ΤΟ ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΠΝΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ!

 Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Μια ζωή την έβγαλα να είμαι ζαλιά κάπου 60 οκάδες φόρτο, μέσα στην νύχτα, στο κρύο, στο χιόνι, σε κακοτοπιές, να έχω και του διαβόλου το κουμπί μη με τσακώσουνε και με μπουζουριάσουνε μέσα στα παλιοσίδερα...!

….Μια φορά, είχανε φερμένο ένα τσακαλιάρη νωματάρχη σκυλί, παλιοτόμαρο, λόγιαζε ότι τάχατις θα γίνει στρατηγός και δεν μας άφηνε σε χλωρό κλαρί και τότενες τα πράματα ζορίσανε. Τότενες είχαμε ένα λάγιο κεσέμι του κολέγα μου του Σπύρου, που το είχε αναθρέψει από την γέννα το έπαιζε με δαύτο και το είχε καμωμένο μάστορα, ίδιος άνθρωπος νόγαγε, μόνο μιλιά δεν έβγανε. Τότενες κανονίσαμε να κάνουμε μια γκέλα, για να περάσουμε τον καπινό από τ’ αποσπάσματα. Διαλέγαμε τον καιρό να μην είναι βροχερός, γιατί άμα βρεχότανε το πράμα, άναβε και χάλαγε, αλλά και βάραινε και άντε να το κουβαλήσεις ζαλιά. Πήραμε τραβιώντας το κεσέμι, να μην πονηριαστούνε στα χωριά που περνάγαμε, ότι τάχατις να το πάμε τάμα στους Αγιό – Θόδωρους στο Σωποτό, αλλά κωλώσαμε και στρίψαμε ντουγρού στην Μορόχοβα. Το Λεχούρι και το Λιβάρτζι, έβγανε ένα μπασμά καλό καπινό, αλλά σκεβόμαστε και τον έρμο τον δρόμο. Εκεί πήγαμε στο σπίτι του κολέγα μας, που μας περίμενε, κάτσαμε, ξαποστάσαμε, φάγαμε βραστό, ήπιαμε και κάνα δυο τρία κανάτια κρασί να στανιάρουμε λιγουλάκι και μετά, αφού στρίψαμε τσιγάρα, από το πράμα που θ’ αγοράζαμε για δοκιμή, το σακιάσαμε. Ο κολέγας έφερε και το καντάρι του το ζυγιάσαμε, κάναμε λογαριασμό, τόνε πλερώσαμε ντούκου και μόλις άρχισε να χαλουπώνει, ζαλωθήκαμε και φύγαμε. Το καπινό τόνε βάναμε μέσα στο ματαράτσι με σειρά και τον πατικώναμε καλά και στρωτά, για να χωρέσει μπόλικο. Στο γιόμισμα δεν δέναμε την μούση του, αλλά το ράβαμε με σπάγκο και μια σακοράφα, ανάρια - ανάρια για να μην παγαίνει ο χώρος στράφι και το ματαράτσι γινότανε παστάλι. Ευτούνα τα ματαράτσια που ’χαμε, χωράγανε ταμάμ εξήντα οκάδες. Ήθελε μαστοριά το πατίκωμα και ευτούνος, ο κολέγας μας στην Μορόχωβα, ήτανε μάνα ντεξής, σου το ’φκιανε ταμάμ μπαούλο. Κάπου - κάπου τήραγε πως και πώς να μας την κάνει, έβανε απόξω – απόξω το καλό για μόστρα και μέσα στην βουρλιά είχε τρουπωμένα και σαράπια πατόφυλλα, που ήσαντε μπίτι τούρκος. Μου ξίνιζε λίγο στην αρχή, αλλά δεν πάει στον διάβολο ευτούνα έχει το εμπόριο, και εγώ με την αράδα μου έτρωγα τους άλλους και έτσι δεν με τόσο κακοφαινότανε.

Νικόλαος Κ.Θωμάς (Τσατσαρέλη) 1955 - 2023

 

ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟ ΕΤΟΣ 1895 (πριν 128 χρόνια) ΣΤΗ ΔΙΒΡΗ ΗΛΕIΑΣ....

 

(Σ.Σ. Βρισκόμαστε στα 1895. Εκλογές στη Δίβρη ἀπ' ὅλους τούς ψηφοφόρους των χωριῶν τοῦ Δήμου Λαμπείας καί μεγάλος ὁ πολιτικός ανταγωνισμός ανάμεσα στα δυό μεγάλα Διβριώτικα πολιτικά τζάκια του Στεφανόπουλου καί τοῦ Πετραλιά. Πότε ο ένας κέρδιζε, πότε ο άλλος. Τις πιό πολλές φορές κέρδιζε το Στεφανέϊκο κόμμα αλλά στα 1895 το Πετραλικό πήρε τη νίκη. Καί νά πώς ὁ λαϊκός ποιητής τῆς τότε Δίβρης, ο περίφημος Λαλαγιάννης σατύρισε τὸ αποτέλεσμα που μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα καί ἀπό γενιά σε γενιά καί σέ μᾶς τὸ εἶπε ὁ μπάρμπα Τάκης ὁ ᾿Αθανασόπουλος (Γυφτοτάκης) με τη γνωστή δεξιοτεχνική απαγγελία του)...

ΤΟ ΛΑΪΚΌ ΕΚΛΟΓΙΚΌ "ΠΟΙΗΜΑ"....

"Άρχοντες Εὐγενέστατοι τὸ μάθατε τί γίνει, ὁ Πετραλιάς την ἐκλογὴ ἐπῆρε με ειρήνη. Συμβούλιο ἐποίησε το κόμμα του Στεφάνου

νὰ δοῦν πῶς θὰ τὸ κάνουν

Το χίλια οχτακόσια και στα ενενηνταπέντε, Τήν ἐκλογὴ ἐχάσανε και κάθονται καί κλαίνε.

Κλαίνε οἱ Κανελλαίοι στο Κούμανι καὶ οἱ Κοτσαλαῖοι στο Αντρώνι

Κλαίνε και οι Χριστοδουλαίοι μεσ' τοῦ Μπουλιάρου τὸ ἁλώνι.

Στου Βούλγαρη την αυλή μεσ' την Αγιά Μαρίνα τη λύπη πούχουν μερικοί, χειρότερη απο τη "Λίμνα". Κλαίει ὁ Βούλγαρης καί ὁ ᾿Ασημάκης ὁ ᾿Αλμπάνης καὶ ὁ Ζαφειράκης.

Κι ένα παιδί, στο " Σουλιμπό", δεν έχει μωρομό.

Ο Παναγιωτάκης, έφτιαξε μεγάλη μια σημαία, θὰ τοῦ τή φάει ἡ σκουριά θά τοῦ τή φάει καὶ ἡ λέρα.

Ρε παιδιά ἀπό τούς Γκρουστάδες πόχετε τα μαγαζιά, σύρτε κάτω στη Λαγκάδα και προσκυνήστε τον Πετραλιά!...."

Καμαρώστε τους χειροκροτητές και τους παρατρεχάμενους του δημάρχου στην Δίβρη!

Καμαρώστε τους!

Ο δήμαρχος Ολυμπίας και μερικοί παρατρεχάμενοι…,

μαζεύτηκαν στην Δίβρη να χειροκροτήσουν τον επιχειρηματία (που εκμεταλεύεται τον φυσικό πλούτο της Δίβρης), να μοιράζει φακελάκια στα παιδιά του γυμνασίου Λαμπείας.

Λυπάμαι για την σημερινή κατάντια της Δίβρης..., όταν στα χρόνια που φοιτούσα στο γυμνάσιο, κάθε Δευτέρα υπήρχε πακέτο από ανώνυμο Διβριώτη (στο παντοπωλείο του Σουλιμιώτη) με όλα τα απαραίτητα τρόφιμα της βδομάδας για 2-3 ντουζίνες πεινασμένους μαθητές όχι για μιά φορά αλλά για δύο περίπου χρόνια!

Το όνομά του δωρητή το έμαθα πρόσφατα (δεν ήταν πλούσιος) αλλά μου απαγόρευσε να κοινοποιήσω το όνομά του!

Τα μικρό-έργα, ο γιατρός και οι επιταγές του επιχειρηματία της Δίβρης είναι στάχτη στα μάτια μπροστά στα 5-6 εκατομμύρια του κόστους αποκατάστασης στο περιβαλλοντικό έγκλημα του δρόμου προς τον ποταμό Ερύμανθο, σύμφωνα με την έκθεση του ΥΠΕΝ.

Η φωτογραφία είναι του γνωστού χειροκροτητή - λιβανιστή της Δίβρης.

Υπήρχε και φωτογραφία των μαθητών που δεν επιθυμώ να εκθέσω περαιτέρω.

Σχόλια στο fb:

Αφροδίτη Σουλιμιώτη

Τα έργα του "επιχειρηματία", όπως τον αποκαλείς σκωπτικά, Κώστα, είναι έργα πνοής για τους κατοίκους της Δίβρης και όχι μόνο...Αν για σένα είναι " μικροέργα" το να έχουμε γιατρό όλο το εικοσιτετράωρο, το να υπάρχει τραπεζικό μηχάνημα στον τόπο μας, διάφορα έργα οδοποιίας από τον συμπατριώτη μας που

υποκαθιστά το δήμο , ο κοινός νους νομίζω ότι αντιμετωπίζει το θέμα διαφορετικά... Και για το ζήτημα της χορηγίας στους μαθητές έχω την άποψη ότι θα έπρεπε να μιλήσεις με την αναγνώριση ενός αντικειμενικού παρατηρητή... Γενναιόδωρη προσφορά στα σχολεία μας ήταν! Χρειάζεται πολλή μικροψυχία, για να χαρακτηριστεί " φακελάκια"... Αδυνατώ να καταλάβω λέξεις σου, όπως " λυπάμαι"... Πραγματικά βρίσκω στα γραφόμενά σου μια τελείως υποκειμενική "ανάγνωση" στη σημερινή εκδήλωση και μια εμπάθεια αδικαιολόγητη, για μένα, απέναντι στα τεκταινόμενα στη Δίβρη, που, στην τελική, δεν έχω καταλάβει να σας ενοχλεί...

 

• Kostas Papantonopoulos

  Αφροδίτη Σουλιμιώτη 

  καλησπέρα Αφρούλα!

  Δεν επιθυμώ καμία αντιπαράθεση μαζί σου που μας ενώνουν τα δύσκολα χρόνια που περάσαμε στην τότε περήφανη Δίβρη όταν κοπάναγα το ταβούλι στις παρελάσεις.

  Έχω δυό παιδιά που και στα δύο τους δόθηκε η ευκαιρία να μπουν στο δημόσιο αλλά δεν πήγαν ούτε πήραν φακελάκια από επιχειρηματίες!

  Τα έργα πνοής και τους γιατρούς σε πολιτισμένες

  χώρες τα κάνουν οι δήμαρχοι (όχι ο παραπάνω χειροκροτητής) και η συντεταγμένη πολιτεία!

  Δεν έχω τίποτα με τον επιχειρηματία αντίθετα τον συμπαθώ, αρκεί να σεβαστεί τις συμβάσεις και αποφάσεις για την αποκατάσταση των περιβαλλοντικών ατασθαλιών.

  Και κάτι τελευταίο ρε Αφρούλα μου, σταματήστε επιτέλους το λιβάνισμα γιατί το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς.

  Καλό σου βράδυ!
•  

  Αφροδίτη Σουλιμιώτη

  Kostas Papantonopoulos Κανένα " λιβάνισμα", Κώστα! Τα πράγματα με τ' ονομά τους αναφέρω! Ως κάτοικος της Δίβρης, θεωρώ τον εαυτό μου ευεργετημένο,σε πρακτικά και κοινωνικά θέματα, από τα έργα του Τηλέμαχου... Και κάτι ακόμα: Αφού η" συντεταγμένη πολιτεία" είναι κοινωνικά απούσα και εδώ, όπως στην υπόλοιπη Ελλάδα δυστυχώς, γιατί θα πρέπει ν' αντιμετωπίζω με αρνητική διάθεση ό,τι απλόχερα προσφέρεται στην ιδιαίτερη πατρίδα μου από έναν ιδιώτη; Σε καληνυχτίζω υπογραμμίζοντάς σου - γιατί δεν με ξέρεις ως χαρακτήρα, έχουμε χαθεί με τα χρόνια - ότι αυτό που πιστεύω υποστηρίζω και είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα " λιβάνιζα" οποιονδήποτε..

   

  Ο γνωστός χειροκροτητής - λιβανιστής - υβριστής της Δίβρης, "χτύπησε":

  Πανάθλιοι λένε για τον Τηλέμαχο:

  "Τα μικροέργα, ο γιατρός και οι επιταγές του επιχειρηματία της Δίβρης είναι στάχτη στα μάτια..."

 Επειδή όταν του γράφω μηνύματα στο fb μου τα σβήνει! Τον συμβουλεύω από δω, πολύ φιλικά, να μην ξευτιλίζεται τόσο διότι γνωρίζουν όλοι τα έργα του, τι έλεγε και τι πόλεμο έκανε στον επιχειρηματία και επίσης υποψιάζονται γιατί "τούμπαρε την μπιφτέκα". "Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο" και αν γίνεται και μπορεί ας διασώσει κάτι από την υστεροφημία του.

 

"ΤΟΤΕ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ…" (ΙΩΑΝΝΗΣ Β. ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ)

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ… 

Ύστερα από το πρώτο βιβλίο του αγαπητού φίλου Γιάννη Ντινόπουλου με τίτλο: «Από το ημερολόγιο ενός ρεσεψιονίστ», που κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια, μας έρχεται τώρα ένα νέο «διαμάντι» με τίτλο: «Τότε που ο κόσμος ήταν αλλιώς…», με ιστορίες που προέρχονται από την ζωή και την παράδοση αλλά και από την ζωή του συγγραφέα.

Μέσα από τις 49 ιστορίες που μας ταξιδεύει ο Γιάννης, περιγράφει αναλυτικά τους χαρακτήρες των ηρώων του, χρησιμοποιώντας αριστοτεχνικά τον λόγο που σε πολλές περιπτώσεις τον εμπλουτίζει με επιστημονικά, ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία. Παράλληλα τα κείμενά του άλλοτε γίνονται εύθυμα με χιούμορ, άλλοτε διδακτικά και άλλοτε συγκινητικά που κάποιες φορές τα  μάτια μου βούρκωσαν. Όμως εκεί που δίνει τα ρέστα του ο Γιάννης είναι στις απολαυστικές περιγραφές γύρω από το ωραίο φύλο.

ΠΡΟΣΤΥΧΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ

Αβράμη- Αβράμη η πούτσα σου ένα δράμι!

Άγιος και κώλος μαρτυρούν, μα ο άγιος αγιάζει κι ο κώλος ζοχαδιάζει.

Άδεια είχε το μουνί και μάζωνε αγγούρια.

Άδεια που ’χει το μουνί και παίζει τις αμάδες.

Αλάργα από πλώρη καραβιού και μουλαριού τον κώλο.

Αλάργα από στραβού ραβδί κι από κουτσού γαμήσι.

Αλάτισε τον κώλο σου και μετά ρώτα τι βρωμάει.

Άλλοι τρων τ’ αυγά με το πιπέρι, κι άλλοι κρατούν τ’ αρχίδια με το χέρι.

Άλλοι ψυχομαχάνε και άλλοι ψωλοβαράνε.

Άλλος γαμεί κι άλλος πλερώνει.

Άλλος κώλος φαίνεται κι άλλος μαγειρεύεται.

Άλλος το ’χει και το κατουρεί κι άλλος δεν το ‘χει και το λαχταρεί.

Άλλος ψυχομαχάει κι άλλος γκαυλομαχάει.

Αλλού τρώει κι' αλλού χέζει!

Αμ’ πότε σε ξεβράκωσα και δεν ήσουνα χεσμένος;

Άμα σε βάλει κάτω, όπως θε θα σε γαμήσει.

Άμα σε γαμήσει κανένας, να ’ναι και μάστορας.

Αν δε σε κλάσει ο μάστορης δε γίνεσαι τεχνίτης.

Αν δεις καράβι στο βουνό, μουνί το ‘χει τραβήξει.

Αν δεν βρέξεις κώλο, ψάρια δεν τρως.

Σύστασις Συλλόγου εις Δίβρην το 1914

Γράφει ο Κώστας Παπαντώνόπουλος

ΠΥΡΓΟΣ 7 Ιουνίου.

Εις την Δίβρην την ωραίαν κωμόπολιν της Ηλείας συνεστήθη Σύλλογος της Αδελφότητας του οποίου σκοπός είνε η αληλεγγύη και περίθαλψις των απόρων μελών.

Του Συλλόγου τούτου εγένοντο και αι αρχαιρεσίαι καθ’ ας εξελέγησαν Πρόεδρος ο κ. Β. Θ. Ηλιόπουλος, αντιπρόεδρος ο κ. Γ. Αθανασιάδης, ταμίας, ο κ. Γ. Μπόνης, γραμματεύς ο κ. Γ. Σαραντόπουλος και εισπράκτωρ ο κ. Μ. Φωτεινός. Σύμβουλοι δε οι κ. κ. Γ. Ανδρικόπουλος, Χ. Τσίχλης, Ζ. Ανδρουτσόπουλος, Γ. Κουτσογιάννης, Γ. Φωτεινός και Δ. Γιούλης.

Η εύανδρος Δίβρη έχει πολλά τέκνα,  

Νεολόγος Πατρών 9.06.1914

«Εμφανίζουν την αρχόντισσα Δύβρη ως μια ξεπεσμένη πουτάνα…»

 Με αφορμή την παρακάτω δημοσίευση που έκανε στο fb πριν λίγες μέρες ο Θυβραίος (Θοδωρής Ηλιόπουλος) για τα τεκτενόμενα στην «πάλαι ποτέ Βασιλεύουσα» Δίβρη.

Περίμενα να γίνει μεγάλος ντόρος με το δημοσίευμα αλλά σχεδόν καμία αντίδραση εκτός από την αφεντιά μου που είπα ότι, «βάρεσε το μαχαίρι» στο μεδούλι» και ότι θα φρόντιζα να το αναδημοσιεύσω στο antroni.gr για να μείνει.

Βγήκε ένας θιγόμενος να μου παραπονεθεί για  την αναδημοσίευση και ότι το κείμενο του Θυβραίου ήταν υβριστικό αλλά τελικά τα πήρε όλα πίσω αφού διέγραψε ακόμη και τις δικές μου παρατηρήσεις.

Λέει πολλά ο Θυβραίος και κυρίως για το «δεύτε τελευταίον ασπασμόν» της Δίβρης.

Δεν επιθυμώ να ασχοληθώ σε αυτή την φάση για την κατάντια της Δίβρης αλλά θα μείνω όμως στο ότι κάποιοι λιβανίζουν μέχρι αηδίας τον επιχειρηματία που εκμεταλλεύεται τον φυσικό πλούτο της Δίβρης. «Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω…» πατριώτες με τα παρτάλια που διαφέντεψαν τον τόπο ως τώρα, οι γνωστοί  διεφθαρμένοι λαδιάρηδες.

Τι έκαναν για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να παραμείνουν οι νέοι στον τόπο τους;

Δεν σώζονται τα χωριά μας με πλακόστρωτα βιτρίνας, γήπεδα και παιδικές χαρές που χρησιμοποιούνται μια φορά το χρόνο αλλά με έργα υποδομής όπως βιολογικά κτηνοτροφικά πάρκα  και τα χαμένα υδροηλεκτρικά που αν θα τα είχαν οι δήμοι θα έτρωγαν ψωμάκι αρκετές οικογένειες και δωρεάν ρεύμα οι δημότες. (Βλέπε Ανάβρα του Τσουκαλά).

Διαβάστε εδώ το κείμενο του παλιοκολέγα Θυβραίου που έχω να μιλήσω μαζί του πάνω από ένα χρόνο:

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΕ ΨΗΦΙΣΩ ΡΕ ΛΟΥΣΤΡΟ;

Καταγραφή Κώστας Παπαντωνόπουλος

Λούστρος  ονομάζεται ο πλανόδιος που το επάγγελμά του είναι να βερνικώνει και να γυαλίζει παπούτσια περαστικών. Στη δουλειά του ο λούστρος χρησιμοποιεί ένα κασελάκι που μέσα έχει τα βερνίκια και τις βούρτσες για το γυάλισμα των παπουτσιών. Συνήθως την εργασία του λούστρου την έκαναν μικρά παιδιά ή έφηβοι και κάποιοι που επέλεγαν αυτό το επάγγελμα ως ευκαιριακή εργασία. Η αμοιβή τους ήταν ελάχιστη καθώς ο εκάστοτε πελάτης τους έδινε ότι ήθελε που ξεκίναγε από μία - δύο δεκάρες.

Στην ορεινή Ηλεία, Αχαΐα, Γορτυνία, λούστρους σαν επάγγελμα δεν υπήρχε αλλά την λέξη την χρησιμοποιούσαν για να χαρακτηρίσουν τον αλήτη, τον ανήθικο, και γενικότερα τον παλιάνθρωπο.