Κατ’ εμέ σκιαγραφεί με απόλυτη συνέπεια τον Γολγοθά της ηρωίδας. Μια μαχόμενη, δυναμική γυναίκα που ζει μια ζωή σκληρή. Σταυρώνεται και αντιστέκεται για να νιώσει το θρίαμβο του Καλού και του Δικαίου. Αυτή είναι η ηρωίδα. Η Λουτίνη που προσπαθεί να αντισταθεί, με όλη τη δύναμη της ψυχής της, στις πιο αντίξοες συνθήκες διαβίωσης, που οι μοίρες της είχαν προκαθορίσει. Η Λουτίνη ή αλλιώς «Αστροφεγγιά» θα σταθεί και πάλι στα πόδια της, ακολουθώντας την κερκίδα που θα την οδηγήσει αλάνθαστα στο υπέρτατο φως της ζωής, που είναι η αγάπη σ’ όλες τις εκφάνσεις της.
Νάγια κωστοπούλου-Μπελαούρη
Ποιήτρια-Ηθοποιός
Η Λουτίνη είναι για μένα ένα έργο με ιδιαίτερο συναισθηματικό κόστος. Με έντονο ψυχικό φορτίο και ειδικό βάρος κι όλα αυτά πριν ακόμη ξεκινήσω να το διαβάσω, μόνο και μόνο από την αφιέρωση.
Σ’ αυτό το βιβλίο τα πάντα προβάλλονται κινηματογραφικά. Ρεαλιστικοί διάλογοι, πρόσωπα αληθινά, δικά μας κατά μία ένια «της διπλανής πόρτας». Ζωές που ξετυλίγονται άλλοτε με δυναμισμό κι άλλοτε με αυταπάρνηση. Οσφραίνεσαι την ελληνική γη, τις μυρωδιές, τα χρώματα και τις διαθέσεις της που εναλλάσσονται περίτεχνα με τις διαθέσεις των ηρώων κι όλο αυτό οδηγεί στο ιδιαίτερο ύφος και λυρισμό της δημιουργού.
Αντανακλάται το χθες μες στο σήμερα, το παράπονο με την ευτυχία, η ζωή με το θάνατο, την προδοσία, με την πίστη, με την αγάπη.
Το τρένο, το ποτάμι λυρικά μέσα και αλληγορικά στοιχεία συνάμα. Μεταβάσεις και καθάρσεις που εξελίσσουν τη δομή της ιστορίας με ιδιαίτερο συγγραφικό παλμό.
Το δίκαιο και η Θεία Οικονομία στηρίζουν τον σκελετό της υπόθεσης ίσως καθόλα αληθινά, όπως και τα πρόσωπα που πλαισιώνουν το έργο, χαρακτηριστικά με φυσικότατες τις όποιες τους ιδιαιτερότητες.
Όλα οδηγούν στην Κάθαρση, στη Λύτρωση, στη Δικαίωση. Ένα βιβλίο που δεν το αφήνεις από τα χέρια σου ώσπου να διαβάσεις Τέλος και ύστερα ψάχνεις δίπλα σου να βρεις το μπαρμπα-Σπύρο, την Κλάρα, το Γιάννη, την Πόπη, τη Λουτίνη, τον Δημήτρη που σε ολόκληρη την διαδρομή της ανάγνωσης μας κρατούσαν συντροφιά, εδώ δίπλα καθισμένοι στον καναπέ.
Σ’ ευχαριστώ για το όμορφο ταξίδι που μας χάρισες, Πεντζεχρή.
Ζωή Τατάκη-Ιωσηφίδου
Λογοτέχνης- Διευθύντρια του περιοδικού «Δεξαμενή»
«Λουτινή», ένα όνομα τρυφερό και αισθησιακό, που μεταχειρίζεται η κα Πεντζεχρή Διονυσοπούλου για να μας δημιουργήσει ψευδαισθήσεις και να μας ξαφνιάσει όσο προχωρούμε στην ανάγνωση του μυθιστορήματός της. Σιγά-σιγά ανακαλύπτουμε την ύπαρξη μιας πικρής ευαισθησίας σε όλο το έργο της, που με τον οπλισμό μια ώριμης συγγραφέως μας προετοιμάζει να δεχτούμε τις ψυχικές οδυνηρές συγκινήσεις.
Όλα τα στοιχεία του μυθιστορήματος ηθογραφικά, ψυχογραφικά, πραγματιστικά, είναι μέσα στα πλαίσια της εποχής τους και με την υπέρβαση τους ξεχωρίζουν για την λεπτομερειακή τους ακρίβεια.
Παναγιώτης Ηλιόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Κούμανι και Αντρώνι» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός είναι ελεύθερος.
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam.