ΤΟ ΧΟΙΡΟΣΦΑΓΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΤΣΙΓΑΡΙΔΕΣ

 Συλλογή καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Το γουρούνι, τα πιο παλιά χρόνια, αποτελούσε ένα σημαντικό παράγοντα στην οικιακή οικονομία. Κάθε υπαίθρια οικογένεια, κάθε χρόνο έθρεφε ένα χοιρινό, για τις διατροφικές ανάγκες της και το ονόμαζε θρεφτάρι. Σε παλιότερες εποχές, όπου το κρέας ήταν είδος πολυτελείας, για τους χωρικούς, που το έτρωγαν μόνο τα Χριστούγεννα, τις Απόκριες, τα πανηγύρια και το Πάσχα. Επειδή όμως, οι οικογένειες τότε ήταν πολυπληθείς φρόντιζαν για την εξασφάλιση και της ανάλογης ποσότητας κρέατος. Γι’ αυτό κάθε αγροτική οικογένεια, διατηρούσε ένα ή περισσότερα οικόσιτα γουρούνια.

Για ν’ αγοράσουν ένα γουρούνι αποκριάτικο για έχα, θεωρούσαν δύσκολη την διαλογή, διότι ήθελαν να είναι φαγανιάρικο να μην γκρινιάζει (γουτζουνίζει) και να μην τους ζηριάσει. Εδώ στην Πηνεία και ιδίως στην Κάπελη έκτρεφαν μια αφανισμένη πλέον ράτσα τα γνωστά με πεντανόστιμο κρέας, καπελίσια γουρούνια ή καραμούτζες, όπως τα έλεγαν επειδή είχαν στενόμακρο ρύγχος τα οποία εκτρέφονταν με βελανίδια και έσκαβαν με την μύτη τους για να βρουν φαγητό μέσα στο έδαφος και κάτω από τις φυλλωσιές. Με μεγάλη μου λύπη γνωρίζουμε ότι αυτή η φυλή δεν υπάρχει πια.

Συνήθως κατά παράδοση, έστελναν τον πιο χονδρό από την οικογένεια να διαλέξει το χοιρινό για να παχύνει. Έλεγαν, ότι όταν πήγαιναν για να το αγοράσουν, δεν μιλούσαν στον δρόμο για να γκρινιάζει το γουρούνι, επίσης δεν το αγοράζουν ποτέ Κυριακή, διότι το γουρούνι είναι βρώμικο ζώο. Επίσης το γουρνόπουλο που διάλεγαν επιθυμούσαν να έχει στριμμένη την ουρά του, διότι αν ήταν ευθεία το θεωρούσαν καμένο, ενώ με την στριμμένη ότι ήταν υγιές και θα μεγάλωνε γρήγορα.

Εκοιμήθη ο πρώην Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός1932-2023

 Ένας ιστορικός κύκλος κλείνει για την Ηλεία, καθώς προχθές την Τρίτη 21 Φλεβάρη του 2023 εκοιμήθη σε ηλικία 91 ετών ο μακροβιότερος ιεράρχης της Ελλάδας πρώην Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός ο οποίος υπέκυψε στα σοβαρά προβλήματα υγείας.

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Παρασκευόπουλος του Γεωργίου και της Κωνσταντίνας, γεννήθηκε στον Καρδαμά Ηλείας στις 24 Φεβρουαρίου του 1932.

Ο πρώην Ηλείας Γερμανός υπηρέτησε την Μητρόπολη Ηλείας βρισκόμενος στην κεφαλή της για 41 χρόνια και παρέδωσε τη σκυτάλη στον Αθανάσιο Μπαχό, που ενθρονίστηκε τον περασμένο Νοέμβριο.

Τον αείμνηστο Δεσπότη μας τον έβλεπα σε διάφορες εκδηλώσεις που ήταν αεικίνητος ως τα βαθιά του γεράματα.

Τον γνώρισα όμως καλύτερα τα τελευταία χρόνια όταν έκανα την έρευνα για τα παιδιά της Ορεινής Ηλείας που οφείλουν την μόρφωσή τους στα ιδρύματα της εκκλησίας.

Αποκριές του 2009 στο Αντρώνι! (Ένα ξεχασμένο βίντεο πριν 14 χρόνια)

 

ΜΠΟΥΛΕΣ ΣΤΟ AΝΤΡΩΝΙ ΜΕ ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΕΣ ΧΟΡΕΥΤΡΙΕΣ

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ

ΚΛΙΝΔΙΑ ΗΛΕΙΑΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ

«ΣΠΑΡΤΟΥΛΙΑ – ΚΑΤΣΑΡΟΥ – ΖΑΧΑΡΑΙΙΚΑ» ΑΠΟ ΨΗΛΑΑΡΟΥ - ΖΑΧΑΡΑΙΙΚΑ

ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΣΠΑΡΤΟΥΛΙΑ, ΜΝΗΜΕΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΑ, ΚΑΤΣΑΡΟΥ, ΖΑΧΑΡΑΙΙΚΑ στις 24 ‎Αυγούστου ‎2022

ΣΠΑΡΤΟΥΛΙΑ

Η Σπαρτουλιά είναι ο μεγαλύτερος από τους συνοικισμούς του Αντρωνίου ύστερα από το Πανόπουλο με 50 περίπου κατοίκους. Βρίσκεται πάνω στην Ε.Ο. 111.

Στην διασταύρωση προς τα ορεινά ξεκινάει ο δρόμος προς τα ορεινά χωριά της περιφερειακής ενότητας Λασιώνος με κατάληξη την Βερβινή και ακόμη παραπέρα.

Από την άλλη πλευρά του δρόμου, ξεκινάει ο δρόμος προς τις Χαραγές και καταλήγει στο Κλινδιά και στη Γιάρμενα.

Στην αρχή του δρόμου πίσω από το εικονοστάσι, συναντάμε το Ανάθεμα, που το έστησαν οι Αντρωναίοι για τον φοροεισπράκτορα Μπέργιο λίγο πριν την επανάσταση του 21.

Ακόμη επί της «Ε.Ο. 111» βλέπουμε το μνημείο του Γιώργη Γιαννιά που το έστησε  ο Σύλλογος Τριταιϊτών Αχαΐας για να μας θυμίζει μια σπουδαία, αλλά άγνωστη, σελίδα της πρόσφατης ιστορίας μας. Εκεί έχει δημιουργηθεί και μία μεγάλη πλατεία «η πλατεία Γιαννιά». Υπάρχει ακόμη μια μικρότερη πλατεία ΒΑ του οικισμού.

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

 

«Σαν Μοραΐτης έμπορος, γυρνούσε μέσ’ τους δρόμους

κι φώναζε: «Καρδιές πουλώ».
και με φτερά στους ώμους.

Ευθύς τ’ ανεγνώρισα, επέταξα σιμά του
και αρχινώ με μια χαρά!
Να εξετάζω τρυφερά
τα εμπορεύματα του.

Πολλές καρδιές μου έδειξε και μαγικές κι ωραίες.
Άλλες χλωμές, άλλες ξανθές.
«Πάρε, μου είπε, όποια θες
κι’ είναι όλες αυτές νέες».

Μέσ’ τις αμέτρητες καρδιές, διαλέγω τότε μία
γιομάτη χάρη, κι ομορφιά
για να την κάνω συντροφιά
χαρά μου κι ευτυχία.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΓΑΜΟΣ "ΤΑ ΙΔΩΜΑΤΑ"

 Λαογραφική συλλογή Ηλίας Τουτούνης

«Προξενητάδες ήρθανε από τη Βαβυλώνα, να πάρουνε την Αρετή πολύ μακριά στα ξένα».

Έτσι αναφέρεται για το προξενιό, μια ωραιότατη παραλογή της δημοτικής μούσας, στο γνωστό μας τραγούδι του «ΝΕΚΡΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ».

Σε’ αυτές τις περιπτώσεις οι προξενητάδες, κατά την σύσταση του προξενιού, για να επιτύχει και να πείσουν και τις δύο πλευρές, έβαζαν σε λειτουργία την «γιορτινή τους γλώσσα», όπου σε αυτές τις περιπτώσεις «έσταζε μέλι και γάλα», και άρχιζαν τα παινεσιάρικα και υπερβολικά ψεύτικα λόγια, για να πείσουν όχι μόνον τους άμεσα εμπλεκόμενους, αλλά και τις οικογένειές των. Μετά από τον προξενητή, όταν γινόταν αποδεχτή η πρόταση γνωριμίας απ’ αυτούς που παντρολογιότανε, η επόμενη διαδικασία ήταν να έλθουν σε κάποια επαφή (άνδρας και γυναίκα) για να ιδωθούν. Αυτή η διαδικασία λεγόταν “Ιδώματα” δηλαδή ήταν η πρώτη οπτική γνωριμία και οι πρώτες ανταλλαγές σκέψεων.

Τα ιδώματα ήταν η δεύτερη φάση της διαδικασίας του γάμου, μετά από το “προξενιό” και συνήθως πραγματοποιούνταν στο σπίτι της νύφης, ή αν δεν ήθελαν να δώσουν κάποιο στόχο στους περίοικους και να μην παρελαύνουν οι γαμπροί, όπου δεν θα έμενε τίποτα το κρυφό και το ασχολίαστο. Τοιουτοτρόπως φρόντιζαν να γίνονται σε δημόσιους χώρους, όπως σε εκκλησίες κατά τον εκκλησιασμό, σε γάμους σε πανηγύρια, σε χάνια, σε μύλους, σε γιορτές ή και κάπου αλλού, με κάποιο συνθηματικό, ώστε να καταλάβει ο καθένας από την πλευρά του για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Για την πρώτη συνάντηση, σ’ αυτούς τους χώρους, το κανόνιζε ο συμπεθεροκόπος και όριζαν ένα τόπο ίσα- ίσα που να ιδωθούν και να πάρουν την πρώτη εικόνα του –της υποψηφίου προς γάμο.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΓΑΜΟΥ. ΤΑ ΑΝΑΧΡΕΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ…!

Καταγραφή επιμέλεια Ηλίας Τουτούνης

Παλιά στην ύπαιθρο σε κάθε εργασία, δρώμενο, κακοκαιρία, συμφορά κ.ά. υπήρχε ένας άγραφος νόμος, ο νόμος της αλληλεγγύης μεταξύ των κατοίκων. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ξεχνούσαν τις ίντριγκες και κάθε διαφορά ή κακία που είχαν μεταξύ τους και όλοι συνέδραμαν και συνέβαλαν ώστε ν’ ανταπεξέλθουν ως σύνολον ή ακόμη και σε μεμονωμένη περίπτωση κάποιου συγχωριανού. Αυτή η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια, επικρατεί στην πατρίδα μας από αρχαιοτάτων χρόνων. Μπορεί οι Έλληνες να βρίσκονταν μεταξύ τους σε πολεμικές διενέξεις, αλλά όταν απειλούνταν από εξωτερικούς εχθρούς ενώνονταν και αντιστέκονταν ως μία ενιαία δύναμη.

Σε πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις «αναβίωσης του παραδοσιακού γάμου», αλλά και σε πραγματικούς γάμους, που έχω παρακολουθήσει και καταγράψει, βλέπω να διεξάγονται με συνοπτικές διαδικασίες, ν’ απέχουν κατά πολύ από την πραγματικότητα και να μην έχουν έστω και κάποιο ίχνος παραδοσιακής κουλτούρας.

Για τον παραδοσιακό γάμο έχω καταγράψει εκατοντάδες σελίδες για όλες τις διαδικασίες, ξεκινώντας από το συνοικέσιο μέχρι και τα πιστρόφια.

Σήμερα εδώ θ’ αναφερθώ στον εξοπλισμό και την προμήθεια των αναλόγων αναχρείων (ανάχρεια λέγονται όλα τα εργαλεία του κάθε νοικοκυριού), κατά την διεξαγωγή του γάμου. Την τελευταια εβδομαδα πριν γίνει ο γάμος, αρκετές γυναίκες και κορίτσια προσφέρονταν να βοηθήσουν σ’ όλες τις εργασίες μέχρι να τελειώσει ο γάμος.

Παλιά οι γάμοι να ξέρετε, γινόταν μόνον στην γιόμιση του φεγγαριού και ποτέ στην χάση. Οι παλαιοί θεωρούσαν ότι η γιόμιση έφερνε καλοτυχία, ενώ η χάση συνεχόμενες συμφορές. Όταν γινόταν ένας γάμος στο χωριό, το τραπέζι του γάμου στο σπίτι της νύφης, γινόταν το Σάββατο το βράδυ, ενώ στου γαμπρού την Κυριακή το βράδυ μετά το μυστήριο.

Το τραπέζι που έκαναν στο σπίτι της νύφης λέγανε ότι δεν ήταν αξιόλογο και ισάξιο μ’ αυτό του γαμπρού, διότι πέραν από την χαρά ο αποχωρισμός της κόρης, έφερνε στεναχώρια, δυσφορία και κλάματα, απ’ αυτό έχει βγει και μια παροιμιώδης φράση που αναφέρει: «Γυναικείος γάμος, ίσον γύφτικο μνημόσυνο!», ενώ το τραπέζι του γαμπρού που γινόταν μετά τον γάμο το γλέντι ήταν τρικούβερτο μέχρι να χαράξει, εκτός κι αν προέκυπτε, η νύφη να είναι χαλασμένη (απάρθενη).

Όλγα Δ. Ζαχαραπούλου 1969 - 2023

Έφυγε από κοντά μας σήμερα Τετάρτη 8.02.2023 η Όλγα Ζαχαροπούλου του +Δημητρίου και της Λεμονιάς (Παπαντώνη) που γεννήθηκε πριν 54 χρόνια στην Θεσσαλονίκη.

H κηδεία της και o τελευταίος αποχαιρετισμός θα γίνει την Παρασκευή 10.02.2023 στις 11.00 στο κοιμητήριο του Ευόσμου.

Στην μητέρα της Λεμονιά, στην αδελφή της Μαρία και σε όλους τους συγγενείς της τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια.

Μεγάλη η θλίψη για την απώλεια της Όλγας μου, παρότι λίγο πολύ περίμενα τα δυσάρεστα αλλά όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν θέλουμε να το πιστέψουμε για δικούς μας ανθρώπους.

Έλα μου ντε που επιβάλλεται τώρα να γράψω και πέντε αράδες.

Η Όλγα ήταν κόρη της πολυαγαπημένης μου ξαδέρφης Λεμονιάς (αδελφής για όσους με ξέρουν) και του Δημήτρη του Πάνου του Ζαχαριά.

Ήταν ένα εργατικό, φιλότιμο και χαρισματικό παιδί που δεν πρόκανε να χαρεί τίποτα.

Εκεί, λίγο πριν τα τριάντα της, δέχτηκε μια μεγάλη στεναχώρια, μια απογοήτευση.  

Ήταν τότε που μου έκανε ένα μεγάλο τραπέζι σε ουζερί της Χαλκιδικής. Και τι δεν είχε πάνω το τραπέζι; θα έδωσε όλο τον μισθό της η τσούπα μας. Λες και ήξερε τι θα επακολουθήσει. 

Σε εκκλήσεις μου γύρω από το γάμο, μου το ξέκοψε.

 - Τέλος…, δεν  παντρεύομαι θείε!  Δεν μπορούσα τότε να καταλάβω αλλά δεν επανήλθα στο θέμα.

Ύστερα από μια μικρή λιποθυμία σε λεωφορείο που πήγαινε στην δουλειά της, διαγνώστηκε με όγκο στον εγκέφαλο.

Εκείνο το διάστημα βρέθηκε και η αφεντιά μου στην Θεσσαλονίκη και «τρέχαμε» μαζί στους γιατρούς. 

Περπατούσαμε με την μάνα της σε μεγάλο πεζόδρομο κεντρικού δρόμου της πόλης, κουβεντιάζοντας ψιθυριστά γιατί άλλο…, για το θέμα της κόρης της. Η Όλγα που ήταν παράμερα, κατάλαβε και από ευγένεια έφυγε λίγα μέτρα μπροστά αλλά αυτό που συνέβη με τους οδηγούς στον δρόμο ήταν απίστευτο, σταμάτησε κυριολεκτικά η κυκλοφορία. Ήταν ένας άγγελος επί της γης παρότι ήταν απλά και σεμνά ντυμένη.

Ακολούθησαν χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες, χειρουργεία αλλά τότε δεν είχε εξελιχθεί  ακόμη η ρομποτική ιατρική και έτσι το κορίτσι μας, καθηλώθηκε στο αναπηρικό καρότσι για είκοσι περίπου χρόνια. Έγιναν προσπάθειες αποκατάστασης χωρίς σοβαρό αποτέλεσμα.

Ύστερα και από τον θάνατο του πατέρα της, τον Απρίλη του 2021, η Όλγα παραδόθηκε… με αποτέλεσμα σιγά-σιγά η υγεία της να επιδεινωθεί και να επέλθει το τέλος!

Καλό σου ταξίδι αγάπη μου και αν υπάρχει παράδεισος θα είσαι σε περίοπτη θέση!

Κώστας Παπαντωνόπουλος Φλεβάρης 2023

Μηλιά Σωτ. Κωστοπούλου 1934 - 2023

 Έφυγε από κοντά μας σήμερα Τρίτη 7.02.2023 η Μηλιά χήρα  +Σωτήρη Κωστόπουλου (Τασάνη) κόρη του Γιάννη Συλάιδου  που γεννήθηκε πριν 89 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία της θα γίνει την Πέμπτη το πρωί στις 11.00 στη γενέτειρά της.

Στα παιδιά της Αντωνία, Αναστασία, Διονύση, Μαγδαλινή, Γιάννη, στα αδέλφια της Κωνσταντίνα, Βασιλική, Κώστα, Αργύρη, Όλγα, Αλέξη και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια. 

Η θεία Μηλιά ήταν τσούπα του Γιάννη Συλάιδου (Κουφόγιαννη) και της Αναστασίας Ζαχαροπούλου (Κουφογιαννιάς).

Ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας, τέσσερεις τσούπες και τρία σερνικά. Όπως μας εξιστορεί και η ίδια στα βίντεο, ο αδελφός της ο Κώστας είχε κολεγιά με τον Σωτήρη του Τασάνη και έτσι πλέχτηκε το ειδύλλιο.

 Tο 1959 παντρεύτηκε στα 25 της ενώ ο Σωτήρης ήταν λίγο μικρότερος, μόλις θα είχε τελειώσει το στρατιωτικό.

Την Κυριακή παντρεύτηκαν, την Δευτέρα η Μηλιά βρέθηκε στα Τασαναίικα πετσούρια να κάνει χωράφι και να τους καζαντίσει.

Εκείνη η δόλια ήταν ξερακιανή και από την φτιαξιά της όπως όλα τα Κουφογιαννόπουλα αλλά και από την πείνα που επικρατούσε εκείνη την δύσκολη περίοδο.

Γεώργιος Μήτσης 1959 - 2023

Έφυγε από κοντά μας σήμερα Τρίτη 7.02.2023 ο Γεώργιος Μήτσης (του Κόνσουλα) που γεννήθηκε στις 13.02.1959, πριν 64 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη 9.02.2023 στις 14.00 στη γενέτειρά του.

Στην σύζυγό του Μαρίτα Ζωγοπούλου, στην πρώην σύζυγο Χριστίνα Λατσινού, στα παιδιά του Κοσμά, Αλίκη, στα αδέλφια του Θανάση, Μαρία και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια.

Μεγάλη η απώλεια του Γιώργου για το χωριό μας που παρότι γνωρίζαμε για την ταχεία επιδείνωση της υγείας του, ο θάνατός του μας συγκλόνισε.

Ήταν γιός του Κοσμά (του Σούτσου) 1927-2002 και της Βασιλικής Δάρμα 1926 – 2015 από την Μποκοβίνα. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης και παράλληλα διατηρούσε και καφενείο στην πλατεία στο Ανρώνι.

Ο ΛΑΪΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ…!

 

Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Το παρακάτω αφήγημα είναι ετεροχρονισμένο, το περιστατικό συνέβη το περασμένο καλοκαίρι, τον Αύγουστο του 2022.

Κάθε βράδυ που κατέβαινα προς στην πλατεία (στο Αντρώνι), απέθετα τα σκουπίδια μου στους κάδους μπροστά στο δημοτικό σχολείο εκεί που φιλοξενεί σήμερα τα αντικείμενα του Λαογραφικού μας μουσείου.

Ένα από αυτά τα βράδια όταν πλησίασα προς στους κάδους (παρότι είχε σουρουπώσει) το μάτι μου έπεσε παράμερα σε μια χάρτινη σακούλα που μέσα είχε μαζί με άλλα και ένα υφαντό του αργαλειού. Το σήκωσα, το ξετύλιξα και μέσα ήταν ένα εξαίσιο υφαντό και χωρίς δεύτερη σκέψη «έτρεξα» να το τοποθετήσω στο μουσείο.

“ΚΟΥΜΠΑΡΕ, ΤΟ ΛΑΔΙ ΠΟΥ ΛΑΔΩΣΕΣ ΤΟ ΤΣΟΥΠΙ ΜΟΥ, ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ…!”

 Καταγραφή – Επιμέλεια: Κώστας Παπαντωνόπουλος

Πριν από πολλά χρόνια ένας ανύπαντρος ζωοκλέφτης ονόματι Σίμος από ένα αλαργινό χωριό είχε πιάσει κουμπαριά στο χωριό μας, τον Νικάκη. Με τον Νικάκη ’περετήσανε μαζί το φανταριλίκι και γίνανε άκριτοι φίλοι και μετά από λίγα χρόνια που ’φκιασε οικογένεια ο Νικάκης κουμπαριάσανε, και ο Σίμος λάδωσε (βάπτισε) ένα τσουπί του.

Ο Σίμος που δεν είχε στασιώ στον τόπο του, έφερνε φούρλα ούλα τα χωριά και όπου έβρισκε καλά ζωντανά πρώτα τα παρατήραγε, και μετά από καιρό ερχότανε τα βούταγε και τα ’σουρνε…!

Μια φορά του Άη Κωνσταντίνου ανήμερα είχε φτάσει η χάρη του και στο χωριό μας στον κουμπάρο του τον Νικάκη.

Ο Νικάκης του είχε ένα σπίτι ψηλό στο χωριό και απάνου μένανε και κάτου είχε το κατώι του. Αφού τον καλοδέχθηκε στο σπίτι του ο Νικάκης απάνου στην κουβέντα του είπε για τ’ άλογό του και τον κατέβασε στο κατώι να το ’δει ο Σίμος. Όταν κατεβήκανε πήρε το κλειδί από την μεριά που το τρουπώνανε, ξεκλείδωσε το κατώι και του έδειξε το πανέμορφο άλογό του. Είχε ένα άλογο καράς, κουρεμάδι σαν χέλι το ’βλεπες και το ’φτυνες δέκα φορές μην το ματιάσεις και σκάσει.

ΤΟΥΡΚΟΚΟΥΜΑΝΙ: ΑΠΑΓΩΓΗ ΒΙΑΣΜΟΣ, 6 ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟ 1897

 

Δίκη επί απαγωγή, εξ κατηγορούμενοι.

Εν τω Κακουργιοδικείο χθες έξιδικάσθη υπόθεσις αφορώσα απαγωγήν, βιασμόν και διατάραξιν οικιακής ειρήνης. Κατηγορούμενοι ήσαν 6 εκ του χωρίου Τούρκο - Κούμανι της Δίβρης. Η δίκη δι ρχισε μέχρι της 9 ώρας της νυχτός, διότι μάρτυρες είχαν προσκληθεί περί τους 20.

Η υπόθεσις ήν αληθώς μυθιστοριματική, διότι ο γαμβρός δις απήγαγε την κόρη κατά δύο διάφορους εποχάς.

Εκ της αποδεικτικής διαδικασίας απεδείχθη η ενοχή των και το δικαστήριο καταδίκασε τον μεν δράστη εις 5ετή ειρκτήν τους δε άλλους 4 .3 και 2 ετών φυλάκισιν αναλόγως: της συνδρομής ήν εις αυτόν παρήξα.

Εφημερίδα Πελοπόννησος 4-11-1897

Διατηρούμε την ορθογραφία.

Κώστας Παπαντωνόπουλος Γενάρης 2023

πηγή:www.antroni.gr