σαράντα περίπου χρόνια και έχω καταγράψει πολλές προσωπικές στιγμές αλλά και αφηγήσεις του.
Αργότερα όμως, διορίστηκε ως ταχυδρόμος στο ταχυδρομείο της Δίβρης για να εξυπηρετεί τα ορεινά χωριά. Εδώ ξεκινάει και η μεγάλη περιπέτειά του αφού ήταν υποχρεωμένος να μοιράζει την αλληλογραφία, με δυσμενείς συνθήκες και με τα πόδια, περνώντας μέσα από τα λαγκάδια και τα χιόνια σε δύσβατα χωριά όπως τα Τσίπιανα, η Βερβινή και ο Αστράς.
Όταν άδειασε μια θέση στο Λιβάρζι, μετατέθηκε ως ταχυδρόμος εκεί και τα πράγματα ήταν κάπως καλλίτερα γι' αυτόν. Αγόρασε και ένα παλιό μηχανάκι, φλορέτα θυμάμαι ήταν, γιατί τον βοηθούσα τότε για την επισκευή του.
Τα πράγματα έφτιαξαν για αυτόν αλλά και για την οικογένειά του πλέον όταν μετατέθηκε στη Θεσσαλονίκη από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε ακολουθώντας τον μοναχογιό του που είναι γιατρός στον Πύργο.
Τον Θανάση τον έχω ζήσει από τα δέκα πέντε μου χρόνια, τότε που κάναμε παρέα, παρ΄ όλη τη διαφορά ηλικίας. Βρισκόμασταν συχνά στη Θεσσαλονίκη και στο χωριό, ήμουν μαζί του όταν επισκέφτηκε το Λιβάρζι μετά από σαράντα περίπου χρόνια και έχω καταγράψει πολλές προσωπικές στιγμές αλλά και αφηγήσεις του.
Ήταν μια όμορφη βραδιά, στις 22 Αυγούστου του 2007 όταν πίναμε το κρασάκι μας με τον αείμνηστο Θανάση, στην πλατεία στο Αντρώνι. Με την κουβέντα, του είπα να μας διηγηθεί και την περιπέτειά του όταν πήγε να χειροτονηθεί παπάς. Την ιστορία την είχε διηγηθεί παλιότερα στο καφενείο και όλοι είχαν "πέσει κάτω" από τα γέλια. Εδώ ήταν συγκρατημένος διότι υπήρχαν και γυναίκες στη συντροφιά μας αλλά θα διαπιστώσετε ότι παρ' όλη τη φασαρία της πλατείας και την κακή λήψη, το χιούμορ του Θανάση περισσεύει. Στο βίντεο εκτός του Θανάση ακούγεται η αφεντιά μου, η Τασία, ο Νικόλας και ο Βασίλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Κούμανι και Αντρώνι» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός είναι ελεύθερος.
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam.